Τον εκ Λευκοχωρίου Γορτυνίας συνάδελφο Δημήτρη Κουκουζή (ο οποίος υπηρέτησε στη Διεύθυνση Δικαστικού της τράπεζας και μάλιστα ήταν επί σειρά ετών Υποδιευθυντής), τον γνωρίζετε βεβαίως μέσα από τα πολύ όμορφα κείμενά του που προσεγγίζουν τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας με έναν ιδιαίτερο τρόπο, μεταφέροντάς μας με τρυφερότητα, νοσταλγία, αλλά και χιούμορ το αυθεντικό τους νόημα.

Και καθώς πλέον διανύουμε ήδη τη Μεγάλη Βδομάδα και το Πάσχα βρίσκεται προ των πυλών, δε θα μπορούσε να μη μας τιμήσει με ένα πασχαλινό ευθυμογράφημά του. Άλλωστε, όπως μας αναφέρει ο ίδιος στο συνοδευτικό σημείωμα που μας απέστειλε, «το  επί τέλους “ελεύθερο” φετινό  Πάσχα μάς καλεί να ξεχάσουμε για λίγο την πολλή μιζέρια που μας περιβάλλει και να ετοιμαστούμε να… Λαμπρέψουμε! Φέτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχουμε ανάγκη να ανοίξουμε τις καρδιές μας για να νοιώσουμε το αληθινό  νόημα της Ανάστασης». Και δε θα μπορούσαμε παρά να συμφωνήσουμε απολύτως μαζί του!

Είμαστε βέβαιοι ότι το ευθυμογράφημα του συναδέλφου που ακολουθεί θα σας χαρίσει ένα ζεστό χαμόγελο. Τον ευχαριστούμε για την πάντα δημιουργική και ευχάριστη διάθεσή του και του ανταποδίδουμε τις ευχές!

ΕΥΘΥΜΑ  ΚΑΙ  ΣΟΒΑΡΑ

                Aνέστη Χριστός και … πεντακόσιοι δαίμονες !

Στα παλιά τα χρόνια χειροτονήθηκε παππάς στο χωριό του, ένα ορεινό ελατοχώρι της Ρούμελης , ο Παπαχρήστος. Λιγοστά ήσαν τα γράμματά του. Γι’ αυτό παιδεύτηκε πολύ να « στρώσει » στο διάβασμα των λειτουργικών βιβλίων. Και αν σκόνταυτε κάποτε , μονάχα ο Θεός το γνώριζε. Το ποίμνιο του χωριού του ήταν πιο αγράμματο απ ’  αυτόν και δεν έπαιρνε είδηση από τα στραβοδιαβάσματά του.

Με τον καιρό έμαθε απέξω μηχανικά τα πιο πολλά επαναλαμβανόμενα διαβάσματα των ευχών και των ακολουθιών. Εκεί που δυσκολευόταν ήταν τα Ευαγγέλια. Αυτά τα διάβαζε μια φορά μονάχα το χρόνο και φυσικό ήταν να είναι γι ‘ αυτόν  « άγνωστο » κείμενο. Επίσης δυσκολευόταν και στις ευχές που διάβαζε μία μόνο φορά το χρόνο.

Μία τέτοια ευχή είναι και ο Κατηχητικός Λόγος του Ιωάννου του Χρυσοστόμου που διαβάζεται στο τέλος της τελετής της Αναστάσεως :  Ει τις ευσεβής και φιλόθεος απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπράς πανηγύρεως…

Πολλές λέξεις της ευχής αυτής , όπως δεχέσθω, ουκούν, εορτασάτω, οδυρέσθω, φοβείσθω, εσκύλευσε, φησίν, εωρακώς κ.λ.π. ήταν μεγάλο βάσανο ακόμα και για τους παπάδες που γνώριζαν αρκετά γράμματα. Στο στόμα του Παπαχρήστου είχαν φοβερά παραμορφωθεί .

Στο τέλος της ευχής αυτής ο Παπαχρήστος σκόνταψε σε μία ακόμα άγνωστη λέξη. Έπεσε επάνω στο… πεπτώκασι ! Τον αιφνιδίασε. Πρώτη φορά την έβλεπε. Από μέσα του τη συλλάβιζε. Όμως ούτε την καταλάβαινε ούτε μπορούσε κάν να τη  διαβάσει ! Την πήγαινε από δω , την έπιανε από κει, αλλά  δεν του έβγαινε. Δεν είχε ,  βλέπετε ,  καλές  γραμματικές γνώσεις για τον παρακείμενο και για τον υπερσυντέλικο ! Το  «Ανέστη Χριστός και χαίρουσι άγγελοι » το διάβασε μια χαρά. Ομοίως και το  « Ανέστη Χριστός και ζωή εκ του τάφου ανέτειλε ».  Όμως το Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες το …… « σκότωσε » ! Στην αρχή το διάβασε με δισταγμό ως πεπτωκόσι  αλλά δεν έμεινε ικανοποιημένος.  Μετά θυμήθηκε τον πεπτωκότα Αδάμ που διάβασε Μεγάλη Παρασκευή αλλά και πάλι ήταν δίβουλος ! Αφού βασανίστηκε  για μισό λεπτό προσπαθώντας να υπερβεί το απρόσμενο αυτό εμπόδιο κάποια στιγμή ανακουφισμένος και σίγουρος ότι διάβαζε τη σωστή λέξη αναφώνησε μεγαλοφώνως : Aνέστη Χριστός και πεντακόσιοι δαίμονες !   Και συνέχισε πιο κάτω κανονικά την ευχή με….στρωτές λέξεις.

Το εκκλησίασμα δεν  κατάλαβε τίποτα και φυσικά συμφώνησε ! Συνέχιζε μάλιστα να σταυροκοπιέται.. Τί πεπτώκασι , τί πεντακόσιοι  το….ίδιο είναι!.  Είναι όμοιες τετρασύλλαβες λέξεις που μάλιστα και οι δύο αρχίζουν από πε και τελειώνουν επίσης όμοια και οι δύο σε  σι   !!

Δεν υπήρχαν τότε « γραμματιζούμενοι » πιστοί ούτε είχαν στα χέρια τους την Ιερά Σύνοψη της Μεγάλης εβδομάδας για να δούν το κείμενο  και να ελέγξουν αν ο παππάς διάβαζε σωστά ή λάθος την σπουδαία αυτή ευχή της Αναστάσεως.

Φανταστείτε τώρα την εικόνα να βλέπουμε τον Αναστάντα Χριστό  να ανέρχεται στον ουρανό και πίσω του να τον ακολουθούν όχι ένας ή δύο αλλά πεντακόσιοι δαίμονες !!  Είναι , πράγματι,  να σταυροκοπιέσαι !

Δεν φταίει πάντως ο αγαθός Παπαχρήστος . Φταίει ο παρακείμενος , που βγήκε ξαφνικά μπροστά του  !

Καλή μας Ανάσταση !

Απρίλης του 2022

Δημήτρης Κουκουζής