Η συναδέλφισσα, μέλος του Δ.Σ. της ΙΟΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, Ελευθερία Κογκάκη αποχαιρετά την πρώην συνεργάτιδά μας κ. Αγγελική Λάζου και της εύχεται κάθε επιτυχία στη νέα της πορεία!


Την Αγγελική αρχικά δεν την γνώριζα καθόλου. Δεν είχε τύχει να συναντηθούμε  ποτέ, για τον συνήθη  λόγο  της γεωγραφικής  απόστασης, που παρεμβαίνει αδιάκριτα, χωρίζει  και πολλές φορές αποξενώνει τους ανθρώπους.. Την συνάντησα πρώτη φορά στα γραφεία του συλλόγου μας ,την ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, όταν χρειάστηκε θυμάμαι να παρευρεθώ και να ενημερωθώ για τρέχοντα θέματα ,που αφορούσαν στην λειτουργία του Συλλόγου μας.

Μου έκανε εντύπωση θυμάμαι, ότι παρά το νεαρό της ηλικίας της, στο πρόσωπό της αποτυπώνονταν ,εκείνη η ωραία κούραση, που χαρακτηρίζει ανθρώπους ,που έχουν προσπαθήσει πολύ και από νωρίς ,και που συνήθως την συναντάς χαραγμένη σε ανθρώπους  πολύ μεγαλύτερης ηλικίας  ,που η ωριμότητα και η ανταμοιβή που την συνοδεύει ,έχουν βάλει το σημάδι πάνω τους..Αυτή ήταν η πρώτη εντύπωση που μου δημιούργησε, γι αυτό και δεν την προσπέρασα αδιάφορα,  όπως συμβαίνει συχνά στη ζωή , με ανθρώπους που τυγχάνει να συναντηθούμε..Εκείνη είμαι σίγουρη πως δεν το κατάλαβε τότε .. Ίσως και να μην το θυμάται καν. Όχι γιατί στερείται την ικανότητα αντίληψης, αλλά γιατί συμβαίνει στην ζωή να έχουμε ασφαλή γνώση μόνο  του δικού μας κώδικα αξιών, και  να μην γνωρίζουμε την αντανάκλασή του ,στη σκέψη του άλλου ,αφού είναι μια εντελώς εσωτερική υπόθεση ,και μόνο διαισθητικά ίσως  μπορούμε να την  καταλάβουμε..

Έκτοτε ,τις περισσότερες φορές μιλούσαμε τηλεφωνικά. Θέματα ρουτίνας στο πλαίσιο των θεμάτων του Συλλόγου, ,συνήθως υπό την αμείλικτη πίεση του χρόνου που μας κυνηγάει όλους ,αλλά πάντοτε με μία αίσθηση οικειότητας και εγγύτητας ,αυτής που  είναι κατά την γνώμη μου αναγκαία  και σε ωθεί να επικοινωνήσεις με έναν <δικό σου > άνθρωπο ,χωρίς δισταγμούς και αναστολές ,αλλά κυρίως με την πεποίθηση ότι υπάρχουν αντανακλαστικά ,και ο σκοπός της επικοινωνίας θα επιτευχθεί άμεσα και με τον καλύτερο τρόπο.

Είναι φυσικό ,όταν είναι κανείς νέος ,να αισθάνεται ότι η ζωή είναι γεμάτη από  προοπτικές  και μπορεί και πρέπει να φανταστεί τον εαυτό του σε διαφορετικούς ρόλους .Ταυτόχρονα  έχει την δυνατότητα  να βλέπει την ευρύτερη εικόνα ,και δικαιούται να ζει μέσα σ αυτή, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

 Δεν θα ήθελα να αναφερθώ, για τις ικανότητές της και τις δεξιότητές της ,με αφορμή την αποχώρησή της….Αυτές τις γνωρίζουμε όλοι ,λίγο πολύ, στο διάστημα που υπηρέτησε το Σύλλογο , και την ευχαριστούμε θερμά γι αυτό..ΟΙ ικανότητες και οι δεξιότητες δεν είναι παρά εφόδια στην ζωή, ο τρόπος που θα τα διαχειριστείς κάνει την διαφορά..Και αυτήν την διαφορά την βρήκαμε στην Αγγελική ,στην  συνέπεια και την αποτελεσματικότητά της ,στην εμπιστοσύνη και την αξιοπιστία της, στην θετική αύρα και ευγένειά της, στην ανθρωπιά και την έμφυτη καλοσύνη της ,στην ακεραιότητα και στη συνολική της στάση που μας έκανε να αισθανθούμε ότι είναι μία από μας, <ένα δικό μας παιδί>..Αυτή η διαφορά ,που αποτυπώθηκε στην μνήμη μου ,στην πρώτη μας συνάντηση ,κι έκτοτε παραμένει ζωντανή, και κυρίως αδιάψευστη..

Έτσι θα την αποχαιρετήσω κι εγώ σήμερα ,σαν ένα <δικό μας παιδί > και θα της ευχηθώ τα καλύτερα  στο νέο δρόμο που επέλεξε να πάρει..

Καλή επιτυχία  και κυρίως ευτυχία στην ζωή σου Αγγελική.

Ελευθερία Κογκάκη