Η βασική αρχή μας ως συνδικαλιστικό σωματείο ήταν, είναι και θα είναι πάντα ξεκάθαρη: ο συνδικαλισμός δεν μπορεί να περιορίζεται αποκλειστικά στις μισθολογικές ή ασφαλιστικές διεκδικήσεις. Οφείλει να έχει πολυδιάστατο ρόλο, να παρεμβαίνει σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα – κοινωνικά, εθνικά, γεωπολιτικά. Γιατί τα προβλήματα της κοινωνίας δεν σταματούν στις εργασιακές σχέσεις και τις συνταξιοδοτικές παροχές… Αλλά απλώνονται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας και της δημόσιας ζωής. Αυτήν τη φιλοσοφία προσπαθήσαμε να την ενσωματώσουμε στο Σύλλογό μας και θεωρούμε ότι το έχουμε πετύχει με απτά αποτελέσματα.
Το ζήτημα που θίγεται με το παρόν δεν είναι απλώς ένα ακόμη κοινωνικό θέμα. Είναι σκάνδαλο που σοκάρει κάθε Έλληνα πολίτη, γιατί αποκαλύπτει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την ανεπάρκεια, τη σκοπιμότητα και τον μαυρογιαλουρισμό όσων μας κυβερνούν. Μια κατάσταση που εδώ και δεκαετίες διαιωνίζεται, υπονομεύοντας την κοινωνική συνοχή, ακυρώνοντας την έννοια της ισότητας και οδηγώντας τη νέα γενιά στην απογοήτευση και τη μετανάστευση.
Είναι ένας από τους σοβαρότερους λόγους που εκατοντάδες χιλιάδες νέοι Έλληνες έφυγαν για να βρουν προοπτική στο εξωτερικό, προκαλώντας το απογοητευτικό φαινόμενο του “brain drain” (μαζική μετανάστευση εξειδικευμένων, ταλαντούχων και μορφωμένων ατόμων από τη χώρα τους, συχνά σε αναζήτηση καλύτερων επαγγελματικών ευκαιριών, υψηλότερου βιοτικού επιπέδου ή καλύτερων συνθηκών εργασίας στο εξωτερικό – στην Ελλάδα, το φαινόμενο έγινε ιδιαίτερα έντονο κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, οδηγώντας σε σημαντική απώλεια εργατικού δυναμικού και δυναμικής ανάπτυξης), για το οποίο, μάλιστα, έχω αναφερθεί επανειλημμένως στο παρελθόν.
Τα προκλητικά προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής
Πράγματι, σε μια χώρα που καθ’ όλη τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας της έχει μάθει να λειτουργεί μέσω της υπόγειας συνδιαλλαγής και το ρουσφέτι, έχουν υπάρξει υπερβολές σε αρκετούς κλάδους – κυρίως στο Δημόσιο και σε ΔΕΚΟ. Όμως τίποτε δεν συγκρίνεται με το «ιδιότυπο Βατικανό» που έχει στηθεί εντός της Βουλής των Ελλήνων…
Για να διοριστεί κάποιος υπάλληλος στη Βουλή, δεν αρκούν προσόντα και διαγωνισμοί… Απαιτείται «μπάρμπας στην Κορώνη». Συγγένειες με πρωθυπουργούς, υπουργούς, βουλευτές, ακόμα και τέως βουλευτές που «βολεύτηκαν» στη συνέχεια στο προσωπικό. Ένα πελατειακό σύστημα που διαρκεί δεκαετίες, με αποτέλεσμα σήμερα να υπηρετούν 1.543 υπάλληλοι (635 μόνιμοι, 128 μετακλητοί, 780 ιδιωτικού δικαίου).
Και εδώ αρχίζουν οι συγκρίσεις που προκαλούν την κοινωνία:
• Μισθός πρωτοδιοριζόμενου: 1.200 ευρώ καθαρά, όταν στον ιδιωτικό τομέα επικρατούν μισθοί 700-800 ευρώ.
• 13ος και 14ος μισθός κανονικά, ενώ οι πριν λίγα χρόνια «κομμένοι» 15ος και 16ος μισθός επανήλθαν με το πρόσχημα «κινήτρων επίτευξης στόχων».
• Εφάπαξ: με 30 χρόνια υπηρεσίας, ξεπερνά τις 200.000 ευρώ. Και αυτό είναι μόνο το πρώτο, γιατί ακολουθεί δεύτερο από το Ταμείο Πρόνοιας, ενώ υπάρχει και μέρισμα από το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων…
• Παροχές: παιδικοί σταθμοί, γυμναστήριο, πάρκινγκ, δυνατότητα αγορών από το ΣΕΠΑ (Συγκρότημα Εξυπηρέτησης Προσωπικού Πολεμικής Αεροπορίας) με τιμές στρατιωτικών.
• Έσοδα ενοικίων: οι επιχειρήσεις εντός Βουλής (ΕΤΕ, ΕΛΤΑ, Ολυμπιακή, κυλικείο) πληρώνουν ενοίκιο που δεν καταλήγει στο Δημόσιο, αλλά στο Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων, διογκώνοντας τα εφάπαξ τους.
• Χαράτσι 7%: κάθε προμηθευτής της Βουλής υποχρεούται να πληρώνει επιπλέον 7% υπέρ των υπαλλήλων. • Εκλογικά μπόνους: ακόμη και μετά από εκλογές, λάμβαναν επιδόματα 1.000 ευρώ για την «έξτρα εργασία».
• «Φανταστικές» θέσεις: 74 «άφαντοι» ειδικοί φρουροί μισθοδοτούνται κανονικά, ενώ δίνεται μηνιαίο επίδομα και στους αστυνομικούς που φρουρούν το Κοινοβούλιο.
• Διορισμοί συγγενών: με διακομματική συναίνεση, ο αριθμός των μονίμων υπαλλήλων έχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια και απαρτίζεται από συγγενείς πολιτικών, δικαστικών, αστυνομικών και πρώην βουλευτών.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μέσα στο καλοκαίρι (όπως συμβαίνει συνήθως για να περάσει στα… ψιλά) ήρθε το «κερασάκι στην τούρτα»: με ΦΕΚ στα μέσα Ιουλίου, αποφασίστηκε να δοθεί στους υπαλλήλους της Βουλής επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας, ύψους 2.500 έως 4.000 ευρώ ετησίως!
Μα ποιος θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι το να εργάζεσαι σε κλιματιζόμενα γραφεία, με προνόμια και ασφάλεια, είναι πιο επικίνδυνο από το να είσαι νοσηλευτής σε ΜΕΘ, διασώστης του ΕΚΑΒ, εργάτης στα ορυχεία, οικοδόμος, ναυτικός, λιμενικός, αστυνομικός ή πυροσβέστης που δίνει μάχη στο δρόμο;
Οι αποδοχές τους και τα προνόμιά τους προκαλούν στην κυριολεξία κάθε νοήμονα άνθρωπο και είναι ένα μοναδικό φαινόμενο που νομίζω δε συναντάμε αλλού σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο μαυρογιαλουρισμός σε πλήρη ανάπτυξη
Η εικόνα αυτή είναι ντροπιαστική για ένα κράτος που διατείνεται ότι «νοικοκυρεύτηκε» μετά τη χρεοκοπία. Είναι προσβολή στη μνήμη όσων θυσιάστηκαν τα χρόνια των μνημονίων. Είναι πρόκληση για τον εργαζόμενο που παλεύει με την ακρίβεια, για τον νέο που φεύγει στο εξωτερικό, για τη μητέρα που δεν μπορεί να μεγαλώσει παιδιά λόγω κόστους ζωής.
Αντί οι πολιτικοί να δείχνουν ευαισθησία, αντί να περικόψουν αυτά τα προνόμια, επιλέγουν να τα ενισχύουν. Και το χειρότερο; Με διακομματική συναίνεση. Ένα σύστημα που όλοι το καταγγέλλουν στα λόγια, αλλά στην πράξη το συντηρούν, γιατί όλοι θέλουν να βολέψουν «τα δικά τους παιδιά».
Η Βουλή αποτελεί ακραία περίπτωση ιδιότυπου «Βατικανού» και λυπούμαστε που στην αθλιότητα του κ. Κακλαμάνη συναίνεσαν και άλλα κόμματα! Αντί λοιπόν να προσπαθεί ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Κακλαμάνης να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να παραιτηθεί και να πάει σπίτι του!
Επειδή πλέον αυτό το θέμα, οι κυβερνώντες και δυστυχώς το σύνολο του πολιτικού κόσμου το αντιμετωπίζουν με παχυδερισμό, έχει χρέος το συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και κάθε σοβαρός και έντιμος πολίτης, να αγωνιστεί ενάντια σε αυτήν την αθλιότητα, γιατί πρέπει κάποια στιγμή και η πολιτική ζωή, αλλά και εμείς οι Έλληνες να μπορέσουμε να ενταχθούμε σε μία κανονικότητα.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, εμείς δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί! Για αυτό και εισηγήθηκα τη συζήτηση του θέματος αυτού στο Δ.Σ. του Συλλόγου μας, έχοντας ερευνήσει το σύνολο της υπόθεσης και αποφασίσαμε να αποσταλεί η ακόλουθη ανοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό, τους αρμόδιους υπουργούς, τους βουλευτές, αρχηγούς κομμάτων και κοινωνικούς φορείς που εστιάζουν σε αυτό το θέμα.
Μάλιστα, η επιστολή θα αποσταλεί και στην κ. Μαρία Καρυστιανού, αφού αυτή η γυναίκα, ως μάνα που θρηνεί το παιδί της και Πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών, έχει κατορθώσει να συγκινήσει και να κινητοποιήσει την ελληνική κοινωνία! Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μπορεί να προωθήσει και αυτό το αίτημα που αφορά τη δικαιοσύνη και την ισονομία στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος.
Αξιότιμοι κύριοι – κυρίες,
Ο Σύλλογός μας εκπροσωπεί τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους που προέρχονται από την Ιονική Τράπεζα. Από την ίδρυσή του, έχουμε υιοθετήσει την αρχή ότι ένα συνδικαλιστικό σωματείο δεν περιορίζεται μόνο στις εργασιακές και ασφαλιστικές διεκδικήσεις, αλλά διαδραματίζει ενεργό και βαθύτερο κοινωνικό ρόλο, συμβάλλοντας στην προάσπιση της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της κοινωνικής συνοχής.
Με την παρούσα επιστολή επιθυμούμε να θίξουμε ένα ζήτημα εξαιρετικά σοβαρό που αποτελεί πρόκληση προς τον ελληνικό λαό. Σε μία χώρα που έχει βιώσει πρόσφατα τεράστια οικονομική κρίση, ουσιαστική χρεοκοπία και εκτεταμένο φαινόμενο brain drain, με εκατοντάδες χιλιάδες νέους να την εγκαταλείπουν για καλύτερες συνθήκες στο εξωτερικό και σε μία περίοδο που η ακρίβεια δυσκολεύει μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας να επιβιώσει, θεωρούμε αδιανόητη και απαράδεκτη την απόφαση της Βουλής να χορηγήσει επίδομα επικίνδυνης εργασίας στους υπαλλήλους της.
Σύμφωνα με το ΦΕΚ που δημοσιεύθηκε στα μέσα Ιουλίου, οι υπάλληλοι της Βουλής θα λαμβάνουν επίδομα από 2.500 έως 4.000 ευρώ ετησίως, ενώ παράλληλα συνεχίζουν να απολαμβάνουν προνόμια και μπόνους που προκαλούν τον μέσο πολίτη!
Η ενέργεια αυτή αποτελεί ωμή πρόκληση για το δημόσιο αίσθημα. Την ώρα που η πλειονότητα των εργαζομένων αγωνίζεται για να καλύψει βασικές ανάγκες, την ώρα που η νέα γενιά φεύγει στο εξωτερικό ή αδυνατεί να δημιουργήσει οικογένεια, η Πολιτεία επιβραβεύει υπαλλήλους με προνόμια και επιδόματα που δεν έχουν καμία αναλογικότητα με την πραγματική επικινδυνότητα της εργασίας τους.
Όλα τα κόμματα ευαγγελίζονται την αλλαγή της χώρας και τη βελτίωση των συνθηκών που οδήγησαν στη χρεοκοπία, αλλά τα γεγονότα αποδεικνύουν το αντίθετο. Αντί να περιοριστούν τα προκλητικά προνόμια, η πολιτική ηγεσία τα ενισχύει, απαξιώνοντας περαιτέρω το ήδη αποδυναμωμένο πολιτικό σύστημα και απογοητεύοντας τους πολίτες.
Κύριοι και κυρίες, δεν έχετε αντιληφθεί ότι διαχειρίζεστε τα χρήματα ενός λαού που υπέφερε δεκαετίες; Αν θέλετε να κάνετε δώρα, να τα κάνετε από την τσέπη σας, όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η ανοχή σε τέτοια κακώς κείμενα σημαίνει συνενοχή.
Δεδομένων αυτών των συνθηκών, ζητάμε ρητά:
1. Την άμεση ανάκληση του επιδόματοςεπικίνδυνηςεργασίας στους υπαλλήλουςτης Βουλής.
2. Την κατάργηση όλων των προκλητικών προνομίων που διατηρούνται δεκαετίες, περιλαμβανομένων 15ου–16ου μισθού, εφάπαξ και μετεκλογικών μπόνους.
3. Τη δημόσια συγγνώμη προς τον ελληνικό λαό για την πρόκληση και την απαξίωση που προκάλεσαν οι ενέργειες αυτές.
4. Την κοινοποίηση της απάντησης της Βουλής στους κοινωνικούς φορείς και στα συνδικαλιστικά όργανα, ώστε να υπάρχει πλήρης διαφάνεια.
Η επιστολή αυτή θα κοινοποιηθεί σε όλους τους κοινωνικούς φορείς, καθώς το ζήτημα δεν αφορά μόνο το συνδικαλιστικό χώρο, αλλά όλη την κοινωνία. Αν δεν υπάρξει αντίδραση, η σιωπή σας θα ερμηνευθεί ως συνειδητή αμέλεια προς τον ελληνικό λαό, για τον οποίο προκλητικά αδιαφορείτε.
Σας καλούμε, επομένως, να αναλάβετε τις ευθύνες σας άμεσα, ώστε να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη και η ισονομία στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Αυτό δεν είναι πλέον ζήτημα πολιτικής, αλλά ζήτημα ηθικής, κοινωνικής και δημοκρατικής ευθύνης.
Με εκτίμηση,
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Η Βουλή των Ελλήνων θα έπρεπε να είναι το κατ’ εξοχήν παράδειγμα ισότητας και διαφάνειας. Αντ’ αυτού, έχει μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο «Βατικανό», όπου οι νόμοι της κοινωνίας δεν ισχύουν, όπου οι προνομιούχοι ζουν σε άλλη πραγματικότητα.
Η ανοχή σε αυτήν την αδικία σημαίνει συνενοχή. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να μείνει σιωπηλός. Οι συνδικαλιστικοί φορείς, οι πολίτες, κάθε έντιμος άνθρωπος οφείλει να απαιτήσει δικαιοσύνη.
Γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει πολίτες δύο ταχυτήτων: τους προνομιούχους της Βουλής και όλους τους υπόλοιπους. Αν θέλουμε πραγματική αλλαγή, πρέπει να βάλουμε τέλος στον μαυρογιαλουρισμό. Και αυτό θα γίνει μόνο με διαρκή αγώνα, διαφάνεια και αλληλεγγύη.
Σαράντος Φιλιππόπουλος