Τα αναδρομικά μου… – Του συνάδελφου Δημήτρη Κουκουζή

Ο συνάδελφος Δημήτρης Κουκουζής (ο οποίος υπηρέτησε στη Διεύθυνση Δικαστικού της τράπεζας και μάλιστα ήταν επί σειρά ετών Υποδιευθυντής) από το Λευκοχώρι Γορτυνίας, μας έχει προσφέρει μέσα στα χρόνια πολλά όμορφα κείμενα, κυρίως λαογραφικού χαρακτήρα που προσεγγίζουν τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Ο συνάδελφος με τη μακρά πορεία στην τράπεζα, αυτή τη φορά επανέρχεται με ένα ιστορικό-διδακτικό κείμενο, το οποίο μας μεταφέρει μία προσωπική του εμπειρία από την τράπεζα, που όμως μέσα στα χρόνια που υπηρετήσαμε εκεί, σίγουρα βιώσαμε ανάλογες συμπεριφορές. Σε αυτήν την περίπτωση το νόμιμο και ηθικό επικράτησε, αλλά δυστυχώς δεν είναι πάντα ίδια η κατάληξη σε αυτές τις υποθέσεις. Συχνά, οι εργαζόμενοι πέφτουν θύματα της μισαλλοδοξίας, της εξουσιομανίας, της αναξιοκρατίας και της αναλγησίας της τράπεζας και των υψηλόβαθμων στελεχών της.

Και αν η ιστορία που μας περιγράφει ο συνάδελφος είναι από την εποχή της Ιονικής – όταν σίγουρα τα πράγματα ήταν καλύτερα, αλλά όχι… ρόδινα – δυστυχώς βιώσαμε πολλαπλάσιες, αντίστοιχες καταστάσεις μετά το ξεπούλημα της Ιονικής, την 20ετία εκφοβισμού και παραλογισμού που ακολούθησε. Ωστόσο, εμείς οι Ιονικάριοι είμαστε ακόμα ζωντανοί, δυνατοί και ενωμένοι μπορούμε να κοιτάμε πίσω σε εκείνες τις εποχές της Ιονικής Τράπεζας, που ακόμα τα δικαιώματά μας σήμαιναν κάτι σπουδαίο και τις περισσότερες φορές γίνονταν σεβαστά, παρά τις όποιες περί του αντιθέτου προσπάθειες.

Άλλωστε, όπως αναφέρει και ο συνάδελφος στο συνοδευτικό σημείωμα που μας απέστειλε με το κείμενό του, αυτό εκφράζει μόνο  προσωπικές του απόψεις και εμπειρίες, καθόσον ποτέ δεν πρέπει να γενικεύουμε.


ΜΙΑ  ΦΟΡΑ  ΚΑΙ  ΕΝΑ  ΚΑΙΡΟ

 

                                              ΤΑ    AΝΑΔΡΟΜΙΚΑ  ΜΟΥ…..

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μη σας παρασύρει ο τίτλος του άρθρου. Δεν πρόκειται να σας  «ζαλίσω»  για το πολυσυζητημένο  θέμα των αναδρομικών αυξήσεων των συντάξεών μας.  Επί δεκαετία   τώρα ασχολούμαστε συνεχώς με το εργατικό-συνταξιοδοτικό δίκαιο , τις προσφυγές μας στα Δικαστήρια , τις αναμενόμενες  αποφάσεις τους, τις κυβερνητικές αποφάσεις ,  την «προσωπική διαφορά » και τις αυξήσεις που ακόμα περιμένουμε !!    Ό καιρός περνάει , εμείς συνεχώς λιγοστεύουμε, η ελπίδα τρεμοσβύνει και οδεύουμε στας…..αιωνίους μονάς !! Ενθα ουκ έστιν πόνος,  ουδέ αγωγή αναδρομικών, ουδέ λύπη, ουδέ ελπίδα δικαστικής  δικαίωσης, ουδέ στεναγμός. Μόνο ηρεμία ατελεύτητος ! Γιαυτό τώρα απελπισμένοι και κουρασμένοι  αναφωνούμε : Αναδρομήστε  μας  και αφήστε μας  !!.

Διάγων ήδη την ογδόη δεκαετία της ζωής μου με πεντηκονταετή εργασιακή τραπεζική εμπειρία εμνήσθην ημερών αρχαίων , ανέδραμον στο παρελθόν και σας  αναφέρω διάφορα  αναδρομικά τραπεζιτικά γεγονότα σημαδιακά και διδακτικά. Το θέμα μου είναι  πάλι  ένα « κατόρθωμα »  ενός Γενικού Διευθυντού της τότε Ιονικής  Λαϊκής Τράπεζας (ΙΛΤΕ). Δεν τα έχω με όλους τους Γενικούς της.  Τα έχω με τη εσφαλμένη και κάποτε επιζήμια για τη τράπεζα  νοοτροπία που είχαν κάποιοι από αυτούς.Mε πολλούς συνεργάστηκα και τον νόον τούτων έγνων. Μερικοί εξ αυτών (ελάχιστοι) νόμιζαν ότι ως άλλοι « φωστήρες »  είχαν έλθει ως  « αναντικατάστατοι »  να «σώσουν»  την τράπεζα.

 

ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ

Επί της ουσίας λοιπόν και επί των γεγονότων : Κάποτε ένας  κ. Γενικός της ΙΛΤΕ αποφάσισε να κάνει επιθεώρηση σε κάποια καταστήματα της επαρχίας , συνοδευόμενος από τον βοηθό Γενικό Διευθυντή του. Σημειώστε ότι τότε στην εποχή των παχιών κομματικών αγελάδων οι βαθμοί απονέμονταν πλουσιοπάροχα και αναντίστοιχα προς τις πραγματικές ανάγκες της τραπέζης με μόνο σκοπό  να βολεύονται όλοι οι κομματικά ημέτεροι. Έτσι είχαμε Γενικό Διευθυντή, βοηθό Γενικό Διευθυντή, αναπληρωτή Γενικό Διευθυντή, Υποδιευθυντή,  κ.λ.π. Όταν μάλιστα άλλαζε η Κυβέρνηση , έφευγε από τη τράπεζα ο παλιός Γενικός  και διοριζόταν ο  δικός της νέος κομματικός Γενικός.  Αυτός δε ,  με την σειρά του,  έθετε στο «ψυγείο» τους μη ημέτερους Διευθυντές Διευθύνσεων και προήγαγε τους πολιτικά ομοϊδεάτες του. Δηλαδή είχαμε φτιάξει μία «ωραία ατμόσφαιρα» προς χαράν του παραδίπλα καιροφυλακτούντος τραπεζίτου της Τράπεζας Πίστεως, η οποία τελικά μας αγόρασε !.

Μία ωραία πρωία  λοιπόν η γραμματέας  του κ. Γενικού τηλεφώνησε στο Διευθυντή ενός επαρχιακού καταστήματος ότι  « αύριο ο κ. Γενικός με τον βοηθό του θα επιθεωρήσει το κατάστημά σας. Θα έλθει μετά το πέρας του ωραρίου λειτουργίας . Να είστε όλοι εκεί ». Όντως την επομένη ο κ. Γενικός έφθασε στο κατάστημα μία ώρα μετά το πέρας του ωραρίου. Σχεδόν όλοι οι υπάλληλοι ήσαν παρόντες στο κατάστημα και τον περίμεναν. Τρεις όμως από αυτούς είχαν αποχωρήσει λόγω ανειλημμένων επειγουσών οικογενειακών υποχρεώσεών τους , ενημερώνοντας σχετικά τον Διευθυντή τους. Τούτο διαπιστώσας ο κ. Γενικός κατά την επίσκεψή του , εξεμάνη τα μάλα διότι εθίγη το κύρος του !. Θέλοντας μάλιστα  να τους τιμωρήσει για την ανυπακοή τους  και την υποτίμησή του , διέταξε  την άμεση μετάθεσή τους σε άλλο κατάστημα μεγάλης επαρχιακής πόλεως. Δεν αρκέστηκε σε παρατήρηση, επίπληξη, ή ζήτηση απολογίας τους για να κρίνει την τυχόν δικαιολογημένη απουσία τους.

 

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ

Δείτε τώρα την δικαστική συνέχεια της υπόθεσης. Οι μετατεθέντες υπάλληλοι κατέθεσαν αμέσως αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στο Πρωτοδικείο της περιοχής του καταστήματός τους και ζήτησαν την αναστολή εκτελέσεως της απόφασης του κ. Γενικού. Ταυτόχρονα άσκησαν τακτική  εργατική αγωγή ζητώντας να κηρυχθεί άκυρη ως καταχρηστική, αυθαίρετη και παράνομη η απόφαση μεταθέσεώς τους. Τούτο πληροφορηθείς ο κ. Γενικός  ωσαύτως εξεμάνη τα μάλα . Πώς είναι δυνατόν να τολμούν οι υπάλληλοι-υπήκοοί του να ζητούν δικαστική προστασία και να προσβάλλουν  την απόφασή του ως τάχα αυθαίρετη και αναιτιολόγητη !

Την παραμονή της δίκης των ασφαλιστικών ο κ. Γενικός  με καλεί στο τηλέφωνο και μου δίνει εντολή να μεταβώ άμεσα στο Πρωτοδικείο του τόπου του καταστήματος και να υπερασπιστώ  την απόφαση της τράπεζας. Στην ενημέρωση που του έκανα τον διαβεβαίωσα ότι ο εκεί συνεργαζόμενος δικηγόρος μας έχει όλα τα στοιχεία που απαιτούνται , ότι είμαι σε συνεχή επικοινωνία μαζί του , ότι του έχω στείλει πλούσια νομολογία και έγγραφα υπέρ των απόψεών μας , ότι είναι έγκριτος στη πόλη αυτή και ικανός να μας εκπροσωπήσει με επιτυχία δικαστικά  κ.λ.π.  Όμως ο κ. Γενικός δεν πείθεται με ό,τι και αν του λέω και  αρκούντως εκνευρισμένος και συναισθανόμενος τη « γκάφα » του,  μου διαμηνύει με απαράδεκτο ύφος επί λέξει : Αν δε πάτε αύριο στο Πρωτοδικείο αυτό θα απολυθείτε !!  

Έμεινα ενεός και εμβρόντητος. Τέτοια ωμή «απειλή» δεν είχα ποτέ στη πολυετή δικηγορική μου καριέρα στη τράπεζα. Ούτε  ο Μέγας Ναπολέων  δεν απειλούσε έτσι τους στρατιώτες του !  Συγκράτησα όμως το  θυμό μου και αυθημερόν έφθασα  αεροπορικώς στο επαρχιακό Πρωτοδικείο.

( Παρένθεση : αμέσως θυμήθηκα την συμπεριφορά προγενέστερου άξιου και συμπαθούς Προέδρου του ΔΣ της τραπέζης, ο οποίος σε αντίστοιχη επικοινωνία μας με ανθρώπινο, ευγενικό και φιλικό τρόπο μου είπε « Δημήτρη , σε παρακαλώ, να συνεργαστείς με τον δικηγόρο τάδε για να αντιμετωπίσετε στο Πρωτοδικείο  την τάδε μεγάλη εργατική αγωγή κατά της τραπέζης μας , σε ευχαριστώ ».Κλείνει η παρένθεση και σεις εδώ κρίνετε, συγκρίνετε και διαπιστώνετε την αξία του  αρχαίου σοφού ρητού « Αρχή, άνδραν  δείκνυσι »).

 

Η ΔΙΚΗ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ

Την επομένη ο Δικαστής Πρωτοδίκης στην εκφώνηση της υπόθεσής μας , μάς «ξεμπρόστιασε» κανονικά. Τόσο αυτός όσο και ο δικηγόρος των υπαλλήλων άρχισαν να  «βομβαρδίζουν» και να ρωτούν τον μάρτυρά μας και εμάς τους δύο δικηγόρους με αμείλικτες ερωτήσεις – φωτιά :

-Γιατί μετατέθηκαν και οι τρεις συγχρόνως σε άλλο και μάλιστα στο ίδιο κατάστημα ;

-Υπάρχει αίτημα του καταστήματος αυτού ότι είχε επείγουσα ανάγκη ενίσχυσής του με τρεις υπαλλήλους ; Δημιουργήθησαν μήπως έκτακτες ανάγκες άμεσης κάλυψης ;

-Με ποία κριτήρια μετετέθησαν οι συγκεκριμένοι τρεις και όχι κάποιοι άλλοι ;

-Περίσσευαν και οι τρεις στο κατάστημα από το οποίο έφυγαν ;

-Προηγήθηκε σχετική αλληλογραφία με τον Προσωπάρχη;  Να μας τη προσκομίσετε.

 

Τα νομικά επιχειρήματά μας ( ότι τάχα κάναμε νόμιμη άσκηση του Διευθυντικού μας δικαιώματος και ότι η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ήταν απαράδεκτη διότι οδηγούσε σε ικανοποίηση και όχι σε διατήρηση του δικαιώματος) δεν έγιναν δεκτά από το Δικαστήριο. Ο μάρτυράς μας επίσης δυσκολεύτηκε και  βρέθηκε σε δυσχερή θέση να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.  Αντίθετα  ο μάρτυρας εκπρόσωπος των  εργαζομένων της ΙΛΤΕ ήταν καταπέλτης σε βάρος μας. Κατέθεσε δηλαδή την αλήθεια και αποδόμησε την αυθαίρετη απόφαση του κ. Γενικού. Όπως ήταν φυσικό ο Δικαστής δικαίωσε τους αυθαιρέτως μετατεθέντες υπαλλήλους  και εξαφάνισε την απόφαση του κ. Γενικού ως παράνομη.

Εκμανής έτι περαιτέρω ο κ. Γενικός από την απόφαση του Δικαστηρίου, εν όψει της  επόμενης τακτικής δικασίμου της κύριας αγωγής με διάταξε να μεταβώ εκ νέου  στο ίδιο Πρωτοδικείο και να συνοδεύομαι από έγκριτο εργατολόγο δικηγόρο και από Καθηγητή Πανεπιστημίου του Εργατικού Δικαίου τον οποίο έπρεπε να αναζητήσω και να συνεργαστώ. Ήθελε να κερδίσουμε τη τακτική δίκη πάση θυσία, ανεξαρτήτως υπερβολικού οικονομικού κόστους της πολυτελούς τριπρόσωπης αυτής δικηγορικής εκπροσώπησης. Ο εγωισμός και η μεγαλομανία του είχαν καίρια πληγεί δικαστικά.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Να μην τα πολυλογώ χάσαμε , όπως ήταν φυσικό  και την τακτική δίκη. Οι υπάλληλοι δικαιώθηκαν και η μετάθεση ματαιώθηκε.   Η ζημιά για τη τράπεζα  όμως είχε γίνει. Στα μάτια της  τοπικής κοινωνίας του επαρχιακού καταστήματος η τράπεζα δυσφημίστηκε και το οικονομικό κόστος της τριπλής δικηγορικής υπεράσπισης ήταν μεγάλο και περιττό για μία χαμένη εξ υπαρχής δίκη. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η ένδοξη και ιστορική  ΙΟΝΙΚΗ  ΚΑΙ ΛΑΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ(ΙΛΤΕ) , παρά το πανάξιο προσωπικό της , τελικά αγοράστηκε από μία διπλανή μικρότερη τράπεζα . Ο Καβάφης θα έλεγε « αρκετοί Γενικοί έβλαψαν το ίδιο την Συρίαν ». Όπου Συρία  ίσον ΙΛΤΕ. Εδώ ταιριάζει και το λατινικό επιφώνημα του Κικέρωνα απέναντι στην αχαλίνωτη αυθαιρεσία του Κατιλίνα  « Ο TEMPORAO  MORES » .  Ω , καιροί , ώ ήθη !.

 

Μάρτης του 2023

 

Ο ΥΠΗΚΟΟΣ  ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

(Κατά κόσμον = Δημήτρης Κουκουζής).