Ο συνάδελφος Στράτος Κυριακούλιας εκφώνησε τον κάτωθι αποχαιρετισμό στην εξόδιο ακολουθία του αγαπημένου του συναδέλφου, μα πάνω από όλα φίλου, Πάνου Παπαδόπουλου : 

.

Ο εκλιπών Πάνος Παπαδόπουλος

Αγαπητέ φίλε και αλησμόνητε συνάδελφε Πάνο. Αυτή τη δύσκολη τελευταία ώρα θέλω να σου απευθύνω ένα προσωπικό χαιρετισμό αλλά πιστεύω ότι διερμηνεύω και τα αισθήματα όλων των συναδέλφων που είναι σήμερα εδώ αλλά και άλλων που για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να παραστούν.

Δεν θα μακρηγορήσω και δεν θα πω μεγαλοστομίες γιατί αυτό Πάνο μου δεν θα το ήθελες εσύ.  

Εσύ ήσουν ένας ταπεινός άνθρωπος ένας κοσμοκαλόγερος. Όλη σου η ζωή ήταν στην υπηρεσία του πλησίον. Ο εαυτός σου πάντα έμπαινε τελευταίος. Δεν αδίκησες κανένα μόνο ίσως τον εαυτό σου. Η οικογένειά σου ήταν η ζωή σου. Η αγαπημένη σου Βάνα και τα λατρευτά σου παιδιά Ντόρα, Κωστής και Μαρία. Γι’ αυτά ζούσες, γι’ αυτά ανέπνεες.

Αναπαύσου εν ειρήνη. Τα παιδιά σου δεν θα ορφανέψουν. Εκτός του ότι βγήκαν από νωρίς στη ζωή και είναι άξια εγώ και όλοι οι φίλοι σου, σου υποσχόμαστε ότι θα είμαστε πάντα δίπλα τους καθώς και δίπλα στην αγαπημένη σου σύζυγο Βάνα.

Οι συνάδελφοι στην τράπεζα θα θυμούνται τον φωνακλά και ασυμβίβαστο Πάνο με την παιδική ψυχή.

Αξέχαστε φίλε μου. Τίποτα δεν σου χαρίστηκε σ’ αυτή τη ζωή. Όλα τα πέτυχες με ιδρώτα και πόνο. Στη δουλειά πλήρωσες με τον χειρότερο τρόπο αμαρτίες άλλων. Επτά χρόνια βασανίστηκες και δύσκολα. Στο τέλος δικαιώθηκες αλλά πιστεύω ότι αυτά τα πέτρινα χρόνια στιγμάτισαν τη ζωή σου και την υγεία σου.

Νιώθω τυχερός γιατί μαζί μου επέλεξες να περάσεις το φετινό Πάσχα που έμελλε να είναι και το τελευταίο της ζωής σου. Έζησα από κοντά αυτές τις 40 ημέρες στο νοσοκομείο τον τιτάνιο και άνισο αγώνα σου ενάντια στην αρρώστια. Τον έδωσες αγόγγυστα και αλύγιστα.

Είπα παραπάνω να μην μακρηγορήσω γιατί εσένα δεν σου άρεσαν τα πολλά λόγια και το λιβάνισμα.

Κλίνω ευλαβικά   το γόνυ μπροστά στο φέρετρό σου και σου υπόσχομαι ότι δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ γιατί όπως λέει και η λαϊκή σοφία οι νεκροί πεθαίνουν όταν τους λησμονάμε.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει αλησμόνητε Πάνο.

Αιωνία σου η μνήμη.