Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Αδιαμφισβήτητα, οι σπουδαίες ιστορικές έρευνες της συναδέλφισσας Χρηστίνας Σωτήρχου προσδίδουν μία διαφορετική νότα στην ιστοσελίδα μας, αφού ξεφεύγουν από το συνδικαλιστικό πλαίσιο και έχουμε την ευκαιρία να διαβάζουμε πρώτοι τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται.
Για την αξία και τη σημασία αυτών των ερευνών δε χρειάζεται να μιλήσουμε εμείς, αφού φορείς της Πολιτείας και όχι μόνο έχουν επιβεβαιώσει επανειλημμένα τα γραφόμενα της συναδέλφισσας, που μάλιστα συχνά έχουν ως συνέπεια να γίνονται συγκεκριμένες ενέργειες για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.
Σήμερα λοιπόν, δε θα σας παρουσιάσουμε μία καινούργια έρευνα της συναδέλφισσας, αλλά σε συνέχεια αυτής που είχαμε δημοσιεύσει για τους «8 μαθητές της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων» (βλ. εδώ), θα πιάσουμε το νήμα από εκεί που το είχαμε αφήσει, ξεκινώντας μία ακόμα προσπάθεια για να βρουν την αναγνώριση και την τιμή που τους αξίζει από την επίσημη Πολιτεία αυτοί οι αφανείς ήρωες της Αντίστασης.
Για αυτό το λόγο, αποστέλλουμε επιστολή – την οποία συνυπογράφουν ο Νικόλαος Ουζούνογλου, Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ, Πρόεδρος της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών, καθώς και η Δάφνη Χρήστου, δημοσιογράφος/επιμελήτρια εκδόσεων/μεταφράστρια, Συγγενής Κωνσταντίνου Σπυρίδωνα, του Κωνσταντίνου και της Μαργαρίτας – στους ανώτερους Πολιτειακούς παράγοντες για να προχωρήσουν σε ενέργειες, τις οποίες προτείνουμε στην επιστολή, ως ένδειξη φόρου τιμής στους «8 μαθητές της Ζωσιμαίας».
Οι «8 μαθητές της Ζωσιμαίας» δεν ήταν οι μόνοι μαθητές που συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση και φυλακίστηκαν ή και δολοφονήθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης.
Η Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων έχει το θλιβερό προνόμιο της πρώτης και πιθανόν της μόνης μαζικής σύλληψης μαθητών μέσα στο σχολείο σε ώρα μαθήματος καθώς επίσης να είναι μαθητής της ο τελευταίος Έλληνας που επιλέχθηκε να δολοφονηθεί στο “Erholungsheim” Hartheim, την τελευταία ημέρα εφαρμογής του προγράμματος “NS-Aktion 14f13”.
Οι «8 μαθητές της Ζωσιμαίας» αγωνίστηκαν ενάντια στην κατοχή και το διαμελισμό της χώρας μας και τίμησαν την Ελλάδα με τη ζωή ή και το θάνατό τους αφήνοντας πολύτιμη παρακαταθήκη για όλους τους Έλληνες.
Είναι ιερό καθήκον της Πολιτείας και των αρμόδιων φορέων να τιμήσουν τη μνήμη τους για να αναγνωριστούν και διαδοθούν οι ηρωικές τους πράξεις.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι, όπως άλλωστε έχει γίνει κι άλλες φορές στο παρελθόν, η έρευνα της συναδέλφισσας θα ληφθεί σοβαρά υπ’όψη και θα κινηθούν οι απαραίτητες διαδικασίες για την έστω και καθυστερημένη απόδοση τιμών σε αυτούς τους μεγάλους ήρωες της πατρίδας και της ελευθερίας.