Για το κολαστήριο της Μακρονήσου έχουν γραφτεί πολλά και έχουν ακουστεί ακόμα περισσότερα. Στο βωμό μιας δήλωσης φρονημάτων, χάθηκαν ζωές, σακατεύτηκαν σώματα, τσαλαπατήθηκαν ψυχές και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οι ιστορίες των ηρωικών ανδρών που υπέφεραν υπό το ζυγό του απολυταρχισμού και των βασανιστηρίων δε θα μπορούσαν να μείνουν κρυφές… Βγήκαν στην επιφάνεια και θα πρέπει να γίνουν οδηγός για τη δημοκρατία και την πατρίδα μας και να διδάσκονται στις σχολικές αίθουσες.

Των ηρωικών ανδρών, όμως, ΜΟΝΟ;;; Γιατί ελάχιστοι φαίνεται να γνωρίζουν πως στο κολαστήριο αυτό πάτησαν το πόδι τους και εξόριστες γυναίκες που με γενναιότητα ψυχής βίωσαν μία από τις πιο σκοτεινές στιγμές της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Μπορεί η παρουσία τους στο ανεμοδαρμένο νησί να καταγράφηκε στα κατάστιχα της ιστορίας, αλλά δε βγήκε προς τα έξω.

Με αφορμή τη σημερινή ημέρα, τη μέρα που πριν από 70 ακριβώς χρόνια μεταφέρθηκαν στο Μακρονήσι και ξυλοκοπήθηκαν άγρια οι γυναίκες εξόριστες, η ιστοριοδίφης συναδέλφισσα Χρηστίνα Σωτήρχου μας αποκαλύπτει το χρονικό της φρίκης, ιδωμένο μέσα από τη συγκλονιστική μαρτυρία της αγωνίστριας Νίτσας Γαβριηλίδου που ήταν εκεί και βίωσε η ίδια «τη μέρα που χτυπούσαν τις γυναίκες»… :

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 30 ΓΕΝΑΡΗ 1950. ΑΠΟΨΕ ΧΤΥΠOYΝΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ