Είναι γνωστό ότι το χιούμορ είναι το όπλο των άοπλων που μας βοηθάει να χαμογελάμε ακόμα και με την κατάσταση που μας κάνει να υποφέρουμε. Εξ άλλου, όπως πολύ εύστοχα είχε πει κάποτε και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ: “Ένα αστείο είναι κάτι πολύ σοβαρό”. Λόγω των ημερών σήμερα παίρνουν σειρά τρία χριστουγεννιάτικα ανέκδοτα:

Είναι Χριστούγεννα και τρεις πλούσιοι μιλάνε για τα δώρα που έκαναν στις γυναίκες τους.
Εγώ , λέει ο ένας, της πήρα κάτι που πάει 0-100 σε 5 δευτερόλεπτα. Αλήθεια; Τι; Τον ρωτάνε οι άλλοι.
Μία Πόρσε κάμπριο με μαύρα δερμάτινα καθίσματα που πάει πολύ με τα ξανθά μαλλιά της.
Εγώ αυτό που της πήρα πάει 0-100 σε 4 δευτερόλεπτα. Τι είναι; τον ρωτάνε οι άλλοι.
Μία κόκκινη Ferrari που πάει πολύ με τα μαύρα μαλλιά της.
Εγώ λέει ο τρίτος αυτό που της πήρα πάει 1-100 σε 1 δευτερόλεπτο. Μα δεν υπάρχει τόσο γρήγορο αυτοκίνητο του λένε οι άλλοι.
Ζυγαριά της πήρα!

……………………………………

Ένας δικαστής που εκδίκαζε μια υπόθεση λίγο πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων, βρισκόταν σε καλή διάθεση, λόγω εορτών.
– “Γιατί βρίσκεσαι εδώ;” ρωτάει τον κατηγορούμενο. “Επειδή ψώνισα πολύ νωρίς τα Χριστουγεννιάτικα δώρα!”
Αυτό δεν είναι ποινικό αδίκημα”, λέει έκπληκτος ο δικαστής, “πόσο πιο νωρίς ψωνίσατε κύριε;”
– “Λίγο πριν ανοίξει το κατάστημα…”, απαντάει ο κατηγορούμενος.

…………………………………..

Στο Χριστουγεννιάτικο πάρτι του δημοτικού σχολείου, ένας μαθητής της έκτης θέλει να γνωρίσει μια χαριτωμένη κοπέλα από άλλη τάξη και, προφανώς για να “πουλήσει μούρη”, πηγαίνει κοντά της και την ρωτάει: “Δεν νομίζεις ότι ο Διευθυντής του σχολείου μας είναι λίγο μ…κας;”. Η κοπελίτσα ταράζεται και τον ρωτάει αν ξέρει ποια είναι. “Όχι”, απαντάει ο μαθητής. “Είμαι η κόρη του Διευθυντή!”. Ο νεαρός, με τη σειρά του, ρωτάει την μαθήτρια: “Εντάξει, αλλά εσύ ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”. “Όχι”, απαντάει η κοπέλα. “Ευτυχώς Θεέ μου!!!” αναφωνεί ο νεαρός και τρέπεται σε άτακτη φυγή…