Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,

Όλοι γνωρίζετε τις σπουδαίες, ιστορικές έρευνες της συναδέλφισσας Χρηστίνας Σωτήρχου που έχουμε την τιμή να παρουσιάζουμε μέσα από την ιστοσελίδα μας. Μέσα από αυτές τις έρευνες, που σκοπό έχουν την καταπολέμηση της λήθης και τη δικαίωση των ηρώων ώστε να μπει ένα ακόμα λιθαράκι στον αδιάκοπο αγώνα για την εδραίωση της δημοκρατίας μας, έχουν αναδειχθεί οι ιστορίες δεκάδων αγωνιστών της ελευθερίας.

Τα δημοσιεύματά μας και οι έρευνες της συναδέλφισσας μάλιστα έχουν προκαλέσει επανειλημμένα ευρύ ενδιαφέρον, ξεπερνώντας τα όρια του χώρου της Ιονικής και έχουν γίνει αναδημοσιεύσεις και αναφορές σε δεκάδες ιστοσελίδες και εφημερίδες της χώρας.

Μία ακόμα τέτοια αναφορά έγινε στην ιστοσελίδα www.karpathiakanea.gr (πατήστε εδώ), σε ένα δημοσίευμα για έναν αγωνιστή από το Σπόα Καρπάθου, τον Νικόλαο Τριπολίτη, ο οποίος εκτελέστηκε στη θέση Μαύρη Ώρα Ασπροπύργου, σύμφωνα με την έρευνα της συναδέλφισσας στο δημοσίευμα σχετικά με τη μετονομασία της σήραγγας της Αττικής Οδού που έφερε μέχρι το 2019 το όνομα «Μαύρη Ώρα» (πατήστε εδώ).

Στη συγκεκριμένη έρευνα η συναδέλφισσα παρουσίαζε την ιστορία της θέσης αυτής, που αποτελούσε σημείο εκτέλεσης των αγωνιστών κατά την Κατοχή και βεβαίως βροντοφώναζε ότι η ιστορική μνήμη δε διαγράφεται, παρά την ντροπιαστική απόφαση του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών να μετονομάσει τη σήραγγα προς τιμήν του Γενικού Διευθυντή της Κ/Ξ «ΑΕΓΕΚ-ΑΚΤΩΡ-SELI-J&P-ΑΒΑΞ» Γεωργίου Σημαντήρα…

Μάλιστα, στην αναφορά στην ιστοσελίδα karpathiakanea.gr γίνεται λόγος ότι μέχρι να πέσει στην αντίληψη του επίσης ερευνητή Ηλία Βασιλαρά η έρευνα της συναδέλφισσας, δε γνώριζαν εδώ και δεκαετίες πώς και πότε είχε σκοτωθεί ο συντοπίτης τους αγωνιστής και εκφράζουν τις ευχαριστίες τους προς τη συναδέλφισσα που έλυσε αυτό το μυστήριο και έφερε στο φως το τραγικό τέλος του Καρπάθιου αγωνιστή.

Όπως προαναφέραμε, δεν είναι βεβαίως η πρώτη φορά που οι έρευνες της Χρηστίνας και τα δημοσιεύματά μας αναπαράγονται από άλλα ΜΜΕ και πιστεύουμε ότι δε θα είναι και η τελευταία. Εμείς είμαστε χαρούμενοι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού αυτός ακριβώς είναι και ο σκοπός αυτών των ερευνών και των δημοσιευμάτων, δηλαδή η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εξάπλωση της ιστορικής γνώσης ώστε να αποτελέσει οδηγό για το παρόν και το μέλλον της δημοκρατίας μας.