Υπάρχουν ονόματα και προσωπικότητες οι οποίοι μπορεί να μην συνέβαλαν στην αλήθεια σε κάποιο μεγάλο ιστορικό γεγονός, αλλά παραμένουν ζωντανά από στόμα σε στόμα, μέσα από τη μεγάλη λαϊκή παράδοση.
Μια τέτοια μορφή υπήρξε ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης – ο αυτοαποκαλούμενος «Πρόεδρος» και «Αρχηγός» του Κόμματος των Κυανολεύκων – που για δεκαετίες περιδιάβαινε τους δρόμους της Αθήνας τη δεκαετία του ‘40 και του ’50, με φράκο και μονόκλ, μιλώντας σε αυτοσχέδιες «πολιτικές συγκεντρώσεις» και μοιράζοντας υποσχέσεις με χιούμορ και φαντασία.
Με διάθεση νοσταλγική, θυμόμαστε αυτή τη φιγούρα της λαϊκής μας κουλτούρας. Ήταν μία από τις ιδιαίτερες προσωπικότητες που με τον δικό τους τρόπο αποτυπώνουν την κοινωνική ατμόσφαιρα μιας εποχής. Ένας καθρέφτης της καθημερινότητας μιας κοινωνίας που, παρ’ όλες τις δυσκολίες της εποχής, δεν έχανε την αίσθηση του χιούμορ και της ανθρωπιάς.
O Αρμάνδος Δελαπατρίδης υπήρξε για δεκαετίες μια γραφική φιγούρα της Αθήνας των δεκαετιών 1940-1950. Το πραγματικό του όνομά ήταν Τηλέμαχος Νατάλακας και εικάζεται ότι γεννήθηκε στην Μυτιλήνη ή τη Μικρά Ασία το 1895.
Λέγεται ότι μια ερωτική απογοήτευση τον οδήγησε να χάσει τα λογικά του, να φύγει από τη Μυτιλήνη και να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Εκεί άρχισε να βγάζει στους δρόμους και τις πλατείες πολιτικούς λόγους. Ίδρυσε το Κόμμα των Κυανολεύκων και άρχισε να υπόσχεται τα πάντα στους πάντες, ακόμα και υπουργεία τα οποίο πωλούσε προς… δυο δραχμές. Η πιο δημοφιλής προεκλογική του υπόσχεση ήταν ότι μόλις αναλάμβανε την κυβέρνηση θα θέσπιζε – μεταξύ άλλων – και υπουργείο Έρωτος(!).
Η παρουσία του Δελαπατρίδη με φράκο, ημίψηλο καπέλο και μονόκλ ξεσήκωνε τον κόσμο ο οποίος παρακολουθούσε τις ομιλίες του με ζητωκραυγές και συνθήματα και τον αποκαλούσε Πρόεδρο ή Αρχηγό.
Λέγονταν πολλές (αληθινές ή φανταστικές) ιστορίες για τον Δελαπατρίδη. Μια από αυτές ήταν όταν το 1956 ο Καραμανλής παραιτήθηκε και προκήρυξε εκλογές. Κάποιος ειδοποίησε τον αρχηγό του Κόμματος τον Κυανολεύκων ότι ο πρόεδρος της Βουλής τον κάλεσε να ορκιστεί πρωθυπουργός. Ο Δελαπατρίδης έβαλε το φράκο του και ακολουθούμενος από πλήθος κόσμου που φώναζε «Να μας ζήσει ο αρχηγός», έφτασε την ώρα που αποχωρούσε ο πρόεδρος της Βουλής Ροδόπουλος. Ο τελευταίος δεν θέλησε να χαλάσει την καρδιά του Δελαπατρίδη και του είπε: «Πρόεδρε, ο βασιλεύς απουσιάζει και ο αρχιεπίσκοπος είναι άρρωστος! Τι λες; Να το αναβάλλουμε;». Ικανοποιημένος ο Δελαπατρίδης συμφώνησε και αποχώρησε.
Πέθανε τον Ιούνιο του 1960.