Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Ήδη έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τον χαμό του αείμνηστου Αλέκου Πουλαρίκα. Υπήρξε ένας εμβληματικός συνδικαλιστής που υπηρέτησε με συνέπεια, αγωνιστικότητα και αποτελεσματικότητα το συνδικαλιστικό κίνημα. Διετέλεσε επί σειρά ετών Πρόεδρος του Συλλόγου Προσωπικού της Τράπεζας Πίστεως, καθώς επίσης Γενικός Γραμματέας και Πρόεδρος της ΟΤΟΕ.
Ο Αλέκος ήταν ένας οραματιστής συνδικαλιστής, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα στον χώρο του – ιδιαίτερα στην Τράπεζα Πίστεως –, με σημαντικότερη κατάκτηση για τους εργαζόμενους και ασφαλισμένους της Τράπεζας την ίδρυση του Ασφαλιστικού τους Ταμείου. Η ίδρυση αυτή, που συντελέστηκε το 1982, υπήρξε κορυφαίο επίτευγμα και απογείωσε τις συντάξεις των συναδέλφων της Πίστεως.
Ο Αλέκος βρέθηκε πάντοτε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, αγωνιζόμενος με αυταπάρνηση για τον κλάδο και τους συναδέλφους του. Στα τέλη του 1989 – αρχές 1990 ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με την Τράπεζα, στον πιο σκληρό απεργιακό αγώνα που κράτησε περισσότερους από 2 μήνες. Η εργοδοσία κινητοποίησε θεούς και δαίμονες, προκειμένου να απαλλαγεί από τον Αλέκο Πουλαρίκα και το συνδικαλισμό που εκείνος εκπροσωπούσε. Βοηθούμενη από τα κομματικά παραμάγαζα του συνδικαλισμού και σκοτεινούς κύκλους, κατάφερε το 1993 να τον απομακρύνει από την ηγεσία του Συλλόγου της Τράπεζας Πίστεως. Ακόμα κι έτσι, ο Αλέκος κατόρθωσε να αντέξει στις τρομερές πιέσεις που ασκούνταν από κέντρα συμφερόντων και να υψώσει το ανάστημά του. Στην κρίσιμη εκείνη εκλογική αναμέτρηση ισοψήφησε με τον εκπρόσωπο του εργοδοτικού συνδικαλισμού, αλλά παρενέβησαν σκοτεινοί μηχανισμοί συμφερόντων της τράπεζας, με αποτέλεσμα η κρίσιμη έδρα να περάσει στην απέναντι πλευρά και να σχηματίσει πλειοψηφία ο εργοδοτικός συνδικαλισμός – σημείο που αποτέλεσε ξεκάθαρα την αφετηρία της κατρακύλας του Συλλόγου της Πίστεως!
Δυστυχώς, έκτοτε, ο συνδικαλισμός στην Τράπεζα Πίστεως, που υπήρξε ξεχωριστό και δυναμικό κομμάτι του τραπεζικού συνδικαλιστικού κινήματος, αλλοτριώθηκε, εκφυλίστηκε και τελικά αποτέλεσε το μακρύ χέρι της εργοδοσίας. Ήταν η πρώτη μεγάλη ήττα του συνδικαλιστικού κινήματος στις τράπεζες, με σοβαρές επιπτώσεις στη συνοχή, τη δυναμική και την αποτελεσματικότητα της ΟΤΟΕ.
Από την ανατροπή του Πουλαρίκα και μετά ξεκίνησε ο διαρκής εκφυλισμός της ΟΤΟΕ, η οποία σταδιακά απογυμνώθηκε από τον αγωνιστικό της χαρακτήρα. Η ιστορική ΟΤΟΕ, η οποία υπήρξε πρωτοστάτης σε μεγαλειώδεις αγώνες από το 1955 που ιδρύθηκε, δυστυχώς σήμερα δεν λογίζεται πλέον ως συνδικαλιστική οργάνωση και το μόνο που έχει απομείνει να την υπενθυμίζει είναι η… ταμπέλα.
Το σημείο της εργοδοτικής εκδίωξης του Αλέκου Πουλαρίκα από τα συνδικαλιστικά δρώμενα, υπήρξε κομβικό για τη συνολική απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος στις τράπεζες. Τις συνέπειες αυτής της πορείας τις πλήρωσαν πρωτίστως οι εργαζόμενοι και οι ασφαλισμένοι της Τράπεζας Πίστεως, αφού ο εργοδοτικός συνδικαλισμός στη συνέχεια εκχώρησε το Ταμείο και τον Κλάδο Πρόνοιας (εφάπαξ) στη διοίκηση. Το αποτέλεσμα; Εκείνοι που κάποτε πρωτοστατούσαν σε συντάξεις και εφάπαξ, έχουν καταστεί σήμερα τελευταίοι και καταϊδρωμένοι. Οι μεγάλες κατακτήσεις που επιτεύχθηκαν με μπροστάρη τον Αλέκο Πουλαρίκα έχουν ισοπεδωθεί. Παρόμοιες επιπτώσεις υπήρξαν και στην ΟΤΟΕ, όπου ο Αλέκος υπήρξε εμβληματικό συνδικαλιστικό στέλεχος.
Οι παλιοί πρέπει να θυμούνται, αλλά και οι νεότεροι οφείλουν να μαθαίνουν τις επιπτώσεις που προκύπτουν όταν ανατρέπονται με έξωθεν παρεμβάσεις σημαντικές συνδικαλιστικές προσωπικότητες με σπουδαίο έργο και αποτελέσματα. Άλλωστε, πρόσφατα είχαμε μία ακόμα μεγάλη απώλεια για το γνήσιο, αγωνιστικό, συνδικαλιστικό κίνημα, αυτή του Δημήτρη Πιπεργιά, που ήρθε να μας υπενθυμίσει την καθοριστική σημασία των σπουδαίων προσωπικοτήτων στη διαμόρφωση του συνδικαλιστικού τοπίου και των αγωνιστικών διεκδικήσεων.
Αλέκο, δεν πρόκειται να σε ξεχάσουμε ποτέ. Θα σε θυμόμαστε πάντα, γιατί άφησες ένα διαχρονικό και διαρκές αποτύπωμα με τη συνδικαλιστική σου πορεία και δράση.
Αλέκος Πουλαρίκας 1937 – 2021
Αθάνατος!
