Πρόκειται για μία ιστορία που γνωρίζει αρκετός κόσμος (και αρκετός ίσως όχι). Η βασίλισσα Φρειδερίκη (ή… Φρίκη, όπως ήταν το «χαϊδευτικό» της για τους περισσότερους Έλληνες) ταξίδεψε τον Απρίλιο του 1963 στο Λονδίνο, αλλά το ταξίδι αναψυχής της μετατράπηκε σε εφιάλτη από μία δυναμική γυναίκα που ξεμπρόστιασε τον εγωκεντρισμό της βασίλισσας.
Πολλοί αμφισβητούν ότι το διάσημο χαστούκι δόθηκε στην πραγματικότητα. Λίγη σημασία έχει. Μεγαλύτερη σημασία έχει πόσοι Έλληνες χάρηκαν στο άκουσα αυτής της είδησης και δυστυχώς ότι αυτή η ιστορία είναι μία από τις πολλές παραϊστορίες που αναδεικνύουν το καθεστώς ανελευθερίας που επικρατούσε στη χώρα μας μεταπολεμικά οδηγώντας εν τέλει και στην κατάλυση ακόμα και της κατ’ επίφασιν δημοκρατίας το 1967…
Η βρετανή υπήκοος Μπέττυ Μπάρλετ-Αμπατιέλου, δασκάλα και δημοσιογράφος από την Ουαλία, ήταν η δυναμική σύζυγος του Έλληνα κομμουνιστή και ναυτεργάτη Αντώνη Αμπατιέλου. Ο Αμπατιέλος ήταν στέλεχος του ΚΚΕ και του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Η βρετανική κυβέρνηση τον τίμησε ως ήρωα της αντίστασης κατά του ναζισμού. Το 1947 όμως συνελήφθη στην Ελλάδα και καταδικάστηκε για κομμουνιστική δράση. Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια χάρη στον αγώνα συμπαράστασης των ναυτεργατών και τις κινητοποιήσεις που οργάνωνε η σύζυγός του….
……………………………………………………….
16 χρονια μετά, τον Απρίλιο του 1963, η βασίλισσα Φρειδερίκη ή Φρειδεφρίκη ή Φρίκη σκέτο, όπως την αποκαλούσε τότε ο λαός, φτάνει στο Λονδίνο συνοδευόμενη από την κόρη της Ειρήνη για να παραστεί στους γάμους της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας του Κεντ και του Άγκους Ότζιλβυ.
……………………………………………………….
Ένα πρωί η Φρειδερίκη, βγαίνοντας από το ξενοδοχείο «Κλάριτζες» που είχε καταλύσει, βρέθηκε αντιμέτωπη με διαδηλωτές, που κρατούσαν πινακίδες με συνθήματα υπέρ της απελευθερώσεως των Ελλήνων πολιτικών κρατουμένων.
Επικεφαλής των διαδηλωτών ήταν η Μπέτυ Αμπατιέλου – Μπάρτλετ.
Στην πινακίδα της Αμπατιέλου ήταν γραμμένη η φράση:
«Βασίλισσα Φρειδερίκη, απελευθέρωσε το σύζυγό μου».
Η Φρειδερίκη έντρομη επιχείρησε να οπισθοχωρήσει.
Αλλά μια ομάδα διαδηλωτών την περικύκλωσε και της ζητούσε θορυβωδώς να τερματίσει το μαρτύριο των πολιτικών κρατουμένων.
Ο Βρετανός σωματοφύλακας της Φρειδερίκης απωθήθηκε βίαια.
Η Αμπατιέλου την έπιασε γερά από τους ώμους, εμποδίζοντάς την να φύγει.
Και κάποια άλλη δεν δίστασε να της δώσει μια ελαφριά κλωτσιά.
Μερικοί την έφτυσαν.
Έντρομη η Φρειδερίκη κάποια στιγμή κατόρθωσε να ξεφύγει από τον κλοιό και αρχίζει να τρέχει και να μπει σε ένα σπίτι της γειτονιάς…
………………………………………………………………………………………………………………..
Πρέπει να σημειωθεί ότι πριν από το επεισόδιο η Αμπατιέλου εξ ονόματος των διαδηλωτών είχε ζητήσει να γίνει δεκτή από τη βασίλισσα για να της επιδώσει υπόμνημα υπέρ των πολιτικών κρατουμένων.
Αλλά η Φρειδερίκη, παρήγγειλε ιταμά με την υπηρεσία της, ότι αρνείται να τη δεχτεί και αρνείται να πάρει το υπόμνημά της.
Η Αμπατιέλου ζήτησε τότε να γίνει δεκτή από τον αυλάρχη Δημήτριο Λεβίδη. Αλλά και αυτός αντέταξε την ίδια κατηγορηματική άρνηση.
………………………………………………………………………………………………………………..
Την επομένη συνέβη κάτι που ήταν πολύ χειρότερο.
Η Αμπατιέλου μετέβη στον πύργο του Ουίνδσωρ και ζήτησε να επιδώσει προσωπική επιστολή προς τη βασίλισσα της Μ. Βρετανίας.
Η Ελισάβετ, αν και γνώριζε λεπτομερώς τα επεισόδια του «Κλάριτζες», αν και είχε πληροφορηθεί την άρνηση της Φρειδερίκης να δεχθεί το υπόμνημα, ωστόσο ΔΕΧΤΗΚΕ την επιστολή της Αμπατιέλου.
«Σας ικετεύω —έγραφε— εν ονόματι της ανθρωπότητος όπως επέμβετε στη βασίλισσα της Ελλάδος, ο λόγος της οποίας θα ήτο αμέσως επαρκής διά την άμεσον απόλυσιν του συζύγου μου, ο οποίος είχεν αφιερώσει εαυτόν κατά τον πόλεμον εις την συμμαχικήν υπόθεσιν».
………………………………………………………………………………………………………………..
Η παραμονή όμως της Φρειδερίκης στη βρετανική πρωτεύουσα είχε καταντήσει εφιαλτική. Σαν κυνηγημένος κακοποιός αναγκαζότανε να μπαίνει και να βγαίνει στο
ξενοδοχείο από μια μικρή πόρτα που χρησιμοποιούσε το υπηρετικό προσωπικό. Και τις νύχτες, όταν διπλοκλειδωμένη στο διαμέρισμά της και με σπασμένα νεύρα παραμέριζε την κουρτίνα του παράθυρου, διέκρινε στο πεζοδρόμιο του «Κλάριτζες» τη σιωπηλή σκιά της Αμπατιέλου — που έκανε «αγρυπνίες διαμαρτυρίας» — να βηματίζει επί κεφαλής των διαδηλωτών.
Μάλιστα σε μια από τις «αγρυπνίες διαμαρτυρίας» πήραν μέρος και οι Βρετανοί βουλευτές Άντονυ Γκρήνγουντ, Μπάρμπαρα Καστλ, Φένερ Μπρογκουέι και Τζων Τάνκιν.
Η Αμπατιέλου είχε γίνει το πρόσωπο των ημερών με καθημερινές συνεντεύξεις στον Τύπο και εμφανίσεις στη βρετανική τηλεόραση.
………………………………………………………………………………………………………………..
Το επόμενο χαστούκι δεν άργησε.
Αγγλικό δικαστήριο αθώωσε 16χρονο Κύπριο, ο οποίος είχε παραπεμφθεί με την κατηγορία της «αναρμόστου συμπεριφοράς» προς την βασίλισσα της Ελλάδας….
………………………………………………………………………………………………………………..
Και ξαφνικά φτάνει στο Λονδίνο και ο ανεξαρτήτος βουλευτής της αριστεράς Γρηγόρης Λαμπράκης. Μόλις πληροφορήθηκε στην Αθήνα τα επεισόδια πήρε το πρώτο αεροπλάνο και έφθασε στην αγγλική πρωτεύουσα. Ο ερχομός του Έλληνα βουλευτή αναζωογόνησε το ρεύμα εχθρότητας προς τη βασίλισσα και αύξησε το πλήθος των διαδηλωτών.
Ενώ η Αμπατιέλου μίλαγε με δημοσιογράφους στην είσοδο του ξενοδοχείου, ο Λαμπράκης μπήκε μέσα και συναντήθηκε με τον υπασπιστή του διαδόχου Αρναούτη,
από τον οποίο ζήτησε να καθορίσει συνάντησή του με τη βασίλισσα. Έπειτα από είκοσι λεπτά ο Αρναούτης επέστρεψε από τα διαμερίσματα της Φρειδερίκης. Η απάντηση της μεγαλειοτάτης ήταν αρνητική…
«Είναι αγύριστο κεφάλι», είπε χαρακτηριστικά ο Αρναούτης στο Λαμπράκη.
Την ίδια μέρα ο Έλληνας βουλευτής προέβη σε δηλώσεις και έδωσε συνεντεύξεις. Με μεγάλους τίτλους ο βρετανικός τύπος πρόβαλε το ότι: «Στην Ελλάδα δεν κυβερνά η κυβέρνηση, ούτε ο βασιλεύς. Αλλά η βασίλισσα Φρειδερίκη!».
………………………………………………………………………………………………………………..
Ο εκνευρισμός της Φρειδερίκης για όλα τα δεινοπαθήματα και τις ταπεινώσεις είχε φθάσει στην αποκορύφωσή του. Την άλλη μέρα, βγαίνοντας πάλι από την πόρτα υπηρεσίας του «Κλάριτζες», έσπευδε προς το αεροδρόμιο. Ολοταχώς στην Αθήνα….
………………………………………………………………………………………………………………..
Είκοσι τρεις μέρες αργότερα ο βουλευτής Γρηγόρης Λαμπράκης δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Οι δολοφόνοι, συλληφθέντες, αναγνωρίσθηκαν σαν μέλη παρακρατικών βασιλικών οργανώσεων της άκρας δεξιάς. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν είχε την παραμικρή ιδέα ή σχέση με τη δολοφονία. Ήταν τόσο βαθύ το παρακράτος της άκρας δεξιάς που δεν μπορούσε να το ελέγξει ούτε ο ίδιος, αναφωνώντας εξοργισμένος το ιστορικό «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο»!