Σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιβάλλεται η καταβολή πλήρους αποζημίωσης του άρ. 8 Ν. 3198/1955 στους εργαζόμενους που απολύονται λόγω της συμπλήρωσης προϋποθέσεων πλήρους συνταξιοδότησης

Ο σύλλογός μας σε συνεργασία με τους νομικούς μας συνεργάτες βρίσκεται πάντα σε επαγρύπνηση, ενημερώνεται από πολυάριθμες πηγές και παρακολουθεί τις εξελίξεις για όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν. Μετά από την υπόδειξη των νομικών μας συνεργατών, σας αναλύουμε στη συνέχεια μία πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), με βάση την οποία επιβάλλεται η καταβολή πλήρους αποζημίωσης του άρ. 8 Ν. 3198/1955 στους εργαζόμενους που απολύονται λόγω της συμπλήρωσης προϋποθέσεων πλήρους συνταξιοδότησης.

Συγκεκριμένα:

Με παλαιότερη απόφασή του (απόφ. 12.10.2010 υπόθ. C-499/08) Andersen, το ΔΕΕ –κατόπιν προδικαστικού ερωτήματος δανικού δικαστηρίου- είχε κρίνει ότι η αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων λόγω ηλικίας αποκλείει εθνική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία όσοι εργαζόμενοι πληρούν τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση σύνταξης γήρατος δε δικαιούνται της ειδικής αποζημίωσης απόλυσης. Στην υπόθεση αυτή εργοδότης ήταν δημόσιος οργανισμός.

Με την πρόσφατη απόφαση της 19.4.2016 στην υπόθεση C-441/14 (Dansk Industri κατά κληρονόμων Rasmussen) το ΔΕΕ, επιβεβαιώνοντας την προαναφερθείσα νομολογία του, έκρινε ότι αντίκειται στη γενική αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων λόγω ηλικίας (όπως εξειδικεύεται στην Οδηγία 2000/78/Ε.Κ. του Συμβουλίου της 27.11.2000), εθνική ρύθμιση που στερεί από τον μισθωτό το δικαίωμά του σε αποζημίωση απόλυσης στην περίπτωση που συμπληρώνει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης από τον εργοδότη του δυνάμει συνταξιοδοτικού προγράμματος, όπου υπήχθη πριν από τη συμπλήρωση του 50ού έτους της ηλικίας του. Μάλιστα αυτό ισχύει ανεξάρτητα από την επιλογή του εργαζομένου να παραμείνει στην αγορά εργασίας ή να συνταξιοδοτηθεί. Στην υπόθεση αυτή εργοδότης ήταν ιδιωτική επιχείρηση.

Εν όψει της νομολογίας αυτής, βασίμως υποστηρίζεται από νομικούς επιστήμονες ότι αντιβαίνει στην αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων λόγω ηλικίας η διάταξη του εδαφίου β΄άρ.8 Ν. 3198/1955, κατά την οποία ο εργοδότης καταβάλει μόνο το 40% της αποζημίωσης απόλυσης όταν απολύει εργαζόμενο που συμπληρώνει τις προϋποθέσεις πλήρους συνταξιοδότησης.

             Διευκρινίζεται ότι και στις δύο ως άνω υποθέσεις επρόκειτο για απόλυση, και όχι για οικειοθελή αποχώρηση, επί της οποίας η διάταξη του εδ. β΄ άρ.8 Ν. 2112/1920 επιτρέπει στον εργοδότη να καταβάλει στον οικειοθελώς αποχωρούντα εργαζόμενο που συμπληρώνει τις προϋποθέσεις πλήρους συνταξιοδότησης, μόνον το 40% της αποζημίωσης απόλυσης. Στην περίπτωση της οικειοθελούς αποχώρησης είναι προφανές ότι δεν υφίσταται διάκριση λόγω ηλικίας, αφού πλην της ως άνω περίπτωσης των αποχωρούντων με προϋποθέσεις πλήρους συνταξιοδότησης, κανείς άλλος (ούτε οι νεώτεροι σε ηλικία) δεν δικαιούνται αποζημίωση αποχώρησης.