Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Η Ιονική Οικογένεια ξεχώριζε πάντα στην τραπεζοϋπαλληλική κοινότητα, αφού διαχρονικά διαπνεόταν από μία ιδιαίτερη κουλτούρα αλληλεγγύης, αλλά και για τις βαθύτατες ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύχθηκαν στην τράπεζα και κρατούν μέχρι σήμερα.
Χαρακτηριστικό ήταν ότι στις παλαιότερες εποχές, επί Ιονικής Τράπεζας, όταν υπήρχε κάποιο κοινωνικό γεγονός ή εκδήλωση (γάμος, γενέθλια κ.λπ.) συμμετείχαν σε αυτήν σχεδόν το σύνολο των συναδέλφων που εργάζονταν σε ένα κατάστημα (που βεβαίως μπορεί να ανέρχονταν σε 30-40 συναδέλφους!). Άλλωστε, αυτοί ακριβώς οι ισχυροί δεσμοί των συναδέλφων μας παραμένουν δυνατοί και αναλλοίωτοι μέσα στο χρόνο και ήταν το στοιχείο αυτό που κράτησε ζωντανό το χώρο μας σε μία πολύ δύσκολη περίοδο, περισσότερα από 20 χρόνια μετά από το ξεπούλημα της τράπεζας.
Η συνέχιση της κληρονομιάς αυτής είναι ο κύριος στόχος του Συλλόγου μας. Στην εποχή του άκρατου καταναλωτισμού, του ατομικισμού, της ηθικής και κοινωνικής παρακμής, επιδιώκουμε να κρατήσουμε ισχυρούς τους δεσμούς των Ιονικάριων. Ωστόσο, μέσα σε αυτό το δυσμενές περιβάλλον, δε θα μπορούσε αυτό το ζιζάνιο να μην πλήξει και τη μικρή μας κοινότητα…
Θα αναφερθούμε σε ένα γεγονός που μας προβληματίζει και θα πρέπει όλοι να νιώσουμε συνυπεύθυνοι και στο εξής να προσπαθήσουμε αν αλλάξουμε την προσέγγιση και τη συμπεριφορά μας σε ανάλογα γεγονότα:
Όλοι ενημερώνεστε από την ιστοσελίδα, το facebook και την εφημερίδα μας για τους συναδέλφους μας που φεύγουν από κοντά μας για το μεγάλο ταξίδι. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι με τους οποίους αρκετοί από εσάς περάσατε μαζί μία ζωή. Τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου μας που δίνουμε το παρών σε εξόδιους ακολουθίες συναδέλφων, διαπιστώνουμε μετά λύπης μας ότι μετά βίας 1-2 συνάδελφοι δίνουν το παρών στο στερνό αποχαιρετισμό των συναδέλφων μας.
Αγαπητοί συνάδελφοι, αυτό είναι ένα φαινόμενο που θεωρούμε ότι προσβάλλει το χώρο μας, την ιστορία μας και τους ισχυρούς δεσμούς μας. Θεωρούμε αδιανόητο όταν κάποιος έχει περάσει μία μεγάλη περίοδο της ζωής σου δίπλα σε ένα συνάδελφο, να μην τον τιμά με την παρουσία του στον ύστατο αποχαιρετισμό.
Θίγουμε αυτό το θέμα γιατί πιστεύουμε ότι πρέπει να χτυπήσει ένα καμπανάκι για να πλήξουμε την αδιαφορία που κυριαρχεί γύρω μας. Οφείλουμε όλοι, τουλάχιστον στην ύστατη εκδήλωση μνήμης των συναδέλφων μας, ιδιαίτερα αυτών με τους οποίους συνυπηρετούσαμε για χρόνια και διατηρούσαμε φιλικές, ανθρώπινες σχέσεις, να δίνουμε το παρών στο τελευταίο αντίο.
Πράγματι, οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν φθαρεί στο σύγχρονο κόσμο, αλλά δε νοείται οι Ιονικάριοι να παρασύρονται και να ακολουθούν την τάση της αποξένωσης και της απομάκρυνσης… Έχουμε υποχρέωση απέναντι στους εαυτούς μας, το παρελθόν μας και την κοινότητά μας, να διατηρήσουμε την ανθρωπιά μας.
Από εδώ και πέρα πρέπει να αναλογιστούμε όλοι τη σημασία αυτού του γεγονότος και να έχουμε την ανάλογη ανταπόκριση.