Κυρίες – Κύριοι,

Είμαστε οι Σύλλογοι που εκπροσωπούν τους εργαζόμενους και συνταξιούχους που προέρχονται από την πρώην Ιονική Τράπεζα. Με την παρούσα, θέλουμε να σας επιστήσουμε την προσοχή σε ένα μείζον θέμα που ουσιαστικά αφορά άμεσα τη λειτουργία της δικαιοσύνης και κατ’ επέκταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Τη διαφθορά, την ατιμωρησία των υπεύθυνων των τεράστιων σκανδάλων που έχουν πλήξει τη χώρα από τις αρχές του 21^ου αιώνα και τη συνεπαγόμενη απαξίωση των θεσμών που συνιστούν τεράστιο κίνδυνο για τη δημοκρατία. Και να τονίσουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι έφτασε η ώρα για γενικευμένη αφύπνιση, πριν να είναι πολύ αργά…

Το “ξέπλυμα” των σκανδάλων

βρώμισε τον τόπο και θέριεψε το τέρας!

Η ελληνική κοινωνία δοκιμάζεται επανειλημμένα και συνεχόμενα. Η λεγόμενη κρίση δεν έχει παρέλθει και 13 χρόνια μετά, συνεχίζουμε να την αντιμετωπίζουμε. Οι πολίτες όλα αυτά τα χρόνια βίωσαν ανέχεια και ανασφάλεια. Πείνα και κρύο. Άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους. Άλλοι τις εργασίες ή τις επιχειρήσεις τους. Οι αυτοκτονίες έφτασαν σε επίπεδα ρεκόρ, την ίδια ώρα που παιδιά λιποθυμούσαν στα προαύλια των σχολείων από ασιτία. Η ανεργία έφτασε στα ύψη, μία πραγματική μάστιγα, ιδιαίτερα για τους νέους της πατρίδας μας. Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστευσαν και διαπρέπουν στο εξωτερικό, αντί να προσφέρουν τις υπηρεσίες και τις ικανότητές τους στην Ελλάδα. Οικογένειες με μικρά παιδιά. Νέοι με υψηλότατο επίπεδο σπουδών. Όλοι τους βρέθηκαν στο ναδίρ.

Στην Ελλάδα που δοκιμάστηκε και οδηγήθηκε στην – οικονομική, πολιτική και κυριότερα θεσμική και κοινωνική – χρεοκοπία με την ανατροπή της ζωής εκατομμυρίων συμπολιτών μας που στοχοποιήθηκαν και βρέθηκαν σε απόγνωση, που το επίπεδο διαβίωσης του λαού μας περνά μέσα από Συμπληγάδες, ταυτόχρονα φτάσαμε σε ακραίες καταστάσεις επίσημα δημοσιοποιημένης απαξίωσης της πολιτικής και των θεσμών.

Η ελληνική κοινωνία δοκιμάστηκε επανειλημμένα και με πολιτικά σκάνδαλα. Με την επιδεικτική ατιμωρησία. Με την ανοχή στα λόμπι. Τις δολοφονίες και επιθέσεις σε «αντιφρονούντες». Είδε την ακροδεξιά στροφή της. Την παρακμή των θεσμών της. Τον ακρωτηριασμό της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Τη λογοκρισία και παρέμβαση στον Τύπο.

Τίποτα από αυτά όμως δεν σημειώθηκε απότομα ή τυχαία. Δεν είναι τυχαίο που η ελληνική κοινωνία οδηγείται στα τάρταρα της κοινωνικής συνοχής, τη διάρρηξη του θεσμού της οικογένειας, την αύξηση της εγκληματικότητας, ενώ οι φασιστικές φωνές υψώνονται πάνω από τις συνειδήσεις μας… Και την ίδια ώρα, κανένα «επίσημο» ραντάρ δεν μπορεί να εντοπίσει την πραγματική αιτία του κακού.

Οι αιτίες όμως στην πραγματικότητα υπάρχουν εδώ και χρόνια, είναι βαθύτατα ριζωμένες δυστυχώς και δημιούργησαν σταδιακά τις 2 δεκαετίες που προηγήθηκαν της κρίσης, το τέρας που μας καταπλάκωσε (καθόλου «ξαφνικά», όπως αρέσκονται αρκετοί να υποστηρίζουν).

Και η απάντηση σε αυτές τις παθογένειες σίγουρα δεν βρίσκεται στη συντηρητικοποίηση που παρατηρείται στην ελληνική κοινωνία. Αντίθετα, η διέξοδος είναι η επιστροφή στις αξίες του ανθρωπισμού, η πρόνοια για τις ασθενέστερες τάξεις και το αίσθημα της κανονικότητας που βεβαίως θα επέλθει με τη σοβαρή λειτουργία κυβέρνησης και θεσμών και την ανάκτηση της αξιοπιστίας των πολιτών προς τη λειτουργία ενός κράτους δικαίου.

Σκάνδαλα… χωρίς ενόχους!

Δέκα χρόνια μετά την κορύφωση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και τη μετάλλαξη σε κρίση χρέους, με ακραίο θύμα την Ελλάδα, έχουν ξεχαστεί οι «κορώνες» για αξιοκρατία και λειτουργία των θεσμών.

Από τη «φούσκα» του Χρηματιστηρίου μέχρι τα «μαύρα ταμεία» της Siemens, οι αθωωτικές αποφάσεις επαναφέρουν στο προσκήνιο τις δυσλειτουργίες του πολιτικού και δικαστικού συστήματος στη διερεύνηση πολύκροτων υποθέσεων.

Ενώ μετά την αποκάλυψη κάθε σκανδάλου οι εκπρόσωποι του συνόλου του δημοκρατικού, πολιτικού φάσματος πάντοτε υπερθεμάτιζαν ότι θα «έμπαινε το μαχαίρι στο κόκκαλο» (αλλά δυστυχώς αυτή η φράση έχει χάσει το νόημά της στην Ελλάδα), ότι θα παραπέμπονταν όλοι οι εμπλεκόμενοι και θα χυνόταν άπλετο φως, η κατάληξη ήταν σχεδόν πάντα η ίδια : Μηδέν εις το πηλίκον, όλοι αθώοι και κανένας ένοχος!

Η πιο πρόσφατη ιστορία με τα «μαύρα ταμεία» της Siemens, που κατέληξε στην απαλλαγή όλων όσοι κάθισαν στο εδώλιο, λόγω καθυστερήσεων μέχρι παραγραφής, δυστυχώς, δεν είναι η εξαίρεση του κανόνα. Ξεφυλλίζοντας κανείς τις σελίδες της νεότερης ποινικής ιστορίας στη χώρα μας βρίσκει και άλλες τέτοιες υποθέσεις. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς…

Η φούσκα του αιώνα

Το μεγαλύτερο, ίσως, σκάνδαλο στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας είναι αυτό της φούσκας του χρηματιστηρίου. Που αν θέλουμε να αποδώσουμε πολιτικές ευθύνες σε αυτούς που γιγάντωσαν τη φούσκα, παραπλανώντας τον ελληνικό λαό που εν μία νυκτί έγιναν όλοι χρηματιστές, είναι τεράστιες οι ευθύνες του τότε πρωθυπουργού κ. Κωνσταντίνου Σημίτη και του τότε Υπουργού Οικονομίας κ. Γιάννου Παπαντωνίου, οι οποίοι χειρίστηκαν την υπόθεση με άθλιο τρόπο, έχοντας δημιουργήσει εν γνώσει τους μία εικονική πραγματικότητα, αφήνοντας απροστάτευτους όλους τους Έλληνες που προσέτρεξαν στο… λαϊκό καπιταλισμό και καταληστεύτηκαν.

Το αποτέλεσμα ήταν να χειραγωγηθούν ακραία το χρηματιστήριο και οι μετοχές και να γίνουν πρωτοφανείς απάτες σε βάρος των παραπλανημένων πολιτών. Παρότι εμπλέκονταν πολλοί σε αυτό το τεράστιο σκάνδαλο που ζημίωσε τον ελληνικό λαό – αφού πόσες και πόσες οικογένειες έχασαν τους κόπους μιας ζωής σε λίγες ώρες – και θα έπρεπε να είχαν αποκαλυφθεί οι ένοχοι της παραπλάνησης σε όλα τα επίπεδα και να αποδοθεί δικαιοσύνη, άπαντες κρίθηκαν… λευκές περιστερές και επέστρεψαν στις δραστηριότητές τους…

Αυτό το σκάνδαλο άνοιξε έναν κύκλο ατιμωρησίας από τις αρχές του 21ου αιώνα που συνεχίζεται μέχρι τις ημέρες μας. Την ίδια περίπου διαδρομή και εξέλιξη είδαμε σε όλα τα μεγάλα σκάνδαλα που ταλαιπώρησαν και συγκλόνισαν έκτοτε την ελληνική κοινωνία.

Πόσα ακόμα ατιμώρητα σκάνδαλα να αντέξει ο βασανισμένος λαός; Μετά από τη λεηλασία της χώρας από το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου που αθωώθηκαν όλοι, μετά από την υπόθεση της Novartis που κανείς δεν παραπέμφθηκε, το σκάνδαλο των εξοπλιστικών προγραμμάτων που μαινόταν για δεκαετίες και εν τέλει την «πλήρωσαν» ελάχιστοι ενώ τη γλύτωσαν όλοι οι υπόλοιποι, το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων και πιο παλιά την υπόθεση του Βατοπεδίου που όλοι «την έβγαλαν λάδι», αλλά και τόσα ακόμα μικρά και μεγάλα σκάνδαλα που έχουν συγκαλυφθεί τα τελευταία χρόνια, έρχεται τώρα η υπόθεση Siemens που συνεχίζει έναν κύκλο ντροπής για την ελληνική Πολιτεία και Δικαιοσύνη.

Για να μη φτάσουμε και στα τεράστια σκάνδαλα, τα οποία όλοι γνωρίζουμε λίγο πολύ και δεν πήραν ποτέ το δρόμο της δικαιοσύνης, είτε γιατί ενδύθηκαν ένα μανδύα νομιμότητας, είτε γιατί – ακόμα τουλάχιστον – κανείς δεν τα παρέπεμψε στη δικαιοσύνη.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το μεγαλύτερο σκάνδαλο σε βάρος συλλήβδην του ελληνικού λαού στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, με προεξάρχουσα την ανακεφαλαιοποίηση της Τράπεζας Πειραιώς όπου θα έπρεπε δεδομένα να είχε παρέμβει Εισαγγελέας ή ακόμα και το σκάνδαλο του ξεπουλήματος των κόκκινων δανείων, που επίσης δεν «συγκίνησε» τη δικαιοσύνη.

Το τέρας της ατιμωρησίας

Στη χώρα που τιμωρείται ο καστανάς που δεν είχε άδεια και η καθαρίστρια που παραποίησε το απολυτήριο δημοτικού για να βγάλει μεροκάματο, όσοι εμπλέκονται σε τεράστια σκάνδαλα που ζημίωσαν την ελληνική Πολιτεία και τον ελληνικό λαό, έχουν τον τρόπο να βγαίνουν «ατσαλάκωτοι»… Σε μεγάλες υποθέσεις που αποδεδειγμένα έχουν ζημιώσει οικονομικά και ηθικά το Δημόσιο και έχουν προσβάλει το κοινό αίσθημα, διακρίνεται μία περίεργη χειραγώγηση για την οποία φέρει τεράστια ευθύνη η Πολιτεία που έχει αφήσει ασύδοτους οικονομικούς και επιχειρηματικούς κύκλους, αλλά και δικαστικούς λειτουργούς.

Η απόφαση παραγραφής λόγω καθυστερήσεων, όμως, των αδικημάτων των εμπλεκομένων στην υπόθεση της Siemens ξεχείλισε το ποτήρι, αφού σε αυτή τη σκοτεινή υπόθεση (όσο ελάχιστες στη σύγχρονη ιστορία), που πριν από 16 χρόνια είχε προκαλέσει δικαιολογημένα σάλο και αρκετοί από τους εμπλεκόμενους ομολόγησαν ενοχή, εν τέλει κάποιοι αφέθηκαν να χειραγωγήσουν την ελληνική δικαιοσύνη και φρόντισαν στο τέλος να αποδοθούν όλοι εκ νέου ως λευκές περιστερές στην ελληνική κοινωνία, λόγω παραγραφής!

Η Δικαιοσύνη σε κρίσιμες αποφάσεις εμφανίζεται να βρίσκεται σε δυσαρμονία με τις απαιτήσεις της κοινωνίας για την τιμωρία των πραγματικών ενόχων αντικοινωνικών πράξεων, αφήνοντας μια πολύ πικρή γεύση ατιμωρησίας στους πολίτες, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ρωγμές στο κράτος δικαίου και να διαλύεται – δικαίως δυστυχώς ως ένα βαθμό – η εμπιστοσύνη του πολίτη στο πολιτικό και δικαστικό σύστημα, δηλαδή ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα.

Η ατιμωρησία όσων διαχειρίζονται την εξουσία, όχι μόνο την εκτελεστική αλλά και τη νομοθετική και τη δικαστική, έχει φτάσει σε ένα πρωτοφανές επίπεδο. Η διαφθορά και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς και τους εκφραστές τους οδηγεί σε ανωμαλίες που πληγώνουν βαθιά το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία μας.

Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι όποιοι παίζουν συστηματικά με τους θεσμούς, την εμπιστοσύνη και τα όρια της υπομονής και της νοημοσύνης των πολιτών, συμβάλλουν στο φούντωμα του λαϊκισμού και στη δημιουργία τερατογενέσεων.

Αλήθεια, τι παράδειγμα δίνεται από την ατιμωρησία στη νεολαία που πολλές φορές της ασκούμε υπερβολική κριτική όταν φτάνει στα άκρα τις αντιδράσεις της; Όταν μάλιστα δυστυχώς, για πολλούς λόγους, πιθανόν θα βρεθούμε ενώπιον μίας μεγάλης κοινωνικής έκρηξης το επόμενο διάστημα και σίγουρα μία από τις αιτίες θα είναι ο χειρισμός αυτών των υποθέσεων που ντροπιάζουν την πατρίδα και τους θεσμούς.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για αυτήν την τραγική κατάσταση σήψης και παρακμής που αναδύεται από τα έγκατα της ελληνικής δημοκρατίας και κοινωνίας, ευθύνες φέρουν άπαντες όσοι ενεπλάκησαν άμεσα ή έμμεσα στο «ξέπλυμα» αυτών των σκανδάλων που όμως… βρώμισαν τον τόπο!

Δυστυχώς, αυτό το φαινόμενο είναι ένα σαράκι που κατατρώει τα σωθικά της ελληνικής κοινωνίας και των θεσμών της σε όλα τα επίπεδα. Κάνει τους πολίτες να νιώθουν ανήμποροι απέναντι στο «τέρας», απαξιώνει τους πάντες και τα πάντα και εν τέλει προκαλεί όλες εκείνες τις παθογένειες που αναφέρθηκαν στην αρχή της παρούσης και γιγαντώνονται μέρα με τη μέρα, οδηγώντας μας με μαθηματική ακρίβεια σε ένα γκρίζο παρόν και ένα ακόμα πιο δυσοίωνο μέλλον!

Η σαπίλα και ο οχετός που διαχέονται στην ελληνική κοινωνία δεν ήρθαν ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά είναι αποτέλεσμα μίας πολυετούς απαξίωσης του συνόλου των θεσμών της ελληνικής κοινωνίας που δυστυχώς έχει πιάσει πάτο. Παρά τη φαινομενική νηνεμία και την απόλυτη ησυχία που μας «ταΐζουν» τα ΜΜΕ, ο απλός λαός «βράζει» και είναι βέβαιο ότι ένα γεγονός θα είναι αρκετό για να υπάρξει κοινωνική έκρηξη που θα σαρώσει τα πάντα, όπως είχε γίνει αντίστοιχα το Δεκέμβριο του 2008.

Δεν κρούουμε απλά το κώδωνα ενός μελλοντικού κινδύνου. Η ζοφερή πραγματικότητα είναι ήδη εδώ, μας κυκλώνει στην καθημερινότητά μας και κάτι πρέπει να αλλάξει άμεσα γιατί πλέον μας οδηγεί σε ασφυξία!

Είναι άμεση αναγκαιότητα και θα υπάρξει μία ομόθυμη απαίτηση του λαού ότι δεν πάει άλλο! ΩΣ ΕΔΩ!

Αφετηρία αφύπνισης

Ένα ακόμα αποτύπωμα της θλιβερής, παρακμιακής κατάστασης που βιώνουμε είναι ότι θεσμοί που βρίσκονται στη βάση της δημοκρατίας μας και μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό κοινωνικό ρόλο, όπως ο συνδικαλισμός και η τοπική αυτοδιοίκηση, μοιάζουν να έχουν αφοπλιστεί λόγω της παρατεταμένης απαξίωσης και της δυσπιστίας του κόσμου, με αποτέλεσμα να μην έχουν κατορθώσει – ακόμα και όταν το προσπαθούν – να δημιουργήσουν προϋποθέσεις και αξιώσεις για τη γενικευμένη επαναφορά, πριν να οδηγηθούμε σε τραγικά αδιέξοδα.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις δικαστικές ενώσεις, άλλα σωματεία, καθώς επίσης και σπουδαίες προσωπικότητες που θα έπρεπε να πρωτοστατήσουν σε μία διαδικασία έγερσης, αλλά μετά λύπης διαπιστώνω μόνο αφωνία και αδράνεια…

Λόγω της ενασχόλησής μας με το συνδικαλισμό, έχουμε την τύχη να επικοινωνούμε καθημερινά με συναδέλφους από όλη την Ελλάδα. Μετά την εξοργιστική εξέλιξη και της υπόθεσης Siemens, πολλοί συνάδελφοι επικοινώνησαν μαζί με τους Συλλόγους μας για να μας εκφράσουν την αγανάκτησή τους και την ανησυχία τους για ένα ακόμα σκάνδαλο που φαίνεται ότι οι εμπλεκόμενοι θα μείνουν ατιμώρητοι.

Επειδή το συνδικαλιστικό κίνημα έχει χρέος να πρωτοστατεί στους λαϊκούς αγώνες κάθε είδους, θεωρούμε ότι έχει φτάσει η ώρα, όλοι μαζί, να υλοποιήσουμε τη διάσημη ρήση του Νίκου Καζαντζάκη ότι «η πιο όμορφη στιγμή της θεωρίας είναι η πράξη».

Εμείς στους Συλλόγους τους Ιονικής προτιθέμεθα να μην αφήσουμε αυτήν την κατάσταση σήψης να εξελίσσεται χωρίς αντίδραση και στα πρόσφατα Δ.Σ. των Συλλόγων μας θέσαμε ένα χρονοδιάγραμμα δράσης και αφύπνισης για την υπόθεση αυτή.

Συνεπώς, εμείς πιστεύουμε ότι ο κάθε θεσμός που είναι ακόμα «ζωντανός» στην ελληνική κοινωνία, πρέπει να προτάξει αυτό το θέμα ώστε να υπάρξει μία αφετηρία που ενδεχομένως μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να εξελιχθεί σε ένα τσουνάμι που θα απαιτήσει από όλους τους φορείς της Πολιτείας να θέσουν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, να αναζητηθούν ευθύνες σε όσους συμμετείχαν σε αυτά τα ανοσιουργήματα και πράγματι – επιτέλους – να μπει το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο!

Μόνο ενωμένοι, όλοι μαζί πρέπει και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πρόκληση, απαιτώντας να ριχθεί άπλετο φως σε αυτές τις υποθέσεις, άσχετα αν υφίστανται παραγραφές, είτε μέσω της δικαιοσύνης, είτε μέσω της ερευνητικής δημοσιογραφίας, είτε με κάθε άλλο τρόπο, ώστε να αποκαλυφθούν οι υπεύθυνοι για το ναυάγιο της υπόθεσης και αν μη τι άλλο αφενός μεν να υπάρξει μία ηθική δικαίωση του ελληνικού λαού, αφετέρου δε να αποτελέσει τη σπίθα αφύπνισης του κόσμου από την παθητικότητα και την αδιαφορία, που θα είναι πάντα ο χειρότερος εχθρός της προόδου, της προοπτικής και της εξέλιξης.

Αισθανόμαστε ως ελάχιστη υποχρέωση να αποστείλουμε την παρούσα ανοιχτή επιστολή στους θεσμικούς και κοινωνικούς παράγοντες της χώρας, τα συνδικαλιστικά σωματεία, τις συνταξιουχικές οργανώσεις και τα κόμματα της Βουλής, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στους αρμόδιους Επίτροπους εκφράζοντας την αγανάκτηση του ελληνικού λαού, ζητώντας την άμεση παρέμβαση και της Ε.Ε..

Καλούμε άπαντες να ενεργοποιηθούν γιατί πλέον αυτή η χώρα και οι πολίτες της δεν μπορούμε να αντέξουμε άλλο. Έχοντας περάσει δια πυρός και σιδήρου, έχοντας απαξιωθεί όλα αυτά τα χρόνια της ακραίας κρίσης, δεν απομένει τίποτα άλλο από τον επερχόμενο εθνικό ακρωτηριασμό. Και η ιστορία μας έχει διδάξει ότι όταν οι Έλληνες ήταν σε διχασμό και σε κατάσταση παρακμής, τότε υπέστησαν τις πιο σοβαρές ήττες.

Εμείς με τις ελάχιστες δυνάμεις μας, κινούμε αυτή τη διαδικασία και ελπίζουμε να βρούμε κι άλλους συνοδοιπόρους ώστε να ξεκινήσουμε μία – αρχικά – παναθηναϊκή συγκέντρωση-απαίτηση-διεκδίκηση με την ελπίδα ότι θα εξελιχθεί σε πανελλήνια, ενάντια στα φαινόμενα διαφθοράς που μαστίζουν τη χώρα μας, πλήττουν και δυσφημίζουν την πατρίδα μας, τραυματίζουν την ενότητα των Ελλήνων και προσβάλλουν την αξιοπρέπειά μας, έχοντας σαν στόχο την αφύπνιση και λειτουργία των θεσμών στην Ελλάδα.

Πολλοί μας χαρακτηρίζουν ρομαντικούς και ονειροπόλους. Τους απαντάμε, καλύτερα ρομαντικοί, παρά μοιραίοι…

Σαράντος Φιλιππόπουλος