· Η μαύρη αυγή της πυρηνικής εποχής
· Σαν σήμερα, 6 Αυγούστου του 1945 η Γη σκοτείνιαζε από το θάνατο και την καταστροφή, που σκόρπιζε η πρώτη ατομική βόμβα, η οποία έπεφτε στη Χιροσίμα.
Σαν σήμερα, στις 6 Αυγούστου 1945, πριν από ακριβώς 80 χρόνια, γράφτηκε μια από τις σκοτεινότερες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας. Η πόλη της Χιροσίμα στην Ιαπωνία έγινε η πρώτη στην οποία χρησιμοποιήθηκε η ατομική βόμβα. Ήταν η αρχή της πυρηνικής εποχής, η οποία εγκαινιάστηκε με έναν κατακλυσμό θανάτου, πόνου και φρίκης.
Το αεροσκάφος “Enola Gay”, ένα από τα σχεδόν 4.000 που είχε επιστρατεύσει η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ για την επίθεση στην Ιαπωνία, δεν μετέφερε τη συνήθη πολεμική του φόρτωση. Αντί για 6 τόνους βομβών, έφερε μόνο ένα φορτίο – αλλά το πιο φονικό που είχε ποτέ δημιουργηθεί: την ατομική βόμβα “Little Boy”, βάρους περίπου 4,5 τόνων, που περιείχε 325 γραμμάρια ουρανίου 235, ικανά να διασπείρουν μαζικό θάνατο και καταστροφή.
Η έκρηξη σημειώθηκε στις 08:15 το πρωί. Μέσα σε 45 δευτερόλεπτα, 9 στους 10 ανθρώπους που βρίσκονταν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου κάηκαν ζωντανοί. 20.000 στρατιώτες και 78.000 άμαχοι σκοτώθηκαν ακαριαία, ενώ οι αγνοούμενοι ξεπέρασαν τους 13.000. Η πύρινη λαίλαπα που ακολούθησε εξαφάνισε 11,3 τετραγωνικά χιλιόμετρα της πόλης. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας που μία και μόνο βόμβα είχε τέτοια φονική ισχύ.
Πέρα από την άμεση καταστροφή, η ραδιενέργεια άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της για χρόνια. Τα παράξενα και αποτρόπαια φαινόμενα –όπως η αποτύπωση των ρούχων στο δέρμα των θυμάτων και των μορφών τους στους τοίχους από το εκτυφλωτικό φως της έκρηξης– αποτέλεσαν φρικτά απομεινάρια μιας τραγωδίας χωρίς προηγούμενο. Στους επόμενους τέσσερις μήνες, ο συνολικός αριθμός των θυμάτων εκτοξεύτηκε μεταξύ 90.000 και 166.000 ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους υπέκυψαν από εγκαύματα, ασθένειες λόγω της ραδιενέργειας και επιπλοκές καρκίνου.
Η ρίψη της ατομικής βόμβας δεν ήταν μια αναγκαστική στρατιωτική κίνηση. Ήταν μια πολιτική και γεωστρατηγική απόφαση. Οι ΗΠΑ γνώριζαν πως η Ιαπωνία βρισκόταν στα πρόθυρα της παράδοσης. Κι όμως, επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν για πρώτη φορά όπλο μαζικής καταστροφής – όχι για να τελειώσουν τον πόλεμο, αλλά για να στείλουν ένα σαφές μήνυμα υπεροχής προς κάθε κατεύθυνση.
Αν και στις 8 Αυγούστου η Σοβιετική Ένωση κήρυξε τον πόλεμο στην Ιαπωνία εισβάλλοντας στη Μαντζουρία και ήταν θέμα χρόνου η συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, τρεις μέρες μετά, στις 9 Αυγούστου, οι ΗΠΑ επανέλαβαν το έγκλημα στο Ναγκασάκι, σκοτώνοντας άλλες 36.000 ψυχές. Η δεύτερη βόμβα, με πιο εξελιγμένη τεχνολογία πλουτωνίου, δεν ήταν αναγκαία στρατιωτικά. Ήταν το δεύτερο πείραμα πάνω σε ανθρώπινους πληθυσμούς, με στόχο τη δοκιμή της νέας τεχνολογίας σε πραγματικές συνθήκες και την εμπέδωση της αμερικανικής “πυρηνικής ηγεμονίας”.
Στις 10 Αυγούστου ξεκίνησαν οι διαδικασίες, οι οποίες ολοκληρώθηκαν στις 2 Σεπτεμβρίου 1945 με την επίσημη τελετή παράδοσης στο αμερικανικό πολεμικό πλοίο “Μιζούρι”, στον κόλπο του Τόκιο. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε λήξει, αλλά η πληγή που άφησε ήταν βαθιά και ανεπούλωτη.
Η φρίκη των δύο επιθέσεων έφερε ένα νέο παγκόσμιο φόβο, ένα διαρκή εφιάλτη. Και άνοιξε τον δρόμο για δεκαετίες πυρηνικής απειλής, εξοπλιστικών ανταγωνισμών, παγκόσμιων επεμβάσεων και ψυχροπολεμικών εκβιασμών. Ο κόσμος μπήκε στην εποχή της “ισορροπίας του τρόμου”, με εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν για δεκαετίες κάτω από τη σκιά ενός πιθανού πυρηνικού ολοκαυτώματος…
Μνήμη και ευθύνη
Η ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν είναι απλώς ιστορικό γεγονός. Είναι σύμβολο της ακραίας απανθρωπιάς στην οποία μπορεί να φτάσει ο πόλεμος, όταν ο άνθρωπος υποτάσσεται στη λογική της ισχύος και της κυριαρχίας. Είναι μια τραγική υπενθύμιση του τι συμβαίνει όταν οι ζωές των αθώων γίνονται “παράπλευρες απώλειες” στον βωμό των στρατηγικών και γεωπολιτικών συμφερόντων.
Ο κόσμος του 2025 μπορεί να μοιάζει διαφορετικός, αλλά η πυρηνική απειλή παραμένει υπαρκτή. 80 χρόνια μετά, η απειλή του πολέμου, των στρατιωτικών ανταγωνισμών, των πυρηνικών εξοπλισμών και των ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων όχι μόνο δεν έχει εκλείψει – αλλά εντείνεται.
Την ώρα που στην Παλαιστίνη διεξάγεται στυγερή, απάνθρωπη εθνοκάθαρση και μέτωπα πολέμου παραμένουν ενεργά σε κάθε γωνιά του κόσμου, οι λαοί εξακολουθούν να πληρώνουν το τίμημα της σύγκρουσης για σφαίρες επιρροής, πλουτοπαραγωγικές πηγές και στρατηγικά ερείσματα.
Και το καθήκον της μνήμης γίνεται πιο επιτακτικό από ποτέ. Η ιστορία της Χιροσίμα δεν πρέπει να ξεχαστεί – όχι για να μείνουμε στο πένθος, αλλά για να διατηρήσουμε ζωντανή την εγρήγορση απέναντι σε κάθε φαινόμενο πολεμοκαπηλίας, επεκτατισμού και βαρβαρότητας.
Η ειρήνη δεν είναι δεδομένη. Είναι αποτέλεσμα διαρκούς αγώνα. Αγώνα για δημοκρατία, για δικαιοσύνη, για σεβασμό στη ζωή και την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου.
Η σημερινή επέτειος πρέπει πάντοτε να είναι μια ευκαιρία για περισυλλογή, ιστορική συνείδηση και ανανέωση της δέσμευσής μας στον αγώνα ενάντια στον πόλεμο και την καταπίεση.
Πηγές: sansimera.gr
imerodromos.gr
skai.gr
offlinepost.gr