Τα Αθαμανικά Όρη, γνωστά και ως Τζουμέρκα, αποτελούν ένα από τα πιο επιβλητικά και αυθεντικά κομμάτια της ελληνικής φύσης. Κρυμμένα ανάμεσα στις βουνοκορφές της Πίνδου, τα Τζουμέρκα διατηρούν μια σπάνια γοητεία που συνδυάζει την άγρια ομορφιά του τοπίου με τη γνήσια ηπειρώτικη παράδοση. Πέτρινα χωριά σκαρφαλωμένα σε απόκρημνες πλαγιές, γεφύρια που ενώνουν ιστορίες αιώνων, μοναστήρια που στέκουν καρτερικά μέσα στον χρόνο και φυσικά μνημεία που κόβουν την ανάσα, δημιουργούν ένα σκηνικό απαράμιλλης ομορφιάς και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η εκδρομή του Συλλόγου μας στα Τζουμέρκα υπήρξε ένα ταξίδι στην καρδιά της Ηπείρου, όπου η φύση και η ιστορία συνομιλούν με την παράδοση και την αυθεντικότητα. Στιγμές χαλάρωσης, επαφής με το φυσικό περιβάλλον, ιστορικές επισκέψεις και η πάντα ζωντανή παρέα των συναδέλφων, συνέθεσαν ένα τετραήμερο γεμάτο εμπειρίες και συναισθήματα που θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη μας.
Παρασκευή 09.05
Το πρωινό της Παρασκευής ξεκίνησε με χαμόγελα και ενθουσιασμό, καθώς συγκεντρωθήκαμε στο γνώριμο σημείο κάτω από τα γραφεία του Συλλόγου μας, έτοιμοι για ακόμη μία όμορφη εξόρμηση. Με καλή διάθεση και προσμονή, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με προορισμό τις επιβλητικές βουνοκορφές των Αθαμανικών Ορέων της Πίνδου.
Καθ’ οδόν, με τις καθιερωμένες στάσεις και τις επιβιβάσεις των συναδέλφων από διάφορα σημεία της διαδρομής, κάναμε την πρώτη μας στάση στο θρυλικό γεφύρι της Άρτας. Ανεβήκαμε στη γέφυρα που, σύμφωνα με το γνωστό δημοτικό τραγούδι, «την έχτιζαν σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες» και στα θεμέλια της οποίας, σύμφωνα με την παράδοση, θυσιάστηκε η γυναίκα του πρωτομάστορα. Ένα μνημείο φορτισμένο από ιστορία και θρύλους.
Επόμενος σταθμός μας, η λίμνη Ζηρού – ένας ήσυχος και μαγευτικός τόπος, δημιουργημένος από κατολισθήσεις βράχων, που προσφέρει μοναδική ηρεμία και ιδανικό σκηνικό για φωτογραφίες.
Το απόγευμα φτάσαμε στο εμβληματικό γεφύρι της Πλάκας. Στη διαδρομή μας συναντήσαμε και τους συναδέλφους από τη Θεσσαλονίκη, ολοκληρώνοντας έτσι τη μεγάλη Ιονική παρέα μας. Το ιστορικό μονότοξο γεφύρι, το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια και τρίτο στην Ευρώπη, υπήρξε σύνορο μεταξύ του ελληνικού κράτους και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και τόπος υπογραφής της Συμφωνίας Πλάκας – Μυρόφυλλου το 1944 ανάμεσα στις κυριότερες αντιστασιακές οργανώσεις της εποχής.
Η μαγεία του τοπίου και της διαδρομής πλάι στον Άραχθο ποταμό ήταν συγκλονιστική. Πολύ κοντά, βρισκόταν και το ξενοδοχείο μας – μια φιλόξενη οικογενειακή επιχείρηση που μας περίμενε με χαμόγελα, ζεστασιά και αγάπη, αποκλειστικά κλεισμένη για τις ανάγκες του Συλλόγου μας! Μετά την τακτοποίηση στα δωμάτια, μας υποδέχτηκαν στην τραπεζαρία με ένα πλούσιο δείπνο και μουσική συνοδεία. Το κέφι δεν άργησε να φουντώσει, και ο χορός κράτησε μέχρι αργά το βράδυ, πριν αποσυρθούμε στα δωμάτιά μας για την απαραίτητη ξεκούραση.
Σάββατο 10.05
Το πρωί μας βρήκε μέσα στην αγκαλιά της φύσης. Το καταπράσινο περιβάλλον του ξενοδοχείου μάς γέμισε ευεξία και ανάταση ψυχής. Αφού απολαύσαμε το πρωινό μας σε πλούσιο μπουφέ, ξεκινήσαμε με πρώτο προορισμό το Σπήλαιο της Ανεμότρυπας. Με τον ξεναγό μας χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και περιηγηθήκαμε σε αυτό το θαύμα της φύσης, βγαλμένο θαρρείς από ταινία φαντασίας, με σταλακτίτες, σταλαγμίτες, μικρές λίμνες και έναν υπόγειο ποταμό που κυλά στα βάθη της γης.
Στη συνέχεια, επισκεφθήκαμε το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, κτισμένο σε υψόμετρο μέσα στην αγκαλιά του πράσινου, με θέα που μαγνητίζει το βλέμμα και συγκινεί την ψυχή. Ένα πολύ όμορφο και περιποιημένο μοναστήρι, μέσα στη φύση, που ο συνδυασμός των επιβλητικών βουνών που υψώνονται μπροστά του με το απέραντο δάσος, δημιουργεί ένα υπέροχο τοπίο.
Αμέσως μετά, βρεθήκαμε στο καταφύγιο των Πραμάντων, με τη θέα να κόβει κυριολεκτικά την ανάσα, αφού από τη μία αγναντεύεις την κορυφή του βουνού – την οποία νομίζεις οριακά ότι μπορείς να αγγίξεις! – και από κάτω οι απότομες χαράδρες και το δάσος που σου προκαλούν ένα ανείπωτο δέος!
Ακολούθησε βόλτα στα Πράμαντα, ένα πανέμορφο κεφαλοχώρι όπου είδαμε όλα τα σημεία ενδιαφέροντος και εν συνεχεία χαλαρώσαμε, άλλοι με καφέ, άλλοι με εκλεκτό φαγητό και η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι επέλεξαν να τιμήσουν με τα ακαταμάχητα ψητά των τοπικών ταβερνών, που είχαν γεμίσει την περιοχή με τις λαχταριστές τους μυρωδιές.
Αργότερα επισκεφθήκαμε τα Άγναντα, ένα παραδοσιακό ορεινό χωριό με γραφικά πετρόκτιστα σπίτια και παλιές νεροτριβές και αφού κάναμε τη βόλτα μας και εκεί, πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο, έχοντας περάσει μία ακόμα μέρα με ενδιαφέρουσες εμπειρίες και βεβαίως μοναδικά τοπία της φύσης!
Ετοιμαστήκαμε για το δείπνο και η βραδιά έκλεισε όπως της άρμοζε: με καλό φαγητό, μουσική, τραγούδι, ατελείωτο γλέντι και χορό, αφού οι περισσότεροι συνάδελφοι πραγματικά ξεδίπλωσαν τις χορευτικές τους αρετές!
Κυριακή 11.05
Μετά από ένα ακόμα απαραίτητο, πλούσιο πρωινό για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας για τη γεμάτη μέρα που θα ακολουθούσε, πήραμε τον δρόμο για να γνωρίσουμε και τα Βόρεια Τζουμέρκα. Η διαδρομή συγκλονιστική – από τη μια οι βουνοκορφές κι από την άλλη βαθιές χαράδρες που διασχίζει ο Άραχθος.
Πρώτος μας σταθμός, το μοναστήρι της Κηπίνας, το οποίο είναι χτισμένο μέσα σε μία σπηλιά και τη στέγη του αποτελεί ένας… βράχος! Μάλιστα, για να μπορέσει κανείς να εισέλθει στο μοναστήρι πρέπει να περάσει από μία μικρή γέφυρα και καταπακτή, η οποία όταν σηκώνεται αποκλείει το μοναστήρι από τον υπόλοιπο κόσμο. Το όνομά του δεν είναι τυχαίο, αφού διαθέτει πολύ όμορφους και περιποιημένους κήπους, για τους οποίους φροντίζουν οι κάτοικοι της περιοχής, μιας και το μοναστήρι πλέον δεν έχει κανένα μοναχό (σε αντίθεση με παλαιότερα χρόνια που έσφυζε από μοναχούς που ξεκίνησαν και την παράδοση των πανέμορφων κήπων). Επιπλέον, στο χώρο του μοναστηριού φιλοξενείται μόνιμα εικόνες αγίων δημιουργημένες από φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών, με μία ιδιαίτερη αγιογραφική τεχνοτροπία.
Από εκεί πήραμε τον δρόμο για τους Καλαρρύτες – ένα παραμυθένιο χωριό, σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 1.150 μέτρων, «πνιγμένο» στο πράσινο, χτισμένο εξ ολοκλήρου με πέτρα και σκεπές από ηπειρώτικες πλάκες που σε μεταφέρει αυτόματα σε μία άλλη εποχή. Επισκεφθήκαμε το μικρό λαογραφικό μουσείο του χωριού, γευτήκαμε τοπικά γλυκίσματα και τις φημισμένες ηπειρώτικές πίτες στην πλατεία του χωριού και πήραμε μια γερή δόση από τη γνήσια ηπειρώτικη φιλοξενία.
Κατεβήκαμε προς τον καλαρρύτικο ποταμό, ανάμεσα στους Καλαρρύτες και το Συρράκο και το σημείο όπου σχηματίζονται οι καταρράκτες Κουϊάσα – ένα μικρό θαύμα της φύσης, που μας αποζημίωσε για κάθε βήμα στο πανέμορφο μονοπάτι που περπατήσαμε για να φτάσουμε εκεί.
Επόμενος προορισμός, μέσα από μία διαδρομή που προκαλεί δέος και κόβει την ανάσα, το Συρράκο, το μεγαλύτερο χωριό των Βορείων Τζουμέρκων. Ένας πανέμορφος οικισμός χτισμένος σε πλαγιά, χωρίς αυτοκίνητα, απόλυτα παραδοσιακός, γεμάτος πέτρα και ιστορία! Εδώ ζήσαμε την αποθέωση της ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής και της φυσικής ομορφιάς. Πραγματικά, επειδή με το Εξπρές της Ιονικής έχουμε επισκεφθεί σχεδόν όλη την Ελλάδα, ήταν ένα από τα πιο όμορφα χωριά που έχουμε συναντήσει, ένα τοπίο ιδανικό για όσους αναζητούν ηρεμία, αυθεντικότητα και επαφή με τη φύση. Μετά από την παρουσία μας σε αυτά τα πανέμορφα μέρη, ευχόμαστε να τύχουν της φροντίδας και στήριξης που τους αξίζει από την Πολιτεία και βεβαίως να αποκτήσουν καλύτερη προσβασιμότητα, ώστε να μην ερημώσουν και χαθούν άδοξα αυτά τα διαμάντια της ελληνικής παράδοσης.
Η ώρα πλέον είχε περάσει και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας. Ήταν το τελευταίο μας βράδυ και δείπνο στο ξενοδοχείο, όπου πραγματικά τύχαμε της καλύτερης δυνατής φιλοξενίας και δεν είναι τυχαίο ότι εξελίχθηκε σε ένα αληθινό Ιονικό γλέντι που ξεπέρασε ακόμα και αυτό της πρώτης βραδιάς σε ξεφάντωμα και διασκέδαση – γέλιο, μουσική, χορός και ζεστή παρέα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες!
Δευτέρα 12.05
Η Δευτέρα ξημέρωσε με ανάμεικτα συναισθήματα αφού μετά το πρωινό μας έπρεπε να αφήσουμε πίσω τα Τζουμέρκα, αλλά και να αποχαιρετήσουμε τους συναδέλφους από τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, αυτή τη φορά από διαφορετική διαδρομή προκειμένου να επισκεφθούμε και άλλα ενδιαφέροντα τοπία.
Περάσαμε από το γραφικό Βουλγαρέλι, ενώ σταματήσαμε στο Παλαιοχώρι για να επισκεφθούμε την «Κόκκινη Εκκλησία» και τα αρχαία ερείπια της περιοχής. Επόμενη στάση η Αμφιλοχία, για καφέ και φαγητό δίπλα στη θάλασσα – μια ευχάριστη εναλλαγή έπειτα από τις τόσες μέρες στα βουνά, τα δάση, τις ατελείωτες χαράδρες και τα ποτάμια.
Τελευταίος σημαντικός σταθμός, το ιστορικό Μεσολόγγι. Επισκεφθήκαμε τις αλυκές και βεβαίως τα ιδιαίτερα ξύλινα σπιτάκια των ψαράδων στην Τουρλίδα, ενώ αφού περάσαμε τα τείχη της πόλης, περπατήσαμε στους Κήπους των Ηρώων. Ήπιαμε τον καφέ μας και μετά από μία σύντομη περιήγηση με το πούλμαν, φορτωμένοι πλέον με εμπειρίες, εικόνες και συναισθήματα, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, αφήνοντας τους συναδέλφους που είχαμε παραλάβει στη διαδρομή, με τις απαραίτητες στάσεις, φτάνοντας νωρίς το βράδυ στην Αθήνα.
Με τις βαλίτσες γεμάτες εικόνες από πέτρινα γεφύρια, κατάφυτες χαράδρες, επιβλητικά μοναστήρια και γνήσια ηπειρώτικα χωριά, αφήσαμε πίσω μας τα Τζουμέρκα με μια γλυκιά νοσταλγία. Η εκδρομή αυτή δεν ήταν απλώς μία απόδραση από την καθημερινότητα· ήταν μια ευκαιρία για βαθύτερη επαφή με την ελληνική φύση καλλιέργεια δεσμών μεταξύ των μελών του Συλλόγου μας.
Μέσα από την άψογη διοργάνωση, τη ζεστή φιλοξενία, τις δυνατές στιγμές που μοιραστήκαμε και την ομορφιά που μας περιέβαλε σε κάθε βήμα, η εξόρμηση αυτή κατέκτησε ξεχωριστή θέση στην καρδιά όλων των συμμετεχόντων. Αποδείξαμε για ακόμη μία φορά πως το «Εξπρές της Ιονικής» δεν είναι απλώς ένα όχημα μετακίνησης, αλλά ένας ζωντανός θεσμός που ενώνει, εμπνέει και ταξιδεύει με σεβασμό στην ιστορία, την παράδοση και τη φύση του τόπου μας.
Μια εκδρομή γεμάτη εικόνες, συγκινήσεις, χαμόγελα και στιγμές που θα μείνουν ανεξίτηλες στις καρδιές μας!
Υ.Γ. Η φιλοξενία στο παραδοσιακό ξενοδοχείο «Το Γεφύρι της Πλάκας» ήταν εξαιρετική. Οι άνθρωποι του καταλύματος μας περιποιήθηκαν με πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον. Πρόκειται για μία παραδοσιακή, οικογενειακή επιχείρηση και κυριολεκτικά μας έκαναν να νιώσουμε σαν στο σπίτι μας, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην πανέμορφη αίσθηση που μας άφησε η συγκεκριμένη εκδρομή! Τους ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας και προτείνουμε το ξενοδοχείο «Το Γεφύρι της Πλάκας» σε όλους τους συναδέλφους που θέλουν να επισκεφθούν την περιοχή, αφού μάλιστα όταν αναφέρουν ότι είναι μέλη του Συλλόγου μας θα έχουν προνομιακές τιμές και μεταχείριση! (Τζουμέρκα, Μονολίθι Ιωαννίνων, Πλάκα, 44013- https://gefiriplakas.gr/ – info@gefiriplakas.gr – τηλ. 2685031220 – 6945085762 – Υπεύθυνη κρατήσεων: κ. Νικολάου Νίκη – Θα ισχύσουν ειδικές τιμές για τα μέλη του συλλόγου (εκτός αργιών και τριημέρων)
Υ.Γ.2 Στο άθλιο οδικό δίκτυο της περιοχής, ο οδηγός μας Λάμπρος Γκότσης περνούσε από τις επικίνδυνες στροφές και τα μικρά τούνελ…. στο εκατοστό για να μας μεταφέρει με ασφάλεια στα όμορφα αυτά μέρη. Ο Λάμπρος έκανε υπεράνθρωπη προσπάθεια, αλλά η εμπειρία και η ικανότητά του ήταν αρκετές για να υπερκεράσουν το εμπόδιο των άθλιων δρόμων. Βέβαια, αυτή η εικόνα του οδικού δικτύου ανοίγει μία μεγάλη κουβέντα για το πώς η… Ελβετία της Ελλάδας έχει εγκαταλειφθεί από την Πολιτεία, όταν οι ολιγάρχες της χώρας έχουν ξετινάξει όλα τα πακέτα ευρωπαϊκής βοήθειας! Σε κάθε περίπτωση, είμαστε ευγνώμονες απέναντι στον Λάμπρο και τον ευχαριστούμε ιδιαιτέρως για τις προσπάθειές τους. Μάλιστα, ο αγαπητός Μιχάλης Κωνσταντής, νομικός, δημοσιογράφος, πολιτικός, κοινωνικός αναλυτής και βεβαίως εκλεκτό μέλος της Ιονικής Οικογένειας, ο οποίος έδωσε το παρών και σε αυτήν την εκδρομή, αφιερώνει στον οδηγό μας το ακόλουθο ποίημα ως ένα μικρό δείγμα της ευγνωμοσύνης της δικής του και όλων των συμμετεχόντων στην εκδρομή!
ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟ ΣΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ
Στα κακοτράχαλα τα βουνά
ο μέγας Λάμπρος μας τριγυρνά
με δεξιότητα και ηρεμία
μας πάει μ’ ασφάλεια σε κάθε γωνία.
Σε δρόμους δύσβατους, πολύ στενούς
μας γυροφέρνει χωρίς δισταγμούς.
Πάντοτε πρόσχαρος και προσηνής
μ’ ένα χαμόγελο περιωπής.
Λάμπρος λαμπρός μας οδηγεί
και μας φωτίζει τη διαδρομή.
Γι’ αυτό θερμά τον ευχαριστούμε
και για το επόμενο ταξίδι ζούμε.
Μιχάλης Κωνσταντής