Ο Κωστής Παλαμάς θεωρείται ως ο εθνικός μας ποιητής. Το τεράστιο έργο του αναγνωρίστηκε γρήγορα, άσκησε τεράστια επιρροή στη διαμόρφωση του πνευματικού κόσμου της σύγχρονης Ελλάδας, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για αναρίθμητα έργα καλλιτεχνικής δημιουργίας και βεβαίως συνεχίζει μέχρι σήμερα να απολαμβάνει του σεβασμού και της αγάπης των Ελλήνων.
Για τον Μενέλαο Λουντέμη πάλι, δεν ισχύουν ακριβώς τα ίδια δεδομένα. Μπορεί η κατάληξη να είναι παρόμοια, αφού πλέον είναι ένας από τους αγαπημένους και πολυδιαβασμένους συγγραφείς από τους Έλληνες, αλλά η πορεία τους δεν ήταν η ίδια. Αντίθετα, το έργο του χαρακτηρίστηκε εξ αρχής αντεθνικό λόγω της αριστερής ιδεολογίας του και κατάφερε τελικά να κερδίσει το σεβασμό που του αξίζει μόνο μετά από την επιδοκιμασία του μείζονος κριτή : του χρόνου.
Ο Μενέλαος Λουντέμης κυνηγήθηκε, καταδικάστηκε, εξορίστηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Οι διώκτες του, κινούμενοι από τυφλό μίσος – που βεβαίως ουδεμία σχέση έχει με τον πατριωτισμό – προσπαθούσαν να ανακαλύψουν στα υπέροχα έργα του τη δήθεν, αντεθνική, προδοτική προπαγάνδα. Όμως, το τυφλό μίσος δε συνάδει με την καθαρότητα της κρίσης και έτσι σε μία από τις δίκες του Μενέλαου Λουντέμη στην οποία κατηγορείτο για τις «Βουρκωμένες μέρες» του, οι «εθνικόφρονες προδότες» έφτασαν να κατηγορήσουν για εσχάτη προδοσία και να ζητήσουν να κρεμαστεί ο εθνικός μας ποιητής, ο Κωστής Παλαμάς – 13 χρόνια μετά το θάνατό του.
Τις πληροφορίες αυτής της καθόλα διδακτικής ιστορίας μας τις παρέχει – για μία ακόμα φορά – η εκλεκτή ιστοριοδίφης συναδέλφισσα, Χρηστίνα Σωτήρχου :
.
ΟΠΟΥ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΣ
.
