Και ο θεός έπλασε τη Γυναίκα… – Της συναδέλφισσας Ελευθερίας Κογκάκη

Με αφορμή την καθιερωμένη (8 Μαρτίου) Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η αγαπητή συναδέλφισσα και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου μας, Ελευθερία Κογκάκη, μας υπενθυμίζει ότι αυτός είναι ένας κόσμος ανδρών μεν, αλλά δε θα ήταν ΤΙΠΟΤΑ χωρίς τη γυναίκα…

.

ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΛΑΣΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ… 

Παγκόσμια ημέρα σήμερα αφιερωμένη στη γυναίκα… Θα ξεκινήσω την προσπάθεια αναφοράς  σε αυτή, με την παραπάνω έκφραση, την οποία αισθάνθηκα την ανάγκη να δανειστώ από την ομώνυμη ταινία , σχεδόν ενστικτωδώς, κυρίως για δύο λόγους:γιατί εμπεριέχει την έννοια της  πλάσης, δηλ. της δημιουργίας, όχι τόσο αυτής που αφορά στην μετάδοση γνώσεων και εμπειριών, όσο αυτής  που ενσωματώνει, ταυτόχρονα, ένα επουράνιο σχέδιο και μια αποστολή: Επουράνιο γιατί σου δίνει την αίσθηση μιας φυσικής εγγύτητας σε μία ανώτερη δύναμη (Θεός), και αποστολή γιατί κανένα άλλο πλάσμα στον κόσμο δεν μπορεί να την φέρει σε πέρας (πλάση)… Αναφέρομαι βέβαια στη γέννηση της ζωής. Ταυτόχρονα, όμως, παραπέμπει και σε μια προσπάθεια έκφρασης της απόλυτης ομορφιάς. Γιατί η γέννηση της ζωής  και η ομορφιά είναι δύο έννοιες στενά συνυφασμένες με τη γυναικεία υπόσταση!

Είναι παράτολμο να προσπαθήσεις να γράψεις για τη γυναίκα, ούσα γυναίκα… Γιατί υφέρπει πάντα ο κίνδυνος της μεροληπτικής άποψης… Αλλά “δέχτηκα” την πρόκληση, γιατί υπάρχουν αντικειμενικοί και αναμφισβήτητοι λόγοι που κάνουν τη γυναικεία υπόσταση, κατά την άποψή μου, μοναδική: Πολύπλοκη, αχαρτογράφητη και για πολλούς ακατανόητη η γυναίκα, δεν παύει να κυριαρχεί με την παρουσία της και να δίνει το βαθύτερο νόημα στη ζωή μας, άλλοτε ως σύζυγος, άλλοτε ως κόρη, ως ερωμένη, ως φίλη… Αυτή η ικανότητά της να μεταλλάζει την εικόνα της σε ρόλους, ταυτόχρονα και καθημερινά, με επιτυχία, είναι που στρέφει αναγκαστικά το βλέμμα μας πάνω της, με θαυμασμό! 

Αναλογιστείτε πώς λέμε απλώς “γυναίκα” για να αναφερθούμε σε χιλιάδες αλλιώτικες γυναίκες στον αμέτρητο κόσμο των γυναικών: Στη γυναίκα που σηκώνει στους ώμους της την οικογένεια, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη, χωρίς μέτρο στην προσφορά της… Στη γυναίκα που είναι πηγή της ζωής και μας προσφέρει ένα χέρι ζεστό, από την κούνια μέχρι τον θάνατο. Που μας στέλνει τα όνειρά μας, ξεγελώντας πολλές φορές την αλήθεια… Στη γυναίκα που ξημεροβραδιάζεται στο μαξιλάρι μας, που γίνεται φάρος στα σκοτεινά και δύσβατα μονοπάτια που θα διαβούμε… Που γίνεται το στέρεο έδαφος για να σταθούμε κατακόρυφα. Που μας εμπνέει σταθερότητα, να σταθούμε στο κενό… Στη γυναίκα που αλυσοδεθήκαμε τις νύχτες των παιδικών μας φόβων, πάνω στο στήθος της… Εκεί μας αποκαλύφθηκαν όλα: Το μυστήριο της  ζωής, η τρέλα του έρωτα, η σκοτεινή διαδρομή του θανάτου, ο καρκίνος στο στήθος της, το πεπρωμένο και όλα αυτά που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ…

Στη γυναίκα του γραφείου, της  καριέρας, την άνεργη, την επιστήμονα, την ερωτευμένη, την κακοποιημένη, την πολιτικοποιημένη, την καταπληγιασμένη… Στη γυναίκα της Συρίας – ας μου επιτραπεί ξεχωριστή αναφορά – την ξεριζωμένη με δυο ορφανά παιδιά, σε ένα δρόμο μόνη, κατάμονη, χωρίς επιστροφή… Στη γυναίκα της Ελλάδας, της Ευρώπης, στην Παγκόσμια γυναίκα, στη γυναίκα των αγώνων, αλλά και των διεκδικήσεων. Αυτήν γιορτάζουμε σήμερα, 8 Μαρτίου. Ημέρα απόδοσης ευγνωμοσύνης και τιμής, ως  ανάμνηση για την υπέρτατη προσφορά της.

8 Μάρτη παγκόσμια ημέρα των γυναικών της εργασίας και του μόχθου

Μια  ημέρα αποτίμησης των αγώνων και των  κατακτήσεων των γυναικών  σε πολιτικό, κοινωνικό και ατομικό επίπεδο, για την  κατοχύρωση της Ισότητας των δύο φύλων, σε όλες τις εκφράσεις της ζωής. Και για να μη ξεχνάμε, σαν σήμερα, το  1857, οι εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη κατέβηκαν στους δρόμους, ζητώντας μείωση των εξαντλητικών ωρών εργασίας, καλύτερες συνθήκες εργασίας και ίσα μεροκάματα με τους άνδρες, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα τη γέννηση του εργατικού κινήματος. Ένα εργατικό κίνημα που σφραγίστηκε από τους αγώνες εργαζόμενων γυναικών, συνηθισμένων, απλών γυναικών και αυτό νομίζω έχει την σημασία του!

Ισότητα, ισοτιμία, ισονομία, δικαιοσύνη, αλληλοσεβασμός, ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα, κάνουν καλύτερη την κοινωνία. Και για την γυναίκα ευχή και δικαίωση είναι η κοινωνία να γίνεται καλύτερη. Στην εποχή της κρίσης, με όλες της οδύνες της, παρέχεται τουλάχιστον η ευκαιρία να αναλογιστούμε τον παραλογισμό που τη δημιούργησε! Μέρος αυτού του παραλογισμού ήταν και ο αποκλεισμός  των γυναικών επί δεκαετίες ολόκληρες στα κέντρα λήψης των αποφάσεων…

“Σήμερα προσπαθούμε να βάλουμε ένα τέλος στις προκαταλήψεις του παρελθόντος, έτσι ώστε οι γυναίκες να μπορέσουν να αναπτύξουν τις ικανότητες τους, πέρα από τα όρια που τους έχουν επιβληθεί”, παραδέχονται στον Ο.Η.Ε.

Εγώ θα έλεγα ότι επιβάλλεται. Περισσότερες γυναίκες, καλύτερος κόσμος! Καλύτερος κόσμος είναι το αρχέγονο, το  πανανθρώπινο αίτημα, στο οποίο συγκλίνουν ανεπιφύλαχτα όλες οι έλλογες δυνάμεις του κόσμου μας, πέρα από το χρώμα του δέρματος, τον τόπο καταγωγής, την κοινωνική προέλευση, την οικονομική κατάσταση, την πολιτική και θρησκευτική ιδεολογία. Είναι εν τέλει αυτό που μας ενώνει… Και η ένωση, όχι τυχαία νομίζω, είναι γένους θηλυκού!

Ελευθερία Κογκάκη