Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Ο αγαπητός Μιχάλης Κωνσταντής δε χρειάζεται βεβαίως συστάσεις. Ο εξαίρετος νομικός, δημοσιογράφος, πολιτικός, κοινωνικός αναλυτής και βεβαίως εκλεκτό μέλος της Ιονικής Οικογένειας έχει επανειλημμένα εμπλουτίσει την ιστοσελίδα μας με τα υπέροχα κείμενά του.
Μετά το θερινό διάλειμμα, καθώς επανερχόμαστε σιγά σιγά στην καθημερινότητα, επιστρέφει και ο Μιχάλης Κωνσταντής, αυτή τη φορά για να μας πληροφορήσει για μία μεγάλη απώλεια για τον πνευματικό κόσμο της πατρίδας μας, αφού έφυγε από κοντά μας πριν από λίγες μέρες (10.09.24) ο συγγραφέας, ποιητής και πεζογράφος Πρόδρομος Μάρκογλου.
Δυστυχώς, ελάχιστα ΜΜΕ έκαναν αναφορά στο σημαντικό του έργο.
Ευτυχώς, ο Μιχάλης Κωνσταντής, ακάματος και αιώνιος λάτρης της λογοτεχνίας, μας παρέχει τις σχετικές πληροφορίες :
ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΜΑΡΚΟΓΛΟΥ
Ένας ακόμη σπουδαίος λογοτέχνης έφυγε από τη ζωή. Πέθανε στην Καλαμαριά στις 10/9/2024, ο Πρόδρομος Μάρκογλου, ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς ποιητές. Είχε γεννηθεί στην Καβάλα το 1935, έχασε το αριστερό του χέρι από γερμανική χειροβομβίδα το 1944 και ήταν από τους ξεχωριστούς ποιητές της λεγόμενης -αδόκιμα- «Σχολής της Θεσσαλονίκης».
Δυστυχώς, ελαχιστότατοι, σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, αλλά και στα «πλουραλιστικά» Σόσιαλ Μίντια, έκαναν κάποια αναφορά στη μεγάλη απώλεια, έστω και στην ειδησεογραφική εκδοχή της.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του «ποιητή της Θεσσαλονίκης», παρατίθεται ένα ποίημα του με πολλές ιστορικές αναφορές. Τότε, που ο άναξ, (αφού είχε… ορκίσει μετά του Ιερωνύμου, την πρώτη κυβέρνηση της Χούντας, υπό τον Κόλλια) και έχοντας -προφανώς- αντιληφθεί το μέγεθος της άθλιας πράξης του, επιχείρησε το λεγόμενο «αντι-κίνημα της 13 Δεκεμβρίου» ή «αντι-πραξικόπημα».
Ήταν, όμως, πολύ αργά και αφού «διήλθε, από χωρίου εις χωρίον», έφτασε στην Καβάλα και από εκεί «δραπέτευσε στη Ρώμη».
Ακολουθεί το υπέροχο ποίημα «Καβάλα, 13 του Δεκέμβρη 1967», από τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου «Συνοπτική διαδικασία» (1980).
Καβάλα, 13 του Δεκέμβρη 1967
Δέκα το πρωί
Φτάσαν αντιφατικές ειδήσεις υπόκουφο μουρμουρητό
Κι ύστερα ήρθαν απ’ τα Δυτικά η Αυλή κι όλη η κουστωδία
Ζητώντας συμπαράσταση στρατού και λαού
Ζητώντας την καταστροφή των σφετεριστών
Ο Αυτοκράτορας με την Πριγκίπισσα στα χέρια του
Στο πλήθος που μαζεύτηκε
Βεβαίωνε πίστη στους νόμους και την Πατρίδα
Ήταν ισχύς του η αγάπη του λαού
Όμως
Ανακοινώσεις από ραδιόφωνα μεγάλωναν την αβεβαιότητα
Ένοπλοι στρατιώτες περιφέρονταν
Κανείς ακόμη δε γνώριζε την πορεία των γεγονότων.
Βέβαια όλα αυτά ταράξανε την πόλη.
Ανάψαν οι συζητήσεις κι οι διχογνωμίες
Ξεχαστήκανε για λίγο τ’ Αναγκαστικά Διατάγματα
Πολλοί στοιχηματίζανε
Ειδικευμένοι κιόλας σε προγνωστικά ποδοσφαίρων
Την έκβαση της ημέρας που βούλιαζε στα ραδιόφωνα
Όμως
Οι γυναίκες ψωνίζανε στα καταστήματα
Τα παιδιά στις γειτονιές συνεχίζαν το παιχνίδι
Σταθερά οι κινηματογράφοι παρακολουθούσαν τα προγράμματά του
Κι οι εντεταλμένοι λειτουργοί στα παρασκήνια αποστηθίζουν πιθανούς ρόλους
Κι ο στρατός στο διπλό παιχνίδι της αναμονής
Καθώς ο Αυτοκράτορας περιφέρεται μ’ ελικόπτερα στη Θράκη.
Τα γεγονότα ήταν σοβαρά
Θα υπήρχαν επιπτώσεις
Κι αλλαγές σημαντικά θα επηρέαζαν
Από χρόνια άλλωστε ήταν γνωστό το χωράφι των Ελλήνων
Ήξερε ο λαός τις υπερπόντιες συμμαχίες και τους ντόπιους Εφιάλτες
Γνώριζαν οι άνθρωποι πώς εξαργυρώθηκε το αίμα τους
Δεν τους ξεγελούσαν οι οικογενειακοί καβγάδες
Ουσιαστικά η έκβαση ξένη υπόθεση
Αδιαφορούσαν κιόλας
Η δικαιοσύνη, αλίμονο, ήταν ακόμα μακριά.
Μάρτης 1968-Σεπτέμβρης 1970