«Η Τουρκία είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια» – Από το facebook του Μιχάλη Κωνσταντή

Ο νομικός, δημοσιογράφος και λάτρης της λογοτεχνίας Μιχάλης Κωνσταντής είναι ένας εξαίρετος φίλος και αναπόσπαστο μέλος της Ιονικής Οικογένειας που μας κάνει συχνά την τιμή να συνεισφέρει στην ανανέωση του ενδιαφέροντος και την ποικιλία της θεματολογίας της ιστοσελίδας μας.

Τα ποικίλα ενδιαφέροντα της πολυσχιδούς προσωπικότητας του Μιχάλη επεκτείνονται σαφώς και στις εξελίξεις στη διεθνή και εσωτερική πολιτική σκηνή και πάντοτε μία συζήτηση μαζί του επί αυτών των θεμάτων αποδεικνύεται ιδιαιτέρως εποικοδομητική και μπορεί να φωτίσει αρκετά σημεία που είναι ή κάποιοι θέλουν να παραμένουν αφανή.

Μέσα από την ιστοσελίδα μας έχουμε αναφερθεί στην επικινδυνότητα του απρόβλεπτου, νεοσουλτάνου Ερντογάν για την εθνική μας ακεραιότητα, τόσο παλαιότερα όσο και πρόσφατα με τις προκλητικές ενέργειες στην Αγιά Σοφιά και στο Αιγαίο.

Ο Μιχάλης δε θα μπορούσε να μείνει αμέτοχος σε αυτό το δημόσιο διάλογο και κατέθεσε την άποψή του στην προσωπική του σελίδα στο facebook για το πώς η Τουρκία είναι ο γίγαντας με τα πήλινα πόδια, με λεπτές ισορροπίες που κρέμονται από μία κλωστή και συνεπώς η χώρα μας θα πρέπει πάντοτε να κινείται στο πλαίσιο των κανόνων της καλής γειτνίασης, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να υπαναχωρήσει από τα δίκαια, εθνικά της συμφέροντα. Σε κάθε περίπτωση, η κατάθεση της ανάλυσης του αγαπητού Μιχάλη με την παιδεία, την επιστημονική συγκρότηση και την ευθεία κριτική ματιά που τον διακρίνουν, είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσα και αξίζει να τη διαβάσετε:


Η Τουρκία είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια. Η τραγική κατάσταση της οικονομίας της σε συνδυασμό με το ανεξέλεγκτο μωσαϊκό εθνοτήτων, είναι πιθανό να δημιουργήσουν νέα δεδομένα στο εσωτερικό της μέτωπο, το προσεχές διάστημα. Η ελληνική εξωτερική πολιτική, ωστόσο, εμφανίζεται φοβική όλες τις τελευταίες δεκαετίες και ειδικότερα μετά τα Ίμια, παρόλο που έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα έναντι της Τουρκίας, στο διπλωματικό πεδίο.

Η Τουρκία, για άλλη μια φορά στην ιστορία της είναι ο μεγάλος ασθενής, στο πλαίσιο ενός νεοανατολικού ζητήματος, πλέον, που στη σύγχρονη εκδοχή του συνίσταται κατά βάση στην εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην ευρύτερη νοτιανατολική Μεσόγειο και όχι μόνον. Η δεινή θέση στην οποίαν έχει περιέλθει η οικονομία της, δεν θα της επιτρέπει, πιθανότατα, στο αμέσως προσεχές διάστημα να προβαίνει σε κάθε είδους λεονταρισμούς, με τη μέθοδο της εξαγωγής των εσωτερικών προβλημάτων της, μέσω συγκρουσιακών απειλών με όμορες χώρες.

Για την Ελλάδα, το χτίσιμο συμμαχιών με δυνάμεις της ευρύτερης περιοχής αλλά και με ισχυρούς παίκτες στην Ευρώπη (κράτη και επιχειρηματικούς κολοσσούς), είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ, προκειμένου να καταστούν τα εθνικά μας δίκαια αδιαπραγμάτευτα και φόβητρο για κάθε επίδοξο σφετεριστή των αυτονόητων διεθνών κανόνων. Και μόνον έτσι ένας σχιζοφρενής, λυσσασμένος «ανακατωσούρας» και διεθνής προβοκάτορας, όπως ο Ερντογάν (ή όποιος θα κληθεί να τον διαδεχθεί όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου), θα πειστεί να ασχοληθεί πρωτίστως με τα του οίκου του, πριν την ολική κατάρρευση του φιλόδοξου νεοθωμανικού μορφώματος τους.

Όσο η Ελλάδα σύρεται πίσω από τις διπλωματικές και άλλες «ατζέντες» του κάθε Ερντογάν, αδυνατώντας να αρθρώσει και να επιβάλλει τη δική της, θα παραμένει ο φτωχός συγγενής. Ετεροκαθοριζόμενος κάθε φορά από τις εκάστοτε καλές προθέσεις ή συγκυριακές διαθέσεις του κάθε «Μόσκοβα» («ακόμη τούτη η άνοιξη Ραγιάδες») και του κάθε Μακρόν (που θα επιδιώκει να πουλήσει φρεγάτες και Μιράζ).

Μιχάλης Κωνσταντής