Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Η ζωή μας είναι γεμάτη από στιγμές, καταστάσεις, συναισθήματα και τόσα άλλα που περιγράφονται με λέξεις. Ο καθένας από εμάς γράφει «το βιβλίο της ζωής του» με αυτά και όπως μας συμβουλεύει η αγαπητή Σοφία Μαρωνίδη, πρέσβειρα πολιτισμού της Ιονικής, στο υπέροχο ποίημά της που σας παρουσιάζουμε σήμερα, καλό είναι κάθε λέξη που γράφουμε σε αυτό το μοναδικό βιβλίο της ζωής μας, να τη χαιρόμαστε… Να μην μας πτοούν ορισμένες πιο «δύσκολες» λέξεις που μπορεί να εμφανιστούν, να προχωράμε μπροστά ελπίζοντας να έρθουν και να «δημιουργήσουμε» εμείς οι ίδιοι κάποιες όμορφες λέξεις για το βιβλίο μας. Και κυρίως, να φροντίσουμε να μη μείνει… άδειο, αλλά να κοιτάξουμε αυτό το βιβλίο να γεμίσει με ατελείωτες σελίδες-εμπειρίες!
Αλφαβητάριο της ζωής
Δεν θέλει πολλά ο κόσμος για να είναι όμορφος!
Πάρε τα γράμματα απο το αλφαβητάρι της ζωής και γράφε!
Γράφε! γράφε λέξεις, φράσεις, κείμενα.
Από το Α ως το Ω, ο δρόμος είναι τόσο κοντινός
μα και τόσο συναρπαστικός!
Η διαδρομή είναι που μετράει,
αρκεί να χαίρεσαι την κάθε λέξη που γράφεις στο βιβλίο της ζωής.
Μονάχα φρόντισε το περιεχόμενο νάναι κατανοητό για εκείνους που θα το διαβάσουν.
Πάρε τα γράμματα λοιπόν και γράφε!
Κι αν κάποιες λέξεις ζόρικες σε στριμώξουν, μην τις αφήσεις να σε αδειάζουν.
Θυμήσου
πως τα σύννεφα δεν μένουν πάντα εδώ,
έρχονται και φεύγουν αφήνοντας ίσως τη μελαγχολία μιας βροχής.
Είναι η αξία της ζωής ανεκτίμητη.
Δε λές:
-Πόσο έχει; σου τα δίνω και την έχω.
Σου έδωσαν ένα μερίδιο από δαύτην;
πάρτην στα χέρια σου και ξεζούμισε κάθε της στιγμή.
Γέμιζέ την με φαντασία, δύναμη, υπομονή, επιμονή, έμπνευση,
αγάπη, ανθρωπιά, αλληλεγγύη.
Ω! Πόσο όμορφες λέξεις!
Απόλαυσε τις ομορφιές της άνοιξης,
μα μην υποτάσσεσαι στην επιβλητικότητα του χειμώνα
και μην ξεχνάς πως τα χελιδόνια όταν φεύγουν
αφήνουν πίσω τους την ελπίδα πως θα ξανάρθουν.
Μη σε νοιάζει τι θα γίνει στον … άλλο κόσμο.
Νοιάσου γιαυτόν. Αγωνίσου να γίνει ομορφότερος!
Για σένα, για τα παιδιά σου για όλους!
Γράφε σου λέω γράφε!
Είναι κρίμα να σου προσφέρονται τόσα γράμματα
και σύ ν’αφήνεις άδειο
το βιβλίο της ζωής
ως άλλος ένας αναλφάβητος στον κόσμο τούτο…
Τ’ ακούς εσύ κι εσύ κι εσύ;
κι εγώ;
Σοφία Μαρωνίδη