Συνάδελφοι,
43 χρόνια μετά την κορυφαία στιγμή του αντιδικτατορικού αγώνα κατά της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών, τα μηνύματα και ο συμβολισμός του Πολυτεχνείου, παραμένουν ζωντανά, επίκαιρα και πλέον περιμένουν την επιτακτική τους πραγμάτωση! Η θλιβερή εικόνα παρακμής που εμφάνιζε η επέτειος του Πολυτεχνείου σε μεταγενέστερα έτη της Μεταπολίτευσης, έχει δώσει τη θέση της στη συνειδητοποίηση εν μέσω κρίσης ότι ο αγώνας για τη δημοκρατία και τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα δε σταματά ποτέ!
Η πρωτοπορία στην αντίσταση κατά του τότε φασιστικού καθεστώτος και των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων που το επέβαλαν, ξεκίνησε από τη νέα γενιά της πατρίδας μας, τους μαθητές, τους φοιτητές και τους εργαζόμενους.
Όπως και τότε, ο αγώνας αυτός υπήρξε το τελευταίο καταφύγιο μίας γενιάς που ασφυκτιούσε, έτσι και σήμερα είναι πλέον απαραίτητος για να ξεφύγουμε από τη θηλιά που μας έχουν περάσει και μας σφίγγει ολοένα και περισσότερο.
Το Πολυτεχνείο δείχνει το δρόμο στη νεολαία και τους πολίτες της πατρίδας μας, αλλά και σε όλους τους καταπιεζόμενους και εκμεταλλευόμενους του κόσμου πως η «αντίσταση και πάλι» είναι ο μονόδρομος για την ανατροπή της παγκοσμιοποίησης και του ολοκληρωτισμού.
Δυστυχώς, επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία εν προκειμένω, ο φασισμός εξαπλώνεται σαν μία θανατερή από το παρελθόν επιδημία. Το κυριαρχούμενο από ξενοφοβικά στοιχεία Brexit, η εκλογή ενός εμφανώς ακροδεξιού, ρατσιστή, μισογύνη “Πλανητάρχη” και η άνοδος του φασισμού σε όλη την Ευρώπη, αλλά και στη χώρα μας, είναι σαφή μηνύματα για το σκοτεινό μονοπάτι στο οποίο πορευόμεθα και τι διακυβεύεται. Αλλά και στην πατρίδα μας ουσιαστικά βιώνουμε από πρώτο χέρι τις συνέπειες της παγκοσμιοποιημένης, ιμπεριαλιστικής πολιτικής των μεγάλων συμφερόντων στην περιοχή της Μεσογείου, καθώς υποδεχθήκαμε εκατοντάδες χιλιάδες κατατρεγμένους πρόσφυγες – όσους κατάφεραν να περάσουν στη χώρα μας και δε χάθηκαν στον υγρό τάφο του Αιγαίου…
Και δυστυχώς, μπροστά στα μνημόνια και την κατάργηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων, τη μάστιγα της ανεργίας και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού της πατρίδας μας, υφίσταται ένα πολιτικό «black out», με αποτέλεσμα να διευρύνεται η ανέχεια και η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, χωρίς να υφίσταται ίχνος φωτός στην άκρη του τούνελ…
Το Πολυτεχνείο διακήρυξε αυθόρμητα ότι ο κυρίαρχος λαός είναι υπεράνω συστήματος, γραφειοκρατίας, διαπλοκής και επιβολής συμφερόντων της ολιγαρχίας. Που βεβαίως είχαν τότε τεράστια ευθύνη για την έλευση της χούντας και τώρα για τα δεινά και τα αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγηθεί ο ελληνικός λαός. Είτε τότε με τη μορφή της πολιτικής εξουσίας και της στρατιωτικής δικτατορίας, είτε σήμερα με τη μορφή ενός ανίκανου και διεφθαρμένου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου στο εσωτερικό και ενός απάνθρωπου, ευρωπαϊκού και παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου συστήματος στο εξωτερικό.
Ο ιστορικός κύκλος της Μεταπολίτευσης έκλεισε πλέον, μετά από 40 χρόνια. Σε αυτές τις 4 δεκαετίες, πράγματι ζήσαμε τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας, τη μετεξέλιξη της ελληνικής πραγματικότητας τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, με σημαντικό το ρόλο των συνδικάτων.
Ωστόσο, υπήρξαν και τα «σκοτεινά» σημεία όπως η διαφθορά, η έλλειψη προσαρμογής στις εξελίξεις -αφήνοντας πίσω τη βιομηχανική εποχή προς τις νέες εφαρμογές και τεχνολογίες- η παντελής απουσία πρότασης για το εθνικό, παραγωγικό μοντέλο της χώρας, η πρόσδεση του συνδικαλιστικού κινήματος στα κόμματα εξουσίας. Το τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας τους συνδικαλιστικού κινήματος στην κοινωνία το πληρώνουμε όλοι με την πλήρη αποστασιοποίηση των πολιτών και δη της νεολαίας, με την παθητικότητα που την χαρακτηρίζει ενώπιον της εκμετάλλευσης του λαού μας.
Σήμερα, δυστυχώς, απουσιάζει η πολιτικοποίηση και το πάθος εκείνης της εποχής. Ας γίνει λοιπόν το Πολυτεχνείο, οι ακόμα επίκαιρες διεκδικήσεις του και ο δυναμισμός όσων συμμετείχαν σε αυτήν την εξέγερση, ο φωτεινός φάρος και ο οδηγός όλων μας, συνδικαλιστών, εργατών, σπουδαστών, για ένα κοινό μέτωπο προς την ανατροπή των μεθοδεύσεων σε βάρος του λαού μας, για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον!
Ο σύλλογός μας συμμετέχει ειρηνικά σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου πανελλαδικά με αποκορύφωμα τις κατά τόπους πορείες διαδηλώνοντας ενάντια στη λήθη και το συμβιβασμό.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Ο Πρόεδρος Ο Γ.Γραμματέας
Σ. Φιλιππόπουλος Ν. Αλεξόπουλος