Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Πιστεύουμε ότι στους περισσότερους από εσάς το όνομα του αείμνηστου Σωτήρη Σιώκου προκαλεί θετικές αναμνήσεις, συναισθήματα και μεγάλο σεβασμό. Ο Σωτήρης Σιώκος (Κηφισιά, Κεντρικό) αποτελεί μία σημαντική μορφή για την Ιονική Τράπεζα, αλλά και συνολικά για το συνδικαλισμό του τραπεζοϋπαλληλικού κλάδου. Ήταν ένας πολυδιάστατος άνθρωπος με ήθος, ανθρωπιά, κοινωνικές ευαισθησίες, αρχές και αξίες, που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα τόσο στο συνδικαλιστικό κίνημα, όσο και στις καρδιές όσων τον γνώρισαν.
Οραματιστής και μαχητής, υπήρξε ακούραστος εργάτης για την πραγμάτωση των ιδεών του. Δεν αρκούταν στις διακηρύξεις· τις μετουσίωνε σε πράξεις, σε αγώνες, σε καθημερινή προσπάθεια. Ήταν πάντα παρών εκεί που χρειαζόταν – όχι για να προβληθεί, αλλά για να προσφέρει, να ενώσει, να εμπνεύσει.
Η δύναμή του δεν ήταν η πόλωση, αλλά η ενότητα. Με τον ήπιο χαρακτήρα του, τη σταθερή του προσήλωση στο σεβασμό της αντίθετης άποψης και τη βαθιά του πίστη στον διάλογο, κατάφερνε να γεφυρώνει διαφορές και να χτίζει γέφυρες κατανόησης. Ήταν συνάδελφος με όλη τη σημασία της λέξης και πάνω απ’ όλα ένας σπουδαίος άνθρωπος.
Στο συνδικαλιστικό στίβο, ο Σωτήρης ξεχώριζε για τη θεσμική του αντίληψη. Αν και υπηρετούσε την παράταξή του, δεν περιοριζόταν πίσω από ταμπέλες και συνθήματα. Επέλεγε πάντα να δίνει μάχες ουσίας και όχι εντυπώσεων, κρίνοντας και πράττοντας με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον των εργαζομένων. Στις κρίσιμες στιγμές, η φωνή του ήταν φωνή ευθύνης, ισορροπίας, αλλά και διεκδίκησης.
Ως πολίτης του κόσμου, δεν δίσταζε ποτέ να εκδηλώσει την έμπρακτη αλληλεγγύη του προς συναδέλφους και εργαζόμενους κάθε εθνικότητας, χρώματος ή θρησκείας. Είχε βαθιά εμπεδωμένη την ιδέα πως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν γνωρίζει σύνορα.
Και βέβαια ο πολιτισμός ήταν μέρος του DNA του. Ήταν στοιχείο της ύπαρξής του, όπως το αίμα που κυλούσε στις φλέβες του. Για τον Σωτήρη, κάθε δράση όφειλε να ενσωματώνει και την πολιτιστική της διάσταση. Οι εκδηλώσεις και οι παρεμβάσεις του ανέδιδαν πολιτικό πολιτισμό και αδιαπραγμάτευτη ποιότητα. Ήξερε πως χωρίς πολιτισμό, ακόμα και ο πιο δίκαιος αγώνας χάνει τη δύναμη και το βάθος του.
Η ταπεινότητα και η απλότητά του, τέλος, ήταν το σιωπηλό μεγαλείο του. Ποτέ δεν επιζήτησε προσωπική προβολή· προτιμούσε το «εμείς» από το «εγώ», το αποτέλεσμα από την αναγνώριση.
Ο Σωτήρης Σιώκος υπηρέτησε τον τραπεζοϋπαλληλικό κόσμο από καίριες θέσεις ευθύνης. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Προεδρείου της ΟΤΟΕ, καθώς και μέλος της Διοίκησης για πολλά χρόνια, από το 1993 έως το 2004. Η συνεισφορά του αναγνωρίστηκε ευρύτερα: επί δημαρχίας Γιώργου Καμίνη, ο Δήμος Αθηναίων τίμησε τη μνήμη του δίνοντας το όνομά του σε πλατεία στο κέντρο της Αθήνας – στη συμβολή των οδών Αριστοτέλους και Σολωμού.
Ο Σωτήρης ήταν μία προσωπικότητα που ενέπνεε σεβασμό, αγάπη και εκτίμηση. Ήταν ένα αστέρι που έσβησε νωρίς, αλλά η λάμψη του παραμένει ζωντανή. Μένει στις καρδιές όλων μας, οδηγός σε δύσκολους καιρούς, φάρος που δείχνει τον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο.
Αυτός ήταν ο Σωτήρης. Ο δικός μας Σωτήρης.