Βρεθήκαμε εδώ σήμερα για να τιμήσουμε και να απευθύνουμε τον ύστατο χαιρετισμό στον Αντώνη Ταμπάκη, έναν ξεχωριστό άνθρωπο με υψηλή επιστημονική συγκρότηση που σίγουρα η πορεία του και η διαδρομή του υπήρξαν αξιοσημείωτες.
Όσοι συναναστρέφονταν τον Αντώνη, γνωρίζουν ότι ήταν ένας λιτός άνθρωπος που δεν επιθυμούσε τις υπερβολές και τα μεγάλα λόγια. Θα προσπαθήσω, λοιπόν κι εγώ να συμβαδίσω με τα πρότυπα της ζωής που είχε επιλέξει και να αποφύγω τις μεγαλοστομίες, όσο και αν αυτό είναι δύσκολο όταν αναφερόμαστε σε μία σημαντική προσωπικότητα του νομικού κόσμου.
Η ζωή του Αντώνη ξεκίνησε με δυσκολίες, αλλά μόχθησε υπό αντίξοες συνθήκες και κατόρθωσε επάξια να τις υπερβεί και να αριστεύσει σαν δικηγόρος, αλλά κυρίως ως άνθρωπος. Προερχόμενος από την Ψάρι Κορινθίας, ήταν γιος του Εφημέριου Πατέρα Ιωάννη και της Πρεσβυτέρας Βασιλικής. Στη δύσβατη πορεία της ενηλικίωσής του ένιωθε υπερήφανος για τη διαπαιδαγώγηση και τις αρχές που του μεταλαμπάδευσαν οι γονείς του, κάτι που δεν έπαψε να τονίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Βέβαια, όταν αποφάσισε να αψηφήσει τη συμβουλή του πατέρα του που επιθυμούσε να γίνει θεολόγος, για να ακολουθήσει τη μεγάλη του αγάπη, τη νομική επιστήμη, ήρθε σε ρήξη μαζί του. Ωστόσο, με σύμμαχο τη μητέρα του και τη φιλοδοξία του, κατάφερε να περάσει στη νομική σχολή και να αριστεύσει. Πρώτος σταθμός της μεγάλης σταδιοδρομίας του ήταν το γραφείο του διαπρεπούς νομικού και πρώην προέδρου του ΔΣΑ, Αλέκου Σακελλαρόπουλου. Εκεί έθεσε τις βάσεις για την επιτυχημένη πορεία του, που περιλάμβανε όλες τις πτυχές της νομικής επιστήμης, διαπρέποντας στο Εργατικό Δίκαιο, ενώ ασχολήθηκε ιδιαιτέρως και με το Αθλητικό Δίκαιο.
Οι ασχολίες του Αντώνη δεν περιορίστηκαν στην άσκηση της δικηγορίας. Υπήρξε πολυγραφότατος, αρθρογραφώντας σε αθηναϊκές εφημερίδες, στο “Δελτίο Εργατικής Νομοθεσίας” για ασφαλιστικά θέματα, ενώ το έργο του «Εργατική Δικονομία» αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για τους νομικούς που εξειδικεύονται στο Εργατικό Δίκαιο. Η αφοσίωσή του στη νομική επιστήμη και η επίδρασή του στο νομικό κόσμο είχαν ως αποτέλεσμα ο ΔΣΑ να τον προσκαλεί επί σειρά ετών να διδάσκει σε σεμινάρια επιμόρφωσης για νέους δικηγόρους όσο και το Πάντειο Πανεπιστήμιο σε μεταπτυχιακά τμήματα.
Ωστόσο, το νομικό και άνθρωπο Αντώνη Ταμπάκη είχα την τιμή να τον γνωρίζω για δεκαετίες ως συνδικαλιστής, αφού για πολλά χρόνια αναλάμβανε υποθέσεις της ΙΟΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ. Αν και βρεθήκαμε αντίπαλοι πολλές φορές στην αίθουσα των δικαστηρίων, εγώ υπερασπιζόμενος τους συναδέλφους μου και ο Αντώνης τις θέσεις της τράπεζας, εκτίμησα την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, την ανιδιοτέλεια και την απλότητά του.
Μετά την πώληση της ΙΟΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ υπήρξε επί σειρά ετών αμισθί συνεργάτης του Συλλόγου μας, ενώ τα τελευταία χρόνια αναλάμβανε πολλές υποθέσεις συναδέλφων.
Μέσα από αυτήν την πολυετή, αρχικά συγκρουσιακή σχέση και μετέπειτα συνεργασία, είχα την ευκαιρία να αποκτήσω μία στενή και ανθρώπινη σχέση με τον Αντώνη. Ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος με ευρύτατες γνώσεις που εκτείνονταν σε ζητήματα νομικής, θρησκευτικής και κοινωνικής φύσεως. Προερχόμενος από οικογένεια με ανεπτυγμένο το θρησκευτικό συναίσθημα, ήταν πιστός, αλλά απεχθανόταν την ιερατική υποκρισία και τη θρησκοληψία. Ένας άνθρωπος αντισυμβατικός που επέμενε να ακολουθεί τους δικούς του ρυθμούς και αρνείτο να συμβιβαστεί με τις εξελίξεις της εποχής που θεωρούσε ότι διαβρώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Ιδιαίτερη εντύπωση, μάλιστα, μου έκανε η αποστροφή του προς την τεχνολογία και η χρήση του πολυτονικού συστήματος μέχρι και στα τελευταία δικόγραφά του! Ωστόσο, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε επίσης το γεγονός ότι η τιμολόγηση προς τους συναδέλφους τα τελευταία χρόνια ήταν ιδιαιτέρως χαμηλή, καθόσον ο ίδιος θεωρούσε ότι σε συνθήκες κρίσης, οφείλουμε όλοι να προσαρμοζόμαστε και να επιδεικνύουμε την αλληλεγγύη μας προς το συνάνθρωπο. Ήταν ένας άνθρωπος αξιόλογος, αξιόπιστος και ανιδιοτελής που μπορούσε κάποιος να εμπιστευθεί και ως άνθρωπο και ως επιστήμονα.
Ο Αντώνης αφήνει μία μεγάλη παρακαταθήκη και νιώθουμε τιμή που μας είχε εμπιστευτεί τα κείμενά του προς δημοσίευση μέσω της ιστοσελίδας μας και θα έχουμε τη δυνατότητα να μεταδίδουμε τη σοφή σκέψη του για αρκετά χρόνια ακόμα.
Εκ μέρους σύσσωμης της ιονικής οικογένειας εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στις αδερφές του Κασσιανή, Πανωραία, και Κατερίνα.
Όπως μια παραγωγική μέρα τελειώνει με ένα γαλήνιο ύπνο, έτσι και μια παραγωγική ζωή τελειώνει με ένα γαλήνιο θάνατο. (Λεονάρντο Ντα Βίντσι)
Έτσι και ο Αντώνης Ταμπάκης έφυγε ήσυχος, έχοντας ζήσει μία παραγωγική και άξια ζωή.
Καλό ταξίδι Αντώνη !