Γιώργος Παξινός – Συνέντευξη με τον «χαρτογράφο» του ανθρώπινου εγκεφάλου στον Σαράντο Φιλιππόπουλο

Χωρίς να θέλουμε να συμμετάσχουμε στην εθνική ονείρωξη ότι οι Έλληνες επιστήμονες υπερέχουν ή είναι κορυφαίοι απαραιτήτως στους κλάδους τους, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιοι σημαντικοί Έλληνες οι οποίοι έχουν επιδράσει αποφασιστικά στις σύγχρονες επιστήμες.

Δυστυχώς, τους περισσότερους από αυτούς δεν τους γνωρίζουμε, αφού η ηθική παρακμή της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες απαιτεί να γνωρίζουμε κάθε… μαϊντανό του lifestyle, αλλά όχι συμπατριώτες μας που προσφέρουν με τις ικανότητες και το έργο τους στην ανθρωπότητα…

Για αυτό και είμαστε βέβαιοι ότι οι περισσότεροι που θα διαβάσετε το ακόλουθο άκρως ενδιαφέρον αφιέρωμα-συνέντευξη, δεν έχετε ακουστά τον Γιώργο Παξινό, έναν από τους κορυφαίους νευροεπιστήμονες παγκοσμίως, που αν και γεννήθηκε στην Ιθάκη, έγινε επί σειρά ετών μόνιμος κάτοικος Αυστραλίας (πλέον μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα σε Ελλάδα και Αυστραλία) – προφανώς γιατί η μακρινή ήπειρος του παρείχε τα απαραίτητα εφόδια για το σπουδαίο ερευνητικό του έργο.

Εμείς ήρθαμε σε επικοινωνία με τον κ. Παξινό και είναι πραγματικά πολύ μεγάλη μας τιμή που δέχτηκε να μας μιλήσει. Στη σύντομη συζήτηση που είχε μαζί του ο Πρόεδρος των Συλλόγων μας, συνάδελφος Σαράντος ΦΙλιππόπουλος, άλλωστε, αποτυπώνεται η πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητά του, η επιστημονική του αρτιότητα και πιστεύουμε ότι αξίζει να διαβάσετε το βιογραφικό και τη συνέντευξή του, αφού τα επιτεύγματά του, η ζωντάνια του λόγου του και οι εύστροφες, στοχευμένες απαντήσεις του δεν μπορούν παρά να κεντρίσουν το ενδιαφέρον κάθε αναγνώστη!


«Σε οτιδήποτε άλλο, μπορεί να ομοιάζουμε με το θεό, αλλά στον εγκέφαλο είμαστε φτιαγμένοι κατ’ εικόνα του χιμπαντζή»

Καλησπέρα κ. Καθηγητά. Χαίρομαι ιδιαίτερα που θα συνομιλήσουμε.

– Καλησπέρα σας. Το όνομά σας; Επειδή δεν έχω τις σημειώσεις μου.

Σαράντος Φιλιππόπουλος. Λακεδαίμονας, από την πατρίδα του Λεωνίδα, την Αρχαία Σπάρτη (Μαγούλα).

– Και σε φωνάζουν Σαράντη;

Όχι, Σαράντο. Το όνομα αυτό είναι πολύ συνηθισμένο στα μέρη μας εκεί, λόγω ενός μοναστηριού των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.

– Ωραία. Επομένως θα σε αποκαλώ Σαράντο.

Να τα πάρουμε λίγο με τη χρονολογική σειρά… Γεννηθήκατε στην Ιθάκη. Μεγαλώσατε εκεί; Πήγατε σχολείο στην Ιθάκη;

– Τελείωσα εκεί το Λύκειο το 1962 και τον επόμενο χρόνο έφυγα για τις ΗΠΑ.

Και πώς προέκυψε αυτό το ενδιαφέρον για τη νευροεπιστήμη; Οι επιστημονικές σας αναζητήσεις σας οδηγήσαν στο εξωτερικό; Να φανταστούμε ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να «χωρέσει» τις αναζητήσεις σας;

– Τότε ήταν δύσκολο και ίσως να είναι ακόμα, τα παιδιά από την επαρχία, χωρίς χρηματικό κεφάλαιο, χωρίς κάποια βοήθεια να μελετήσουν. Εγώ ήθελα κι έτσι πήγα στις ΗΠΑ που παρείχαν την ευκαιρία, μπορούσες να πάρεις δάνειο και μετέπειτα μία υποτροφία.

Εν τέλει βρήκατε την «Ιθάκη» σας στην Αυστραλία, της οποίας είστε μόνιμος κάτοικος εδώ και δεκαετίες. Σας παρείχε το κατάλληλο περιβάλλον για τις έρευνές σας;

– Πλέον βρίσκομαι το μισό διάστημα στην Ελλάδα και το μισό στην Αυστραλία. Αλλά πράγματι η Αυστραλία στην επιστημονική έρευνα πάει καλά. Παραδείγματος χάριν, στα Νόμπελ οι Αυστραλοί πάνε πολύ καλά, αναλογικά και με τον πληθυσμό. Τα πανεπιστήμιά τους λειτουργούν καλά και μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω την έρευνα που ήθελα. Όμως έμεινα εκεί επειδή μου άρεσε και η κοινωνία τους. Δηλαδή μπόρεσα να σπουδάσω, αλλά ένιωσα ότι ήταν πιο ήπια κοινωνία από αυτήν των ΗΠΑ, όπου βρισκόμουν προηγουμένως, όπου υπάρχουν πιο έντονες φυλετικές διακρίσεις. Και ο Καναδάς μου άρεσε, όπου επίσης μελέτησα, αλλά το Σύδνεϊ μου έδωσε δουλειά και όχι το Μοντρεάλ.

Έχετε εικόνα για τα ελληνικά πανεπιστήμια;

– Κοιτάξτε, τα πανεπιστήμια χρειάζονται χρήματα για να λειτουργήσουν. Οι άνθρωποι που εργάζονται στα πανεπιστήμια το κάνουν υπό δύσκολες συνθήκες. Εκτός από τη μάθηση, είναι δύσκολο να γίνει έρευνα που θα μπορούσε ακόμα και να βοηθήσει την οικονομία. Σε αυτό η Αυστραλία υπερέχει, στη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων. Όλοι, καθηγητές και φοιτητές, βέβαια ήμασταν εναντίον της επιβολής διδάκτρων. Αλλά στην Αυστραλία εφαρμόζουν το εξής σύστημα. Δίνονται χαμηλότοκα δάνεια στους φοιτητές για τα δίδακτρα και τα ξεπληρώνουν όταν πλέον φτάσουν στο μέσο όρο του μισθού στην Αυστραλία. Με αυτόν τον τρόπο δεν επιβαρύνονται άμεσα και τα πανεπιστήμια έχουν χρήματα. Αυτό το σύστημα προέρχεται από την Αγγλία. Όταν εφαρμόστηκε ήμασταν όλοι εναντίον, αλλά τώρα δεν παραπονιέται κανείς. Κανένα κόμμα δεν αναφέρει ότι δεν πρέπει να πληρώνεται η παιδεία από αυτούς που επωφελούνται από αυτήν. Ίσως πρέπει να το σκεφτούμε και στην Ελλάδα.

Στις διαδικτυακές αναζητήσεις, σας αναφέρουν συχνά ως το «χαρτογράφο» του ανθρώπινου εγκεφάλου. Και όχι μόνο ελληνικές πηγές. Θεωρείστε από τους πλέον επιδραστικούς, σύγχρονους επιστήμονες στον κλάδο σας. Δεν είμαστε ειδικοί, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η «χαρτογράφηση» έχει ανοίξει τους ορίζοντες σε διάφορα επιστημονικά πεδία. Μπορείτε να μας διαφωτίσετε εν συντομία;

– Η χαρτογράφηση του εγκεφάλου βοηθά ως εξής. Εν πρώτοις τους ίδιους τους επιστήμονες. Ένας επιστήμονας δεν αγαπά τίποτα περισσότερο από το να κατασκευάσει ένα μοντέλο ασθένειας σε ένα πειραματόζωο. Εμείς του παρέχουμε τους Άτλαντες για να δημιουργήσει το μοντέλο και να δει πώς εφαρμόζεται η έρευνα στο πειραματόζωο και μετέπειτα να μεταφέρει τις πληροφορίες στον άνθρωπο. Να δει αν μπορεί στο πειραματόζωο να χρησιμοποιήσει διάφορα φάρμακα που να μπορούν να χρησιμεύσουν και στον άνθρωπο. Βοηθά επίσης και σε περιπτώσεις επέμβασης στον εγκέφαλο, όπου χρειάζονται οι «συντεταγμένες» του εγκεφάλου. Ανοίγοντας το χάρτη μας, ξέρει πού βρίσκεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ο τελευταίος χάρτης που φτιάχνουμε τώρα αφορά τις μαγνητικές τομογραφίες. Είναι όπως κάθε χάρτης, ένας google map, για να μπορέσεις να προχωρήσεις από ένα σημείο σε άλλο.

Τι σας έχει διδάξει τελικά η έρευνα του ανθρώπινου εγκεφάλου μετά από όλες αυτές τις δεκαετίες;

– Η μεγαλύτερη έκπληξη είναι πόσο παρόμοιοι είμαστε με τα άλλα ζώα. Δηλαδή με τον αρουραίο, έχουμε ορισμένες διαφορές, αλλά εμείς βρήκαμε και ομοιότητες που δεν ήταν γνωστές. Δεν έχουμε διαφορές στις δομές με τους πρωτεύοντες, δηλαδή μεταξύ ημών και του χιμπαντζή, της μαϊμούς, του γορίλα. Δηλαδή, σε οτιδήποτε άλλο, μπορεί να ομοιάζουμε με το θεό, αλλά στον εγκέφαλο είμαστε φτιαγμένοι κατ’ εικόνα του χιμπαντζή!

Έχει εξελιχθεί ο εγκέφαλός μας στο διάβα της ιστορίας;

– Εδώ και 100.000 χρόνια όχι. Με τον χιμπαντζή, απέχουμε περίπου 5-7 εκατ. χρόνια και έκτοτε δεν είχαμε κοινούς απογόνους. Αλλά νωρίτερα, είχαμε τους ίδιους προγόνους. Η ιδιαιτερότητά μας είναι ότι έχουμε μεγάλο εγκέφαλο, όπως η καμηλοπάρδαλη έχει μεγάλο λαιμό. Αυτό συνέβη εδώ και περίπου μισό εκατομμύριο χρόνια. Ο μεγάλος εγκέφαλος μπόρεσε να υποστηρίξει τη δημιουργία γλώσσας. Έκτοτε και για 100.000 χρόνια θεωρώ ότι δεν έχει αλλοιωθεί σημαντικά ο εγκέφαλος. Βλέπουμε άλλωστε, π.χ. ότι με τους Αβορίγινες χωριστήκαμε πριν από περίπου 100.000 χρόνια αλλά έχουμε τις ίδιες ικανότητες. Δεν είμαστε τόσο σπουδαίοι όσο θεωρούμε. Και αυτό με ώθησε να γράψω το μυθιστόρημά μου «Ο Αμαζόνιος ανάμεσά μας», το οποίο δημοσιεύθηκε στην Ελλάδα τον Ιούλιο από τις εκδόσεις Καλέντη. Είναι ένα μυθιστόρημα που εξηγεί τι είναι ο άνθρωπος, σύμφωνα με τη νευροεπιστήμη. Είμαστε ένας ακόμα πρωτεύοντας με την ιδιαιτερότητα του μεγάλου εγκεφάλου. Αλλά είμαστε κι εμείς ένα ζώο του πλανήτη. Και αν το σκεφτεί κανείς με αυτόν τον τρόπο, ότι έχουμε κατασκευάσει πυρηνικά όπλα που μπορούν να καταστρέψουν εμάς και τα άλλα έμβια όντα και τα αφήνουμε στα χέρια διαφόρων πολιτικών, είναι ένα ρίσκο που παίρνουμε. Γιατί εμείς πιστεύουμε ότι είμαστε φτιαγμένοι κατ’ εικόνα του θεού. Ένα από τα θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο μου είναι ότι ζημιώνουμε το περιβάλλον μας και κάνουμε τη ζωή των απογόνων μας πολύ δύσκολη. Και δεν έχει γίνει ευρέως αντιληπτό. Για αυτό και έγραψα το βιβλίο. Αν ο εγκέφαλός μας ήταν μικρότερος, δε θα είχε την ικανότητα να υποστηρίξει τη γλώσσα και την επιστήμη που έχει δώσει σήμερα την τεχνολογία που απειλεί την ύπαρξή μας. Αν ο εγκέφαλός μας ήταν μεγαλύτερος, μπορεί να έχει σκεφτεί το πρόβλημα, και το έχει λύσει. Ουσιαστικά στο βιβλίο λέω ότι ο εγκέφαλος δεν είναι το κατάλληλο μέγεθος για τη διαβίωση του ανθρώπου στον πλανήτη. Πρέπει να απαρνηθούμε αεροπλάνα, αυτοκίνητα και άλλα που βλάπτουν τον πλανήτη . Η Γη, π.χ. είναι στο λεγόμενο Goldilocks Zone, δηλαδή έχει την κατάλληλη απόσταση από τον Ήλιο ώστε να μην τα καίει όλα, αλλά και για να μην είναι όλα παγωμένα. Ο εγκέφαλός μας δεν είναι στο Goldilocks Zone.

Επειδή στο Σύλλογό μας είμαστε οι περισσότεροι συνταξιούχοι, η άσκηση αποτελεί ασπίδα για την άνοια;

– Για τον εγκέφαλο τα τρία πιο σημαντικά είναι η άσκηση – δηλαδή περπάτημα, τρέξιμο, κολύμπι, κωπηλασία, ποδήλατο κ.λπ. -, μετέπειτα οι καλές ανθρώπινες σχέσεις – κάτι που στην Ελλάδα το έχουμε σε μεγάλο βαθμό – και τρίτον η διατροφή. Όσον αφορά τι να αποφεύγουμε, οτιδήποτε ενοχλεί την καρδιά, ενοχλεί και τον εγκέφαλο, π.χ. το κάπνισμα, η παχυσαρκία κ.λπ.. Βοηθώντας τη λειτουργία της καρδιάς, βοηθάς και τον εγκέφαλο. Άλλωστε, την άνοια, μόνο μπορούμε να την καθυστερήσουμε. Αν ζήσει κάποιος 100 χρόνια είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχει άνοια.

Υπάρχει πρόοδος στην αντιμετώπιση των νευροεκφυλιστικών παθήσεων, όπως η άνοια;

– Ορισμένοι θεωρούν ότι υπάρχει, άλλοι αμφιβάλλουν. Το φάρμακο που έχει βγει και θεωρείται ότι βοηθά, εγώ τάσσομαι με αυτούς που το θεωρούν επικίνδυνο. Βοήθησε μερικούς, αλλά σε άλλους είχε σημαντικές παρενέργειες, όπως αιμορραγίες στον εγκέφαλο. Δε θεωρώ ότι υπάρχει ακόμα φάρμακο για την άνοια που να το αποδέχεται σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα. Και θεωρώ ότι δε θα υπάρξει κάτι που να κάνει μεγάλη διαφορά όταν έχει έρθει η άνοια. Ίσως να βρεθεί κάτι που να την καθυστερεί, δηλαδή να καθυστερεί τη συσσώρευση των ουσιών που πιθανώς την προκαλούν, δηλαδή την αιτία της άνοιας. Για να γιατρέψουμε την άνοια πρέπει να αναστήσουμε τους νεκρούς νευρώνες. Αδύνατον. Πιθανώς να μπορέσουμε να αποτινάξουμε ορισμένες ουσίες που επιδεινώνουν την άνοια και συνεπώς αυτό να επιφέρει μία βελτίωση. Αλλά να γιατρευτεί η άνοια, δεν το νομίζω.

Σύμφωνα με μία γνωστή δήλωσή σας, ερωτευόμαστε με τον εγκέφαλο;

– Μόνο με τον εγκέφαλο. Κάποτε του Αγίου Βαλεντίνου…

Στην Ελλάδα βέβαια ο προστάτης των ερωτευμένων, αλλά και των Συλλόγων της Ιονικής, είναι ο Άγιος Υάκινθος. Τον γιορτάζουμε στις 3 Ιουλίου.

– Να είστε καλά και να τον γιορτάζετε και να επωφελείστε από την αγάπη. Πήγα λοιπόν να βρω κάρτες και βρήκα μόνο με καρδιές, καμία δεν είχε το σχήμα του εγκεφάλου. Αναγκάστηκα να γράψω ένα γράμμα σε μία εφημερίδα στην Αυστραλία που έλεγε «λατρεία μου, σε αγαπώ, από τα βάθη του εγκεφάλου μου». Και μία δημοσιογράφος με ρώτησε αν ισχυρίζομαι ότι η καρδιά δεν έχει τίποτα να κάνει με τον έρωτα. Και της απάντησα ότι αν σε μία μεταμόσχευση καρδιάς λάβω την καρδιά σου, δεν πρόκειται να ερωτευτώ τον άνδρα σου. Και μου απάντησε «τι κρίμα, είναι τόσο καλός άνθρωπος»…

(γέλια) Πολύ πετυχημένο!

Πιστεύετε ότι τα ρομπότ κάποια στιγμή θα έχουν εγκέφαλο και συναισθήματα;

– Πολλοί φίλοι στη ρομποτική μου λένε ότι αυτό θα συμβεί. Και τους απαντώ ότι για την ώρα δεν έχω δει κανένα Macintosh να έχει ερωτευτεί ένα IBM… Ούτε καν ένα άλλο Macintosh… Εγώ πιστεύω ότι είμαστε ύλη. Αλλά η νευροεπιστήμη δεν έχει δώσει εξήγηση στον έρωτα. Ξέρουμε ότι για ορισμένα πράγματα ευθύνεται ο εγκέφαλος. Για όλα τα συναισθήματα. Αλλά δεν ξέρουμε πώς είναι η υποκειμενική αντίληψη της αγάπης, της πείνας κ.λπ.. Δεν ξέρουμε πώς δημιουργούνται οι αισθήσεις. Ξέρουμε ότι ευθύνεται ο εγκέφαλος. Στο βιβλίο μου μπορεί κάποιος να τα βρει αυτά, εκλαϊκευμένη νευροεπιστήμη. Αλλά η νευροεπιστήμη ξέρει ορισμένα πράγματα, αλλά είναι άλλα που δεν τα γνωρίζει, όμως δεν ανατρέχει σε ναούς και σε θεούς για να τα βρει. Δε θεωρεί ότι είναι κάτι άυλο μέσα μας. Ακόμα και η ψυχολογία, η επιστήμη που μελετά κατ’ εξοχήν τη συμπεριφορά, κανένας ψυχολόγος δε χρησιμοποιεί τον όρο ψυχή. Είναι κάτι το περιττό. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για αυτά, ας διαβάσει το βιβλίο μου. Μου πήρε 21 χρόνια να εκλαϊκεύσω την επιστήμη, αλλά κυρίως θέλω να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο για το ποιοι είμαστε, τι είναι ο άνθρωπος, πώς μπορεί να δημιουργηθεί μία βιώσιμη κοινωνία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το να προσπαθήσουμε να διαμορφώσουμε μία κοινωνία ώστε να μην κάνουμε το πιο ανήθικο πράγμα, δηλαδή αυτή η γενιά να θέσει τις συνθήκες για την εξαφάνιση των απογόνων της. Γιατί αυτό κάνουμε.

Διατρέχουμε σοβαρά πλέον αυτόν τον κίνδυνο.

– Δε θεωρώ ότι το κατανοούμε, ότι μπορούν να συμφωνήσουν τα κράτη. Βλέπουμε τώρα και την κλιματική αλλαγή.

Πόσο ατελέσφορες είναι οι προσπάθειες. Είναι γνωστό ότι έχετε ενεργή περιβαλλοντική δράση. Θεωρείτε ότι η ανθρωπότητα προλαβαίνει να σώσει «οτιδήποτε αν σώζεται» ή δεν έχουμε βάλει μυαλό;

– Στην Αίγυπτο που έγινε η συνάντηση δεν έγινε πρόοδος. Και ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα είναι η αύξηση του πληθυσμού, γιατί αν είναι διπλάσιος ο πληθυσμός, είναι διπλάσια και η επιβάρυνση στον πλανήτη. Και θεωρώ ότι ως ένα σημείο ευθύνονται και οι θρησκείες που έχουν εμμονή με το σεξ. Δεν έχει θέση η θρησκεία στις κρεβατοκάμαρες του λαού. Αν θέλει κάποιος να κάνει παιδιά, να κάνει. Αλλά αν δε θέλει, να μην πιέζεται΄ να μπορεί να πάρει μέτρα αντισύλληψης κ.λπ.. Πρέπει να γίνει ένας επαναπροσδιορισμός της θρησκείας, της επιστήμης, της κουλτούρας, με σκοπό να επιτευχθεί μία δίκαιη διαβίωση των ανθρώπων στον πλανήτη.

Πλέον με τι ασχολείστε περισσότερο στην καθημερινότητά σας; Με τη νευροεπιστήμη ή το περιβάλλον;

– Τώρα με το περιβάλλον, αλλά θα επιστρέψω στη νευροεπιστήμη. Μου αρέσει, την αγαπάω, είναι και χόμπι για μένα. Αλλά πιο σημαντικό είναι το περιβάλλον.

Πρόσφατα εκδόθηκε και το πρώτο λογοτεχνικό σας βιβλίο «Ο Αμαζόνιος ανάμεσά μας». Μας μιλήσατε για αυτό και κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας. Διαβάζοντάς κάποια άρθρα για αυτό, καταλαβαίνουμε ότι συνδυάζει την αγωνία σας για το περιβάλλον με το ερευνητικό σας πεδίο. Θα μας μιλήσετε για αυτό;

– Το βιβλίο καταπιάνεται με διάφορα φιλοσοφικά και περιβαλλοντικά ζητήματα. Ερωτήσεις που άπτοντε της ηθικής και του Χριστολογικού ζητήματος είναι τι θα έκανε κάποιος αν γεννιόταν σήμερα και είχε το γενετικό προίκισμα του Ιησού. Είναι μυθοπλασία βέβαια. Μία γεννετίστρια από την Αυστραλία πάει στο Ισραήλ και κάνει μία τρομακτική ανακάλυψη. Βρίσκει τα οστά και τον εγκέφαλο που τα αποδίδει στον Ιησού. Αποσπά dna και με τα ωράριά της καταφέρνει να δημιουργήσει έναν κλώνο. Κατά λάθος διαιρεί τον κλώνο σε δύο για να μην κινδυνεύσει. Το ένα δίδυμο γεννιέται από την ίδια στην Αυστραλία, το άλλο σε παρένθετη μητέρα στην Αργεντινή. Και όπως διαφορετικοί γλύπτες θα λάξευαν διαφορετικά το άγαλμα από το ίδιο κομμάτι μάρμαρο, έτσι και διαφορετικά περιβάλλοντα πλάθουν διαφορετικούς χαρακτήρες. Τα δύο μονοζυγωματικά δίδυμα θα συναντηθούν για μία μόνο στιγμή και θα χαθούν για πάντα, στον Αμαζόνιο σε αντίθετες όχθες όσον αφορά το ζήτημα του περιβάλλοντος. Ο ένας κατασκευάζοντας ένα υδροηλεκτρικό φράγμα και ο άλλος αντιτίθεται σε αυτό.

Επιστρέφετε συχνά στην Ελλάδα και την Ιθάκη;

– Μισό χρόνο ζω στην Ελλάδα και στην Ιθάκη τους καλοκαιρινούς μήνες.

Για το τέλος, σας αφήνουμε ελεύθερο να απευθύνετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες – συναδέλφους μας.

– Εύχομαι ο εγκέφαλός τους να συρρικνωθεί λιγότερο από ό,τι αναμένεται για την ηλικία τους! Και για να το πετύχουν αυτό, ας ελέγξουν ό,τι είπαμε νωρίτερα!


Σύντομο Βιογραφικό

Ο Δρ. Παξινός έχει καταξιωθεί διεθνώς για την προσφορά του στην Ιατρική και για τις μοναδικές παγκοσμίως χαρτογραφήσεις του εγκεφάλου. Είναι καθηγητής Ψυχολογίας και Ιατρικών Επιστημών στο Neuroscience Research Australia του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ.

Γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1944 στη Λεύκη Ιθάκης. Οι επιστημονικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν μακριά από την Ελλάδα. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Berkeley στην Καλιφόρνια και μεταπτυχιακά στο πανεπιστήμιο McGill στον Καναδά. Έπειτα πέρασε ένα μεταδιδακτορικό έτος στο Yale. Από το 1973 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Νew South Wales στο Sydney, όπου και διαμένει διατηρώντας όμως επαφή και με τα καλύτερα Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Οι εργασίες του στη νευρολογία και νευροπαθητική, οδήγησαν στην καταπολέμηση του Πάρκινσον και του Αλτσχάιμερ. Ο κ. Παξινός έως τώρα έχει φτιάξει δύο χάρτες του ανθρώπινου εγκεφάλου, έναν του στελέχους και έναν του υπόλοιπου εγκεφάλου. Οι έρευνες όμως συνεχίζονται, καθώς δεν έχουν γίνει οι βασικές μελέτες για τον φλοιό του εγκεφάλου. Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με 9 κορυφαία διεθνή βραβεία: The Warner Brown Memorial Prize από το Πανεπιστήμιο Berkeley, 1968, το βραβείο Walter Burfitt το 1992, Βραβείο Αριστείας στην Επιστημονική Συγγραφή, Assoc Amer Publishers το 1999, το Ramaciotti Μετάλλιο Αριστείας στην Βιομετρική Έρευνα το 2001, The Alexander von Humbolt Foundation Prize το 2004. Είναι ο συγγραφέας του «The rat brain in stereotaxic coordinates», (Ο Εγκέφαλος του Αρουραίου σε Στερεοταξικές ορίζουσες), το οποίο κατατάσσεται στην 10η θέση στον κατάλογο των πενήντα πιο δημοφιλών επιστημονικών συγγραμμάτων σε όλο τον κόσμο. Επίσης, έχει γράψει 38 βιβλία για τη δομή του ανθρώπινου εγκεφάλου αλλά και των ζώων. Είναι πρόεδρος της Εταιρείας Νευροεπιστήμης της Αυστραλίας, μέλος της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών (FAA), της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών της Αυστραλίας (FASSA) και του Εθνικού Συμβουλίου Υγείας και Ιατρικής Έρευνας (NHMRC) της Αυστραλίας. Είναι επίσης, AO (Officer in the General Division of the Order of Australia for Service to Neuroscience), Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Επίτιμος Πρόεδρος στην Σχολή Ψυχολογίας του City Unity College Αθηνών και συντάκτης διεθνών επιστημονικών περιοδικών. Σε μελέτη που ανακοινώθηκε το 2021, συμπεριλήφθηκε στους 63 Έλληνες ιατρικούς επιστήμονες που θεωρείται ότι είχαν ιστορική συμβολή στην Ιατρική πρόοδο την περίοδο 1821-2021.