Αποχαιρετιστήριος λόγος του συνάδελφου Σαράντου Φιλιππόπουλου στον εκλιπόντα συνάδελφο Απόστολο Φρούντζο

Αντιπροσωπεία του συλλόγου μας αποτελούμενη από τους συναδέλφους Σαράντο Φιλιππόπουλο, Παναγιώτη Χαλικιά και Λευκοθέα Λέκκα, παρευρέθηκε σήμερα στην εξόδιο ακολουθία του αγαπητού συναδέλφου Απόστολου Φρούντζου.  Ακολουθεί ο επικήδειος λόγος που εκφώνησε ο συνάδελφος Σαράντος Φιλιππόπουλος:

.

“Μου ζητήθηκε και έχω επιφορτιστεί με το καθήκον να εκφωνήσω τον αποχαιρετιστήριο λόγο στον Απόστολο Φρούντζο, εκ μέρους του συλλόγου της Ιονικής και σύσσωμης της ιονικής οικογένειας, όπως έχω κάνει και άλλες φορές στο παρελθόν για συναδέλφους που έφυγαν από κοντά μας.

Μόνο που για μένα αυτή η στιγμή είναι ιδιαίτερη και συνάμα δύσκολη. Γιατί για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε μέσα από την τράπεζα, ο Απόστολος ήταν πραγματικά ένας ξεχωριστός συνάδελφος και φίλος. Μία εξέχουσα και χαρισματική προσωπικότητα. Τι θα μπορούσα να πω για όλα αυτά που περνούν από το μυαλό μου από τη στιγμή που έμαθα ότι έφυγε για το μακρινό ταξίδι; Πώς θα μπορούσα να εκφράσω τα συναισθήματα που με κατακλύζουν για την απώλειά του; Δε βρήκα τρόπο, δε βρήκα λόγια.

Επομένως, επέλεξα να μιλήσω απ’ ευθείας στον Απόστολο. Σαν να βρίσκεται κάπου εδώ, ανάμεσά μας και να ακούει τα λόγια αγάπης και θαυμασμού που του αξίζουν.

.

Απόστολε,

Σήμερα βρίσκονται εδώ όλοι οι αγαπημένοι σου άνθρωποι. Η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, οι συναγωνιστές σου και βεβαίως οι συνάδελφοί σου, για να σου απευθύνουν τον ύστατο χαιρετισμό. Και το παράπονο μας πνίγει όλους. Το παράπονο γιατί δε θα είσαι πια ανάμεσά μας, γιατί δε θα μας χαρίζεις την καλοσυνάτη σου διάθεση από την οποία εμπνευστήκαμε και ευεργετηθήκαμε όλοι όσοι είχαμε τη χαρά, την τύχη και την τιμή να σε γνωρίσουμε.

Υπήρξες πράγματι ένα υπόδειγμα εργαζομένου. Κατά γενική ομολογία άφησες ανεξίτηλο το στίγμα σου στην πορεία σου στην τράπεζα, όπως μαρτυρά και η σπουδαία σου σταδιοδρομία. Και όμως, δεν ήταν μονάχα οι αδιαμφισβήτητες ικανότητές σου που σε έκαναν να ξεχωρίσεις. Ήταν κυρίως η υποδειγματική σου συναδελφική συμπεριφορά, που σε έκανε αγαπητό σε όλους ανεξαιρέτως. Όσοι συνεργάστηκαν μαζί σου, είτε σαν προϊστάμενοι είτε σαν υφιστάμενοι, μιλούν για σένα με θαυμασμό και εκτίμηση. Η απώλειά σου κάνει φτωχότερη την οικογένεια της Ιονικής για όλους εμάς που σε θεωρούσαμε πρότυπο και δεν πρόκειται να λησμονήσουμε το βαθύ αποτύπωμα που άφησες στο χώρο μας.

Πολλοί όμως σε γνωρίσαμε μέσα και από το φλογερό πάθος που υποστήριζες πάντα τα ιδεώδη και τις αξίες της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Δεν παρέκκλινες ποτέ από τις αρχές σου, ακόμα και όταν ήταν η εύκολη οδός. Με συνέπεια και σθένος έμεινες προσηλωμένος στα πιστεύω σου και τις επιλογές σου και αυτό είναι ένα στοιχείο που σέβονταν όλοι, σύντροφοι, αλλά και ιδεολογικοί αντίπαλοι.

Και το παράπονο μεγαλώνει όταν αναλογιζόμαστε ότι πέρασαν μόλις δύο χρόνια από την αποχώρησή σου από την καθημερινότητα της τράπεζας και δυστυχώς δεν πρόλαβες να χαρείς όσα θα έρχονταν και όσα σου άξιζαν… Γιατί εκτός του εργασιακού χώρου, ήσουν πάντα σημείο αναφοράς στις συγκεντρώσεις, τις εκδηλώσεις και τις παρέες μας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το αστείρευτο κέφι σου στις εκδρομές του συλλόγου μας; Η παρουσία σου σκόρπιζε αισιοδοξία και ευεξία στους γύρω σου. Ποιος μπορεί να λησμονήσει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας που χόρεψες και μας άφησες όλους άναυδους σε πρόσφατη εκδρομή μας; Αυτές είναι οι τελευταίες εικόνες που σίγουρα αποτυπώθηκαν βαθιά στο υποσυνείδητο όλων όσων ήταν μάρτυρες και με τις οποίες θα σε θυμόμαστε για πάντα. Ενός ευγενικού και καλοσυνάτου ανθρώπου, με γενναιοδωρία ψυχής που η παρουσία του δέσποζε όπου κι αν βρισκόταν.

Ήσουν ένας πραγματικός λάτρης της ζωής, δραστήριος και δυναμικός. Και η ασθένειά σου δε λύγισε αυτήν την ανεξάντλητη αγάπη προς τη ζωή. Αν και γνώριζες τη σοβαρότητα της κατάστασής σου, έδωσες όρθιος τη μάχη ως το τέλος για να νικήσεις, όπως αρμόζει σε έναν πραγματικό αγωνιστή. Ο τρόπος που αντιμετώπισες τον τελευταίο χρόνο τη σοβαρότατη ασθένειά σου με τη συνδρομή της οικογένειάς σου, είναι ενδεικτικός της ψυχικής σου δύναμης και αξιοπρέπειας και αποτελεί παράδειγμα προς όλους μας.

Απόστολε,

Αντικρίζω τούτη τη δύσκολη στιγμή την οικογένειά σου. Και γνωρίζω ότι παρά τα μεγάλα εύσημα που παίρνεις μαζί σου, το μεγαλύτερο επίτευγμά σου είναι η αγάπη που έτρεφαν για σένα. Η φιλόστοργη σύζυγός σου και συναδέλφισσά μας, Ιωάννα, που σε στήριξε μέχρι τέλους στην άνιση μάχη που έδωσες, τα αξιολάτρευτα κορίτσια σου, η Αντωνία που σύντομα τελειώνει τη Φαρμακευτική και η Ελένη που αν και ζει μόνιμα και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Σουηδία, η καρδιά της ήταν πάντα δίπλα σου, τα αδέρφια σου, Βασίλης και Νίκος και όλοι οι δικοί σου άνθρωποι. Δυστυχώς, η μοίρα θέλησε να σε πάρει από κοντά τους και να μην απολαύσεις ως τα βαθιά γεράματα τη συντροφιά τους.

Γνωρίζω ότι η οδύνη για την απώλειά σου τους είναι δυσβάστακτη, αφού έχασαν το στήριγμά τους, έναν άψογο σύζυγο, έναν ιδανικό πατέρα, ένα φιλεύσπλαχνο αδερφό. Το κενό που αφήνεις στις ζωές τους θα μείνει δυσαναπλήρωτο. Ωστόσο, φρόντισες να αφήσεις μία σπουδαία παρακαταθήκη στους δικούς σου ανθρώπους που θα αποτελεί φάρο φωτεινό στο δύσβατο μονοπάτι της ζωής. Φρόντισες με τη συνεπή στάση ζωής σου να τους μεταδώσεις τα ιδανικά σου και το όραμά σου για έναν καλύτερο κόσμο και είμαι σίγουρος ότι η οικογένειά σου θα εφαρμόσει πιστά όσα έμαθε δίπλα σου. Την ευγένεια της ψυχής, την εγκαρδιότητα, την απλότητα, ευθυκρισία, την άφατη καλοσύνη και την αστείρευτη αγάπη προς το συνάνθρωπο. Και αυτός αγαπητέ Αποστόλη, είναι ο καλύτερος τρόπος για να διατηρήσουν για πάντα ζωντανή τη μνήμη σου. Και είμαι βέβαιος ότι θα το κάνουν.

Απόστολε,

Θα μπορούσα να συνεχίσω ώρες ολόκληρες να εγκωμιάζω την ανεκτίμητη προσφορά σου. Σεβόμενος όμως τις δύσκολες στιγμές που περνά η οικογένειά σου, με πόνο ψυχής θα κάνω μία παύση, μέχρι την επόμενη φορά που θα μου έρθει στο νου η ευγενική σου φυσιογνωμία.

Εκ μέρους όλων των συναδέλφων, σου εκφράζω ξανά την ευγνωμοσύνη και την αγάπη μας και σε αποχαιρετούμε με περηφάνια. Γιατί όλοι εμείς που σε γνωρίσαμε, είμαστε περήφανοι που υπήρξες κομμάτι της ζωής μας, που σε είχαμε πολύτιμο φίλο στο ταξίδι μας για την Ιθάκη.

Μπορεί να έσβησες σαν σώμα, μα το πνεύμα σου θα είναι πάντα μαζί μας, αληθινό πρότυπο οικογενειάρχη, πιστός υπηρέτης της δημοκρατίας, υπόδειγμα ανθρωπιάς και αλτρουισμού για όλους μας.’

Εξ άλλου, όπως λένε και οι στίχοι του Κώστα Ουράνη, «τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε»! Κι εσύ δε θα λησμονηθείς Απόστολε. Όσο ζούμε όσοι σε αγαπήσαμε, θα είσαι κι εσύ αθάνατος!

«Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον».

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Αντίο!”