Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Στον απέραντο κόσμο των ιστοσελίδων και μέσων κοινωνικής δικτύωσης βρήκαμε το ακόλουθο, σατιρικό κείμενο, το οποίο ουσιαστικά αναφέρεται στην απρόσωπη και διαρκώς αυξανόμενη εκμετάλλευση των πολιτών από τις τράπεζες.
Εμείς που περάσαμε, άλλωστε, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας στην Ιονική Τράπεζα, την πλέον ανθρωποκεντρική από όλες τις τράπεζες, γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα πόσο έχουν αλλάξει οι εποχές προς το χειρότερο και τι σήμαινε παλαιότερα το υποβαθμισμένο πλέον επάγγελμα του τραπεζοϋπαλλήλου. Εμείς που είχαμε τις καλύτερες σχέσεις με το συναλλασσόμενο κοινό – το στοιχείο που έκανε την Ιονική να ξεχωρίζει – παρακολουθούμε τη διαρκή μείωση του αριθμού των τραπεζοϋπαλλήλων και μπορεί ναι, πράγματι, κάποιες αυτοματοποιημένες διαδικασίες να διευκολύνουν σε ένα βαθμό τον πολίτη-πελάτη, αλλά στην πραγματικότητα αυτές οι αλλαγές στρέφονται σε βάρος του, αφού δημιουργούν ένα απρόσωπο πλέγμα εξουσίας και εκμετάλλευσης και βεβαίως, εν τέλει, η ανθρώπινη επαφή δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα μηχάνημα…
ΠΡΟΣΟΧΗ! Οποιαδήποτε ομοιότυπα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις, ΔΕΝ είναι συμπτωματική!
Επειδή η επαφή με τις ΤΡΑΠΕΖΕΣ σε φυσικό επίπεδο γίνεται όλο και πιο δύσκολη, ας ανάψουμε λίγο τα αίματα…
Σήμερα ήρθε ο διευθυντής της τράπεζας που με εξυπηρετεί στην περιοχή μου να ψωνίσει από το κρεοπωλείο μου.
Πρώτα τον έβαλα να κάτσει σε μια καρέκλα για 30 λεπτά.
Όταν ευκαίρησα, τον ρώτησα τι θέλει και απάντησε ότι θέλει μπιφτέκια για χάμπουργκερ.
Του είπα ότι τώρα πουλάμε μπιφτέκια για μπέργκερ μόνο τις Παρασκευές.
Εναλλακτικά παρήγγειλε λουκάνικο, αλλά του είπα ότι λουκάνικα πουλάμε από 8:30 έως 10:00 μόνο Τρίτη και Πέμπτη.
Είδε και αποείδε, παρήγγειλε ένα κοτόπουλο κομμένο στα τέσσερα.
Του έδωσα το κοτόπουλο, τα μαχαίρια και το ψαλίδι και του είπα να το κόψει μόνος του.
Όπως το περίμενα, απάντησε ότι δεν ήξερε πώς να το κάνει και ότι δεν ήταν δικιά του δουλειά.
Του απάντησα ευγενικά:
– Αφού είναι η πρώτη φορά, θα σας βοηθήσω αλλά από εδώ και πέρα, θα πρέπει να το κάνετε μόνος σας, καθώς οι οδηγίες για τον τρόπο είναι διαθέσιμες στην ιστοσελίδα μας και στην αντίστοιχη εφαρμογή για κινητά.
Με κοίταξε αποσβολωμένος και μου ζήτησε να σοβαρευτώ και να κάτσουμε να μιλήσουμε λογικά.
Του είπα ότι αν δεν ζητούσε ραντεβού, θα ήταν εντελώς αδύνατο να μου μιλήσει.
Τελικά πήρε το κοτόπουλο το οποίο του ετοίμασα, αλλά του εξήγησα ότι πέραν του κόστους, πρόσθεσα και τα τέλη συντήρησης του εξοπλισμού για το κόψιμο του κοτόπουλου.
Κατόπιν του επέστησα την προσοχή ότι στα πλαίσια της συνεργασίας μας, αν θέλει να συνεχίσει να εξυπηρετείται από εμάς, θα πρέπει να προμηθευτεί την κάρτα της επιχείρησής μας που τον δεσμεύει να αγοράζει δύο κιλά παϊδάκια κάθε 15 μέρες, ειδάλλως θα έχει προσαύξηση 3% στις τιμές λιανικής στις υπόλοιπες συναλλαγές.
Μου ψέλλισε ένα κοσμητικό επίθετο και έφυγε μουρμουρίζοντας, αλλά μετά από λίγο το ξανασκέφτηκε και επέστρεψε να πάρει το κοτόπουλο γιατί ήταν αργά να πάει αλλού και θα έμενε νηστικός.
Η ιστοριούλα μας είναι φανταστική αλλά φαντάζεστε να υπήρχε αυτό το φέρσιμο σε ένα κρεοπωλείο που ψωνίζατε για χρόνια και ξαφνικά να σας έθεταν αυτούς τους όρους;
Λοιπόν έτσι και χειρότερα μας φέρονται οι τράπεζες.
Εκτός από το να τους εμπιστευόμαστε τα λεφτά μας με τα οποία δουλεύουν, όταν αποτυγχάνουν, πρέπει να τις βοηθήσουμε να επανακάμψουν και πάλι με τα δικά μας λεφτά.
Μας παρέχουν όλο και λιγότερες υπηρεσίες με εξυπηρέτηση από υπαλλήλους στα καταστήματα, αναγκάζοντάς μας να κάνουμε εμείς την δουλειά τους, ενώ πληρώνουμε και προμήθεια σε κάθε συναλλαγή με το ποσό αυθαίρετα και μονομερώς επιβεβλημένο.
Αν δεν μπορούμε να αντιδράσουμε αλλιώς, τουλάχιστον ας το κυκλοφορήσουμε…