Η ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ γνώρισε ένα μοναδικό χειμερινό προορισμό με την εκδρομή στην πανέμορφη Ορεινή Αρκαδία το διήμερο 14-15 Δεκεμβρίου (φωτογραφίες)

Η Ελλάδα είναι συνδυασμένη στο μυαλό των περισσότερων με τον ήλιο και τη θάλασσα. Και δικαίως βέβαια… Ωστόσο, στη χώρα μας μπορεί να βρει ο καθένας μοναδικής ομορφιάς τοπία και γωνιές, κατάλληλα για κάθε εποχή του χρόνου. Και τώρα που διανύουμε τη χειμερινή περίοδο, σίγουρα ένας από τους καλύτερους προορισμούς είναι η Ορεινή Αρκαδία, όπως ανακαλύψαμε -όσοι δεν το ξέραμε ήδη- στην εκπληκτική μας εκδρομή το διήμερο 14-15/12, η οποία πραγματικά συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες εξορμήσεις μας! Γνωρίσαμε από κοντά τα γραφικά και ιστορικά χωριά της, τους παραδοσιακούς οικισμούς, πύργους και αρχοντικά, τα πέτρινα γεφύρια και τους νερόμυλους, τα μοναστήρια, τις βιβλιοθήκες και τα μουσεία της, αλλά και τα πανέμορφα τοπία της και μείναμε κατενθουσιασμένοι.


Σάββατο 14 Δεκεμβρίου

Το ραντεβού μας κάτω από τα γραφεία του Συλλόγου μας ήταν στις 8.30 π.μ. και παρά το πρωινό της ώρας, όλοι κατέφθασαν με την καλύτερη διάθεση από την πρώτη στιγμή. Στο καλό κλίμα βοήθησε και ο καλός καιρός για την εποχή, που κράτησε μάλιστα σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας, προμηνύοντας και την επιτυχία της εκδρομής μας…

Αναχωρήσαμε με πρώτη στάση τον Ισθμό της Κορίνθου, όπου και παραλάβαμε συναδέλφους από την Πελοπόννησο. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς Τρίπολη και μετά από το τούνελ του Αρτεμισίου, ξεκίνησαν οι επισκέψεις μας με την μοναδικής ομορφιάς, αρχαιότροπου και βυζαντινού ρυθμού, εκκλησία της Αγίας Φωτεινής Μαντίνειας και ακριβώς απέναντι το Ηρώο της Αρχαίας Μαντίνειας. Μπορεί η επίσκεψή μας να μας «κόστισε» μερικά χιλιόμετρα παραπάνω (αφού ήταν εκτός του δρόμου μας), αλλά πραγματικά άξιζε τον κόπο να θαυμάσουμε τη σπουδαία και πρωτότυπη αρχιτεκτονική της εκκλησίας της Αγίας Φωτεινής (είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει ορθή γωνία στο κτίσμα που μοιάζει “ζωντανό”) που μας άφησε όλους άναυδους. 

Εν συνεχεία οδεύσαμε προς το κυρίως μέρος της εκδρομής μας, αφού σταματήσαμε στο πρώτο ορεινό χωριό που ξεπρόβαλε μέσα στις επιβλητικές βουνοκορφές, την Αλωνίσταινα, πατρίδα της μητέρας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Ζαμπίας Κωστάκη. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι εκτός από τα εκπληκτικά τοπία και τα γραφικά χωριά, η ορεινή Αρκαδία αναβλύζει… ιστορία και σπουδαιότητα, αφού από εδώ προέκυψαν σημαντικές μορφές του Εθνικοαπελευθερωτικού μας Αγώνα και εν συνεχεία της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας μας και αυτή την αίσθηση τη νιώσαμε καθ’όλη τη διάρκεια της εκδρομής μας.

Αφού περιηγηθήκαμε στα στενά του χωριού και θαυμάσαμε την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του (χαρακτηρισμένος παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός με χαρακτηριστικά έργα της τέχνης των λαγκαδιανών μαστόρων) και είδαμε το σπίτι όπου έζησε και μεγάλωσε η μητέρα του εθνικού μας ήρωα, αλλά και την επιτύμβια πλάκα προς τιμήν της στην κεντρική πλατεία του χωριού, πήραμε το δρόμο για την όμορφη και πιο κοσμοπολίτικη Βυτίνα.

Το χωριό αποτελεί χειμερινός προορισμός και βάση για εξορμήσεις στην περιοχή αφού έχει ανεπτυγμένες δομές. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι βέβαια τα τεράστια έλατα που καλύπτουν τους ορεινούς όγκους που την περιβάλλουν, ενώ βέβαια είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τη γραφική αρχιτεκτονική του χωριού, όπου κυριαρχεί το μαύρο μάρμαρο, αλλά και να επικεντρωθούμε στα εξαιρετικά τοπικά προϊόντα που βρίσκει κανείς στα μαγαζιά της Βυτίνας, από όπου σχεδόν όλοι προμηθευτήκαμε ό,τι τράβαγε η καρδιά μας (ξηροί καρποί, ζυμαρικά, εξαιρετικά τυριά και μέλι – η περίφημη βανίλια που παράγεται μόνο στην περιοχή της Βυτίνας κ.ά.).

Το κρύο μπορεί να μην ήταν ακριβώς τσουχτερό, λαμβάνοντας υπ’ όψη και το υψόμετρο, αλλά σίγουρα έκανε αισθητή την παρουσία του και η χαλάρωσή μας για ένα ζεστό τσάι, καφέ, σοκολάτα κ.λπ. ανάλογα την προτίμηση του καθενός, στις όμορφες και γεμάτες θαλπωρή καφετέριες, ήταν επιβεβλημένη.

Το πρόγραμμα και… ο οδηγός μας στη συνέχεια μας έφεραν στα Λαγκάδια, όπου βρισκόταν και το ωραιότατο ξενοδοχείο μας (Resort Maniatis). Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας, συγκεντρωθήκαμε για τη γνωριμία μας με τα πανέμορφα Λαγκάδια, τα οποία είναι κυριολεκτικά σκαρφαλωμένα στην πλαγιά του Μαινάλου! Αμφιθεατρικά χτισμένα σε μια απότομη κατάφυτη πλαγιά σε υψόμετρο 1.000 μέτρων, μοιάζουν να κρέμονται πάνω από ένα άγριο φαράγγι (εξ ου και το προσωνύμιο «κρεμαστό χωριό»). Τα Λαγκάδια χωρίζονται στην Πάνω και την Κάτω Γειτονιά. Ο Κάτω Μαχαλάς βρίσκεται σε μια κατάφυτη ρεματιά, ενώ ο Πάνω Μαχαλάς προσφέρει πανοραμική θέα στον επισκέπτη. Το χωριό βρίθει αξιοθέατων και μνημείων, αφού θεωρείται ένα πέτρινο κομψοτέχνημα που περιβάλλεται από ένα εντυπωσιακό τοπίο. Στη βόλτα μας θαυμάσαμε εκκλησίες, γεφύρια (τρία ρέματα διατρέχουν το χωριό), πέτρινα αρχοντικά, νερόμυλους, φτάνοντας μέχρι και την εκκλησία όπου βρίσκεται το περίφημο ρολόι.

Εντυπωσιασμένοι όλοι από την αρχιτεκτονική που επιβεβαίωσε σε απόλυτο βαθμό τη ρήση “ο θεός έπλασε τον κόσμο και οι Λαγκαδιανοί τον έκτισαν”, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, όπου μας περίμενε ένα υπέροχο δείπνο με τοπικά εδέσματα και εξαιρετικές γεύσεις, όλα μαγειρεμένα από την ίδια την οικογένεια που διατηρεί το ξενοδοχείο και ομολογουμένως με τη φιλοξενία της κατορθώνει να δημιουργεί μία ιδιαιτέρως ζεστή ατμόσφαιρα! Αφού απολαύσαμε το δείπνο μας συνοδεία του αρκαδικού κρασιού, έπιασε το μικρόφωνο το «αηδόνι της Ιονικής», ο συνάδελφος Πλούταρχος Κούσουλας και… έγινε το έλα να δεις. Η διασκέδαση συνεχίστηκε με χορούς και τραγούδια μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, με «ποικιλία» μάλιστα στο πρόγραμμα, αφού καθήκοντα τραγουδιστή ανέλαβε και ο «Γιώργος ο ροκάς» (όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούμε), δηλαδή κ. Γιώργος Παπακυριακού, ξάδερφος του συναδέλφου μας Τάσου Γεώργα, που εμπλούτισε το ρεπερτόριο με πιο ροκ ρυθμούς!

 Αγία Φωτεινή Μαντίνειας 

 Αλωνίσταινα

 

 Βυτίνα

 

 Λαγκάδια

 

 Δείπνο & διασκέδαση στο ξενοδοχείο

.

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου

Το απαραίτητο πρωινό μας σε συνδυασμό με την πρωινή αύρα μας γέμισαν με δύναμη και διάθεση για μία ακόμα γεμάτη μέρα. Πρώτος προορισμός μας η Δημητσάνα, ένα πανέμορφο και ιστορικό χωριό, που πολλοί αποκαλούν «μπαλκόνι» του Μαινάλου και είναι εύκολο για τον επισκέπτη να καταλάβει το γιατί… Χτισμένη αμφιθεατρικά σε δυο αντικριστούς λόφους σε υψόμετρο 950 μ. πάνω από το φαράγγι του Λούσιου ποταμού, από τα υψώματά της μπορείς να αγναντέψεις μέχρι τις βουνοκορφές του Ταϋγέτου, τα φουγάρα και τη λίμνη της Μεγαλόπολης, αλλά και τη χαράδρα του Λούσιου. Η λαγκαδιώτικη αρχιτεκτονική έχει αφήσει και στην ιστορική κωμόπολη τα αποτυπώματά της, που επίσης έχει ανακηρυχθεί διατηρητέος οικισμός, με τα πετρόχτιστα σπίτια και αρχοντικά και τα λιθόστρωτα δρομάκια. Η περιήγησή μας ανάμεσα σε αυτά τα κομψοτεχνήματα που ορθώνονταν γύρω από τα γραφικά καλντερίμια μας ταξίδεψε σε μία άλλη εποχή αθωότητας και γαλήνης. Δυστυχώς, η εξαιρετική, φημισμένη βιβλιοθήκη της Δημητσάνας είναι κλειστή τις Κυριακές, αλλά μας αποζημίωσαν τα υπόλοιπα αξιοθέατά της.

Συνεχίσαμε για το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, μόλις 1,5 χλμ. από τη Δημητσάνα, το οποίο προβάλλει τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. Στην περιήγησή μας ουσιαστικά είδαμε, μεταξύ άλλων, τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν τα μηχανήματα προκειμένου να αλέσουν το σιτάρι, αλλά και πώς γινόταν η κατεργασία των δερμάτων. Παράλληλα, το Μουσείο προσέφερε μία πολύ ωραία θέα στην απέναντι πλευρά του βουνού, από όπου μπορούσαμε να διακρίνουμε την ιστορική Ζάτουνα, γενέτειρα μεγάλων προσωπικοτήτων, αλλά και τόπος εξορίας, όπου πέρασε μεγάλο διάστημα και ο Μίκης Θεοδωράκης την περίοδο της χούντας.

Επόμενος σταθμός η Στεμνίτσα, η «Χωριατοπούλα του Μωριά», όπως την αποκαλούσε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Κτισμένη στις παρυφές του Μαινάλου, με επιβλητικά πυργόσπιτα, πέτρινα καλντερίμια και μία πολύ όμορφη, γραφική πλατεία, μας έδωσε την ευκαιρία για μία υπέροχη βόλτα. Το ιδιαίτερο στοιχείο βέβαια ήταν η επίσκεψή μας στη Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας που στεγάζεται σε ένα πέτρινο κτίριο-κόσμημα, στην οποία μας ξενάγησαν μαθητές, δείχνοντάς μας εκθέματα των διάσημων για την τέχνη τους Στεμνιτσιωτών μεταλλουργών που χάνονται στο βάθος των χρόνων (αξίζει να σημειωθεί ότι λειτουργούν μέχρι και σήμερα 4 εργαστήρια αργυροχρυσοχοΐας). Μάλιστα οι μαθητές της Σχολής μας έδειξαν και τις δικές τους δημιουργίες και αρκετές συναδέλφισσες δεν έχασαν την ευκαιρία να εμπλουτίσουν την κοσμηματοθήκη τους…

Καθώς η ώρα είχε ήδη περάσει και το γεμάτο πρόγραμμά μας απαιτούσε συνεχή δραστηριότητα, σιγά σιγά αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς την Καρύταινα, όπου είχαμε προγραμματίσει να φάμε. Ωστόσο, λίγο έξω από την Καρύταινα, στο δρόμο προς Ανδρίτσαινα, κάναμε μία τελευταία στάση, για να θαυμάσουμε το παλιό γεφύρι του ποταμού Αλφειού, κτισμένο από πέτρα και ξύλο.

Η Καρύταινα ήταν ουσιαστικά το τελευταίο χωριό που θα επισκεπτόμασταν στην εκδρομή μας. Ένας ακόμα παραδοσιακός, διατηρητέος οικισμός με γραφικές γωνιές που μένουν αξέχαστες στον επισκέπτη. Θαυμάσαμε από μακριά και το κάστρο της Καρύταινας, το οποίο ήταν το ορμητήριο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ενώ στις παρυφές του βρίσκονται ακόμα τα ερείπια του σπιτιού του.

Τα «εμπόδια» προς το γεύμα μας είχαν πλέον ξεπεραστεί και μία ταβέρνα της περιοχής μας άνοιξες τις πόρτες της για να ικανοποιήσει την πείνα μας με τοπικές νοστιμιές.

Αφού φάγαμε, πήραμε το δρόμο της επιστροφής μέσω της Μεγαλόπολης, με μία στάση στον Ισθμό της Κορίνθου όπου αποχαιρετίσαμε τους συναδέλφους μας της Πελοποννήσου, ενώ οι υπόλοιποι προχωρήσαμε προς την Αθήνα. Το βράδυ της Κυριακής μας βρήκε στην ανοιξιάτικη (!) πρωτεύουσα, μακριά από τις όμορφες εικόνες και αναμνήσεις της Ορεινής Αρκαδίας, που θα μας συντροφεύουν όμως για μια ζωή. Και αν ποτέ σας πουν ότι η Ελλάδα είναι μόνο για καλοκαίρι, ήλιο και θάλασσα… πλέον ξέρετε να τους απαντήσετε για τις μοναδικές ομορφιές της Ορεινής Αρκαδίας!

 Δημητσάνα

 Μουσείο Υδροκίνησης

 Στεμνίτσα 

 Σχολή αργυροχρυσοχοΐας

 Γεφύρι Αλφειού

 Καρύταινα


Συνάδελφοι,

Η εκδρομή μας στην Ορεινή Αρκαδία ουσιαστικά ήταν η τελευταία για το 2019 και έκλεισε τη χρονιά με τον καλύτερο τρόπο αφού μας άφησε άριστες εντυπώσεις. Επειδή όμως πλέον για τους συμμετέχοντες οι εκδρομές με την ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ παρέα με τους συναδέλφους έχουν γίνει τρόπος ζωής, θα καλωσορίσουμε τη νέα χρονιά με την… επιδρομή μας στη Μεσσηνιακή και Λακωνική Μάνη το Τριήμερο των Θεοφανείων (4-6/1/20).

Επειδή όλες οι εκδρομές μας είναι πλήρεις με αποτέλεσμα πολλοί συνάδελφοι κάθε φορά να μην προλαβαίνουν να κλείσουν θέση, πλέον γνωρίζετε ότι πρέπει να είστε εξαιρετικά γρήγοροι προκειμένου να ζήσετε ένα πολύ όμορφο τριήμερο με την ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Επομένως καλούμε τους ενδιαφερόμενους να κλείσουν άμεσα θέση!