Έχω αναφερθεί και άλλες φορές με εγκωμιαστικά λόγια σε συναδέλφους που έμειναν πιστοί στο Σύλλογο της Ιονικής αντιδρώντας στη λαίλαπα που σάρωσε το χώρο μας μετά το ξεπούλημα της Ιονικής Τράπεζας. Και πράγματι για μένα όλοι αυτοί υπήρξαν κάτι πολύ παραπάνω από απλοί συνάδελφοι και η αναφορά σε καθέναν ξεχωριστά αποτελεί υποχρέωση και τιμή που μου προκαλεί πάντοτε ιδιαίτερη συγκίνηση…

 .

Ο συνάδελφος Χρήστος Μπάκης

Είναι τιμή για μένα να μπορώ να αποκαλώ φίλο μου το συνάδελφο Χρήστο Μπάκη. Όχι μόνο για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, το ήθος, τη συνέπεια και την εργατικότητά του, στοιχεία που έχει επιδείξει καθ’ όλη την πορεία του στην τράπεζα και τα γνωρίζουν όλοι όσοι είχαν την τιμή να συνυπηρετήσουν μαζί του. Αλλά επειδή είναι ένας από τους ηρωικούς 300 που κράτησαν όρθιο το Σύλλογό μας τα σκοτεινά χρόνια που ακολούθησαν την πώληση της Ιονικής Τράπεζας. Πρόκειται για έναν ξεχωριστό άνθρωπο που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για τον καθένα από εμάς, για τη σταθερή προσήλωσή του στα πιστεύω του, τα ιδανικά και τις αξίες του, αψηφώντας τα όποια εμπόδια και δυσκολίες του παρουσιάστηκαν.

Ο Χρήστος προσελήφθη στην τράπεζα το 1994 και υπηρέτησε στη Βέροια, Αλεξάνδρεια και Νάουσα.

Στα χρόνια της Alpha Bank επέλεξε να κάνει αυτό που του υπαγόρευε η συνείδησή του, παραμένοντας πιστός στο Σύλλογο της Ιονικής, αφού διαβλέποντας πού οδηγείτο η κατάσταση, θεωρούσε -ορθά- ότι αυτή ήταν η οδός που όφειλαν να ακολουθήσουν όλοι οι Ιονικάριοι για την προάσπιση των εργασιακών και ασφαλιστικών τους συμφερόντων.

Και για αυτό λοιπόν ο Χρήστος ξεχωρίζει. Γιατί μαζί με λίγους ακόμα συναδέλφους μας κράτησαν όρθιο το συνδικαλισμό στο χώρο μας, σε μία παρατεταμένη περίοδο απαξίωσης και ανυποληψίας που έχει περιέλθει, αγωνιζόμενοι με συνέπεια και αυταπάρνηση για να επιτύγχουν εν μέσω γενικευμένης συνδικαλιστικής παρακμής σημαντικές κατακτήσεις για τους Ιονικάριους.

Χρησιμοποίησα τη λέξη αυταπάρνηση, χωρίς καμία υπερβολή. Γιατί όλα αυτά δεν έγιναν χωρίς τίμημα. Ο Χρήστος δέχτηκε πιέσεις, απειλές και εκβιασμούς. Ο συνάδελφος, παρά το γεγονός ότι κατάγεται από τη Βέροια, ελάχιστα υπηρέτησε στην πόλη του, αφού επί σειρά ετών “τοποθετείτο” σε άλλα καταστήματα (Αλεξάνδρεια Ημαθίας και Νάουσα). Ο λόγος απλός και γνωστός σε όλους: δεν ενέδωσε στις πιέσεις και τους εκβιασμούς να αποχωρήσει από το Σύλλογό μας.

Αλλά όταν τοποθετείς την αξιοπρέπειά σου στο υψηλότερο σκαλοπάτι του αξιακού σου κώδικα, κοιτώντας πίσω την πορεία σου και κάνοντας το λογαριασμό της ζωής σου, μπορείς να έχεις το κεφάλι ψηλά, να αποτελείς έστω και άθελά σου παράδειγμα προς μίμηση και να αφήνεις μία ανεκτίμητη παρακαταθήκη για τους εργαζομένους των επόμενων γενιών.

Έχοντας ζήσει στην πρώτη γραμμή αυτήν την περίοδο του «κυνηγιού των μαγισσών», θεωρώ χρέος μου να παρουσιάζω τους ατρόμητους συναδέλφους που πρέπει να αποτελούν οδηγό για όλους μας. Η αξιοπρέπεια, το θάρρος και η πίστη στα ιδανικά αναδεικνύουν την ποιότητα του ανδρός και έναν ξεχωριστό τρόπο λειτουργίας του συνδικαλισμού.

Προσωπικά, σαν πρόεδρος του Συλλόγου όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια, αισθάνομαι υπερήφανος που είχα εκλεκτούς φίλους, συνεργάτες και συνοδοιπόρους που με νύχια και με δόντια κρατήσαμε μαζί όρθιο το Σύλλογο. Ένας από αυτούς ήταν και ο Χρήστος Μπάκης. Και όσο και αν οι ίδιοι πολλές φορές δε θέλουν να αυτοπροβάλλονται, όπως συμβαίνει με τον Χρήστο που η σεμνότητα και η ταπεινότητα που τον διακρίνουν τον έκαναν συχνά να με αποτρέπει από το συγκεκριμένο δημοσίευμα, εν τέλει αποφάσισα να «παραβιάσω» την επιθυμία του γιατί πρόκειται για έναν ξεχωριστό φίλο, συνάδελφο και άνθρωπο που το αξίζει.

Σαράντος Φιλιππόπουλος