Τα λόγια είναι, πράγματι, περιττά όταν πρόκειται για τον συνάδελφο Γιώργο Στρούζα, ο οποίος, διανύοντας αισίως τη δέκατη (ναι, σωστά διαβάσατε!) δεκαετία της ζωής του, συνεχίζει να μας καταπλήσσει με την πνευματική του διαύγεια, τη δημιουργικότητά του και τη ζωντάνια του.
Στα 92 του χρόνια, ο αγαπητός Γιώργος παραμένει ακμαίος και πολυπράγμων, συνεχίζοντας να εμπνέεται και να δημιουργεί. Κατά καιρούς έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στις σελίδες μας ορισμένα από τα απολαυστικά, συχνά σατιρικά, ποιήματά του που πάντα κρύβουν πίσω από το χιούμορ και την ευαισθησία.
Αλλά η καλλιτεχνική φλέβα του συναδέλφου μας δεν σταματά στην ποίηση. Ο Γιώργος είναι και μουσικοσυνθέτης! Η μουσική παιδεία του είναι αξιοσημείωτη: είναι κάτοχος πτυχίου βιολιού από το Ελληνικό Ωδείο, έχει παίξει κορνέτα στη φιλαρμονική της Αεροπορίας και βιολί σε ορχήστρα, ενώ δεν λείπει και η ενασχόλησή του με άλλα όργανα, όπως το ακορντεόν και η κιθάρα. Έχει συμμετάσχει επίσης σε μαντολινάτα, αποδεικνύοντας έμπρακτα πως η αγάπη για τη μουσική δεν έχει ηλικία, μόνο πάθος και ψυχή.
Τελευταία δημιουργία του, ένα ποίημα γεμάτο αγάπη και βαθιά συγκίνηση για την πατρίδα του, τη Ζάκυνθο (άλλωστε, στο πρόσφατο ταξίδι μας στο «Φιόρε του Λεβάντε», είχαμε τη χαρά να συναντήσουμε το συνάδελφο και από κοντά). Ο «Ύμνος στη Ζάκυνθο» είναι ένα ποίημα που θα μελοποιηθεί και βεβαίως μόλις είναι έτοιμο, θα σας το παρουσιάσουμε με κάθε επισημότητα. Μέχρι τότε, σας παραθέτουμε τους στίχους, που μιλούν κατ’ ευθείαν στην καρδιά κάθε Ζακυνθινού – και όχι μόνο.
ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ
Στο μονοπάτι της ζωής
βαδίσαμε αντάμα,
εσύ πρωτάκουσες
το πρώτο μου το κλάμα
Κάθε τραγούδι που γράφτηκε
και φέρει τ’ όνομά σου,
δάκρυσε που τ’ όγραφε
ράγισε η καρδιά του.
Μαργαριτάρια τα χωριά
στα πόδια σου σπαρμένα,
βασίλισσα στο χώρο σου
κι ας μη φοράς το στέμμα
Οι παραλίες σου
από τη φύση χαραγμένες,
στον ουρανό
είναι καθρεφτισμένες.
Το όνομά σου μού δώσαν
χωρίς να με βαπτίσουν,
Ζακυνθιανό με βγάλανε
εσένα να τιμήσουν.
Πολλά θέλω να σου πω
μα που να σταματήσω,
ένα μόνο το μπορώ,
να σε τραγουδήσω.
Ω..! Ζάκυνθος.
Χίλιοτραγουδιμένη,
νύφη του Ιονίου
αναδυομένη,
Ω..! Ζάκυνθος.
Με λουλούδια στολισμένη,
με τον αφρό τα κύματα
σε έχουνε λουσμένη.
Ω. ! Ζάκυνθος.
Μάνα της μελωδίας,
του τραγουδιού μαστόρισσα
και της χορωδίας.
Φιόρο μου
όμορφο αγαπημένο,
στου Ιονίου τα νερά
είσαι φυτρωμένο.
Ρίζωσες, άνθισες, έγινες
των ποιητών η μούσα,
να σε ξεχάσω μια στιγμή
ποτέ δεν θα μπορούσα.
Γιώργος Στρούζας
Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στο συνάδελφο Γιώργο για την προσφορά του και για το φωτεινό παράδειγμα ζωής και δημιουργίας που μας χαρίζει. Είναι τιμή μας που ανήκει στην οικογένεια του Συλλόγου μας.
Αναμένουμε με ανυπομονησία και τη μελοποιημένη εκδοχή του «Ύμνου στη Ζάκυνθο»!