Αυτές τις ημέρες η ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ΜΜΕ βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας, έχοντας ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από τη μία, αλλά και σφοδρή υποστήριξη και ανυποχώρητη στάση από τους υπέρμαχούς του.

Είναι λογικό βέβαια, οι καναλάρχες και οι σταθμοί της διαπλοκής που πλήττονται από το εν λόγω νομοσχέδιο να παρουσιάζουν τη μία μόνο, συμφέρουσα για αυτούς, όψη του νομίσματος. Ειδάλλως, τι σόι προπαγάνδα θα ασκούσαν αν δεν υπερασπίζονταν με τις αλλοιωτικές της πραγματικότητας πρακτικές τους τα συμφέροντά τους;

Τα πράγματα βέβαια δεν είναι έτσι όπως τα παρουσιάζουν και προσπαθούν να μας πείσουν απεγνωσμένα για το “κακό νομοσχέδιο που θα καταστρέψει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών στη χώρα μας”.

Κρίνω πολύ θετική την απόφαση της συγκυβέρνησης να προτάξει σαν ένα νομοσχέδιο πρώτης και άμεσης ανάγκης το συγκεκριμένο, που ουσιαστικά βάζει στο μάτι τη μιντιακή διαπλοκή. Θεωρώ ότι τα πλοκάμια της διαπλοκής στη χώρα μας έχουν απλωθεί και “σφιχταγκαλιάσει” όλους τους νευραλγικούς τομείς των θεσμών, των προσώπων, των κομμάτων, των οικονομικών κέντρων της πατρίδας μας, κρατώντας ομήρους τόσο τη δημόσια όσο και την ιδιωτική λειτουργία.

Έχω ασκήσει κατά το παρελθόν σοβαρή κριτική για το έλλειμμα ωριμότητας που διακρίνει το ΣΥΡΙΖΑ και τον ακραίο λαϊκισμό που τον διακατέχει. Αλλά, οφείλω να ομολογήσω ότι ο συγκεκριμένος -πλέον- νόμος τους κράτους αποτελεί ένα ισχυρό ράπισμα στη διαπλοκή.

Το θέμα βέβαια δεν είναι η ψήφισή του, αλλά η εφαρμογή του και εκεί έγκειται βέβαια το μεγάλο στοίχημα και το δύσκολο του εγχειρήματος. Η ανικανότητα των κυβερνήσεων, συνήθως, να εφαρμόσουν τους υφιστάμενους νόμους, αποτελεί τον κανόνα του πολιτικού μας συστήματος και εν πολλοίς το χαρακτηρίζει.

Δεν παύει, όμως, η υπερψήφιση του νόμου αυτού να έχει δημιουργήσει σοβαρά ρήγματα στο μέτωπο της διαπλοκής που τόσο μεγάλη ζημία έχει προκαλέσει στην πατρίδα μας, απαξιώνοντας το πολιτικό σύστημα.

Επί τούτου μάλιστα, θεωρούσα ότι επρόκειτο για ένα νομοσχέδιο που όλα τα κόμματα όφειλαν να στηρίξουν, έστω και διατυπώνοντας τις επιφυλάξεις τους σε ορισμένα σημεία που θα το έκριναν σκόπιμο. Ματαιοπονούσα όμως. Δυστυχώς, δεν κατέστη δυνατή η σύμπνοια σε αυτήν την τόσο σημαντική υπόθεση και βέβαια ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό οι δεσμοί που διατηρούν ορισμένα μέλη της Βουλής με τα μίντια. Οι αιτιάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης εστίαζαν σε δευτερευούσης σημασίας θέματα, χάνοντας την ουσία της αδήριτης ανάγκης αντιμετώπισης αυτού του διαβρωτικού για το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία μας φαινομένου.

Βέβαια, δεν εθελοτυφλώ, ούτε ξεσπώ σε τρελά πανηγύρια! H υπερψήφιση ήταν μονάχα η αρχή, τα υπόλοιπα θα κριθούν στη συνέχεια.

Εξ άλλου, το θέμα της αποτελεσματικής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος έχει ζημιώσει καθοριστικά την πατρίδα μας και πρέπει να τεθεί επιτακτικά από μία κυβέρνηση που διατείνεται ότι φέρνει νέο αέρα στις πολιτικές εξελίξεις.

Εντούτοις, πιστεύω ότι μία από τις άμεσες επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή ένα νομοσχέδιο για την καθιέρωση της απλής αναλογικής. Και αυτό όχι τόσο επειδή πρόκειται για μία κλασική πολιτική επιλογή που ανταποκρίνεται στις αρχές και τις θέσεις της αριστεράς, αλλά επειδή αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για να διαμορφωθούν ευνοϊκές προοπτικές διακυβέρνησης για τους κυβερνώντες, μεταθέτοντας ένα μέρος της πολιτικής ευθύνης και στην αντιπολίτευση.

Σε κάθε περίπτωση, το μόνο σίγουρο είναι ότι μέχρι το τέλος της άνοιξης του ερχόμενου έτους, δεν πρόκειται να πλήξουμε! Οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι απανωτές και θα πρέπει να βρισκόμαστε σε διαρκή εγρήγορση για να τις παρακολουθήσουμε, καθώς υπάρχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα σε ζητήματα πολιτικής και οικονομίας που θα κριθούν μέχρι εκείνο το διάστημα.

Στη συνέχεια σας παραθέτω το πλήρες κείμενό μου σχετικά με το καρκίνωμα της διαπλοκής που είχε δημοσιευτεί στη Συλλογική Ενημέρωση (Αρ. Φύλλου 38, Ιούνιος – Ιούλιος 2013) και θεωρώ ότι σήμερα είναι πιο επίκαιρο από κάθε άλλη φορά.

Διαπλοκή:

Η Σκιά που σκεπάζει την Ελλάδα

Η κρίση χρέους που αντιμετώπισε η πατρίδα μας πριν από 4 περίπου χρόνια πολύ σύντομα έλαβε έναν πολύ ευρύτερο χαρακτήρα αποκαλύπτοντας τις πολυεπίπεδες, εσωτερικές αντινομίες, αντιφάσεις και αδυναμίες της Ελλάδας. Η κρίση υπήρξε ένας ορμητικός οδοστρωτήρας που ισοπέδωσε σχεδόν κάθε σταθερά στο σύστημα αξιών και θεσμών της ελληνικής πολιτείας: κόμματα, συνδικαλιστικούς φορείς, νεολαία και εν γένει τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της

χώρας μας. Και όταν μιλάω για «σχεδόν» κάθε σταθερά, κυριολεκτώ. Γιατί -δυστυχώς- από αυτό των τσουνάμι της αλλαγής και της αποσύνθεσης, υπήρξε και μία που όχι μόνο δε… βούλιαξε, αλλά ζει και βασιλεύει! Η μόνη που δείχνει να αντέχει και να συνεχίζει την παντοκρατορία της είναι η διαπλοκή που όχι μόνο έμεινε αλώβητη, αλλά δυστυχώς εμφανίζει σημάδια… γιγάντωσης! Πολλές φορές στο παρελθόν, στα λόγια μονάχα όπως αποδείχτηκε, έχει καταγγελθεί από τους πολιτικούς φορείς η διαπλοκή με βαρύγδουπες, μάλιστα, εκφράσεις που ακόμα ηχούν στα αυτιά μας για «νταβατζήδες», διαπλεκόμενα, νονούς κλπ. Η σκληρή αλήθεια, όμως, παραμένει ότι καμία κυβέρνηση ποτέ όχι μόνο δεν κατάφερε κάποιο πλήγμα, αλλά ούτε καν μπόρεσε να «ακουμπήσει» έστω και στο ελάχιστο τις δραστηριότητες της λεγόμενης διαπλοκής.

Οφείλουμε, βέβαια, να ομολογήσουμε ότι υπάρχει λογική σε αυτήν τη διαμορφωθείσα κατάσταση, καθώς εκτός από την τεράστια ισχύ της, η διαπλοκή έχει σαφώς σχέδιο και στρατηγική. Και όταν κάποιος πορεύεται με σχέδιο είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα αποκομίσει οφέλη από αυτήν την πρακτική. Σε αντίθεση δηλαδή με ό,τι συμβαίνει με την ελληνική πολιτεία και τους θεσμούς της από την πρώτη σιγμή της ύπαρξής τους, που δεν είχαν, δεν έχουν και δε φαίνεται να προετοιμάζουν οτιδήποτε που να θυμίζει οργάνωση…

Το δεκανίκι της φαυλότητας

Θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει περίεργο το γεγονός και να αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν εν μέσω κρίσης η διαπλοκή να απλώνει ακόμα περισσότερο τα πλοκάμια της, να διαμορφώνει, να χειραγωγεί και να καθοδηγεί απόλυτα την κοινή γνώμη. Εντούτοις, το φαινόμενο δεν είναι καθόλου περίεργο -αντίθετα αποτελεί φυσική συνέπεια της κατάστασης- αν σκεφτούμε καλύτερα τα πράγματα και την παράνοια που επικρατεί γύρω μας. Σε ένα διαλυμένο κράτος, με θεσμούς-φαντάσματα και με το συντριπτικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας να υποχωρεί προς τη φτώχεια, με την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη απούσα, δεν είναι λογικό ο μέσος πολίτης να αρπάξει την πρώτη χείρα, έστω και φαινομενικής, βοηθείας που θα του προσφερθεί για την υποτιθέμενη επιβίωσή του; Υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η διαπλοκή ελέγχει σήμερα το 90% των ΜΜΕ στην

Ελλάδα στον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο; Είναι αδιανόητο σήμερα, όταν έχουν κλείσει οι στρόφιγγες και αργοπεθαίνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να συντηρούνται οι καναλάρχες με δανεικά. Πρόκειται για μέγα σκάνδαλο που πρέπει να ερευνηθεί και να τιμωρηθούν όσοι συμμετέχουν σε αυτές τις δοσοληψίες. Υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η διαπλοκή ελέγχει απόλυτα το τραπεζικό σύστημα, φτάνοντας ακόμα και στο προκλητικό σημείο με «περίεργες» αποφάσεις και τεχνάσματα να καθιστά συστημικές και να ενδυναμώνει σε απόλυτο βαθμό τράπεζες που σύμφωνα με εκθέσεις της Black Rock έπρεπε να κλείσουν;

Ότι επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό κορυφαίους θεσμούς όπως η δικαιοσύνη και η λειτουργία των κομμάτων; Ή μήπως, τέλος, υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία στο μυαλό του μέσου Έλληνα, ανεξαρτήτως ιδεολογικής προέλευσης, ότι χωρίς τα δεκανίκια της διαπλοκής η σημερινή κυβέρνηση δε θα μπορούσε να αντέξει ούτε ένα 24ωρο; ΑΣΦΑΛΩΣ ΟΧΙ!

«Χειρόφρενο» στην εξέλιξη και την πρόοδο

Το αρνητικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ η διαπλοκή υποκαθιστά και ελέγχει τους θεσμούς, ούτε για να κρατήσει τα προσχήματα δεν πιέζει για τη διόρθωση της κατάστασης και την αποκατάσταση της οργάνωσης και δομής αυτού του απέραντου τρελοκομείου της Ελλάδας. Οι αιτίες είναι απλές και μπορούν να κατανοηθούν από κάθε πολίτη. Η διαπλοκή δε θέλει να χτυπηθεί η παραοικο-νομία, αφού αυτή αποτελεί την κύρια πηγή ζωής της.

Δε θέλει πολιτικούς με ήθος, βούληση και αποφασιστικότητα γιατί έτσι θα κινδυνεύσει να τεθεί στο περιθώριο. Δεν έρχεται σε σύγκρουση με ξένα οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας που υπαγορεύουν ακραίες πολιτικές λιτότητας για να μας καταστήσουν το φτωχό συγγενή της Ευρώπης γιατί θα επωφεληθεί, έστω και πρόσκαιρα, από αυτήν την εξέλιξη. Δε θέλει αμφισβήτηση της ακραίας μονεταριστικής πολιτικής που εκπορεύεται από τη Γερμανία διότι υπάρχει κίνδυνος να ανατραπούν τα ισχύοντα δεδομένα για την πορεία και λειτουργία της χώρας.

Και είναι δεδομένο ότι δεν επιθυμεί και μάχεται κάθε σκέψη και προσπάθεια βελτίωσης του εσωτερικού πολιτικού σκηνικού. Με τα ανυπέρβλητα εμπόδια που θέτει απομακρύνει κάθε ελπίδα, φρενάροντας όχι μόνο την ανανέωση των πολιτικών κομμάτων, αλλά και την ανάδειξη μίας νέας γενιάς ικανών πολιτικών και ηγετικών φυσιογνωμιών που θα μπορούν να κρατήσουν γερά τα γκέμια και να οδηγήσουν την Ελλάδα στην έξοδο του σκοτεινού τούνελ που διέρχεται όλα αυτά τα χρόνια. Αντίθετα, συνεχίζει ακάθεκτη να χρησιμοποιεί προς όφελός της την πολιτική ολιγαρχία που εδώ και δεκαετίες αποτελεί τον πιο πιστό σύμμαχό της σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Είναι ξεκάθαρο ότι τη βολεύει η ανεπάρκεια και η ατολμία όλων όσοι συμμετέχουν στη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και την αντιπολίτευση, χρησιμοποιώντας όποτε το χρειάζεται ακόμα και ακραία μέσα, όπως πλέον είναι η Χρυσή Αυγή, που σε καμία περίπτωση δεν έχει οτιδήποτε «επαναστατικό» στην ουσία της, αλλά αποτελεί, όπως και κάθε φασιστικό μόρφωμα διαχρονικά, το «μακρύ χέρι» του συστήματος και εν προκειμένω της διαπλοκής.

Dum spiro spero…

Οι παραπάνω διαπιστώσεις για το απόλυτο σκότος που κυριαρχεί μοιάζουν να είναι καταδικαστικές ακόμα και για τη φανέρωση μίας αχτίδας φωτός που θα φέρει την ελπίδα, την προσδοκία και την ανακούφιση στον ελληνικό λαό. Από την άλλη, όμως, η ελπίδα μπολιάζει στις ψυχές των ανθρώπων παντοτινά και έχει πάντα το τελευταίο λόγο. Λογικά και ρεαλιστικά σκεπτόμενος, εγώ πραγματικά πιστεύω πως αυτά τα φαινόμενα που οδήγησαν την κοινωνία μας στο χείλος της καταστροφής, μπορούν να νικηθούν. Σημαντικά στοιχεία που συνηγορούν στην περιθωριοποίηση της διαπλοκής είναι αυτά που εμφανίζονται στις έρευνες, αφού 2/3 Έλληνες δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν μπορούν να επιλέξουν έναν πολιτικό φορέα που να τους εκφράζει, δίνοντάς τους διέξοδο και προοπτική. Και βέβαια, διαπλοκή χωρίς την έμμεση ή άμεση στήριξη της κοινωνίας δε νοείται. Επίσης, διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι ο κύριος… κανένας κυριαρχεί στην καταλληλότητα για τη διακυβέρνηση της χώρας, καταδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι ο ελληνικός λαός είτε περιμένει από τα υπάρχοντα κόμματα να αναδιοργανωθούν ταχύτατα και να εκφράσουν τις αναγκαιότητες και τις αγωνίες του, είτε να γεννηθεί κάτι καινούργιο που θα κυριαρχήσει και έχοντας τη λαϊκή επιδοκιμασία θα συμπαρασύρει τα κακώς κείμενα και πρώτα και πάνω από όλα τη διαπλοκή, τις δομές και τη λειτουργία της. Κανένα πολιτικό κόμμα μέχρι σήμερα δεν έθεσε ξεκάθαρα και με σοβαρότητα σε προτεραιότητα το στόχο καταπολέμησης της διαπλοκής που αποτέλεσε τη βασική αιτία και το καρκίνωμα για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Είμαι σίγουρος ότι όποια πολιτική δύναμη το επιδιώξει ξεκάθαρα και με ειλικρίνεια θα έχει τη στήριξη ενός σημαντικού μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Κανένας βέβαια δεν είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει ότι στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, φαινόμενα διαπλοκής, διαφθοράς και παραγοντισμού μπορούν να εξαφανιστούν. Το καινούργιο που προσδοκούμε και πιστεύω ότι θα έρθει, έτσι κι αλλιώς δε θα ευαγγελίζεται ότι θα εξαφανίσει και ισοπεδώσει τη διαπλοκή και τα παράγωγά της, αλλά θα έχει την επιδοκιμασία της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και θα θέσει σαν προτεραιότητα την οργανωμένη επαναλειτουργία του κράτους και την επανόρθωση των θεσμών. Επομένως, πιστεύω ακράδαντα ότι όπως το νερό τρυπά το βράχο και οποιαδήποτε παρέμβαση δε δύναται να το σταματήσει να βγει στην επιφάνεια, έτσι και η δημιουργία μίας καινούργιας πρότασης είναι αδύνατον να παρεμποδίζεται εσαεί από οικονομικά, πολιτικά, εκδοτικά και οποιασδήποτε άλλης μορφής συμφέροντα που έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα τον τόπο. Αυτό που πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό από όλους, όμως, είναι ότι τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Όσο πιο σύντομα και ξεκάθαρα εμφανιστεί αυτή η πρόταση, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η δυναμική που θα διαμορφώσει μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας ώστε να μην μπορεί να της σταθεί κανείς εμπόδιο! Και σε αυτό το σημείο είναι που όλοι πρέπει και μπορούμε να βοηθήσουμε. Οψόμεθα!

Σαράντος Φιλιππόπουλος