Σε υψόμετρο 750 μέτρων στις πλαγιές του όρους Βόρας, βρίσκεται ένα φιλόξενο παραδοσιακό χωριό με μια απίστευτη θέα προς τη λίμνη Βεγορίτιδα και τον υπέροχο κάμπο με τους οπωρώνες. Αρχικά το χωριό ονομαζόταν Όσλοβο. Μετονομάστηκε όμως σε Παναγίτσα από τους πρόσφυγες, οι οποίοι με μηδαμινά εφόδια μα απεριόριστη ψυχική δύναμη, κατέφτασαν έπειτα από την ανταλλαγή πληθυσμού το 1926.
Αργότερα, κατά τη δεκαετία του ’50, έφθασαν στο χωριό Αμερικάνοι αιρετικοί οι οποίοι δίδαξαν στους ντόπιους την καλλιέργεια των δένδρων. Έτσι, σήμερα, πολλοί κάτοικοι του χωριού ασχολούνται με την καλλιέργεια σε μήλα, κεράσια, ροδάκινα και άλλα προϊόντα που παράγονται στον κάμπο.
250 κάτοικοι του χωριού είναι μέτοχοι στην ίδια επιχείρηση!
Αυτό όμως που τα τελευταία χρόνια έχει την ιδιαιτερότητα του στην πανέμορφη Παναγίτσα, είναι το … project που έχουν στήσει οι κάτοικοί της. Από τους 300 μόνιμους κατοίκους της Παναγίτσας, οι 250 είναι μέτοχοι μιας εταιρείας, στις συσκέψεις της οποίας συζητούνται πρώτα τα προσωπικά νέα και μετά τα επαγγελματικά, αφού γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους, δεδομένου ότι οι περισσότεροι μεγάλωσαν στην ίδια γειτονιά.
«Είμαστε μια πολυμετοχική εταιρεία λαϊκής βάσης, που την αποτελεί το εξήντα τοις εκατό των κατοίκων. Προσπαθούμε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες που να κρατούν τον κόσμο στην περιοχή μας, διότι αν δραστηριοποιούνται επαγγελματικά εδώ, ποιος ο λόγος να φύγουν από το χωριό;» δηλώνει η υπεύθυνη τουριστικής δράσης της επιχείρησης, Σταυρούλα Παρθενοπούλου.
Η επιχείρηση των συγχωριανών, με την επωνυμία «Εβόρα», δημιουργήθηκε το 1997 από την τότε κοινότητα, στην οποία ήταν πρόεδρος ο πατέρας της κ. Παρθενοπούλου. Μαζί με τους υπεύθυνους του αγροτικού συνεταιρισμού και τους κατοίκους πήραν την απόφαση να επενδύσουν στον τόπο τους. Η πολυμετοχική επιχείρηση ξεκίνησε αρχικά με τρεις τεχνητές λίμνες για την υδροδότηση των καλλιεργειών, ενώ σήμερα κινείται σε τρεις πυλώνες. Ύδρευση μαζί με παραγωγή ενέργειας, μεταποίηση με πολλά τοπικά προϊόντα αλλά και τουρισμό, καθώς έχουν να καμαρώνουν για την «Εβόρα» τους.
Αρκετά ψηλότερα από το χωριό, στα 1.030 μέτρα, στις εγκαταταστάσεις της «Εβόρας», που στα ποντιακά σημαίνει «ίσκιος», λειτουργούν εστιατόρια, καφέ και οι επισκέπτες μπορούν να κάνουν δραστηριότητες όπως ψάρεμα στις λίμνες.
«Έχει αναλάβει ο καθένας τον τομέα στον οποίο τα καταφέρνει καλύτερα και αξιοποιούμε τα δυνατά μας σημεία. Ο πατέρας μου που το εμπνεύστηκε και το ξεκίνησε όλο αυτό, νιώθει σήμερα περήφανος που και οι τρεις κόρες του, που παρέμειναν στο χωριό. Εγώ ασχολούμαι με το τουριστικό κομμάτι, η μικρή μου αδερφή με τα προϊόντα που παράγουμε, καθώς έχει μεταπτυχιακό στην τεχνολογία τροφίμων και η μεγάλη αδερφή μου με τα οικονομικά, καθώς είναι και η πρόεδρος του χωριού» εξηγεί.
Οι κάτοικοι – μέτοχοι καλούνται πολλές φορές να απαντήσουν στο ερώτημα πώς γίνεται να τα βρίσκουν τόσοι πολλοί σε αριθμό συνέταιροι, μιας και συχνά είναι δύσκολη η συνεργασία ακόμη και σε ολιγομελείς επιχειρήσεις. Απαντούν ότι ο κοινός στόχος, που είναι η αγάπη τους για τον τόπο τους, τα κάνει όλα να δουλεύουν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι .
Η επιχείρηση μάλιστα επεκτάθηκε και τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει μπει στο χώρο της μεταποίησης, με τα προϊόντα της Παναγίτσας να φτάνουν σε πολλές χώρες της Ευρώπης.
«Ό,τι φτιάχνουμε γίνεται μόνο με δικά μας προϊόντα, από τη δική μας γη και από τα χωράφια μας. Παρασκευάζουμε υπέροχα γλυκά και αποξηραμένα φρούτα. Η μαρμελάδα κυδώνι – μήλο είναι αυτή που παραγγέλνουν μετά μανίας οι Ολλανδοί και αρκετοί από τους παραλήπτες λένε πως στόχος τους είναι να έρθουν στην περιοχή, για να την απολαύσουν με τη θέα του γραφικού χωριού» σημειώνει η κ. Παρθενοπούλου.
Το χωριό με τις τρεις τεχνητές λίμνες και τον μικρό καταρράκτη
Η περιοχή που βρίσκεται το πανέμορφο χωριό έχει χαρακτηριστεί από το 1997 ως αρχαιολογικός χώρος.
Στα ανατολικά του βρέθηκε νεκροταφείο που χρονολογείται στα υστεροβυζαντινά χρόνια, ενώ στα νοτιοδυτικά του έχει εντοπιστεί αρχαίος οικισμός, που χρονολογείται μάλιστα από την Εποχή του Χαλκού μέχρι και τα ελληνιστικά χρόνια, με ιδιαίτερα έντονα τα στοιχεία κατοικήσεως στην Εποχή του Σιδήρου.
Απέχει μια ανάσα από την “Αράχωβα του Βορρά”, τον τουριστικό Άγιο Αθανάσιο και το χιονοδρομικό κέντρο του Καιμακτσαλάν, και φέρει τον δικό της ισχυρό χαρακτήρα, ενδυναμώνοντας την γύρω περιοχή.
Ξενώνες, παραδοσιακές ταβέρνες με καλό φαγητό, πίστες διαμορφωμένες με τεχνητό χιόνι για τους λάτρεις των λευκών σπορ, αεραθλητικό κέντρο με επιδείξεις ακροβατικής ανεμοπλοΐας και ειδικά διαμορφωμένη πίστα αγώνων moto-cross, είναι μερικά από όσα προσφέρει.
Οι τρεις τεχνητές λίμνες της, από τις οποίες αρδεύεται και λειτουργεί υδροηλεκτρικό εργοστάσιο που τροφοδοτεί το τοπικό δίκτυο, στολίζουν ευχάριστα τον πίνακα της οντότητας της. Είναι ιδανικές για περίπατο, ξεκούραση, καφέ και εξερεύνηση στην φύση.
Άσημοι καταρράκτες με υπέροχα τρεχούμενα νερά μα απέραντη ομορφιά, θα κλέψουν την καρδιά σας και θα σας κάνουν να σκεφτείτε πως πρόκειται για ένα ιδιαίτερο χωριό με απίστευτη ομορφιά για όλα τα γούστα, το οποίο αξίζει πραγματικά να επισκεφτεί κανείς.
Πηγή : dinfo.gr