Οι λάτρεις των αστυνομικών μυθιστορημάτων σίγουρα το ξέρετε. Όπως επίσης και οι φανατικοί του κινηματογράφου. Έχετε περάσει τις διασκεδαστικές ώρες μαζί του και σίγουρα έχετε φανταστεί να βρίσκεστε μέσα στα πολυτελή του βαγόνια, μία άλλη εποχή και να ταξιδεύετε μέσα στη χλιδή, συμμετέχοντας σε κάποιο από τα μυστήρια που ξετυλίγονται οι ράγες του…
Το θρυλικό Οριάν Εξπρές (Orient Express) έδειξε για το πρώτο μισό του 20ου αιώνα σύμβολο πλούτου, δύναμης και περιπέτειας. Ξεκινώντας από τη σύγχρονη Ευρώπη, μετέφερε τους επιβάτες του στα σύνορα της Ανατολής, όπου ο χρόνος είχε σταθεί σε περασμένες εποχές.
Ο εκσυγχρονισμός των μεταφορών και οι σύγχρονες τεχνολογίες το κατέστησαν ουσιαστικά αδρανές, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι ο μύθος του ζει ακόμα και συνεχίζει να συγκινεί όσους συναντούν τις ιστορίες τους μέσα από τα βιβλία και τις κινηματογραφικές ταινίες.
Η συναδέλφισσα Φωτεινή Παπακώστα (Διεύθυνση Μεγάλων Επιχειρήσεων, Διεύθυνση Πιστωτικής Πολιτικής, Μοσχάτο, Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών και Διεύθυνση Λογιστικού) δημοσίευσε την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του Οριάν Εξπρές στην προσωπική της σελίδα στο facebook και εμείς βέβαια δε χάσαμε την ευκαιρία να σας την παρουσιάσουμε!
Οριάν Εξπρές. Το θρυλικό τρένο της απόλυτης πολυτέλειας. Ακινητοποιήθηκε πέντε μέρες στα χιόνια και οι επιβάτες παραλίγο να πεθάνουν από το κρύο…
Toν Ιούνιο του 1883 τέθηκε σε λειτουργία το Οριάν Εξπρές, το πρώτο διηπειρωτικό τρένο, το οποίο έγινε γνωστό μέσα από το μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι και τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ. Ξεκινούσε από το Παρίσι και έφτανε μέσω Βουδαπέστης και Βουκουρεστίου έως την τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, καλύπτοντας απόσταση 2.740 χιλιομέτρων. Αυτή η διαδρομή διαρκούσε συνολικά 81 ώρες και τριάντα λεπτά.
Ήταν ένα πολυτελές τρένο, το οποίο επέλεγαν για τις μετακινήσεις τους αριστοκράτες, πολιτικοί και βασιλιάδες, μεταξύ των οποίων ο εξόριστος Λεόν Τρότσκι, ο Αμερικανός συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ, ο «Λόρενς της Αραβίας», η “κατάσκοπος” Μάτα Χάρι και σημαντικοί Ευρωπαίοι του περασμένου αιώνα.
Είχε ξύλινα χωρίσματα διακοσμημένα με ξυλόγλυπτα μοτίβα και υαλοπίνακες, ενώ μικρά αγαλματίδια συμπλήρωναν τη διακόσμηση του χώρου. Τα διαμερίσματα ήταν συνήθως δίκλινα. Είχαν αναπαυτικά κρεβάτια, ακριβά χαλιά και γραφεία. Τα γεύματα των ταξιδιωτών περιείχαν εδέσματα από έναν μάγειρα από τη Βουργουνδία, ακριβά κρασιά και σερβιρίζονταν σε ασημένια και πορσελάνινα σερβίτσια.
Το τρένο ανήκε στον Βέλγο επιχειρηματία, Ζορζ Ναχελμάκερς, ο οποίος είχε ζήσει στις ΗΠΑ και είχε ταξιδέψει με τα βαγόνια Πούλμαν.
Τότε σκέφτηκε ότι στην Ευρώπη δεν υπήρχαν ανάλογα τρένα, που να συνδέουν τις μεγαλουπόλεις και όταν επέστρεψε στο Βέλγιο ξεκίνησε να υλοποιεί το σχέδιο του. Πρώτα απέκτησε άδεια χρήσης όλων των κρατικών σιδηροδρομικών δικτύων κατά μήκος της διαδρομής.
Συμφώνησε να αλλάζουν ατμομηχανή κάθε φορά που το τρένο περνούσε τα σύνορα μιας χώρας και κατασκεύασε ένα πολυτελή συρμό βαγονιών, που όμοιό του δεν υπήρχε στην Ευρώπη. Αρχικά έκανε δρομολόγια δύο φορές την εβδομάδα και έφτανε μέχρι τον Δούναβη, όπου οι επιβάτες επιβιβαζόταν σε πλοίο στο Ρούσε της Βουλγαρίας, έπειτα πήγαιναν σιδηροδρομικώς στη Βάρνα και στη συνέχεια έφθαναν στην Κωνσταντινούπολη.
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο το Οριάν Εξπρές μπορούσε να περνάει μέσα από σήραγγα του Σεμπλόν, γι’αυτό πλέον ονομαζόταν «Σεμπλόν Οριάν Εξπρές». Χιλιάδες Ευρωπαίοι έφταναν μέσω του Οριάν Εξπρές στην Ανατολή. Ένα από τα πιο δύσκολα ταξίδια του πραγματοποιήθηκε το 1929, όταν ακινητοποιήθηκε επί πέντε μέρες στο χιόνι και οι επιβάτες άρχισαν να λιποθυμούν από το κρύο. Το συμβάν αυτό ήταν αιτία να γράψει η Αγκάθα Κρίστι το μυθιστόρημα “Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές”. Το τρένο συνέχισε κανονικά τα δρομολόγια μέχρι τη δεκαετία του ’70, όποτε άρχισε να χάνει την αίγλη του. Αργότερα μετονομάστηκε σε “Ντιρέκτ Οριάν Εξπρές” και τον Μάιο του 1977 πραγματοποίησε το τελευταίο του δρομολόγιο.
Τα αεροπλάνα είχαν γίνει πλέον το μεταφορικό μέσο για μεγάλες αποστάσεις και τα τρένα επέλεγαν πλέον όλο και λιγότεροι ταξιδιώτες. Ωστόσο το αυθεντικό Οριάν Εξπρές συνέχισε να πραγματοποιεί δρομολόγια μέχρι τον Δεκέμβριο του 2009, όποτε αποσύρθηκε οριστικά και δεν μετακινήθηκε ξανά.
Σήμερα το θρυλικό τρένο βρίσκεται εγκαταλελειμμένο στο Βέλγιο. Πρόσφατα ένας φωτογράφος από το Ρότερνταμ το απαθανάτισε και οι φωτογραφίες του δεν θυμίζουν σε τίποτα το πολυτελές “τρένο των βασιλιάδων”. Όπως ανέφερε: «Όταν περπατάς μέσα στα έρημα βαγόνια, νιώθεις σαν να βρίσκεσαι μέσα σε μηχανή του χρόνου». Τα άλλοτε βελούδινα καθίσματα έχουν παραδοθεί στη σκουριά και τη σκόνη θυμίζοντας ένα τρένο-φάντασμα.
Ένα από τα πολυτελή βαγόνια εστιατορίου, του Οριάν Εξπρές, βρίσκεται στο Σιδηροδρομικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης. Ένας Αμερικανός Επιχειρηματίας, ο James Sherwood έφτιαξε ένα τρένο-αντίγραφο του Οριάν Εξπρες χρησιμοποιώντας πέντε παλιά βαγόνια του τρένου. Η σημερινή διαδρομή ονομάζεται Venice Simplon Orient Express, ξεκινάει από το Λονδίνο και καταλήγει στη Βενετία σε ένα 24ωρο και κοστίζει 2.080 ευρώ το άτομο.
Πηγή : https://www.mixanitouxronou.gr/