Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Σε μια εποχή που οι κοινωνικές ανισότητες βαθαίνουν και η δημόσια υγεία δοκιμάζεται καθημερινά, έρχονται ορισμένες πράξεις να θυμίσουν πως η επιστήμη δεν έχει αξία αν δεν συνοδεύεται από ανθρωπιά. Γιατί από αυτήν εκπορεύεται και σ’ αυτήν οφείλει να επιστρέφει.
Μια τέτοια πράξη, που αναδεικνύει το μεγαλείο του ιατρικού λειτουργήματος, καταγράφηκε πρόσφατα στο Βοστάνειο Νοσοκομείο Μυτιλήνης. Ο Νευροχειρουργός Ευρυβιάδης Μπαϊραμίδης, γνωστός για την επιστημονική του αρτιότητα αλλά και τη σεμνότητά του, ανέλαβε να χειρουργήσει αφιλοκερδώς έναν ασθενή από τη Φλώρινα, ο οποίος έπασχε από όγκο στον εγκέφαλο και αδυνατούσε να καλύψει το κόστος μιας τόσο απαιτητικής επέμβασης.
Η επέμβαση, διάρκειας οκτώ ωρών, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, ενώ ο γιατρός δεν περιορίστηκε στη χειρουργική πράξη: φρόντισε και για τη μετεγχειρητική αποκατάσταση του ασθενούς, καλύπτοντας προσωπικά τις σχετικές ανάγκες. Ένα παράδειγμα ανιδιοτέλειας και αυθεντικής προσφοράς, που συγκινεί και εμπνέει.
Η πράξη αυτή στάθηκε αφορμή για μια ευχαριστήρια επιστολή της αδελφής του ασθενούς προς το Νοσοκομείο και τον ίδιο τον γιατρό. Λόγια βγαλμένα από την καρδιά που αποτυπώνουν όχι μόνο τη συγκίνηση μιας οικογένειας, αλλά και την ελπίδα πως ακόμα και σήμερα, υπάρχουν ευτυχώς επιστήμονες που πάνω απ’ όλα είναι Άνθρωποι:
«Ένα από τα πολλά “Εύγε” προς τον Άνθρωπο και χειρουργό της Νευροχειρουργικής Κλινικής του Βοστανείου Νοσοκομείου Λέσβου, Ευρυβιάδη Μπαϊραμίδη είναι και το δικό μας, της στενής και ευρύτερης οικογένειάς μου.
Ο γιατρός μαθαίνοντας την κρίσιμη κατάσταση του Γιώργου Δίνα από την Φλώρινα, που έπασχε από όγκο στον εγκέφαλο, όπως και την κακή οικονομική του κατάσταση, χωρίς να έχει ιατρική υποχρέωση καθώς δεν τον παρακολουθούσε, έσπευσε να εξετάσει τις αξονικές κλπ εξετάσεις του αδερφού μου και σε χρόνο ενός μήνα δέχτηκε τον Γιώργο ως ασθενή στη Νευροχειρουργική Κλινική του Βοστανείου Νοσοκομείου Λέσβου, κατόπιν αμέσως μετά τις απαραίτητες εξετάσεις χειρούργησε (επί 8 ώρες) τον Γιώργο, σε μια τόσο λεπτή χειρουργική επέμβαση, όμως δεν σταμάτησε σε αυτό, ο Άνθρωπος και Επιστήμονας, Ευρυβιάδης Μπαϊραμίδης, φρόντισε την μετεγχειρητική αποκατάσταση του αδερφού μου με την προσφορά υπηρεσιών “εξωτερικού” Φυσικοθεραπευτή, αλλά και με την καθημερινή έγνοια και ενδιαφέρον για την μετεγχειρητική εξέλιξη του αδερφού μου.
Ο Άνθρωπος αυτός δεν δέχτηκε ούτε καν τις ευχαριστίες μου, τόση ταπεινότητα! Τόση αφοσίωση στον φτωχό συνάνθρωπό του! Τόση επιστημονική αξιοσύνη! Αν δεν είχα διαβάσει βίους αγίων, κάπως έτσι θα φανταζόμουν τον Άγιο Παντελεήμονα στην καθημερινότητά του, στην πάλη με την αρρώστια, στην σωτηρία από ένα κακό σύστημα υγείας, στην αγάπη για τον συνάνθρωπο, για τον ξένο, τον “αδερφό του τον ελάχιστο”.
Γιατρέ, δεν υπάρχουν λόγια ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης σε εσένα και στην Γερόντισσα του Μοναστηριού του Αγίου Αυγουστίνου Φλώρινας που αμελλητί και εισφέροντας οικονομικά σπεύσατε σε βοήθεια και σώσατε την ζωή του αδερφού μου, Γιώργου Δίνα.
Τώρα πια μόνο δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης έχω, γνωρίζω και μένω έκθαμβη στην ταπεινότητά σου, μόνο αυτά μου / μας μένουν καθώς τα λόγια είναι φτωχά για να εκφράσω εγώ και η οικογένειά μου τις ευχαριστίες προς τον Θεό και το πρόσωπό σου.
Εύγε!
Ο Θεός να σας έχει καλά, υγεία και μακροημέρευση.»
Το παράδειγμα του Ευρυβιάδη Μπαϊραμίδη θυμίζει πως ο αληθινός επιστήμονας δεν ορίζεται μόνο από τις γνώσεις ή την τεχνική του επάρκεια, αλλά από την ικανότητά του να παραμένει άνθρωπος.
Και όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, υπάρχει λόγος να ελπίζουμε.