Έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα!

· Ο e-ΕΦΚΑ – με μία ενέργεια που είναι εμφανώς αντίθετη με το συμφέρον των ασφαλισμένων του – προσέτρεξε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για να «γνωμοδοτήσει» για τη μείωση του χρέους της Alpha Bank προς το Φορέα από καταλογισμούς καθυστερούμενων ασφαλιστικών εισφορών και προσαυξήσεων

.

Συνάδελφοι,

Όλοι έχετε ζήσει τη μεγάλη προσπάθεια του Συλλόγου μας, των νομικών μας συνεργατών, αλλά και των νομικών συμβούλων του τ. ΕΤΕΑΕΠ για τη διεκδίκηση μέσω της δικαστικής οδού που επιβεβαιώθηκε από το ΣτΕ για να υποχρεώσουμε την τράπεζα να καταβάλει τα καταλογισθέντα ποσά από καθυστερούμενες ασφαλιστικές εισφορές και προσαυξήσεις, τα οποία συντάχθηκαν την περίοδο 2004-2005 από τον τότε Διευθυντή του ΤΑΠΙΛΤ και νυν Γραμματέα του Συλλόγου μας συνάδελφο Νίκο Αλεξόπουλο και ψηφίστηκαν από τον τότε Πρόεδρο του Δ.Σ. του ταμείου συνάδελφο Νικόλαο Κάβουρα (νυν Πρόεδρο του Συλλόγου Συνταξιούχων) και τα μέλη του Δ.Σ. συναδέλφους Σαράντο Φιλιππόπουλο (νυν Πρόεδρο του Συλλόγου μας) και Γιάννη Χρυσικό (τέως Πρόεδρο και νυν μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Συνταξιούχων).

Δυστυχώς, σας έχουμε ήδη ενημερώσει με δημοσιεύματά μας ότι με παρασκηνιακές μεθοδεύσεις της τράπεζας σε συνεργασία με λειτουργούς του e-ΕΦΚΑ, επιχειρείται με κάθε τρόπο να απαλλαγεί η τράπεζα από τα πρόσθετα τέλη των καταλογισμών που ξεπερνούν τα 14 εκατ. ευρώ (από το συνολικό ποσό των 25 εκατ. ευρώ).

Το εξωφρενικό της υπόθεσης είναι ότι ο αρμόδιος υποδιοικητής που υποτίθεται ότι προασπίζει τα συμφέροντα του Φορέα, έχει ζητήσει από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους «γνωμοδότηση» με θέμα τη ρύθμιση της οφειλής των 25 εκατ. ευρώ της Alpha Bank. Αντί λοιπόν να προσφεύγει η Alpha Bank για να διεκδικήσει τα συμφέροντά της, προσφεύγει ο ίδιος Φορέας σε μία ενέργεια που είναι βεβαίως αντίθετη με το έννομο και οικονομικό συμφέρον του Φορέα και συνεπώς των ασφαλισμένων του!

Εν ολίγοις, έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα!

Οι μάσκες πέφτουν πλέον, αφού η τράπεζα έχασε και στο Διοικητικό Εφετείο και στο Συμβούλιο της Επικρατείας και προσπαθεί μέσα από σκοτεινούς μηχανισμούς να επιτύχει την απαλλαγή της από το μεγαλύτερο μέρος του ποσού που έχει επιδικασθεί σε βάρος της!

Ουσιαστικά, οι αρμόδιοι του e-ΕΦΚΑ επιβραβεύουν την τράπεζα που επί σειρά ετών δεν κατέβαλε τις καθορισμένες εισφορές σε βάρος των συμφερόντων των ασφαλισμένων του Φορέα και η οποία αρνήθηκε να αναλάβει την υποχρέωσή της για δημιουργία ΝΠΙΔ που θα απέδιδε πλήρες εφάπαξ σε όλους τους Ιονικάριους – είναι μάλιστα να απορεί κανείς αφού η τράπεζα κατάφερε να «τετραγωνίσει τον κύκλο», καθόσον βάσει της δικαστικής απόφασης υποχρεούται να καταβάλει μεγαλύτερο ποσό από αυτό που θα απαιτείτο για την καταβολή πλήρους εφάπαξ σε όλους τους προερχόμενους από την Ιονική! Ωστόσο, γνώριζε μάλλον ότι μπορεί να βασίζεται στις «πλάτες» των εκάστοτε κυβερνώντων για να αποφύγει τις υποχρεώσεις της μέσω υπόγειων μηχανισμών!

Εμείς βέβαια δεν πρόκειται να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια ενώπιον αυτής της συμπαιγνίας σε βάρος των Ιονικάριων, αλλά και των ασφαλισμένων του e-ΕΦΚΑ συνολικά!

Αποστείλαμε την κάτωθι επιστολή στο διοικητή του e-ΕΦΚΑ κ. Χρήστο Χάλαρη, απευθύνοντάς του συγκεκριμένα ερωτήματα για αυτήν την εξωφρενική διαδικασία που βαίνει εμφανώς σε βάρος των συμφερόντων του Φορέα (την οποία κοινοποιήσαμε στους τομεάρχες ασφαλιστικού των κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου):

.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ υπ’ αριθμ. 16-29.9.20 προς τον Διοικητή του e-ΕΦΚΑ κ. Χρήστο Χάλαρη

Συνάδελφοι,

Να είστε όλοι σε ετοιμότητα γιατί το επόμενο διάστημα – έχοντας βέβαια και τις επιπρόσθετες δυσκολίες που δημιουργεί η πανδημία – θα απαντήσουμε δυναμικά σε αυτές τις παρασκηνιακές ενέργειες σε βάρος των Ιονικάριων και των ασφαλισμένων του e-ΕΦΚΑ!

.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

  Ο Πρόεδρος                                                        Ο Γεν. Γραμματέας

Σ. ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ                                     Ν. ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Συνάδελφοι, κυκλοφόρησε το νέο τεύχος της εφημερίδας μας “Συλλογική Ενημέρωση” Φύλλο 75 .

.

Έχετε ποτέ σκεφτεί πώς ήταν η καθημερινότητα της ανθρωπότητας πριν από την εφεύρεση κάποιων από τα πιο εύχρηστα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε και τα θεωρούμε δεδομένα στη ζωή μας;

Και πόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη χρωστούμε σε αυτούς τους εφευρέτες που συχνά δεν έχουν τη θέση που τους αρμόζει στο πάνθεον της ιστορίας, όπως κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους, παρά το γεγονός ότι οι εφευρέσεις τους είναι το ίδιο ή και ακόμα πιο χρηστικές και απαραίτητες;

Αν λοιπόν σας ρωτήσει κάποιος ποιος εφηύρε μία συσκευή που χρησιμοποιούμε καθημερινά τους δύο τελευταίους αιώνες, το τηλέφωνο, πιθανόν οι περισσότεροι να μπορείτε να ονοματίσετε τον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ.

Αν όμως σας ρωτήσει κάποιος ποιος είναι ο εφευρέτης της κατασκευής ενός υλικού, το οποίο έκανε δυνατή την ανάπτυξη του πολιτισμού και του πνεύματος ολόκληρης της ανθρωπότητας και χρησιμοποιείται εδώ και δεκάδες αιώνες – αναφερόμαστε στο χαρτί – αλήθεια πόσοι θα γνωρίζετε την απάντηση;;;;

Πρόκειται για τον Κινέζο Τσάι Λουν, ο οποίος παρουσίασε την τεράστιας σημασίας εφεύρεσή του το 105 μ.Χ. στην αυλή των Χαν. Σε ένα κόσμο που έχει κατακτηθεί και ηγεμονεύεται από τη δυτική ιδεολογία και κουλτούρα, ίσως δεν είναι τυχαίο ότι το όνομα του Ανατολίτη Τσάι Λουν, του εφευρέτη του χαρτιού, παραμένει ευρύτατα άγνωστο…

Μία σύντομη έκδοση της ιστορίας του Τσάι Λουν και της εφεύρεσής του μέχρι την παγκόσμια εξάπλωσή του, δημοσίευσε η εξαίρετη συναδέλφισσα Ελισάβετ (Βέτα) Μαυροπούλου στην προσωπική της σελίδα στο facebook. Η Βέτα, η οποία υπηρέτησε στα καταστήματα στο Ηράκλειο Κρήτης στην 62 Μαρτύρων, την Κορνάρου, την Ελευθερίου Βενιζέλου και τη Λεωφόρο Δημοκρατίας, ζει μία όμορφη ζωή μετά την αποχώρησή της από την τράπεζα, ασχολούμενη με το διάβασμα, το κολύμπι και το εργόχειρο. Η αγαπημένη της ασχολία βέβαια είναι η μαγειρική στην οποία διαπρέπει και για αυτό όταν επισκεφθούμε την Κρήτη «απαιτούμε» να μας κάνει το τραπέζι και να γευτούμε τις δημιουργίες της!

Η ιστορία του εφευρέτη του χαρτιού μας φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα και σας την παρουσιάζουμε :

Ο εφευρέτης της κατασκευής του χαρτιού Τσάι Λουν

Το όνομα του εφευρέτη του χαρτιού είναι σχεδόν άγνωστο στο ευρύ κοινό της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα. Δεδομένης της σπουδαιότητας της εφεύρεσής του, προξενεί πραγματικά εντύπωση, το ότι ακόμα και μεγάλες εγκυκλοπαίδειες της Δύσης, δεν αναφέρουν καν το όνομά του. Αυτό θα ήταν κατανοητό αν υπήρχε έστω η υποψία ότι ο Τσάι Λουν (50-121 μ.Χ.) δεν ήταν πραγματικό πρόσωπο αλλά αποκύημα φαντασίας των Κινέζων.

Όμως, όπως φαίνεται και από τα επίσημα στοιχεία της δυναστείας των Χαν, ο Τσάι Λουν ήταν υπαρκτό πρόσωπο, έζησε και υπηρέτησε ως αξιωματούχος στην Κινέζικη αυτοκρατορική αυλή της Δυναστείας των Χαν 1800 χρόνια πριν. Δεν ξέρουμε πολλά για τη ζωή του. Τα κινέζικα αρχεία, αναφέρουν απλώς ότι ήταν ευνούχος, ότι ο αυτοκράτορας χάρηκε και ευχαριστήθηκε όταν το 105 μ.Χ. του παρουσίασε την εφεύρεσή του και του απένειμε τίτλο ευγενείας και τον έκανε πολύ πλούσιο από τα χρήματα που του έδωσε. Αργότερα, μπλέχτηκε σε συνομωσία αυλικών και αυτό τον οδήγησε σε αυτοκρατορική δυσμένεια και στην απομάκρυνσή του από την αυλή. Σύμφωνα με τα αρχεία, ο Τσάι Λουν, έκανε ένα μπάνιο, ντύθηκε με τα καλύτερά του ρούχα, και ήπιε δηλητήριο.

                                                     *

Είναι δύσκολο να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς το χαρτί. Πριν τον Τσάι Λουν, στη Κίνα, τα βιβλία τα έφτιαχναν από μπαμπού και ήταν βαριά και άχαρα. Μερικά τα έφτιαχναν από μετάξι, αλλά ήταν πολύ ακριβά. Την ίδια εποχή, στη Δύση, τα βιβλία φτιάχνονταν είτε από πάπυρο (από τον οποίο προέρχεται η λέξη paper), ή από περγαμηνή που κατασκευαζόταν από δέρμα μοσχαριού ή προβάτου.

Ο Τσάι Λουν πέτυχε να κατασκευάσει χαρτί από ίνες σησαμιάς, μπαμπού, φλούδες δέντρου και ράκη ρούχων. Έφτιαχνε ένα πολτό από αυτές τις πρώτες ύλες, τον άπλωνε σε λεπτές στρώσεις, αυτές μετά τις πίεζε σε πρέσες και τελικά τις στέγνωνε. Έτσι, παρήγαγε ένα υλικό λεπτό, ανθεκτικό και ομοιόμορφο, πάνω στο οποίο μπορούσε κάποιος να γράψει χωρίς πρόβλημα. Η εφεύρεση του Τσάι Λουν άλλαξε δραματικά την κατάσταση στην Κίνα. Με διαθέσιμο πια το κατάλληλο υλικό γραφής, ο Κινέζικος πολιτισμός αναπτύχθηκε με γρήγορους ρυθμούς και σε λίγους αιώνες κατάφερε να φτάσει στο επίπεδο της Δύσης, στη φιλοσοφία, στην αστρονομία, στα μαθηματικά, στην ιατρική και στις άλλες επιστήμες αλλά και στις τέχνες.

                                               *

Όταν η Ευρώπη περνούσε τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα, η Κίνα προόδευσε και πολλές εφευρέσεις της εποχής της ήρθαν σταδιακά και στη Δύση, όπως η πορσελάνη, η πυξίδα, η πυρίτιδα, τα πυροτεχνήματα, το μετάξι, ο σεισμογράφος, η χρήση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και πολλές άλλες. Άλλωστε, από τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο, τον 13ο αιώνα, μάθαμε ότι η Κίνα ευημερούσε και είχε πολύ πιο προηγμένο πολιτισμό από την Ευρώπη.

Οι Κινέζοι κράτησαν για πέντε αιώνες, μυστικό από τη Δύση τον τρόπο παρασκευής του χαρτιού. Το παρασκεύαζαν όμως στην Κορέα, στο Βιετνάμ και λίγο αργότερα και στην Ιαπωνία. Μέχρι τον 7ο αιώνα η κατασκευή χαρτιού είχε επεκταθεί στο Νεπάλ, στην Ινδία και στο Πακιστάν. Όμως το 751, μερικοί Κινέζοι κατασκευαστές χαρτιού αιχμαλωτίστηκαν από τους Άραβες και το χαρτί άρχισε να παράγεται στις μεγάλες πόλεις της Μέσης Ανατολής, όπως η Σαμαρκάνδη στην Κεντρική Ασία και αργότερα στις αραβικές πρωτεύουσες Βαγδάτη και Δαμασκό, από ίνες λιναριού που το έκαναν λεπτότερο και πιο ανθεκτικό. Στην Ευρώπη η μέθοδος παρασκευής χαρτιού έγινε γνωστή από τους Άραβες της Ισπανίας και το 1150 κατασκευάστηκε το πρώτο εργοστάσιο χαρτιού.

                                            *

Η εφεύρεση του χαρτιού είναι μια από τις μεγαλύτερες της ιστορίας. Τον 15ο αιώνα, με την εφεύρεση της τυπογραφίας από τον Γουτεμβέργιο, έγινε δυνατή η φθηνή και άφθονη παραγωγή βιβλίων, που τελικά οδήγησε τη Δύση, στην έξοδο από το Μεσαίωνα και στην έναρξη της Αναγέννησης και στην ταχύτατη πολιτισμική της ανάπτυξη. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι ήδη από τον 11ο αιώνα ο Κινέζος Μπι Σενγκείχε εφεύρει την τυπογραφία με κινητά στοιχεία.

Η προσφορά λοιπόν του Τσάι Λουν στην ανθρωπότητα είναι ανυπολόγιστη. Το χαρτί σήμερα παράγεται σε τεράστιες ποσότητες, ποικίλες ποιότητες, από διάφορα υλικά, κυρίως από ξυλοπολτό, είναι πολύ φτηνό, εύχρηστο.

Συνάδελφοι,

Με το από 15/9/20 δημοσίευμά μας σας είχαμε ενημερώσει για την επανενεργοποίηση της ηλεκτρονικής υπηρεσίας εκτύπωσης των ενημερωτικών σημειωμάτων συντάξεων του 2019 και σας είχαμε τονίσει ότι με διάφορες ανεξήγητες «αλχημείες» κράτησαν τις συντάξεις στα ίδια επίπεδα, παρά τις μειώσεις των κρατήσεων σε όσους εμφανίζουν αρνητική προσωπική διαφορά μετά τον επανυπολογισμό της σύνταξής τους.

Παρά το γεγονός ότι μετά από τις ενέργειες και τις παρεμβάσεις της ΙΟΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ διορθώθηκαν τα λάθη στις κρατήσεις (οι οποίες πράγματι υπολογίστηκαν επί του ποσού της καταβαλλόμενης σύνταξης και όχι στο ποσό όπως αυτό θα διαμορφωθεί από 1/1/23 και μετά), με ένα ακατανόητο τέχνασμα, το πληρωτέο ποσό παρέμεινε το ίδιο!

Το τέχνασμα αυτό εντοπίζεται κυρίως στην αναγραφόμενη «αναγωγή της προσωπικής διαφοράς σε μεικτή βάση», για την οποία όλοι οι εξειδικευμένοι νομικοί και ασφαλιστικοί σύμβουλοι και εμπειρογνώμονες σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αφού δεν υπήρξε καμία διευκρίνιση από το Υπουργείο και κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει τη λογική της!

Σας είχαμε ξεκαθαρίσει ότι ο Σύλλογός μας δε θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια ενώπιον της προσπάθειας υποτίμησης της νοημοσύνης και εμπαιγμού των συνταξιούχων και θα προβούμε σε κάθε δυνατή ενέργεια για να λάβουμε τις απαραίτητες επεξηγήσεις – αν υπάρχουν – και να διεκδικήσουμε όσα δικαιούμαστε!

Οι ενέργειές μας έχουν ήδη ξεκινήσει αφού αποστείλαμε ήδη Δελτίο Τύπου στα ΜΜΕ και στους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου για να αναδείξουμε τις αλχημείες της κυβέρνησης σε βάρος των συνταξιούχων, ενώ σήμερα (24/9/20) παραδώσαμε την κάτωθι σχετική επιστολή στο γραφείο του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων κ. Ιωάννη Βρούτση, με κοινοποίηση στο Διοικητή του ΕΦΚΑ κ. Χρήστο Χάλαρη και στο ΕΦΚΑ-ΤΑΠΙΛΤ, ζητώντας διευκρινίσεις για τον επανυπολογισμό των συντάξεων και ιδιαίτερα όσον αφορά την «αναγωγή της αρνητικής προσωπικής διαφοράς σε μεικτή βάση για λογιστικούς λόγους στην ανάλυση της μηνιαίας πληρωμής».

15-24.9.20 – ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟ κ. ΙΩΑΝΝΗ ΒΡΟΥΤΣΗ

Ο Σύλλογός μας σε συνεργασία με τους ασφαλιστικούς και νομικούς του συμβούλους βρίσκεται πάντοτε σε συνεχή εγρήγορση και δε σταματά να εξετάζει όλα τα δεδομένα και τις προοπτικές για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των συναδέλφων. Και σε αυτό το θέμα θα συνεχίσουμε τις ενέργειές μας, αναμένοντας την ανταπόκριση των αρμόδιων φορέων και βεβαίως θα σας κρατάμε ενήμερους για όλες τις εξελίξεις.

Ο Νίκος Σκαλκώτας δε χρειάζεται συστάσεις αφού πιθανόν είναι η σπουδαιότερη μορφή της ελληνικής κλασικής μουσικής του 20ού αιώνα και μία από τις σπουδαιότερες πανευρωπαϊκά.

Η αγαπητή συναδέλφισσα Βάσω Αντωνοπούλου (η οποία υπηρέτησε στο Περιστέρι, το Ίλιον, το Κεντρικό, το ΤΑΠΙΛΤ, τη Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών, την Τεχνική Υπηρεσία, τη Διεύθυνση Καθυστερήσεων και Εμπλοκών, τη Διεύθυνση Γενικών Λειτουργιών και το ΚΥΚ 2), λάτρης της μουσικής και των τεχνών, ανάρτησε στην ιστοσελίδα της στο facebook ένα αφιέρωμα στο σπουδαίο μουσουργό με αφορμή τη συμπλήρωση 71 ετών από το θάνατό του (19/9/1949) και εμείς αρπάξαμε την ευκαιρία να σας το παρουσιάσουμε, προκειμένου να γνωρίσετε καλύτερα και – γιατί όχι – να ασχοληθείτε και να απολαύσετε το έργο του.

Νίκος Σκαλκώτας, Ένας Μεγάλος Έλληνας Μουσουργός

19 Σεπτεμβρίου 1949, ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης Νίκος Σκαλκώτας πεθαίνει σε ηλικία 45 ετών.

Ο συνθέτης Νίκος Σκαλκώτας αποτελεί μια από τις μεγάλες μορφές της Ελληνικής Κλασσικής Μουσικής. Γεννήθηκε στην Χαλκίδα στις 8 Μαρτίου με καταγωγή από την Τήνο. Ο πατέρας Αλέκος Σκαλκώτας ήταν μουσικός (φλάουτο) στην Φιλαρμονική της Χαλκίδας. Το αρχικό του επίθετο ήταν Σκαλκώτος αλλά ο πατέρας του για λόγους ευφωνίας το άλλαξε σε Σκαλκώτα.

Ο Νίκος Σκαλκώτας από μικρός είχε έφεση στην μουσική. Στην ηλικία πέντε ετών αρχίζει να μαθαίνει με τον θείο του βιολί. Ο πατέρας του διαβλέποντας το ταλέντο του μικρού Νίκου στην μουσική αποφασίζει να μετακομίσουν οικογενειακώς στην Αθήνα προκειμένου να λάβει πληρέστερη μουσική μόρφωση.

Στην Αθήνα πλέον ο Νίκος Σκαλκώτας εγγράφεται στο Ωδείο Αθηνών όπου αποφοίτησε το 1918 με την ανώτατη διάκριση για την ερμηνεία του στο έργο «Κουαρτέτο για βιολί» του Μπετόβεν . Από το 1918 έως το 1921 ο μουσικός πλέον Νίκος Σκαλκώτας παίζει μουσική σε διάφορες ορχήστρες , ενώ ποιήματά του δημοσιεύονται στο λογοτεχνικό περιοδικό «Νουμάς».

Το 1921 με υποτροφία του Ιδρύματος Αβέρωφ αρχίζει ανώτερες σπουδές βιολιού στο Βερολίνο. Κατά την διάρκεια των σπουδών του πολύ γρήγορα προσανατολίζεται στην σύνθεση έχοντας ως δάσκαλους μεγάλες μορφές της κλασσικής μουσικής της εποχής όπως τους Κουρτ Βάιλ,,  Φίλιπ Γιάρναχ καθώς και την μεγάλη μορφή της πρωτοπορίας  Άρνολντ Σένμπμπεργκ, Ο τελευταίος μη αποδεχόμενος το ναζιστικό καθεστώς στην Γερμανία φεύγει στις Η.Π.Α.
Με τον Άρνολντ Σένμπμπεργκ ο Νίκος Σκαλκώτας θα εντρυφήσει στην σύνθεση, θητεύοντας δίπλα του  μέχρι το 1931 χάρη στην υποτροφία που του πρόσφερε ο Εμμανουήλ Μπενάκης.

Το 1933, ο Νίκος Σκαλκώτας, εγνωσμένης πλέον αξίας μουσικός επιστρέφει στην Αθήνα όπου θα έρθει μουσικά και καλλιτεχνικά αντιμέτωπος με την Εθνική Σκηνή δηλαδή την ομάδα των μεγάλων  Ελλήνων μουσικών όπως Φιλοκτήτης Οικονομίδης, Μανώλης Καλομοίρης , Δημήτρης Μητρόπουλος και  Σπύρος Φαραντάτος. Χωρίς να παραγνωρίζουμε το έργο και την μεγάλη συνεισφορά των προαναφερόμενων μουσικών της Εθνικής Σκηνής  αλλά στην περίπτωση του Νίκου Σκαλκώτα τον αδίκησαν και  αντιμετώπισαν με σκεπτικισμό και καχυποψία την πρωτοποριακή για την εποχή μουσική πρόταση του.

Αντιμετωπίζοντας τις προαναφερόμενες δυσχέρειες, ο Νίκος Σκαλκώτας αν και αναγνωρισμένος μουσικός, για βιοποριστικούς λόγους συμμετείχε ως δεύτερος βιολιστής στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών , στην Ορχήστρα της Λυρικής καθώς και στην Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας. Παρά τις δυσχέρειες την περίοδο από το 1935 έως το 1945, ο Νίκος Σκαλκώτας συνέθεσε πάνω από 170 μουσικά έργα με σημαντικότερο το «36 ελληνικοί χοροί για Ορχήστρα» (1936). Την υπόψη περίοδο ο Νίκος Σκαλκώτας μένοντας έξω από τις διεθνείς επιρροές στην κλασσική μουσική ανέπτυξε ένα δικό του εντελώς προσωπικό μουσικό ύφος.

Στην προσωπική του ζωή, ο Νίκος Σκαλκώτας κατά την περίοδο των σπουδών του Γερμανία συζούσε με την τη βιολονίστρια Ματίλντε Τέμκο, με την οποία απέκτησε μια κόρη την Άρτεμη και ένα βρέφος το οποίο απεβίωσε κατά την διάρκεια της γέννας. Το 1946, ο Νίκος Σκαλκώτας νυμφεύεται την πιανίστρια Μαρία Παγκαλή με την οποία αποκτούν δυο γιους, τον Αλέξανδρο Σκαλκώτα που διακρίθηκε ως μεγάλος ζωγράφος και τον Νίκο Σκαλκώτα, ο οποίος γεννήθκε δύο ημέρες μετά τον θάνατο του μεγάλου μουσικού και είναι γνωστός ως πρωταθλητής της Ελλάδας στο σκάκι.

Ο Νίκος Σκαλκώτας απεβίωσε στην Αθήνα στις 19 Σεπτεμβρίου 1949 από περίσφιξη κήλης.

Είναι γεγονός ότι, ο Νίκος Σκαλκώτας αποτελεί την περίπτωση ενός μεγάλου ΄Ελληνα μουσουργού που στην Ελλάδα η αξία του και το έργο του αναγνωρίστηκε μετά θάνατο χάρη στις προσπάθειες φίλων και θαυμαστών του καλλιτέχνη όπου δημιουργώντας τον Σύλλο «Εταιρεία Φίλων Σκαλκώτα» πέτυχαν να διασώσουν πάνω από 170 έργα του.

Χαρακτηριστικό της αξίας και του ταλέντου του Νίκου Σκαλκώτα αποτελεί η εκτίμηση του μουσικολόγου και κριτικού Χάνς Κέλερ όπου κατατάσσει τον καλλιτέχνη στους 4 μεγάλους μουσικούς του 20ού αιώνα.

Η συγκλονιστική ιστορία του λαού της Χιλής και της υποδούλωσής του από την αμερικανοκίνητη δικτατορία του Πινοσέτ, αποτελεί ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά γεγονότα που εξηγούν τον 20ό αιώνα. Την εποχή που οι δημοκρατίες ανθούσαν στη Λατινική Αμερική, προσπαθώντας να ξεφύγουν από την αμερικανική επιρροή και να αποκτήσουν πραγματική και ουσιαστική ανεξαρτησία, τα συμφέροντα και το πολωμένο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου δεν τους άφησαν…

Ένας από τους κυριότερους καλλιτεχνικούς εκφραστές αυτής της πνοής ελευθερίας που έπνεε στη Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα στη Χιλή τη δεκαετία του ’60, ήταν ο τραγουδοποιός Βίκτορ Χάρα. Στρατευμένος δημοκράτης, οπαδός του Αλιέντε, με το πλέον γνωστό του τραγούδι «Venceremos» να γίνεται ο ύμνος του κινήματος. Η στυγνή χούντα του Πινοσέτ δεν θα τον άφηνε να συνεχίσει να τραγουδά για την κοινωνία, τη δημοκρατία, την ελευθερία… Τον εκδικήθηκε.

Τον συνέλαβαν, τον βασάνισαν, του έκοψαν τα δάχτυλα και του ζήτησαν περιπαιχτικά να τραγουδήσει «για την πουτάνα τη μάνα του», προτού τελικά τον εκτελέσουν… Και όμως, επειδή τα ιδανικά είναι αθάνατα, ο Βίκτορ Χάρα είναι που έμεινε στην ιστορία ως σύμβολο ελευθερίας και οι βασανιστές του ως σύμβολα απανθρωπιάς και αποστροφής…

Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως το συνάδελφο Γιώργο Τουρβά (που υπηρέτησε στα Πετράλωνα, το Μαρούσι, τον Κορυδαλλό, στην Τερψιθέα ως Διευθυντής και ως Επιθεωρητής, Προϊστάμενος Καταστημάτων και Προϊστάμενος Θυγατρικών στη Διεύθυνση Επιθεώρησης), ο οποίος βέβαια έχει αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική και κοινωνική δράση και δεν είναι τυχαίο ότι βρήκαμε αυτό το αφιέρωμα στον Βίκτορ Χάρα σε μία ανάρτηση στην προσωπική του σελίδα στο facebook, δίνοντάς μας την ευκαιρία να σας το παρουσιάσουμε.

«Και τώρα τραγούδα για την πουτάνα τη μάνα σου». H φράση του βασανιστή, στον δημιουργό του θρυλικού τραγουδιού «Venceremos», όταν του έκοψε με τσεκούρι και τα δέκα δάκτυλα….

O τάφος του Βίκτορ Χάρα στο Νεκροταφείο του Σαντιάγκο

“Το τραγούδι μου είναι μια σκαλωσιά

που φτάνει στ’ άστρα”…

Víctor Jara, δολοφονείται στις 16 Σεπτέμβρη το 1973 από τους φασίστες της χούντας του Πινοσέτ.

Ήταν Χιλιανός ποιητής, τραγουδιστής, συνθέτης και θεατρικός σκηνοθέτης και συγγραφέας.

Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μουσικού–πολιτικού κινήματος «Nueva Canción Chilena», που αναπτύχθηκε στη Χιλή τη δεκαετία του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, μέχρι το πραξικόπημα του στρατηγού Πινοσέτ το 1973, με το οποίο ανατράπηκε ο εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας Σαλβαδόρ Αλιέντε.

Ο Βίκτορ Χάρα συνελήφθη την επομένη του πραξικοπήματος, στις 12 Σεπτεμβρίου 1973, μεταφέρθηκε στο Στάδιο της Χιλής (Estadio Chile), όπου είχαν μεταφερθεί και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι, και αφού υπέστη βασανιστήρια, δολοφονήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1973.

«Και τώρα τραγούδα για την πουτάνα τη μάνα σου». H φράση του βασανιστή, στον δημιουργό του θρυλικού τραγουδιού «Venceremos», όταν του έκοψε με τσεκούρι και τα δέκα δάκτυλα….

«Θα νικήσουμε» τραγουδούσε ο Βίκτορ Χάρα για τα βάσανα του λαού στη Χιλή και τους αγώνες του για δικαιοσύνη, ισότητα και αξιοπρέπεια. «Θα νικήσουμε» τραγουδούσε και όταν οι βασανιστές του Πινοσέτ του έσπασαν τα δάχτυλα. Λίγες μέρες αργότερα τον δολοφόνησαν με 44 σφαίρες. Με τη μουσική του ο Βίκτορ Χάρα ενσάρκωσε τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που συνέβαιναν στην χώρα. Έγινε παγκόσμιο σύμβολο του αγώνα κατά της δικτατορίας και του ιμπεριαλισμού. Η στράτευση του με την Αριστερά και η υποστήριξη του στον σοσιαλιστή πρόεδρο της χώρας Σαλβαντόρ Αλιέντε προδιέγραψε το τέλος του.

Τα πολιτικά τραγούδια και η στήριξη στον Αλιέντε

Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη έξω από το Σαντιάγκο. Παιδί φτωχής οικογένειας, αναγκάστηκε από μικρός να δουλέψει στα χωράφια για να στηρίξει την οικογένειά του. Θύμα ενδοοικογενειακής βίας, βρήκε καταφύγιο στη μουσική. Ο θάνατος της μητέρας του στα 15 προκάλεσε μεγάλες αλλαγές στη ζωή του, χωρίς όμως ποτέ να εγκαταλείπει την τέχνη του. Η παρηγοριά του ήταν η κιθάρα του. Επηρεάστηκε από το παραδοσιακό τραγούδι και ενσωμάτωσε σε αυτό πολιτικά στοιχεία ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με το θέατρο. «Δεν τραγουδώ επειδή μου αρέσει να τραγουδώ ή επειδή έχω καλή φωνή. Τραγουδώ επειδή η κιθάρα μου έχει αισθήματα και λογική…»

Ο Βίκτορ Χάρα ήταν μία από τις ηγετικές προσωπικότητες του «Nueva Cancion», του πολιτικού  μουσικού ρεύματος που περιελάμβανε τους πιο ριζοσπαστικούς Χιλιανούς μουσικούς. Οι δικτατορίες που αυξάνονταν στη Λατινική Αμερική αποτέλεσαν το κεντρικό άξονα στα τραγούδια τους. Ο τραγουδοποιός στήριξε αυτή τη μουσική μεταρρύθμιση. Ύμνησε την εργατική τάξη, μέσα από τη μουσική του ανέδειξε τις κοινωνικές αδικίες και εξέφρασε τις πολιτικές του απόψεις.

Το ρεύμα του «Nέου Xιλιανού Tραγουδιού» ήλθε στο προσκήνιο, όταν η χώρα βρέθηκε στο επίκεντρο της μεγάλης πολιτικής κρίσης την δεκαετία του ’60. Η κρίση κορυφώθηκε τα πρώτα χρόνια του ’70 με την άνοδο στην εξουσία του Σαλβαδόρ Αλιέντε, του πρώτου μαρξιστή σοσιαλιστή σε χώρα της Νοτίου Αμερικής και την ανατροπή του από τον στρατηγό Πινοσέτ. Το τραγούδι του Χάρα «Venceremos» έγινε ο ύμνος του κόμματος του Αλιέντε «Λαϊκή Ενότητα» και τραγουδήθηκε από χιλιάδες αριστερούς στην χώρα. Από το 1970 που εξελέγη ο Αλιέντε, ο τραγουδιστής έγινε ένας από τους βασικούς «πολιτιστικούς πρεσβευτές» της Χιλής στο εξωτερικό, με περιοδείες στην Ευρώπη και την Λατινική Αμερική. Η μουσική του ταυτίστηκε με τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές της χώρας. Ο στρατευμένος καλλιτέχνης έγινε ο τραγουδοποιός των ημερών που θα ακολουθούσαν.

«Δεν τραγουδώ επειδή μου αρέσει να τραγουδώ ή επειδή έχω καλή φωνή. Τραγουδώ επειδή η κιθάρα μου έχει αισθήματα και λογική…», είχε γράψει λίγο πριν το τέλος του.

Αυτές οι μέρες για τον Βίκτορ Χάρα δεν διήρκησαν πολύ. Τρία χρόνια μετά τη νίκη του Αλιέντε εκδηλώθηκε το πραξικόπημα του Πινοσέτ με τη βοήθεια της CIA, προκειμένου να αποτραπεί κάθε ενδεχόμενο επανεκλογής του σοσιαλιστή προέδρου. Την ημέρα της επίθεσης στο προεδρικό μέγαρο, ο Βίκτορ Χάρα βρισκόταν στο Πολυτεχνείο του Σαντιάγκο, σε μία έκθεση για τον φασισμό. Η Τζόαν Χάρα, πληροφορήθηκε μετά την επίθεση, πως ο σύζυγός της είχε συλληφθεί από τους πραξικοπηματίες. Κρατήθηκε σε μυστικές φυλακές χωρίς νερό και τροφή για πέντε ημέρες και βασανίστηκε. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο στάδιο της Χιλής, που είχε μετατραπεί σε χώρο φυλάκισης και βασανιστηρίων των πολιτικών κρατουμένων.

«Εφεραν τον Βίκτορ και τον διέταξαν να βάλει τα χέρια του στο τραπέζι. Στα χέρια του αξιωματικού εμφανίστηκε ένα τσεκούρι. Με ένα κοφτό χτύπημα έκοψε τα δάχτυλα του αριστερού χεριού και με το επόμενο χτύπημα έκοψε τα δάχτυλα του δεξιού χεριού. Ακούσαμε τα δάχτυλα να πέφτουν στο ξύλινο πάτωμα. Το σώμα του Βίκτορ σωριάστηκε με όλο του το βάρος. 6.000 κρατούμενοι ούρλιαξαν ταυτόχρονα», μαρτυρία του χιλιανού συγγραφέα Miguel Cabezas. Έσταζε αίμα και τραγουδούσε «Venceremos»

Σύμφωνα με μαρτυρίες ο αξιωματικός τον πλησίασε, του πέταξε μια κιθάρα και του φώναξε «Τραγούδα τώρα για την πουτάνα τη μάνα σου», ενώ συνέχισε να τον χτυπά. Ο Χάρα ύψωσε τα χέρια του που έσταζαν αίμα και απάντησε με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει τραγουδώντας το «Venceremos». ‘Ολοι τον μιμήθηκαν κι αυτό έκανε τους στρατιωτικούς να αφηνιάσουν.» Στις 16 Σεπτέμβρη, μετά από βασανιστήρια, ηλεκτροπληξία και με τους καρπούς του και τα οστά των χεριών του σπασμένα, πυροβολήθηκε με 44 σφαίρες.

Το σώμα του βρέθηκε πεταμένο σ’ ένα δρόμο του Σαντιάγο. Στις τσέπες του, σ’ ένα κομμάτι χαρτί, ένα μισοτελειωμένο ποίημα: «Η σιωπή και οι κραυγές θα είναι το τέλος του τραγουδιού μου…». Η γυναίκα του αναγνώρισε το πτώμα του στις 18 Σεπτεμβρίου ανάμεσα σε εκατοντάδες σορούς. Η χήρα του, Τζόαν, πραγματοποίησε δημόσια κηδεία στην οποία έδωσαν το «παρών» περισσότεροι από 12.000 πολίτες.

Το 2009 πραγματοποιήθηκε εκταφή του πτώματός του για να επιβεβαιωθεί το γεγονός ότι δέχθηκε περισσότερες από σαράντα σφαίρες. Δικαιοσύνη για το βασανισμό και τη δολοφονία του αποδόθηκε για πρώτη φορά το 2018. Oκτώ απόστρατοι καταδικάστηκαν σε 15ετή φυλάκιση και ακόμη ένας, για συγκάλυψη του φόνου, σε 5ετή φυλάκιση. Στο πλαίσιο των προσπαθειών της οικογένειας αποκαλύφθηκε και ένας απόστρατος χουντικός, κρυμμένος στη Φλόριντα των ΗΠΑ, o Πέδρο Μπαριέντος, ο οποίος εμπλέκεται στο βασανισμό και στη εκτέλεση του Χάρα. Ο Μπαριέντος καταδικάστηκε να πληρώσει 28 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση στους οικείους του Χάρα….

Έχουμε επισημάνει επανειλημμένα ότι είναι όμορφο να μιλάμε για τις αξίες και τα υψηλά ιδανικά, όπως η δημοκρατία και η ελευθερία, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να τα εφαρμόζουμε και να τα υπερασπιζόμαστε όταν αυτά κινδυνεύουν.

Γιατί ποτέ δεν πρέπει να τα λαμβάνουμε ως δεδομένα, αφού ο αγώνας για την ελευθερία και τη δημοκρατία είναι μία διαρκής διαδικασία και προσπάθεια που δε θα τελειώσει ποτέ. Στη χώρα μας μοιάζει να το έχουμε λησμονήσει αυτό…

Όπως έχουμε λησμονήσει και τους αόρατους ήρωες που αγωνίστηκαν με τίμημα πολλές φορές ακόμα και τη ζωή τους για αυτά τα ιδανικά.

Ένας από αυτούς είναι και ο Κώστας Γεωργάκης. Αλήθεια, σε πόσους από εμάς το άκουσμα του ονόματός του θυμίζει απ’ ευθείας την ιστορία του έλληνα φοιτητή που αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα πριν από 50 χρόνια ακριβώς (19 Σεπτεμβρίου 1970) για να καταγγείλει τη χούντα;;;;

Η συναδέλφισσα Nίνα Δρούγκα όμως, από την Εθνική Τράπεζα, δεν είναι από αυτούς που λησμονούν, αλλά από αυτούς που κατανοούν το χρέος τους απέναντι στο ύψιστο ιδανικό της ελευθερίας. Βρήκαμε αυτήν την ανάρτηση στη σελίδα της στο facebook για την ιστορία αυτού του σπουδαίου «αόρατου ήρωα» και θεωρήσαμε κι εμείς χρέος μας να τη δημοσιεύσουμε.

Όπως είναι χρέος κάθε πολίτη, κάθε ανθρώπου που αγαπά την ελευθερία του, να μην αφήνεται, να μην ξεχνά και να δρα για την υπεράσπισή της, αφού μάλιστα από ό,τι φαίνεται το ελληνικό κράτος προτιμά να τιμά άλλους κι άλλους (καμιά φορά ακόμα και προδότες της ελευθερίας, όπως έχουμε αναδείξει και στην υπόθεση της μετονομασίας του στρατοπέδου των Τρικάλων), παρά τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για αυτήν….

Αόρατοι ήρωες.

Ήταν στις 19 Σεπτεμβρίου του 1970, πριν από μισό αιώνα ακριβώς.

Γιατί η Ελλάδα που ψάχνει τόσες ευκαιρίες κ αφορμές για πανηγύρια και ταρατατζούμ, δεν έχει κρατήσει αυτήν την ημερομηνία τιμητικά στο καλεντάρι των γενναίων της;

Γιατί εδώ που τιμούνται ακόμα και οι… νεκροί της ΕΡΤ (τι γελοιότητα!), δεν μιλά κανείς γι αυτόν και δεν τον μνημονεύει;

Κώστας Γεωργάκης, λοιπόν. Ποιος ήταν ο Κώστας Γεωργάκης;

Φοιτητής της Γεωλογίας από την Κέρκυρα.

Αυτοπυρπολήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1970 στη Γένοβα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το ανελεύθερο καθεστώς που είχε επιβληθεί από τον Απρίλιο του 1967 στην Ελλάδα.

Ήταν τότε, 22 ετών.

Τον Ιούλιο του ’70 αποκάλυψε ανώνυμα, ότι η χούντα των συνταγματαρχών είχε διεισδύσει με ανθρώπους της στις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις της Ιταλίας.

Η ταυτότητά του έγινε όμως γνωστή.

Φοβούμενος για την τύχη της οικογένειάς του στην Ελλάδα αποφάσισε να κάνει μια εντυπωσιακή ενέργεια, που θα προκαλέσει την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για την κατάσταση στην χώρα.

Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 1970, ο Κώστας έγραψε ένα γράμμα στον πατέρα του, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Συγχώρεσε με γι’ αυτό που έκανα και μην κλάψεις. Ο γιος σου δεν είναι ήρωας. Είναι άνθρωπος, όπως όλοι οι άλλοι, ίσως λίγο πιο φοβισμένος. Δεν θέλω να μπείτε σε κίνδυνο από τις πράξεις μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, παρά να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο

Φίλα την γη μας, για μένα. »

Αφού τελείωσε το γράμμα, κατευθύνθηκε σε πλατεία της πόλης.

Άνοιξε τρία μπουκάλια βενζίνης που είχε μαζί του.

Έριξε τη βενζίνη στα ρούχα του. Μετά άναψε το σπίρτο.

Εκείνη την ώρα στην πλατεία βρίσκονταν μια ομάδα εργατών καθαριότητας, οι οποίοι έτρεξαν να βοηθήσουν τον έλληνα φοιτητή.

Όταν έφθασαν κοντά του, οι φλόγες είχαν ήδη τυλίξει το σώμα του.

Ακόμα και έτσι, ο Κώστας Γεωργάκης είχε το κουράγιο να φωνάξει:

«Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα!»

Ο ράφτης πατέρας του, δέχτηκε το επόμενο πρωί ένα τηλεφώνημα :

“Πρέπει να έρθεις. Ο Κώστας χτυπήθηκε από αυτοκίνητο και είναι στο νοσοκομείο…”, του είπαν.

Ο ίδιος λοιπόν, περιέγραφε έτσι την σκηνή όταν τελικά οδηγήθηκε στο νεκροτομείο :

«Ήρθε η ώρα αυτή και με συνόδευσε στο νεκροτομείο ο ιερέας.

Μου ζήτησε ο ιατροδικαστής να κάνω αναγνώριση. Ήταν καμένος, κάρβουνο, καμένος μέχρι και τρία εκατοστά βάθος.

Ναι, αυτό είναι το παιδί μου… Αυτός είναι ο Κώστας μου. Έκανα τον σταυρό μου, τον φίλησα και κατέρρευσα»

Η χούντα δεν επέτρεψε τη μεταφορά της σορού του, παρά μόνο μετά από 4 μήνες(!!!) στη διάρκεια των οποίων η σορός του Κώστα παρέμενε άταφη μέσα σε ένα ψυγείο.

Η πράξη του όμως, αφύπνισε τη διεθνή κοινή γνώμη για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος απαθανάτισε τη θυσία του με τους στίχους του:

«Ήσουν η φωτεινή

περίληψη του δράματός μας.

Στην ίδια λαμπάδα,

τ’ αναστάσιμο φως

κι ο επιτάφιος θρήνος μας…»

Στο σημείο της θυσίας του, στην Γένοβα, υπάρχει σήμερα μια μαρμάρινη στήλη με την επιγραφή στα ιταλικά:

“Η Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα”.

Τον θυμάται; Εσείς, τι λέτε;

Πόσοι δρόμοι στην Αθήνα φέρουν το όνομά του; Το έψαξα: κανένας!

Ένας δρόμος στην Θεσσαλονίκη, ένας στην Κέρκυρα και μια πλατεία πάλι στην Κέρκυρα.

Αυτό είναι όλο, για ένα κράτος όπου δήμαρχοι και άλλοι επίσημοι ονοματοδοτούν δρόμους… πλατείες…γήπεδα, πολλές φορές με αστείες αφορμές και με τον κάθε πρόσκαιρο και ασήμαντο.

Για ένα νέο παιδί που στα 22 του έγινε εκούσια λαμπάδα ελευθερίας, δεν περίσσεψαν πολλά… Δεν πειράζει: οι ήρωες δε νοιάζονται.

Όμως, να, η επιλογή για εκείνα και για εκείνους που διαλέγεις να θυμάσαι και επιλέγεις θρηνήσεις, ίσως να μάρτυρα κάτι για εκείνο που συλλογικά είσαι. Ή, για εκείνο που έχεις καταντήσει.

Αυτή η ανάρτηση λοιπόν, για αυτήν την μνήμη.

Και για την υπενθύμιση, ότι η ελευθερία είναι μαγική γιατί είναι εύθραυστη.

Και η διατήρησή της, δεν έρχεται πάντα δίχως κόστος.

Και πως κανένας άλλος δήθεν “ανώτερος σκοπός” δεν μπορεί να δικαιολογήσει την απώλεια ή την εκούσια παράδοσή της:

ούτε “το καλό του έθνους” , ούτε “η προστασία της θρησκείας μας..”, ούτε “το καλό του λαού και της κοινωνίας”, ούτε μια κάποια “δικαιοσύνη και ισότητα”.

Σε ελεύθερους κόσμους και σε ανοικτές κοινωνίες, όπου η ελευθερία είναι προτεραιότητα, όλα τα άλλα μπορούν να διεκδικηθούν μόνο από τον ελεύθερο άνθρωπο.

Ο μοναδικός ανώτερος σκοπός, είναι η ελευθερία.

Από αυτήν, όλα τα άλλα γεννιούνται. Είναι η μάνα τους.

Για τον Κώστα Γεωργάκη, λοιπόν.

Για τον γενναίο, που υπήρξε “στην ίδια λαμπάδα, το αναστάσιμο φως και ο επιτάφιος θρήνος μας…”

Για αυτόν, τον μεγάλο “αόρατο”.

Το όνομα του συνάδελφου Στάθη Καστρίτη που υπηρέτησε επί σειρά ετών στο κατάστημα Ιτέας πιθανώς το γνωρίζετε μέσα και από τα δημοσιεύματα της ιστοσελίδας μας, αφού έχουμε προβάλει επανειλημμένα την αγάπη του για την υποκριτική και τη συμμετοχή του σε θεατρικές παραστάσεις.

Το όνομα της Ebru Timtik, όμως, μάλλον οι περισσότεροι δεν το αναγνωρίζετε… Πρόκειται για την Τουρκάλα δικηγόρο που πέθανε μετά από 238 ημέρες απεργίας πείνας (4ος κρατούμενος στις τουρκικές φυλακές που πεθαίνει φέτος μετά από απεργία πείνας), έχοντας κατηγορηθεί για σχέσεις με θεωρούμενη από το τουρκικό κράτος τρομοκρατική οργάνωση, επειδή συμπαραστάθηκε στους αγωνιστές ενάντια στο καθεστώς, επειδή ζητούσε μία δίκαιη δίκη, επειδή δεν έσκυψε το κεφάλι….

Ο Στάθης έκανε μία ανάρτηση στη σελίδα του στο facebook, για να θυμόμαστε πάντοτε το όνομα αυτής της σπουδαίας αγωνίστριας : Ebru Timtik !

Η δικηγόρος του λαού που αγωνιζόταν για δίκαιες δίκες

δεν είναι πια εδώ.

Πήγε να βρει τη Χελίν, τον Μουσταφά, τον Ιμπραήμ.

Η Ebru Timtik, η Τουρκάλα αγωνίστρια κατέληξε.

Η απεργός πείνας δεν είναι πια εδώ.

Άλλο δεν άντεξε.

Άντεξε 238 μέρες νηστική. Η νομικός δεν είναι πια εδώ.

Τη σκότωσαν από πείνα, φασισμό κι αδικία.

Γιατί πέθανε η Ebru;

Επειδή ήταν μαχήτρια. Επειδή στήριζε το δίκαιο και τη δικαιοσύνη.

Επειδή ήταν με το μέρος των φτωχών, των εργατών.

Επειδή δεν κοίταζε τη δουλειά της. Έκανε τη δουλειά της.

Υπερασπιζόταν τον λαό, ήταν η δικηγόρος του λαού.

Η δικηγόρος των καταπιεσμένων της Τουρκίας.

Επειδή ήταν η συνήγορος της οικογένειας του Μπερκίν.

Του Μπερκίν Ελβάν, του Κούρδου εφήβου, του Μπερκίν

που δολοφονήθηκε από αστυνομικό στην Κωνσταντινούπολη.

Του Μπερκίν που πέθανε στα 15 του μετά από κώμα 269 ημερών.

Του Μπερκίν που χτυπήθηκε από κάνιστρο δακρυγόνου στο κεφάλι από μπάτσο. Που τον σκότωσε η Τουρκική αστυνομία.

Επειδή ήταν κρατούμενη για περίπου 3 χρόνια.

Επειδή την κατηγόρησαν ως τρομοκράτη.

Επειδή όπως αναφέρει το Λαϊκό Δικηγορικό Γραφείο «υπερασπίστηκε ως συνήγορος, την οικογένεια του Berkin Elvan και της Dilek Doğan, που δολοφονήθηκαν από την Τουρκική αστυνομία, του Hasan Ferit, που δολοφονήθηκε από μαφιόζους, αγωνιζόμενος ενάντια στα ναρκωτικά, τους 301 εργάτες που δολοφονήθηκαν από το κεφάλαιο στα ορυχεία Soma, τους απολυμένους εκπαιδευτικούς, την Nuriye Gülmen και τον Semih Özakça , που απολύθηκαν από το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, καθώς και άλλες υποθέσεις κοινωνικής και ταξικής αδικίας.»

Επειδή μετέτρεψε την απεργία πείνας σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου κι άντεξε 238 μέρες νηστική.

Γιατί πέθανε η Ebru;

Η Ebru πέθανε επειδή τη σκότωσε ο φασισμός γι’ αυτό πέθανε.

Επειδή τη δολοφόνησε ο ιμπεριαλισμός γι’ αυτό πέθανε.

Η Ebru δολοφονήθηκε επειδή αντιστάθηκε.

Η γενναία μαχήτρια πέθανε επειδή ήταν «πάντα στο πλευρό αυτών που δεν έχουν τίποτα και στους οποίους δεν επιτρέπεται καν να απολαύσουν ειρηνικά

το τίποτα που έχουν» όπως είπε κι Λόρκα.

Αλληλεγγύη στους Τούρκους αγωνιστές και αγωνίστριες.

Να θυμάσαι τ’ όνομα της. Ebru. Ebru Timtik.

Αθάνατη συντρόφισσα!

Συνάδελφοι,

Οι ημερομηνίες καταβολής των κύριων συντάξεών μας του Οκτωβρίου είναι οι εξής:

· Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020 για τους συναδέλφους συνταξιούχους που το ΑΜΚΑ τους λήγει σε 1,3,5,7,9

· Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2020 για τους συναδέλφους συνταξιούχους που το ΑΜΚΑ τους λήγει σε 0,2,4,6,8

*Σύμφωνα με τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού, τα αναδρομικά των 11 μηνών ΔΕΝ θα περιλαμβάνονται στις συντάξεις Οκτωβρίου, αλλά θα πιστωθούν εντός του Οκτωβρίου, σε ημερομηνία που αναμένεται να ανακοινωθεί από την κυβέρνηση.

.

Η επικουρική σύνταξη του ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ θα καταβληθεί την Πέμπτη 1 Οκτωβρίου.

Συνάδελφοι,

Με πρόσφατο δημοσίευμά μας (βλ. εδώ) σας είχαμε ενημερώσει ότι η καθυστέρηση στην καταβολή των Επιδομάτων Συμπαράστασης οφειλόταν στην αποχώρηση του αρμόδιου προϊσταμένου και τη μη έγκαιρη αντικατάστασή του από τον ΕΦΚΑ.

Σας ενημερώνουμε ότι, μετά και από ενέργειες του Συλλόγου μας, ο ΕΦΚΑ διόρισε το νέο αρμόδιο προϊστάμενο και ελπίζουμε ότι στο εξής θα διεκπεραιωθεί άμεσα η διαδικασία καταβολής των Επιδομάτων Συμπαράστασης στους δικαιούχους συναδέλφους.