Η αποκάλυψη ότι ο νέος πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας κ. Κώστας Μηχαηλίδης και ο νέος Διευθύνων Σύμβουλος κ. Παύλος Μυλωνάς έχουν παραγγείλει με leasing δύο νέα υπερπολυτελή θωρακισμένα αμάξια αξίας 319.000 ευρώ το καθένα (!) έχει προκαλέσει σωρεία αντιδράσεων στα ΜΜΕ και σε κάθε υγιώς σκεπτόμενο πολίτη!
Σε μία περίοδο που οι τράπεζες πασχίζουν να σταθεροποιηθούν έπειτα από τις ανακεφαλαιοποιήσεις τους μέσα από τις θυσίες του ελληνικού λαού και ενώ χιλιάδες πολίτες πνίγονται στα χρέη και βλέπουν ακόμα και τα βασικά αγαθά επιβίωσης, όπως η κατοικία, να κινδυνεύουν να χαθούν για μικροοφειλές, η ενέργεια αυτή των εγκεκριμένων από το ΤΧΣ κκ. Μιχαηλίδη και Μυλωνά δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί μία ξεκάθαρη πρόκληση προς την ταλανισμένη ελληνική κοινωνία.
Το μέγεθος της πρόκλησης δε, παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις αν αναλογιστεί κανείς ότι η τράπεζα διαθέτει παρόμοια θωρακισμένα οχήματα δεκαετίας για τα υψηλόβαθμα στελέχη της, τα οποία δεν έχουν απολέσει – σύμφωνα με τους ειδικούς – το βαθμό και το επίπεδο της θωράκισής τους.
Επιπλέον, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις, οι ειδικοί θεωρούν ότι αυτά τα παλαιά αυτοκίνητα θα μπορούσαν με τις κατάλληλες εργασίες συντήρησης να παραμείνουν λειτουργικά, εξυπηρετώντας τις ανάγκες των κκ. Κ. Μιχαηλίδη και Π. Μυλωνά, χωρίς μάλιστα να υπολείπονται σε επίπεδο ασφάλειας από τα καινούργια, αφού αξίζει να σημειωθεί ότι ο τύπος των αυτοκινήτων που αγοράστηκαν δεν αποτελεί το ασφαλέστερο μέσο προστασίας υψηλών προσώπων.
.
Τελικά ελέγχει κανείς τις διοικήσεις των τραπεζών; «Ακούει» το ΤΧΣ;;;
Με ενδιαφέρον αναμένουμε εξ άλλου και την αντίδραση – αν υπάρξει – του ΤΧΣ που ενέκρινε το διορισμό των δύο στελεχών λιγότερο από ένα χρόνο πριν… Όπως γίνεται κατανοητό, το ΤΧΣ έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα για τη στελέχωση των διοικήσεων των τραπεζών και συνεπώς και την απόλυτη ευθύνη για τις πράξεις ή παραλείψεις τους.
Θεωρούμε μείζον θέμα το γεγονός ότι ενώ οι τράπεζες οφείλουν τη διάσωσή τους στον ελληνικό λαό, από ό,τι φαίνεται η εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα παρέμβασης στις υποθέσεις που διαχειρίζεται το ΤΧΣ! Αυτό το φαινόμενο βέβαια υποβαθμίζει το δημοκρατικό αξίωμα της λαϊκής κυριαρχίας και ελέγχου μέσω των εκπροσώπων του λαού σε κάθε πτυχή του πολιτικού συστήματος και των δημοσιονομικών του κράτους.
Τελικά, ποιος ελέγχει τις διοικήσεις των τραπεζών;;; Γιατί αν η απάντηση είναι το ΤΧΣ που έχει και την ευθύνη διορισμού τους, τότε η αλήθεια είναι ότι έχει ήδη αργήσει χαρακτηριστικά να παρέμβει αποφασιστικά σε αυτήν την υπόθεση. Στην επιστολή που ακολουθεί, την οποία απέστειλε ο Σύλλογός μας στο ΤΧΣ με κοινοποίηση στα κόμματα και τους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, αναρωτιόμαστε αν τελικά το ΤΧΣ πρόκειται για ένα ιδιότυπο, ανεξέλεγκτο «Βατικανό» και αν προτίθεται να αντιδράσει, έστω και καθυστερημένα, σε αυτήν την προκλητική υπόθεση. Ειδάλλως, μπορεί να δημιουργήσει προηγούμενο ανεπαρκούς διαχείρισης μίας σημαντικής υπόθεσης και να εκπέσει στη συνείδηση της κοινής γνώμης…
.
Βεβαίως και η ΟΤΟΕ συνεχίζει να τηρεί -την καθιερωμένη πλέον- σιγήν ιχθύος και στάση συγκάλυψης για ένα ακόμα μείζον θέμα που έρχεται να προστεθεί στη σειρά των προκλήσεων των υψηλόβαθμων στελεχών των συστημικών τραπεζών προς την ταλαιπωρημένη ελληνική κοινωνία. Εξ άλλου, οποιαδήποτε διαφορετική αντίδραση θα συνιστούσε μεγάλη έκπληξη…
Το θέμα ήρθε στη Βουλή με κατάθεση σχετικής ερώτησης από τον ανεξάρτητο βουλευτή κ. Νίκο Νικολόπουλο, ζητώντας να ακυρωθεί η προμήθεια, την οποία αποδίδει σε «μεγαλομανή ματαιοδοξία» των δύο κορυφαίων στελεχών της ΕΤΕ. Εκτός βέβαια από μερικές ανεξάρτητες ή μεμονωμένες φωνές βουλευτών, τα ελληνικά κόμματα στο σύνολό τους… «ποιούνται την νήσσαν» και δεν έχουν αποτολμήσει να αγγίξουν αυτό το θέμα που αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές των πολιτών που είδαν τις τράπεζες να ανακεφαλαιώνονται… από τις τσέπες τους και δεν μπορούν να ανεχθούν το υστέρημά τους να χρησιμοποιείται για αχρείαστη και ανούσια έκφραση πολυτέλειας.
Η υπόθεση βέβαια λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις και ελπίζουμε σύντομα να υπάρξουν οι απαραίτητες διευκρινίσεις και παρεμβάσεις από το ΤΧΣ είτε με την ακύρωση της προκλητικής αγοράς είτε και με την παραδειγματική απόδοση ευθυνών. Είναι σημαντικό αυτού του είδους οι υποθέσεις που ερεθίζουν το κοινό αίσθημα και ενεργοποιούν τα αντανακλαστικά της κοινωνίας να αντιμετωπίζονται με συνέπεια και αποφασιστικότητα… από τη ρίζα τους, προκειμένου να «κόβονται τα φτερά» όσων αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν το ρόλο τους, τον αντίκτυπο που έχουν οι αποφάσεις και ενέργειές τους στην ελληνική κοινωνία και αδιαφορούν προκλητικά για τις οδυνηρές θυσίες των πολιτών τα «μαύρα» χρόνια της κρίσης.