Τι κι αν πέρασαν 44 χρόνια από τη μαζική, λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου… Παρά το γεγονός ότι η χώρα πορεύθηκε για πρώτη φορά σε μία τόσο μεγάλη περίοδο δημοκρατίας, βασικά αιτήματα του τότε παραμένουν επίκαιρα και σήμερα, γιατί, δυστυχώς, δεν έχουν ικανοποιηθεί.
Τέσσερις δεκαετίες μετά από την κορυφαία στιγμή της αντιδικτατορικής
πάλης, βγάζουμε συμπεράσματα και διδασκόμαστε απ’ τον ξεσηκωμό του λαού και της νεολαίας.
Η παλλαϊκή κινητοποίηση στο Πολυτεχνείο απέδειξε πως κανένας αντιδραστικός μηχανισμός, όσο και αν εμφανίζεται παντοδύναμος, δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την ορμή του οργανωμένου εργατικού – λαϊκού κινήματος. Οι σύγχρονοι ιδεολογικοί μηχανισμοί προσπαθούν να απογυμνώσουν την αντίσταση κατά της χούντας από τον πολιτικό της πυρήνα. Η λαϊκή μνήμη όμως δεν διαγράφεται τόσο εύκολα.
Η ιστορία του αντιδικτατορικού αγώνα δεν είναι μονάχα πηγή έμπνευσης, αλλά και σημαντικών διδαγμάτων. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν πράξη ανυπακοής και απειθαρχίας σε ένα καθεστώς καταπίεσης. Για να φτάσουμε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, είχαν προηγηθεί πολλοί μικροί και μεγάλοι αγώνες, πολλές θυσίες από τους χιλιάδες αγωνιστές που βασάνισε η χούντα και από τον απλό λαό. Αυτό πρέπει να γίνει και σήμερα. Ο καθένας στην καθημερινότητά του και κυρίως μέσα από συλλογικότητες, να δημιουργεί εστίες αγώνα και διαμόρφωσης ελεύθερης συνείδησης και σκέψης, ώστε να προκύψει η μεγάλη ανατροπή. Παντού, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις σχολές, στις γειτονιές, στους δρόμους, να δημιουργηθούν εστίες οργάνωσης και συμμετοχής στο λαϊκό κίνημα.
Το συνδικαλιστικό κίνημα, η λαϊκή συμμαχία, μπορούν να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος για τη διάλυση των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, για την ανατροπή των οικονομικών και πολιτικών ελίτ που έχουν ισοπεδώσει τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, που οδηγούν τη νεολαία σε αδιέξοδο, την ελληνική κοινωνία στο μαρασμό.
Η ουσιαστική πολιτική κατοχύρωση της εξέγερσης επιτυγχάνεται κυρίως από την αγωνιστική επανανοηματοδότηση του Πολυτεχνείου στο σήμερα, με άξονα τις κυρίαρχες διεκδικήσεις του λαϊκού παράγοντα :
-
την ώρα που οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να πληρώνουν το μάρμαρο της κρίσης και των μνημονίων,
-
την ώρα που οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, στέλνοντας… διακοπές τα χρήματά τους σε φορολογικούς παραδείσους
-
την ώρα που οι άνεργοι και οι νέοι βλέπουν το μέλλον τους να υποθηκεύεται,
-
την ώρα που οι περισσότεροι συνταξιούχοι επιβιώνουν με συντάξεις πείνας,
-
την ώρα που ο φασισμός εξαπλώνεται στην Ευρώπη και στη χώρα μας σαν μία θανατερή από το παρελθόν επιδημία,
-
την ώρα που η κόλαση της προσφυγιάς εξαθλιώνει εκατομμύρια συνανθρώπους μας, ενώ οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι για τις ζώνες επιρροής αναβιώνουν στη “γειτονιά” μας,
.
Ο αγώνας είναι το τελευταίο μας καταφύγιο για να ξεφύγουμε από τη θηλιά που μας έχουν περάσει και σφίγγει ολοένα και περισσότερο, όπως ήταν και για τη γενιά του Πολυτεχνείου που ασφυκτιούσε.
.
.
Καμία αναμονή, κανένας φόβος, κανένας δισταγμός!
.
Απαιτούμε ένα πολιτικό σύστημα που :
-
Θα ανταποκρίνεται όχι στις αδηφάγες ορέξεις των αγορών, αλλά στις λαϊκές απαιτήσεις.
-
Θα έχει τη θέληση, αλλά και την ικανότητα, να έρθει σε σύγκρουση με τη διαπλοκή
-
Δε θα διστάσει να αποκαλύψει και να αποδώσει ευθύνες σε όσους οδήγησαν τη χώρα μας στη σημερινή κατάσταση και συνεχίζουν να κρατούν τα ηνία και σήμερα
.
Και σε αυτήν την περίπτωση επομένως, όπως τότε, η μεγάλη ελπίδα είναι η νεολαία. Η επέτειος του Πολυτεχνείου μας υπενθυμίζει ότι η αγωνιστικότητα της νεολαίας θα αποτελεί πάντα κινητήριο δύναμη για την ευόδωση των δημοκρατικών πιστεύω και των λαϊκών αιτημάτων και επιδιώξεων.
.
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΑΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΣΗΜΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΝΤΑΣ
ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ!
.
Υ.Γ. Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στις οικογένειες των θυμάτων της μεγάλης πλημμύρας που έπληξε τη Μάνδρα Αττικής και ελπίζουμε αυτό να είναι το τελευταίο υστερόγραφο παρόμοιου περιεχομένου που θα γράψουμε ποτέ…
.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Το Διοικητικό Συμβούλιο