Τη συναδέλφισσα Αναστασία Αναστασίου από την Πάτρα πιθανώς τη γνωρίζετε οι περισσότεροι, καθόσον έχει διατελέσει επί σειρά ετών μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου μας και συνεχίζει μέχρι σήμερα.

Η αγαπητή συναδέλφισσα πάντοτε επιδεικνύει ζήλο στις δράσεις του Συλλόγου μας, με ιδιαίτερη κλίση στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, αφού συμμετέχει ανελλιπώς στις εκδρομές μας, ενώ βέβαια δε χάνει ευκαιρία να μας παρασύρει με το χορό, το κέφι και τη χαρούμενη διάθεσή της!

Η Αναστασία δεν είναι το ίδιο ενεργή βέβαια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά όταν το κάνει, πάντοτε υπάρχει λόγος και οι αναρτήσεις της είναι ενδιαφέρουσες!

Επειδή λοιπόν οι διάφοροι «αστικοί μύθοι» και οι θεωρίες συνωμοσίας ευδοκιμούν και αναπαράγονται με μεγάλη ευκολία – ιδιαιτέρως την εποχή του διαδικτύου – είναι ενδιαφέρον και χρήσιμο να γνωρίζουμε και την… αντίθετη άποψη. Με μία πρόσφατη ανάρτησή της λοιπόν η συναδέλφισσα ανατρέπει μία αληθοφανή ιστορία με εξαιρετικό ενδιαφέρον, που αφορά την υποτιθέμενη ιδιαίτερη σχέση δύο επιφανών ανδρών, του Ουίνστον Τσόρτσιλ και του Αλεξάντερ Φλέμινγκ.

---

Η ιστορία που συνδέει τον γνωστό ερευνητή Αλεξάντερ Φλέμινγκ με τον Άγγλο πολιτικό Ουίνστον Τσώρτσιλ κυκλοφορεί εδώ και αρκετά χρόνια στο διαδίκτυο και είναι ψευδής.

Ο ισχυρισμός που αναπαράγεται στα προαναφερθέντα άρθρα είναι πως ο πατέρας του Φλέμινγκ έσωσε τη ζωή ενός αγοριού το οποίο αποδείχτηκε πως ήταν ο νεαρός Ουίνστον Τσώρτσιλ. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης λοιπόν ο πατέρας του Τσώρτσιλ προσφέρθηκε να δώσει στον γιο του Φλέμινγκ, τον γνωστό ερευνητή Αλεξάντερ Φλέμινγκ ο οποίος αργότερα ανακάλυψε τη πενικιλίνη, το ίδιο επίπεδο εκπαίδευσης που λάμβανε ο γιος του. Το κείμενο των εξεταζόμενων δημοσιευμάτων συγκεκριμένα αναφέρει τα εξής:

Κάποτε ένας φτωχός Σκωτσέζος αγρότης, ενώ καλλιεργούσε το χωράφι του, άκουσε τη φωνή ενός παιδιού που κλαίγοντας ζητούσε βοήθεια…

Αμέσως παράτησε τα εργαλεία του κι έτρεξε προς το μέρος ενός βούρκου, απ’ όπου προέρχονταν οι φωνές. Τι να δει; Ένα τρομοκρατημένο αγόρι, βυθισμένο κιόλας μέχρι τη μέση στη λάσπη, πάλευε μάταια να ελευθερωθεί ουρλιάζοντας. Χωρίς αργοπορία ο αγρότης έσωσε το αγόρι, που σίγουρα θα πέθαινε αργά και βασανιστικά…

Την επομένη, μια φανταχτερή άμαξα με δύο άλογα σταμάτησε μπροστά από την αγροικία του. Κατέβηκε ένας καλοντυμένος ευγενής κύριος, που του συστήθηκε ως ο πατέρας του αγοριού που είχε σώσει ο αγρότης..

– Θα ήθελα να σας ανταμείψω για την πράξη σας, είπε ο κύριος. Σώσατε τη ζωή του γιου μου..!

– Όχι, δεν είναι δυνατόν να πληρωθώ για ότι έκανα, απάντησε ο Σκωτσέζος αγρότης, απορρίπτοντας την προσφορά.
Την ίδια στιγμή, στην πόρτα του χαμόσπιτου εμφανίστηκε ο γιός του αγρότη…

– Αυτός είναι ο γιός σας; Ρώτησε ο καλοντυμένος κύριος.

– Μάλιστα, απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης.

– Θα κάνουμε μια συμφωνία. Αφήστε με να προσφέρω στο γιο σας το ίδιο επίπεδο μόρφωσης που απολαμβάνει ο δικός μου. Αν ο μικρός μοιάζει στον πατέρα του τότε, χωρίς αμφιβολία, μεγαλώνοντας θα γίνει κάτι για το οποίο και οι δυο μας θα υπερηφανευόμαστε.

Έτσι κι έγινε..!

Ο γιος του αγρότη παρακολούθησε τα καλύτερα σχολεία και αποφοίτησε από τη φημισμένη ιατρική σχολή του νοσοκομείου της Αγίας Μαρίας στο Λονδίνο.

Έπειτα από την αποφοίτηση του, ανακάλυψε την πενικιλίνη. Το όνομα του Αλεξάντερ Φλέμινγκ.

Ο γιος του ευγενούς κυρίου, που σώθηκε από το βούρκο, χτυπήθηκε από βαριά πνευμονία μετά από χρόνια.

Ο μόνος τρόπος να σωθεί ήταν τότε η πενικιλίνη..!!!!!

Ποιο ήταν το όνομα εκείνου του ευγενούς κυρίου; Λόρδος Ράντολφ Τσώρτσιλ. Το όνομα του γιού του; Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή. Ο αμόρφωτος αγρότης, πατέρας του πατέρα της πενικιλίνης, έσωσε τη ζωή ενός παιδιού, που, μεγαλώνοντας, θα κυβερνούσε τη Μεγάλη Βρετανία και θα ονομαζόταν, διεθνώς, «Πατέρας της Νίκης» του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η έμπρακτη ευγνωμοσύνη του Λόρδου Ράντολφ Τσώρτσιλ άνοιξε το δρόμο στη δημιουργία του Φλέμινγκ, που ανακάλυψε την πενικιλίνη, που θα έσωζε – για δεύτερη φορά – τη ζωή του γιου του Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Μια θαυμαστή ιστορία δυο διάσημων προσωπικοτήτων, που – κι επειδή ήταν διάσημοι – έγινε γνωστή.

Πραγματικά, ο φτωχός Σκωτσέζος αγρότης έκανε ένα καλό με αγνότητα καρδιάς, χωρίς υπολογισμό, γιατί πίστευε απλά στη δύναμή του. Και το καλό αυτό πήγε ανυπολόγιστα μακριά….

Βασικό πρόβλημα με την ιστορία που αναπαράγεται είναι πως ούτε στη βιογραφία του Τσώρτσιλ ούτε σε αυτή του Φλέμινγκ υπάρχει η οποιαδήποτε αναφορά ή νύξη σε συνάντηση των δυο αντρών σε μικρή ηλικία ούτε πως ο Τσώρτσιλ κινδύνευσε να πνιγεί σε κτήμα της Σκωτίας.

Επιπλέον ο Φλέμινγκ δεν έφυγε ως παιδί απ’ την οικογενειακή φάρμα επειδή ήθελε να γίνει γιατρός. Συγκεκριμένα μετακόμισε στα 14 στο Λονδίνο όπου ο μεγαλύτερος αδερφός του σπούδαζε Ιατρική. Ο ίδιος σπούδασε στη Βασιλική Πολυτεχνική Σχολή, ενώ αφού πήρε το πτυχίο του, και μετά από παραίνεση του αδερφού του, εργάστηκε ως υπάλληλος σε ναυτιλιακή εταιρία για μερικά χρόνια. Αργότερα μπήκε στον στρατό της Σκωτία κατά το πόλεμο του Boer και μετά από όλη αυτή τη διαδρομή αποφάσισε να δοκιμάσει την ιατρική σχολή και πάλι μετά από παραίνεση του αδερφού του. Οι σπουδές του μάλιστα χρηματοδοτήθηκαν εν μέρει από κληρονομιά 250 λιρών που έλαβε από έναν θείο του, όχι από δωρεά του Ράντολφ Τσώρτσιλ.

Όσων αφορά την ιστορία με τη πνευμονία, πρόκειται για περιστατικό το οποίο έλαβε χώρα το 1943. H αγωγή που έλαβε ήταν σουλφαδιαζίνη και συνεχής παρακολούθηση από εξειδικευμένο προσωπικό υπό την επίβλεψη των Sir Charles Wilson, Dr Geoffrey Marshall, Lionel Whitby και Robert Dre. Επομένως ο Φλέμινγκ δεν ήταν παρών ούτε τον συμβουλεύτηκαν όταν ο Τσώρτσιλ διαγνώστηκε με πνευμονία, ενώ το φάρμακο που χρησιμοποιήθηκε για να τον βοηθήσει δεν ήταν η πενικιλίνη.

Εν κατακλείδι τα διαθέσιμα στοιχεία δε συνηγορούν υπέρ του ισχυρισμού ότι οι δυο άντρες γνωρίστηκαν σε μικρή ηλικία ούτε πως ο πατέρας του Τσώρτσιλ ευθύνεται για την εκπαίδευση που έλαβε ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ. Οι αναφορές που γίνονται στα σχετικά άρθρα λοιπόν δε στηρίζονται σε αξιόπιστες πηγές και έρχονται σε αντίθεση με τις βιογραφίες των πρωταγωνιστών.

Πηγή : https://www.ellinikahoaxes.gr/

Πολλοί από εσάς, ιδιαίτερα οι συνάδελφοι της Θεσσαλονίκης, πιθανώς να γνωρίζετε τον αγαπητό συνάδελφο Γιώργο Μαρωνίδη, ο οποίος υπηρέτησε στα καταστήματα Θεσσαλονίκης στην Επταλόφου, το Λαγκαδά, την Καλαμαριά, τη Μητροπόλεως και την Εγνατίας και πράγματι απολαμβάνει ευρείας εκτίμησης στην Ιονική Οικογένεια, αφού είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος και χαρακτήρας που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο στην πορεία του στην τράπεζα όσο και στη συνέχεια, μέχρι και σήμερα.

Το παρόν όμως δημοσίευμα, επιθυμεί να εστιάσει και να αναδείξει την υπέροχη σύζυγό του, τη Σοφία Μαρωνίδη. Μία γυναίκα ζωντανή, αυθόρμητη, δημιουργική, με έντονη πολιτιστική και κοινωνική δράση. Το πάθος της είναι η ζωγραφική, η ποίηση, η πεζογραφία, τα οποία συχνά συνδυάζει και χρησιμοποιεί σε δημιουργίες και θεατρικές παραστάσεις για παιδιά, τα οποία υπεραγαπά.

Οι περισσότεροι γνωρίσαμε τη Σοφία μέσα από την ενθουσιώδη συμμετοχή της στις εκδρομικές δραστηριότητες του Συλλόγου, όπου μας εξέπληξε με τις πρωτοβουλίες, το πνεύμα και τη συντροφιά της! Στην πρόσφατη εκδρομή μας, μάλιστα, στη Βόρειο Ιταλία είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και ένα από τα παραμύθια που έχει γράψει, αφήνοντάς μας άφωνους!

Αυτήν την ευκαιρία βέβαια, δε γινόταν να την αφήσουμε να πάει χαμένη και καθώς θεωρούμε τη Σοφία πλέον αναπόσπαστο μέλος της Ιονικής Οικογένειας, θα παρουσιάζουμε στην ιστοσελίδα μας διάφορες δημιουργίες της και είμαστε σίγουροι ότι κι εσείς θα εκτιμήσετε το έργο της.

Ακολουθεί το διδακτικό για μικρούς και μεγάλους παραμύθι που ακούσαμε στην εκδρομή, με τη Σοφία να μας εκμυστηρεύεται ότι όταν της το ζητάνε τα παιδιά, πλάθει δικά της παραμύθια, καθώς μ’αυτόν τον τρόπο μπαίνει στον κόσμο τους, που είναι τόσο μαγικός…

 .

---

. 

Ο ΗΛΙΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΛΙΑΣ

—Παίζουμε κρυφτό; ρώτησε ο ήλιος τα σύννεφα.

—Ναι! Απάντησαν εκείνα κι έτρεξαν να κρυφτούν.

Αφού μέτρησε ο ήλιος ως το δέκα φώναξε:

-Φτου και βγαίνω!

Πήγε πέρα δώθε μερικές φορές περιμένοντας, αλλά εκείνα άφαντα!

Καθώς κουράστηκε όρθιος τόση ώρα, έχει βλέπεις και πλατυποδία στο δεξί του πόδι, κάθησε να ξεκουραστεί σ’έναν μετεωρίτη μεγάλο σαν τον Όλυμπο!

Ίσα που τον πήρε ο ύπνος όταν άκουσε ένα μουγκρητό:

—Έι…τι κάνεις εκεί;

Δεν ξέρεις οτι η κόλλα που με κρατάει στερεωμένο εδώ πάνω δεν είναι αντοχής;
Ορίστε! Μου την έλιωσες και τώρα κινδυνεύω να πέσω στη γη και να γίνω κομματάκια. Ρωτάς πώς θα επιβιώσω εκεί με τέτοια μόλυνση;

Ο ήλιος πετάχτηκε επάνω λέγοντας:

—Συγνώμη φίλε μου αλλά να…μ’έστησαν τα σύννεφα.
Δεν είναι να παίζεις μαζί τους, είναι πολύ αφηρημένα. Σίγουρα κάπου θα τράκαραν πάλι με τα όνειρα των ανθρώπων που επιστρέφουν πίσω τέτοια ώρα ξενυχτισμένα και μεθυσμένα και τώρα θα ζητάνε εξηγήσεις για το ποιός φταίει. Ξέρεις, το παίζουν και ονειροκρίτες. Με πλαστό πτυχίο βέβαια!

Άσε που όταν βρούν τα δύσκολα, πέφτουν βροχή τα δάκρυά τους και πάντα μου ζητάνε κανένα ρουσφετάκι για να νιώσουν καλά.

—Χαχαχα γέλασε ο μετεωρίτης. Αν και πυρωμένος, λές ώρες ώρες κάτι κρυάδες… Νάσαι καλά! Ξαναπάγωσες την κόλλα μου!

Εγώ είμαι σίγουρος πως σκάλωσαν σε κείνα τα σύγχρονα μεγάλα ζώδια που έστειλαν οι άνθρωποι εδώ να μας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Δορυφόρους τα λένε.

—Άστα φίλε, πώς μπλέξαμε έτσι με δαύτους; είπε ο ήλιος θυμωμένος.
Έτσι όπως πάμε με τις επινοήσεις τους θα ανέβει η ανεργία μας στα ύψη, θα μας πιάσει και μας η κρίση και δεν θα έχουμε τα προς το ζήν. Ήδη κάποιοι συνάδελφοί σου λιμοκτονούν και γκρεμοτσακίζονται ομαδικά στον κάτω κόσμο… Και το ωραίο είναι πως οι εκεί κάτω, αυτό το περιμένουν πως και πως για να κάνουν ευχές. Μη χειρότερα! Θα έχουν τα ψυχολογικά τους δεν το συζητώ.

Έχεις και τον αέρα να σφυρίζει αδιάφορα την ώρα που μας ταλανίζουν τόσο καυτά θέματα…

Το δε φεγγάρι αν και μέλος του συνδικαλιστικού κινήματος, κάθε φορά που αλλάζουμε βάρδια, αντί να ρίχνεται στον αγώνα, πάει και αράζει σε κάτι στίχους τραγουδιών. Κακό πράμα η ωραιοπάθεια και η έπαρση παιδί μου.

Εκείνος όμως που μου σπάει τα νεύρα, είναι ο ρατσιστής ο Κρόνος. Έχει φράξει το οικόπεδό του με δακτύλιους και δεν αφήνει να περάσει ούτε κουνούπι μετανάστης. Θα μου πείς, αυτός δεν ταιριάζει με τα παιδιά του…

—Αμ’το άλλο πού το πάς; είπε με αγωνία ο μετεωρίτης. Έχεις υπ’όψιν σου πως όλοι οι θεοί εδώ πάνω στα εξοχικά τους είναι αγανακτισμένοι επειδή δεν τους έμεινε ούτε μια κανάτα νέκταρ; Σκέφτονται να κάνουν διαδήλωση, που την οργανώνουν ο Ερμής και η Αφροδίτη και θα πάρουν όλοι μέρος εκτός απο τον Άρη. Αυτός το μυαλό του το έχει στον πόλεμο. Ρίχνει τις βόμβες του εκεί κάτω, πότε εδώ, πότε εκεί και χαίρεται σαν μωρό παιδί μ’αυτό του το παιχνίδι.

—Αυτός κι αν έχει τα ψυχολογικά του απάντησε ο ήλιος. Όσο για τους θεούς, απορώ τί το θέλουν το νέκταρ. Ετούτοι είναι ζαλισμένοι έτσι κι αλλιώς, αφού γυρίζουν συνεχώς γύρω μου.

—Ε.. καλά Ήλιε μου! Εσύ είσαι πάνω και απο τον Δία! Είσαι το κέντρο του κόσμου λέμε! Θεός και βασιλιάς μαζί!

—Απαπα! Τί υπονοείς; πως έχω τα ίδια γονίδια με την Ελισσάβετ της Αγγλίας; Αν είναι δυνατόν! Με κόβεις για γαλαζοαίματο; Στην οικογένειά μου μόνο το χρώμα της φωτιάς κυλάει στις φλέβες μας, αναντάμ παπαντάμ.

Άλλωστε εγώ είμαι γεννημένος για όλο τον κόσμο και δεν μου αρέσουν τα παλάτια και οι αυλικοί. Αυτοί είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά. Να δείς πως θα μας χρεωκοπήσουν και θα μπούμε στα μνημόνια.

Αχ! Σε τί κόσμο ζούμε…

Όμως εγώ ως πηγή φωτός είμαι αισιόδοξος! Ελπίζω πως σε εννιακόσια εννενήντα δύο τρισεκατομύρια χρόνια που εμείς δεν θα ζούμε, κάτι θα αλλάξει!

Όμως ξέρεις κάτι; Πολύ φλύαροι είμαστε βρε αδερφέ! Μ’αυτά και μ’αυτά έχασα το παιχνίδι μου! Μόνο το παιχνίδι θα μας σώσει!

Άντε γειά και αν δείς τα σύννεφα δώσε χαιρετίσματα!

Α… και πού είσαι… Αν τύχει και νιώσεις μετέωρος στον ιδιωτικό τομέα, να μου το πείς να σε βολέψω στο δημόσιο…
Έτσι κι αλλιώς πρέπει να ενισχύσω την παραγωγή ενέργειας, για να μπορώ να τροφοδοτώ τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια εκεί κάτω.

Άρχισαν βλέπεις να καταλαβαίνουν οι γήινοι πως όλα τα συστήματα είναι αποτυχημένα, εκτός απο το “ ηλιακό “ Μόνο με εμάς θα δούνε φως στο τούνελ!

Από εκείνη τη μέρα, Τρίτη δώδεκα Μαρτίου του εννέα χιλιάδες εννιακόσια ενενήντα εννιά, ( Π.Χ μάλλον ) ο κόσμος δεν άλλαξε ακόμα, όμως ο ήλιος γελαστός, συνεχίζει το παιχνίδι του στην αλάνα τ’ουρανού!

Σοφία Μαρωνίδη

 

 

Κάνοντας μία «βόλτα» στο facebook της συναδέλφισσας Μαργαρίτας Αντωνοπούλου που υπηρέτησε στο Κεντρικό και τα καταστήματα Αγίου Ανδρέα Πατρών, Καρόλου Πατρών, Αγίας Παρασκευής, Νέου Ψυχικού και Ραφήνας, μπορεί κανείς γρήγορα να συνειδητοποιήσει πόσο την απασχολεί η δύσκολη κοινωνική πραγματικότητα. Η Μαργαρίτα εκφράζει τις ευαισθησίες της και ελπίζει να αγγίξει και τους γύρω της.

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που χάνονται στον υγρό τάφο του Αιγαίου, οι αθώες ψυχές των παιδιών που δε θα καταφέρουν να ζήσουν τη ζωή τη δική μας, δεν είναι μία μακρινή πραγματικότητα. Συμβαίνει δίπλα μας, στη χώρα μας και έχουμε όλοι το μερίδιο ευθύνης μας, όσο σιωπούμε και δεν αντιδρούμε.

Γιατί είναι σίγουρο πως αν ήταν τα δικά μας παιδιά, θα κάναμε το παν για να αποφύγουν αυτήν τη φρικτή μοίρα. Αν όμως δεν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το ίδιο και για τα παιδιά των άλλων, των «ξένων» και συνεχίζουμε να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια, τότε είναι βέβαιο ότι έχουμε πάρει τη ζωή μας λάθος και πρέπει να αλλάξουμε ζωή, για να σωθούν έστω και καθυστερημένα οι αθώες ψυχές που συνεχίζουν να βασανίζονται και να κινδυνεύουν…

Η συγκινητική και αφυπνιστική ανάρτηση της Μαργαρίτας με ένα ποίημα του Sergio Guttilla, δεν αφήνει καμία αμφιβολία περί τούτου:

.

Αν ήταν ο γιος σου

θα γέμιζες την θάλασσα με πλοία

από οποιαδήποτε σημαία.

Κι όλοι μαζί θα γινόσασταν γέφυρα,

ποτέ δεν θα τον αφήνατε μόνο του

θα σκιάζατε το πρόσωπό του

για να μην το κάψει ο ήλιος,

για να μην βραχεί από το αλμυρό νερό.

Αν ήταν ο γιος σου

θα έπεφτες στην θάλασσα

θα σκότωνες τον ψαρά που δεν δάνειζε το σκάφος,

θα φώναζες για βοήθεια,

θα χτυπούσες τις πόρτες της κυβέρνησης

για να διεκδικήσεις τη ζωή του.

Αν ήταν ο γιος σου θα πενθούσες,

θα μισούσες τον κόσμο, θα μισούσες τα λιμάνια

αυτούς που σας κρατούν μακριά .

Αν ήταν ο γιος σου, θα τους έλεγες

απάνθρωπους, δειλούς,

θα τους έφτυνες,

θα τους έσπαζες τα μούτρα

θα ήθελες να τους πνίξεις όλους

στην ίδια θάλασσα.

Αλλά μην ανησυχείς…

Δεν είναι ο γιος σου…

Μπορείς να κοιμηθείς ειρηνικά

και πάνω από όλα ασφαλής.

Δεν είναι ο γιος σου.

είναι απλά το παιδί της χαμένης ανθρωπότητας

της βρόμικης ανθρωπότητας,

που δεν κάνει θόρυβο.

Δεν είναι ο γιος σου.

κοιμήσου ειρηνικά

δεν είναι δικός σου.

Όχι ακόμα…

.

Sergio Guttilla (Μετάφραση και απόδοση από τα Ιταλικά : Αγγελική Ροσμαράκη )

Έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 95 ετών ο συνάδελφός μας Γιώργος Παπανικολάου, ο οποίος είχε υπηρετήσει επί σειρά ετών στο κεντρικό ταμείο του Κεντρικού καταστήματος. Ο Γιώργος διακρινόταν από το ήθος, τη συνέπεια και την εργατικότητα και σίγουρα όλοι όσοι είχαν την τιμή να συνυπηρετήσουν μαζί του θα τον θυμούνται με τις καλύτερες αναμνήσεις, καθόσον ήταν ένας εξαίρετος συνάδελφος που έχαιρε της εκτίμησης και της αγάπης όλων των συναδέλφων που συνεργάστηκαν μαζί του στην τράπεζα.

Εκ μέρους σύσσωμης της Ιονικής Οικογένειας εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στον ανιψιό του, συνάδελφό μας, Στάθη Σωτηρόπουλο και στους οικείους του εκλιπόντος.

Η εξόδιος ακολουθία του συναδέλφου γίνεται σήμερα, Τρίτη 29 Οκτωβρίου, στο Κοιμητήριο Νέας Ερυθραίας στις 12 το μεσημέρι.

Καλό ταξίδι Γιώργο!

Ψήφισμα για τον χαρακτηρισμό της 28ης Οκτωβρίου, ως «Ημέρα του Όχι», κατέθεσαν στη Βουλή των Αντιπροσώπων οι Ελληνοαμερικανοί βουλευτές Κρις Πάππας, Τζον Σαρμπάνης και Γκας Μπιλιράκης, στο οποίο υπογραμμίζουν την καθοριστική συμβολή της Ελλάδας στον αγώνα εναντίον των δυνάμεων του Αξoνα.

Τονίζοντας ότι το πρωτοφανές πνεύμα και θάρρος των Ελλήνων κατάφερε να αλλάξει την τροχιά της ιστορίας, ο βουλευτής Κρις Πάππας από το Νιου Χαμσάιρ σημείωσε ότι είναι υπερήφανος που ηγείται αυτού του ψηφίσματος, το οποίο «μας επιτρέπει να σταθούμε με τους Έλληνες συμμάχους μας και να γιορτάσουμε τις κοινές μας δημοκρατικές αξίες».

Κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος, ο βουλευτής Τζον Σαρμπάνης από το Μέριλαντ δήλωσε ότι είναι ιδιαίτερα υπερήφανος που συμμετέχει σε ένα ψήφισμα που αποδίδει «φόρο τιμής» στο τολμηρό «Όχι» και τον ηρωισμό του ελληνικού λαού.

«Το παράδειγμα που έθεσαν, τότε και τώρα, χρησιμεύει ως φάρος ελπίδας για ελευθερία και δημοκρατία σε ολόκληρο τον κόσμο», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Τέλος, ο βουλευτής Γκας Μπιλιράκης από την Φλόριντα ανέφερε πως το συγκεκριμένο ψήφισμα γιορτάζει την εσωτερική δύναμη και το αμείλικτο πνεύμα των Ελλήνων και συμβολίζει τη δέσμευση των δύο χωρών να αντιμετωπίσουν την αδικία και την τυραννία.

Όπως σημείωσε «δεν πρέπει ποτέ να αφήσουμε τις μελλοντικές γενιές να ξεχάσουν την πλούσια πολιτιστική μας κληρονομιά, η οποία καθορίζει ποιοι είμαστε ως λαός και βοηθάει να πορευτούμε προς τα εμπρός».

---

28η Οκτωβρίου Ημέρα του ΟΧΙ

Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 για παράδοση της χώρας μας.

Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940 που εξελίχθηκε στο απλησίαστο έπος του ελληνικού λαού, που πάλεψε και κατανίκησε το μεγαθήριο για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του. 

Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα και την Κύπρο κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία. Επίσης, σε πολλές χώρες του κόσμου, ελληνικές κοινότητες γιορτάζουν την Επέτειο του Όχι.

Πηγή : newsbomb.gr

ΟΥΝΑ ΦΑΤΣΑ, ΟΥΝΑ ΡΑΤΣΑ! Την «ορθότητα» του γνωστού γνωμικού για τις ομοιότητες Ελλήνων και Ιταλών αποφασίσαμε να διερευνήσουμε στην ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Μετά λοιπόν από την περυσινή εκπληκτική μας εκδρομή στη Νότιο Ιταλία και τη Σικελία, για να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα των γειτόνων, εκδράμαμε και στη Βόρειο Ιταλία με τις πανέμορφες πόλεις, τα εκπληκτικά τοπία και τις παραδεισένιες λίμνες!

Και δεν το μετανιώσαμε βέβαια, αφού η 9ήμερη εκδρομή του Συλλόγου μας (12-20/10) προσέφερε στους συμμετέχοντες αξέχαστες στιγμές και εμπειρίες ζωής!

---

Σάββατο 12/10

Στο καθιερωμένο μας ραντεβού νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου κάτω από τα γραφεία του Συλλόγου μας στην πλατεία Κοτζιά, η αδημονία όλων ήταν έκδηλη. Τα πηγαδάκια έδιναν κι έπαιρναν μέχρι να ανεβούμε στο πούλμαν και να ξεκινήσουμε για την Πάτρα όπου θα επιβιβαζόμασταν με τελικό προορισμό την Ανκόνα. Στην πορεία προς την Πάτρα, επιβιβάστηκε ο αγαπητός συνάδελφος Τάσος Γεώργας που για μία ακόμα φορά μας προμήθευσε με εξαιρετικά σταφύλια, τα οποία απολαμβάναμε σε όλη την εκδρομή!

Μία μικρή… αναποδιά λόγω της καθυστέρησης του πλοίου δε μας χάλασε τη διάθεση αφού μάλιστα αποδείχθηκε ότι η «κακή» τύχη εξαντλήθηκε σε αυτό το περιστατικό, καθώς σε όλη την υπόλοιπη εκδρομή τα πάντα κύλησαν ιδανικά! Όταν εν τέλει τακτοποιηθήκαμε στο πλοίο και τις καμπίνες μας η νύχτα είχε ήδη κάνει τη εμφάνισή της προ πολλού, αλλά το κέφι και η καλή διάθεση μας οδήγησαν στο σαλόνι του πλοίου, όπου με τη συναδέλφισσα Αναστασία Αναστασίου, όπως πάντα, να σέρνει το χορό, «στήσαμε» ένα μικρό γλεντάκι με τα απαραίτητα «σύνεργα» και το συνάδελφο Πλούταρχο Κούσουλα να μας διασκεδάζει με τη μοναδική φωνή και τις εκπληκτικές ερμηνείες του και το συνάδελφο Ιπποκράτη Ξυλά να έχει πιο περιορισμένη συμμετοχή λόγω ενός ελαφρού κρυώματος που τον ταλαιπώρησε. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν… αφήσαμε το πλοίο να ησυχάσει και αποσυρθήκαμε στις καμπίνες μας…

Βέβαια, τις πρώτες πρωινές ώρες επιβιβάστηκαν στην Ηγουμενίτσα και οι συνάδελφοί μας της Βόρειας Ελλάδας που είχαν έρθει με πούλμαν από τη Θεσσαλονίκη.

Αναχώρηση 

Εν πλω για Ανκόνα

.

Κυριακή 13/10

Το πρωινό μας βρήκε πλέον όλους μαζί και η πλήρης ομάδα της ΙΟΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ήταν πλέον έτοιμη για να εξερευνήσει τον ιταλικό βορρά, αφού πλέον σιγά σιγά περνούσαμε και στα χωρικά ύδατα της γείτονος χώρας. Βέβαια, ακόμα είχαμε αρκετές ώρες ταξιδιού μέχρι την αποβίβαση, ωστόσο, όταν έχεις την καλύτερη παρέα, κάθε στιγμή μετατρέπεται σε απόλαυση. Αφού φάγαμε όλοι μαζί το μεσημεριανό μας, συνεχίσαμε από εκεί που είχαμε μείνει το προηγούμενο βράδυ τη διασκέδασή μας με τον ακούραστο Πλούταρχο να δίνει τον τόνο και να μας χαρίζει ένα ακόμα καταπληκτικό σόου!

Το βράδυ πλέον, αντικρίσαμε το λιμάνι της Ανκόνας και αμέσως μετά την αποβίβαση οδεύσαμε αμέσως προς τη Βερόνα όπου φτάσαμε πολύ αργά το βράδυ και τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο μας. Το πρόγραμμά μας βέβαια είχε πάει λίγο πίσω λόγω της καθυστέρησης του πλοίου, αλλά αυτό δε μας πτόησε σε καμία περίπτωση…

Επιβίβαση συναδέλφων Βόρειας Ελλάδας στην Ηγουμενίτσα

Ανκόνα

.

Δευτέρα 14/10

Η γλυκιά προσμονή της γνωριμίας με τους νέους προορισμούς μας ήταν διάχυτη και μετά το πρωινό μας ξεκινήσαμε την περιπλάνησή μας, πάντοτε με το μόνιμο συνοδό-ξεναγό μας.

Πρώτος σταθμός η μικρή, γραφική, μεσαιωνική κωμόπολη Σιρμιόνε. Κάναμε τη βόλτα μας στα στενά σοκάκια της ανάμεσα στα περιποιημένα σπίτια που ήταν κατάφυτα με λουλούδια και βουκαμβίλιες που τυλίγουν θαρρείς κάθε σπιθαμή της πόλης! Το Σιρμιόνε περιβάλλεται κυριολεκτικά από την πρώτη από τις λίμνες που γνωρίσαμε, τη μαγευτική λίμνη Γκάρντα (τη μεγαλύτερη της Ιταλίας), καθώς είναι χτισμένο σε μία μικρή χερσόνησο μέσα στη λίμνη. Στα γαλήνια νερά της λίμνης καθρεπτίζονται οι πλαγιές των παρακείμενων Άλπεων που σε συνδυασμό με τα μεγαλοπρεπή μεσαιωνικά κτίσματα του ιστορικού κέντρου της πόλης, δημιουργούν έναν αξέχαστο συνδυασμό που ζωντανεύει τις περιγραφές για τις μεσαιωνικές πόλεις των Ιπποτών!

Η παρθενική μας επαφή με την περιοχή μας είχε ήδη ανταμείψει άκρως ικανοποιητικά, αλλά τα καλύτερα έρχονταν, αφού επόμενος σταθμός μας ήταν η περίφημη Βενετία! Η πόλη των δόγηδων και των ερωτευμένων μας υποδέχτηκε στα κανάλια της για να την ερωτευτούμε κι εμείς με τη σειρά μας! Αφού μπήκαμε στην πλωτή πολιτεία με το βαπορέτο, επισκεφθήκαμε τα παγκοσμίως φημισμένα εργαστήρια Μουράνο. Μάλιστα, μας έγινε μία επίδειξη της διαδικασίας μετατροπής του γυαλιού ώστε να μεταμορφωθεί στα πανέμορφα κομψοτεχνήματα Μουράνο, στα οποία πολλοί συνάδελφοι δεν αντιστάθηκαν, αγοράζοντας ενθύμια για την πατρίδα…

Η ξενάγησή μας συνεχίστηκε στη διάσημη Γέφυρα των Στεναγμών η οποία οδηγούσε σε μία φοβερή φυλακή (εξ ου και το όνομα, από τους στεναγμούς των φυλακισμένων και τα ουρλιαχτά όσων βασανίζονταν), για να καταλήξουμε στην τεράστια πλατεία του Αγίου Μάρκου με τον ομώνυμο επιβλητικό ναό και τα περίφημα άλογα, στην οποία απλώνονται οι καφετέριες που γεμίζουν το χώρο με μουσικές και κατακλύζονται κάθε εποχή του χρόνου από τουρίστες. Στην απολαυστική περιήγησή μας στη Βενετία επισκεφθήκαμε ακόμα και τον πύργο του Ρολογιού των Μαυριτανών, την ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, ενώ βέβαια περιλάμβανε και τη βόλτα μας με γόνδολες στα γραφικά κανάλια κάτω από τις τοξωτές γέφυρες που ενώνουν τα 119 νησιά που αποτελούν την πολιτεία της Βενετίας. Καθώς η μέρα μας άφηνε και τελείωνε αυτή η ονειρεμένη επίσκεψη, αφήσαμε μαγεμένοι την πόλη των δόγηδων, η οποία πράγματι ανταποκρίνεται πλήρως στη φήμη της, για να πάρουμε το δρόμο προς τη Βερόνα.

Η πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας μας υποδέχθηκε φωτισμένη με τη βραδινή της φορεσιά, τονίζοντας τα πανέμορφα αξιοθέατά της. Τα κάστρα, η μεγάλη αρένα στο κέντρο της πλατείας, οι όμορφοι πεζόδρομοι και τα όμορφα κτίρια. Μία πραγματικά όμορφη πόλη που μας γέννησε την επιθυμία να γίνουμε μόνιμοι κάτοικοι για μία καλύτερη ποιότητα ζωής! Εννοείται ότι περάσαμε και από το αρχοντικό των Καπουλέτων, όπου, σύμφωνα με το μύθο που έπλασε ο Ουίλιαμ Σέξπιρ, η Ιουλιέτα έβγαινε στο μπαλκόνι για να συναντήσει τον αγαπημένο της Ρωμαίο… Οι όμορφες εικόνες από την πόλη της Βερόνας μας συνόδευσαν μέχρι το ξενοδοχείο, όπου δειπνήσαμε και γεμίσαμε τις μπαταρίες μας για την επόμενη μέρα της εκδρομής μας…

Σιρμιόνε – Λίμνη Γκάρντα

Βενετία

Βερόνα

.

Τρίτη 15/10

Το πρωί, αναχωρήσαμε με προορισμό τις διάσημες λίμνες της βόρειας Ιταλίας. Πρώτος σταθμός η Όρτα με το παραδεισένιο νησάκι στη μέση της λίμνης, απέναντι ακριβώς από τη μεσαιωνική πόλη της Όρτας. Οι πανέμορφες βίλες στην άκρη της λίμνης «πνιγμένες» μέσα στα λουλούδια συνδυάζουν υπέροχα τη φύση με την αίσθηση της πολυτέλειας. Στην παραλίμνια ομώνυμη πόλη μας μετέφερε ένα μικρό τρενάκι και κοιτάζοντας έξω τις από τα παράθυρα  τη βροχή που έπεφτε, νοερά είχαμε μεταφερθεί σε μία άλλη εποχή μέσα σε αυτό το πανέμορφο μεσαιωνικό τοπίο. Aντικρίζοντας το πανέμορφο τοπίο, ο καταπληκτικός, αλλά συνήθως σοβαρός, οδηγός μας κ. Άλκης Παπαγιάννης απήγγειλε ένα όμορφο στίχο :

«Στην Όρτα σε αντίκρισα μία μέρα βροχερή

και χάραξες στα μάτια μου την πιο γλυκιά μορφή!»

Μπορεί ο βροχερός καιρός να μην ενδεικνυόταν για βόλτες, αλλά υπήρχαν κάποιοι τολμηροί που τον αψήφησαν, ενώ οι περισσότεροι απολαύσαμε τον καφέ μας στις παραλίμνιες καφετέριες.

Αφήνοντας την Όρτα, κατευθυνθήκαμε στην ακόμα πιο εντυπωσιακή – όπως αποδείχθηκε – λίμνη Στρέζα! Όλη η διαδρομή μέχρι ήταν γεμάτη από πανάκριβα ξενοδοχεία πολυτελείας και βίλες ασύλληπτης ομορφιάς, κάνοντας αμέσως αισθητές τις διαφορές Βορρά – Νότου από το περυσινό ταξίδι μας στη Νότιο Ιταλία και τη Σικελία. Στη Στρέζα συναντήσαμε επίσης τα όμορφα νησάκια Μπορουμάν, τα οποία μέσα στο ομιχλώδες τοπίο, πράγματι φάνταζαν βγαλμένα από όνειρο. Μάλιστα, το ομιχλώδες, βροχερό τοπίο ενέπνευσε τη συναδέλφισσα Ελένη Κλεάνθη να απαγγείλει ποιήματα και πεζογραφήματα της Σοφίας Μαρωνίδη, συζύγου του συνάδελφου Γιώργου Μαρωνίδη, τα οποία θα παρουσιάσουμε τις επόμενες μέρες από την ιστοσελίδα μας!

Αργά το απόγευμα αφήσαμε πίσω τα πανέμορφα τοπία που μας προσέφεραν οι λίμνες και οδεύσαμε προς την πρωτεύουσα της ιταλικής μόδας, το Μιλάνο. Ένα χαρακτηριστικό όλων των πόλεων που επισκεφθήκαμε στην εκδρομή μας είναι τα τείχη που τις περιβάλλουν και η μεγαλούπολη του ιταλικού βορρά δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

Αφού βγήκαμε από τα τείχη και μας άφησε το πούλμαν, αντικρίσαμε ένα εντυπωσιακά μεγάλο συντριβάνι. Περπατώντας στον πεζόδρομο που ακολουθούσε, ξεπρόβαλε μπροστά μας το Ντουόμο, το σύμβολο της πόλης, ο τεράστιος καθεδρικός ναός, αφιερωμένος στη γέννηση της Θεοτόκου. Πρόκειται για έναν τεράστιο γοτθικού τύπου καθεδρικό, με περισσότερο από 2.000 αγάλματα να τον διακοσμούν εξωτερικά, που χρειάστηκε περίπου 6 (!) αιώνες για να ολοκληρωθεί! Είναι η μεγαλύτερη εκκλησία στην Ιταλία (ο Άγιος Πέτρος στο Βατικανό βέβαια είναι ανεξάρτητο κράτος) και τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο. Πράγματι, από όποια μεριά και αν το κοιτάξαμε, φάνταζε πραγματικά εντυπωσιακά τεράστια. Σύντομα μάλιστα, καθώς είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει, άναψαν τα φώτα και το θέαμα έγινε ακόμα πιο εντυπωσιακό.

Το Μιλάνο βέβαια φημίζεται για την αγορά του και στη συνέχεια διασχίσαμε την εμπορική του στοά με το φαντασμαγορικό, γυάλινο ουρανό, για να καταλήξουμε στην πλατεία της περίφημης Σκάλας του Μιλάνου, όπου κάποτε διέπρεπε η Μαρία Κάλλας. Αφού κάναμε τις βόλτες και τα ψώνια μας (δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά στην πρωτεύουσα της μόδας…) και απολαύσαμε καταπληκτικά, χειροποίητα παγωτά από μία παραδοσιακή gelateria (παγωτοπωλείο), πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο μας λίγο έξω από την πόλη.

 Όρτα

Στρέζα

Μιλάνο

Μιλάνο ξενοδοχείο

.

Τετάρτη 16/10

Μετά το πρωινό μας κατευθυνθήκαμε βόρεια για να επισκεφθούμε την λίμνη Κόμο με την ομώνυμη πόλη, η οποία αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό από την αρχαιότητα!  Και όχι άδικα, αφού αντικρίσαμε μία πολύ όμορφη παραλίμνια πόλη σε μία γοητευτική τοποθεσία. Ό καιρός αυτή τη φορά ήταν σύμμαχός μας και κάτω από τον ηλιόλουστο ουρανό κάναμε τις βόλτες μας, χαλαρώσαμε στις καφετέριές της, ενώ κάποιοι δε ν παρέλειψαν να ανεβούν με το τελεφερίκ στο καφέ που υπήρχε στο υψηλότερο σημείο της βουνοπλαγιάς.

Η περιπλάνησή μας στα σύνορα με την Ελβετία είχε ως αποτέλεσμα… να περάσουμε στη χώρα της σοκολάτας και των ρολογιών! Προορισμός μας μέσω μία πολύ μεγάλης γέφυρας που σου κόβει την ανάσα, η εντυπωσιακή λίμνη Λουγκάνο η οποία περιβάλλεται από τα αλπικά βουνά, τα οποία καταλήγουν κυριολεκτικά να βυθίζονται μέσα της. Η ομώνυμη πόλη αναδύει μία τελείως διαφορετική αίσθηση πολυτέλειας σε σχέση με τις παραλίμνιες ιταλικές πόλεις. Αρκετοί επιβιβαστήκαμε σε ένα τρενάκι που κάνει το γύρο της πόλης, ενώ κάποιοι πρόλαβαν να απολαύσουν μερικές από τις τοπικές νοστιμιές στην κεντρική πλατεία και βέβαια οι περισσότεροι προμηθευτήκαμε ελβετικές σοκολάτες για να πάρουμε δύναμη για την αναχώρησή μας προς τα νότια και την Ιταλία…

Ήταν ήδη βραδάκι όταν φτάσαμε στο Μοντεκατίνι, μία πόλη έξω από τη Φλωρεντία, στην οποία δειπνήσαμε και διανυκτερεύσαμε.

 Κόμο

Λουγκάνο

.

Πέμπτη 17/10

Μετά το πρωινό μας, πήραμε το δρόμο για την πόλη της Πίζας, παγκοσμίως γνωστή για το σήματα κατατεθέν της τον κεκλιμένο Πύργο της. Περνώντας μέσα από ένα ιστορικό πάρκο με εντυπωσιακά κτίσματα, ξεπροβάλλει ο κεκλιμένος πύργος που αν και είναι γνωστός σε όλους, πράγματι όταν τον αντικρίζει κανείς, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν μέτα από τόσους αιώνες συνεχίζει να στέκει όρθιος και αγέρωχος! Μετά από τις απαραίτητες φωτογραφίες και τα παιχνίδια με το φακό με φόντο τον πύργο (που στην πραγματικότητα είναι ένα ανεξάρτητο καμπαναριό), ξεκινήσαμε για την πόλη Λούκα. Μας υποδέχτηκαν τα μεσαιωνικά τείχη της, περπατήσαμε στην κυκλική πλατεία Εμπορίου και περιπλανηθήκαμε στα πανέμορφα στενά πλακόστρωτα δρομάκια ανάμεσα στα επιβλητικά κτίρια. Αφού ήπιαμε τον καφέ μας και κάναμε τη βόλτα μας, επόμενος σταθμός ήταν η πόλη-μουσείο, η Φλωρεντία.

Η Φλωρεντία δε χρειάζεται συστάσεις, αφού αποτελεί μία από τις πλέον όμορφες και εντυπωσιακές και καλοδιατηρημένες πόλεις της Ευρώπης. Και όσο και αν γνωρίζαμε αυτές τις πληροφορίες, τίποτα εν τέλει δε μας προδιέθετε για αυτό που θα συναντούσαμε!

Το λεωφορείο μας άφησε έξω από το ιστορικό κέντρο (αφού απαγορεύεται η διέλευσή τους), όπου μεταφερθήκαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα με το τραμ. Εκεί μας περίμενε η εξειδικευμένη για τη Φλωρεντία αρχαιολόγος καθηγήτρια του πανεπιστημίου της Φλωρεντίας Ελληνίδα, η οποία με τις ατελείωτες γνώσεις της έκανε την περιήγησή μας άκρως ενδιαφέρουσα και μας ξενάγησε για τα ιστορικά στοιχεία και τα πιο σημαντικά αξιοθέατα αυτής της μοναδικής -χωρίς υπερβολές- πόλης. Αμέσως μόλις ξεκινήσαμε την περιπλάνησή μας, συνειδητοποιήσαμε ότι μας περίμενε μία ξεχωριστή εμπειρία, αφού ουσιαστικά περπατούσαμε σε ένα ανοιχτό μουσείο, όπου πραγματικά δεν ξέραμε πού να πρωτοκοιτάξουμε!

Παντού υπέροχα αγάλματα και κτίρια σπουδαίας αρχιτεκτονικές, με υπέροχα ψηφιδωτά και διάκοσμο συνέθεταν μία εικόνα που κατακλύζει το μυαλό σε όποιου τα αντικρίζει για πρώτη φορά!

Ξεκινώντας θαυμάσαμε το διάσημο καθεδρικό ναό που δεσπόζει στο κέντρο της Φλωρεντίας. Οι εντυπωσιακές διαστάσεις του προκαλούν δέος, ενώ αυτό που σίγουρα κλέβει τις εντυπώσεις είναι ο πελώριος θόλος του. Συνεχίσαμε για την πλατεία του Δημαρχείου, με τα διάσημα γλυπτά, περιφημότερο των οποίων είναι «Ο Περσέας με το κεφάλι της Μέδουσας» του Τσελλίνι. Προ του ανακτόρου βρίσκεται αντίγραφο του «Δαβίδ» του Μιχαήλ Άγγελου και το γλυπτό σύμπλεγμα «Η κρήνη του Ποσειδώνα».

Περπατήσαμε στο δρόμο της διάσημης πρώτης πινακοθήκης του κόσμου Ουφίτσι, ο οποίος κατά μήκος της διαδρομής έχει αγάλματα προς τιμήν σημαινόντων καλλιτεχνών, για να βγούμε στην όχθη του ποταμού Άρνου με τις γέφυρες που ενώνουν τις δύο πλευρές της πόλης. Σταθήκαμε για φωτογραφίες και αγορές -αφού κατακλύζεται από καταστήματα- στην πλέον σημαντική, το περίφημο τοξωτό γεφύρι Πόντε Βέκιο, τη μοναδική από τις γέφυρες που δεν καταστράφηκε κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα από διάφορες διαδρομές, που μας έδιναν την αίσθηση ενός ατελείωτου μουσείου που χρειάζεται χρόνια για να αφομοιώσει κανείς, επιστρέψαμε στο κεντρικό σημείο της πόλης, όπου ευχαριστήσαμε και αποχαιρετίσαμε την έμπειρη ξεναγό μας, έχοντας στη συνέχεια ελεύθερο χρόνο για να διασκορπιστούμε μέσα στη μαγική πόλη, άλλος για ψώνια, άλλος για καφέ, άλλος για φαγητό.

Αργά το απόγευμα πλέον, έπρεπε να αφήσουμε πίσω τη μαγευτική Φλωρεντία, νιώθοντας συγκλονισμένοι από την εμπειρία μας και με την ευχή κάποτε να επιστρέψουμε… Το βραδάκι μας βρήκε στο ξενοδοχείο μας στο Μοντεκατίνι να συζητάμε στο δείπνο για τα μοναδικά μνημεία που αντικρίσαμε και για όσα ακόμα μας περίμεναν τις επόμενες μέρες…

 Πίζα

Λούκα

Φλωρεντία

.

Παρασκευή  18/10

Η τελευταία ουσιαστικά μέρα των εκδρομών μας στη Βόρειο Ιταλία ήταν αφιερωμένη στο πανέμορφο, γραφικό τοσκανικό τοπίο. Ξεκινήσαμε με πρώτο προορισμό το παραδοσιακό, μεσαιωνικό χωριό, το Μοντεπουλτσιάνο. Αμέσως πριν εισέλθουμε στην πύλη των τειχών του χωριού, μας υποδέχτηκε ένα τεράστιο μπρούντζινο άλογο, το οποίο δε μας άφησε ασυγκίνητους, καθώς σπεύσαμε να φωτογραφηθούμε και να το θαυμάσουμε. Το άλογο έχει μία ξεχωριστή θέση στην παράδοση της Τοσκάνης και έχει σημαίνοντα ρόλο στις εκδηλώσεις και τις εορτές της περιοχής.

Είναι αξιοσημείωτο πώς οι γείτονες έχουν κρατήσει τον παραδοσιακό ρυθμό και αρχιτεκτονική στις πόλεις τους και για μία ακόμα φορά περιπλανηθήκαμε στα πολύ ωραία μεσαιωνικά δρομάκια του χωριού. Κάποιοι έσπευσαν να προμηθευτούν τα φημισμένα κρασιά της Τοσκάνης, τα ιδιαίτερα ζυμαρικά που παράγει η περιοχή, αλλά και τα αμυγδαλωτά της, ένα ιδιαίτερο έδεσμα.

Το κυρίως… πιάτο της ημέρας όμως ήταν η επίσκεψή μας στη Σιένα, η οποία είναι η πρωτεύουσα και πιο αντιπροσωπευτική πόλη της επαρχίας. Μέσα από παραμυθένια διαδρομή, με χαμηλούς, καταπράσινους λόφους στις κορυφές των οποίων ξεπετάγονταν γραφικά χωριά, με τους ατελείωτους αμπελώνες, με τις σειρές των κυπαρισσιών εκατέρωθεν του δρόμου και άλλα δέντρα που συνέθεταν ένα μοναδικό τοπίο, φτάσαμε στη Σιένα.

Έχοντας ήδη επισκεφθεί τη Φλωρεντία, θεωρούσαμε ότι καμία άλλη πόλη δε θα κατάφερνε να μας κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση και να αποτυπωθεί για πάντα στο μυαλό μας. Κάναμε λάθος… Αφού περάσαμε την πύλη των τειχών, περπατούσαμε σε πλακόστρωτους δρόμους που χώριζαν τα σπίτια μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής με τα όμορφα παράθυρα και τις τεράστιες πόρτες στις εισόδους τους. Σε πολλά από αυτά, μάλιστα, διακρίναμε ακόμα και τοιχογραφίες και αγάλματα!

Φτάνοντας λοιπόν στον πανέμορφο καθεδρικό ναό της Σιένας συνεχίσαμε τον κατηφορικό μας δρόμο προς την πλατεία. Είναι χαρακτηριστικό σε αυτό το σημείο ότι ο ξεναγός μας, επίτηδες, δε μας προϊδέασε, προκειμένου να μας αφήσει να αντιδράσουμε αυθόρμητα. Και πράγματι, η έκπληξή μας όταν φτάσαμε στην κεντρική πλατεία ήταν τόσο μεγάλη που μείναμε με το στόμα ανοιχτό… Κανείς από εμάς δεν είχε δει ξανά μία τόσο όμορφη, επιβλητική πλατεία σε κανένα από τα ταξίδια μας στο εξωτερικό! Το εντυπωσιακό κτίριο και η κρήνη της Σιένας δεσπόζουν στο κέντρο της πλατείας, ενώ τα μεγάλα κτίρια περιμετρικά δημιουργούν μία σπάνια εικόνα.

Η ίδια η πλατεία που δημιουργεί μία κοιλότητα, αποτελείται ουσιαστικά από δύο διαζώματα, αφού το κεντρικό μέρος περιβάλλεται από ένα δρόμο. Ο ξεναγός μας εξήγησε ότι μία φορά το χρόνο το πάνω κομμάτι του δρόμου στρώνεται με χώμα και διοργανώνονται ιπποδρομίες, στις οποίες διαγωνίζονται τα καλύτερα άλογα της πόλης σε μία μικρή διαδρομή, με το νικητή αναβάτη να θεωρείται το σημαίνον πρόσωπο της πόλης για εκείνο το χρόνο! Πρόκειται για μία τελετή που συγκεντρώνει κόσμο από όλη την Τοσκάνη, κατακλύζοντας την τεράστια αυτή πλατεία.

Εντυπωσιασμένοι από το θέαμα, στη συνέχεια είχαμε τον ελεύθερο χρόνο να περιπλανηθούμε στην πόλη και να διαπιστώσουμε ότι πράγματι η Σιένα συναγωνίζεται σε διάκοσμο τη Φλωρεντία! Και επειδή βέβαια αυτές οι εμπειρίες είναι χορταστικές για το πνεύμα και τις αισθήσεις, αλλά όχι για το στομάχι, δεν παραλείψαμε να δοκιμάσουμε τις παραδοσιακές πίτσες και μακαρονάδες (τα εθνικά φαγητά της Ιταλίας στα οποία πράγματι ειδικεύονται οι γείτονες) πριν αναχωρήσουμε και οδεύσουμε προς το μεσαιωνικό χωριό του Σαν Τζιμινιάνο.

Η μέρα ήδη μας είχε προσφέρει ξεχωριστές στιγμές, οι οποίες ωστόσο συνεχίστηκαν στο γραφικό αυτό χωριό, το οποίο είναι χτισμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου από πέτρα και οι εντυπωσιακές πλατείες και τα πανύψηλα κτίρια-σαν-φουγάρα του (τα οποία κατοικούνται) δημιουργούν ένα μοναδικό τοπίο. Μάλιστα, καθώς η ώρα είχε περάσει, το χωριό φωταγωγήθηκε, κάνοντας στο σκηνικό ακόμα πιο ιδιαίτερο!

Μετά από μία πραγματικά γεμάτη ημέρα, πήραμε το δρόμο προς το ξενοδοχείο μας, καθώς την επόμενη μέρα ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής…

Μοντεπουλτσιάνο

Τοσκάνη

Σιένα

Σαν Τζιμινιάνο

.

Σάββατο 19/10

Η μελαγχολία της ολοκλήρωσης της όμορφης εκδρομής μας ήταν έκδηλη, αλλά και η επιθυμία για ξεκούραση μετά από αυτό το καταπληκτικό ταξίδι δεν κρυβόταν… Ξεκινήσαμε για την Ανκόνα, με μοναδικό και τελευταίο σταθμό, το κρατίδιο του Σαν Μαρίνο, το πέμπτο μικρότερο του κόσμου, που βρίσκεται «χαμένο» στα Απέννινα Όρη. Όπως μας ενημέρωσε ο ξεναγός μας, παράδεισος αφορολόγητων ειδών κάποτε, σήμερα όμως πια το αγοραστικό ενδιαφέρον έχει περιοριστεί στα γυαλιά και τα αρώματα, τα οποία και τιμήσαμε δεόντως… Η επίσκεψη ωστόσο άξιζε και για τη πανοραμική του θέα προς την Αδριατική, που μας άφησε μία τελευταία όμορφη εικόνα από το ταξίδι μας.

Το πολυτελές «Μύκονος Παλάς» όμως περίμενε στην Ανκόνα και το απόγευμα του Σαββάτο πλέον, γεμάτοι από αναμνήσεις και με την καλύτερη διάθεση σαλπάραμε για την πατρίδα.

Η ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ φροντίζει βέβαια να μετατρέπει κάθε στιγμή της εκδρομής σε κάθε ξεχωριστό και μετά το βραδινό φαγητό, μας περίμενε διασκέδαση από Ιταλούς μουσικούς με ιταλικά τραγούδια. Στη συνέχεια όμως, τη σκυτάλη πήρε ο συνάδελφος Πλούταρχος Κούσουλας και το γλέντι κράτησε μέχρι αργά το βράδυ, με τις συναδέλφισσες Λένα Νεράντζη, Ελένη Κλεάνθη και το ζεύγος Γεώργα να διαπρέπουν στο χορό…

 Σαν Μαρίνο

.

Κυριακή 20/10

Την επόμενη μέρα, κατά τις 12 το μεσημέρι αποχαιρετίσαμε τους συναδέλφους μας από τη Βόρειο Ελλάδα που αποβιβάστηκαν στην Ηγουμενίτσα. Περάσαμε μαζί 9 υπέροχες μέρες και θα τους καλωσορίσουμε βέβαια και στις επόμενες εκδρομές μας. Συνεχίσαμε μέχρι την Πάτρα και περίπου στις 6 το απόγευμα αποβιβαστήκαμε και οι υπόλοιποι, παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα.

Εν πλω προς Πάτρα

---

Μία ακόμα εκδρομή της ΙΟΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ στο εξωτερικό, μία ακόμα μοναδική εμπειρία ζωής την οποία ζήσαμε συναδελφικά, είχε φτάσει στο τέλος της. Το πολύ ωραίο ταξίδι μας τελείωσε, αλλά γνωρίζετε πολύ καλά ότι θα υπάρξουν κι άλλα. Αφού γνωρίσαμε από άκρη σ’ άκρη την Ιταλία, σειρά θα πάρουν και άλλες χώρες για μοναδικές ταξιδιωτικές εμπειρίες. Να είστε σε επιφυλακή, είτε για εκδρομές μας στο εξωτερικό είτε για τις μίνι αποδράσεις στην πανέμορφη Ελλάδα μας!

Υ.Γ. 1 Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τη Σοφία Μαρωνίδη και το συνάδελφο Πλούταρχο Κούσουλα για το άφθονο και ποιοτικό φωτογραφικό υλικό που μας προσέφεραν

Υ.Γ. 2 Ευχαριστούμε επίσης τον ξεναγό μας κ. Πάνο Κοκκινίδη που μας συνόδευσε σε όλη την εκδρομή παρέχοντάς μας τις βαθύτατες γνώσεις του σε όλα τα θέματα

Υ.Γ. 3 Ευχαριστούμε τον οδηγό και ιδιοκτήτη του πούλμαν τελευταίας τεχνολογίας που έκανε πιο άνετη τη μετακίνησή μας, κ. Άλκη Πaπαγιάννη για την άψογη και ασφαλή οδήγησή του

Υ.Γ. 4 Ευχαριστούμε την υπεύθυνη του Nova Travel κ. Μίνα Μελή γιατί σε όποια «αναποδιά» και αν συναντήσαμε φρόντισε να παρέμβει για να βρει λύση

Συνάδελφοι,

Με το από 17/10 δημοσίευμά μας σας ενημερώναμε ότι έχει ανοίξει η πλατφόρμα για την κατάθεση ενστάσεων κατά των ενημερωτικών σημειωμάτων και του επανυπολογισμού των συντάξεων.  Για το λόγο αυτό, έκτοτε οι ασφαλιστικοί σύμβουλοι του Συλλόγου μας έχουν επεξεργαστεί σωρεία εκκαθαριστικών σημειωμάτων των μελών μας προκειμένου να αποσαφηνιστεί ακόμα και η παραμικρή λεπτομέρεια και υποπερίπτωση που εμφανίζεται, ώστε να συμπεριληφθούν όλες οι περιπτώσεις στις ενστάσεις που θα υποβληθούν.

Έχοντας πλέον μελετήσει και αναλύσει τα θέματα που προκύπτουν από τα ενημερωτικά σημειώματα και τον επανυπολογισμό των συντάξεων σε συνεργασία με τους ασφαλιστικούς και νομικούς μας συμβούλους και ενώ απομένουν ελάχιστες λεπτομέρειες να αποσαφηνιστούν, έχουμε ήδη ετοιμάσει διαφορετικούς τύπους ενστάσεων, ανάλογα με το πρόβλημα που παρουσιάζει το εκάστοτε εκκαθαριστικό που αποτυπώνει τον επανυπολογισμό κάθε συνταξιούχου και για το οποίο θα πρέπει να υποβληθεί ένσταση από τον ασφαλισμένο.

Συγκεκριμένα, μετά από την ενδελεχή ανάλυση των εκκαθαριστικών σημειωμάτων, έχουμε εντοπίσει ορισμένα προβλήματα και έχουμε φτάσει σε ορισμένες διαπιστώσεις (σ.σ. όλα αυτά αφορούν τους παλαιούς συνταξιούχους που έχουν λάβει σύνταξη μέχρι το Μάιο του 2016).

Για όλες τις περιπτώσεις :

1. Όλοι οι συνταξιούχοι της πρώην Ιονικής θα πρέπει οπωσδήποτε να υποβάλουν ενστάσεις για να διεκδικήσουν το δικαιούμενο συντάξιμο μισθό, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. Κατρούγκαλου και τα πραγματικά ασφαλιστικά στοιχεία του καθενός

2. Σε όλους τους παλαιούς συνταξιούχους (μέχρι Μάιο 2016) οι κρατήσεις που γίνονται

α. 6% για τον κλάδο υγείας

β. για την Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων – Ε.Α.Σ. (όσοι δηλαδή λαμβάνουν μικτή σύνταξη πάνω από 1.400 ευρώ)

έχουν υπολογιστεί επί του συνολικού ποσού της αύξησης που θα μας καταβληθεί σε βάθος πενταετίας (από την αύξηση που έλαβε η συντριπτική πλειονότητα των συνταξιούχων της Ιονικής μετά τον επανυπολογισμό των συντάξεων με βάση το υπόμνημα που κατέθεσε η ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ στους αρμόδιους φορείς και η οποία καταβάλλεται κατά το 1/5 κάθε έτος), χωρίς στην ουσία να μας έχει καταβληθεί αυτό το ποσό στην πράξη.

 .

Σε ορισμένες περιπτώσεις :

3. Το ποσοστό αναπλήρωσης που υπολογίζεται στον επανυπολογισμό είναι σωστό στις περισσότερες περιπτώσεις. Ωστόσο, εντοπίσαμε λάθη σε όσους έχουν λάβει σύνταξη από άλλο φορέα εκτός του ΤΑΠΙΛΤ και είχαν συντάξιμο χρόνο ΤΑΠΙΛΤ πριν από το φορέα αυτό. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει υπολογιστεί το επιπλέον ποσοστό αναπλήρωσης που κατοχυρώσαμε μετά το υπόμνημα Κουτρουμάνη-Αλεξόπουλου προς τους αρμόδιους φορείς λόγω καταβολής αυξημένων εισφορών.

4. Όσοι έχουν εργαστεί ενώ είχαν λάβει σύνταξη από το ΤΑΠΙΛΤ και μετέφεραν εν συνεχεία αυτό το συντάξιμο χρόνο στο ΤΑΠΙΛΤ, στον επανυπολογισμό δυστυχώς δεν έχει συνυπολογιστεί αυτός ο χρόνος.

5. Τέλος, δεν έχει υπολογιστεί ο χρόνος πλέον των 35 ετών για όσους έχουν θεμελιώσει την 35ετία μετά το 2011 και θεμελίωσαν το δικαίωμα συνταξιοδότησης πριν από το Μάιο του 2016. Πρόκειται για μία κατηγορία στην οποία ανήκουν αρκετοί συνάδελφοι και αυτή η παρερμηνεία του νόμου συνίσταται σε σημαντική απώλεια σύνταξης για αυτούς τους συναδέλφους.

 .

Συνάδελφοι,

Τις αμέσως επόμενες μέρες καλούμε τα μέλη μας να επικοινωνήσουν με το Σύλλογό μας προκειμένου να ελέγξουμε τα εκκαθαριστικά τους σημειώματα και μετά από τις διαπιστώσεις που θα κάνουμε να τους καθοδηγήσουμε υπεύθυνα ώστε να υποβάλουν τον κατάλληλο τύπο ενστάσεως για την περίπτωσή τους. Η διαδικασία θα ξεκινήσει στις αρχές του Νοεμβρίου και όλες οι ενστάσεις θα πρέπει να υποβληθούν ηλεκτρονικά μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, που είναι η προθεσμία που έχει ορίσει ο ΕΦΚΑ.

Να παραμένετε συντονισμένοι στην ιστοσελίδα μας για όλα τα νέα που αφορούν τα ενημερωτικά σημειώματα, τις ενστάσεις, καθώς και για οποιοδήποτε άλλο θέμα αφορά το χώρο της Ιονικής.

Για οποιαδήποτε πληροφορία και απορία σας, μπορείτε πάντα να απευθύνεστε στο Σύλλογό μας.

 

Συνάδελφοι,

Σε μία πρόσφατη, αλλοπρόσαλλη ανάρτησή του ο κ. Κολλάτος, αναφέρεται γενικώς κι αορίστως σε διεκδικήσεις συναδέλφων μέσω ομαδικών αγωγών, οι οποίες πιθανολογούμε ότι είναι οι ομαδικές αγωγές των μνημονιακών περικοπών – τα γραφόμενά του είναι τόσο… ατάκτως ερριμμένα που δεν είναι εύκολο κανείς να βγάλει νόημα…

Ο απομονωμένος από τη συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων κ. Κολλάτος προφανώς ευρισκόμενος σε… τρικυμία εν κρανίω, για μία ακόμα φορά «τελευταίος και καταϊδρωμένος», επιχειρεί εκ των υστέρων να εμφανίσει εαυτόν ως τον προστάτη και το συνδικαλιστικό εκπρόσωπο των συναδέλφων…

Βέβαια, κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατο, αφού ακόμα και για το θέμα στο οποίο αναφέρεται δε γνωρίζει ούτε τα στοιχειώδη, όπως γίνεται φανερό από το αποσπασματικό, χωρίς νόημα και κενό περιεχομένου δημοσίευμά του…

Να του υπενθυμίσουμε λοιπόν, ότι ο ίδιος αντιλήφθηκε τη δυνατότητα διεκδίκησης μέσω ομαδικών αγωγών μόλις πριν από λίγους μήνες, όταν η ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ έχει εκκινήσει αυτή τη διαδικασία μέσω του νομικού μας συμβούλου δρ. Απόστολου Παπακωνσταντίνου εδώ και μία τριετία!

Μάλιστα, ο κ. Κολλάτος συνιστά στους συναδέλφους να κάνουν υπομονή γιατί αυτές οι αγωγές είναι -πράγματι- χρονοβόρες και θα αργήσουν να προσδιοριστούν και να εκδικαστούν… Ακριβώς για αυτό το λόγο η ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ενεργοποιήθηκε προ τριετίας και πλέον έχει προσδιοριστεί σχεδόν στο σύνολο των ομαδικών αγωγών των χιλιάδων συναδέλφων η δικάσιμός τους, ενώ έχουν ήδη εκδικαστεί οι αγωγές εκατοντάδων συναδέλφων!

 .

Βέβαια, είναι απορίας άξιον πώς αυτός ο κύριος έχει το θράσος να εμφανίζεται σαν προστάτης των συναδέλφων, όταν κινεί τις απαραίτητες διαδικασίες με καθυστέρηση ετών, όταν είναι εμφανώς αδαής για το περιεχόμενό τους και επιπλέον όταν:   

– Έχει χάσει όλες τις αγωγές που κίνησε ο Σύλλογος Συνταξιούχων επί της προεδρίας του εναντίον του ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ, δυσκολεύοντας τις σοβαρές προσπάθειες και ενέργειές μας για τη διάσωση της επικουρικής μας σύνταξης

– Δεν ασχολήθηκε ποτέ με το εφάπαξ και τις επιτυχημένες προσπάθειες της ΙΟΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ για την αύξηση του αποδιδόμενου εφάπαξ στους Ιονικάριους, ενώ εξ αρχής έθετε εμπόδια στην προσπάθεια που καταβάλλουμε για απόδοση πλήρους εφάπαξ στους προερχόμενους από την ΙΟΝΙΚΗ

– Διατυμπάνιζε την αντίθεσή του στο Ν. Κατρούγκαλου και μας αποκαλούσε «ριψάσπιδες» «μηδίσαντες» για τις προσπάθειές μας να γίνει ο επανυπολογισμός στους συναδέλφους της ΙΟΝΙΚΗΣ, που είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση των συντάξεων της συντριπτικής πλειονότητας των συναδέλφων

– Επί της προεδρίας του ο Σύλλογος Συνταξιούχων έχει προβεί σε σωρεία παράνομων και αντικαταστατικών ενεργειών – όπως η παντελώς αστήρικτη άρνηση εγγραφής συναδέλφων με συνέπεια την απώλεια εισφορών υπέρ του συλλόγου – γεγονός που επιβαρύνει το σύλλογο με υπέρογκα και κυρίως ανούσια έξοδα (όπως έγινε πρόσφατα με την απόφαση εγγραφής υπέρ του συνάδελφου Φιλιππόπουλου που έπρεπε να φτάσουμε σε εφετειακό επίπεδο για να αποδειχθεί το αυτονόητο της μη τήρησης του καταστατικού), τα οποία βέβαια θα ζητηθούν στην επόμενη Γενική Συνέλευση από όσους υπερψήφισαν αυτές τις αποφάσεις

– Η μέχρι σήμερα γενικότερη παρουσία και στάση του στο Σύλλογο Συνταξιούχων αποτελεί πλήγμα για την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητά του, καθόσον, αφενός μεν δεν έχει επ’ουδενί ανταποκριθεί στο θεσμικό του ρόλο για την προάσπιση των συμφερόντων των συναδέλφων, αφετέρου δε, τους έχει αποξενώσει καθιστώντας το Σύλλογο «τσιφλίκι» του για τους «ημετέρους» και επιπλέον έχει επιβαρύνει το σύλλογο αλόγιστα, έχοντας φέρει την οικονομική του θέση στο ναδίρ, παρά το γεγονός ότι εισπράττει ετησίως περί τις 120.000 ευρώ από τις εισφορές των συναδέλφων

– Κατόρθωσε ο κ. Κολλάτος -γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να απαξιώσει τη δράση του Συλλόγου σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από την προηγούμενη περίοδο που θεωρούσαμε ότι η απαξίωση είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της!

Για να μην αναφερθούμε στο γεγονός ότι εξ αρχής ο κύριος αυτός δε θα έπρεπε να περνά ούτε έξω από συνδικαλιστική οργάνωση λόγω του πρότερου βίου του στην τράπεζα ως μάρτυρας εναντίον των συναδέλφων, η οποία τον αντάμειψε με bonus αποχώρησης ύψους 320.000 ευρώ, όταν επί σειρά ετών στους συναδέλφους δεν απέδιδε ούτε τη νόμιμη αποζημίωση που δικαιούνταν του Ν. 2112. Επομένως, μάλλον με τον όρο «λαθρεπιβάτης» που ευθαρσώς χρησιμοποιεί, εννοεί τον εαυτό του, αφού ο ίδιος ξεκίνησε ως συνδικαλιστής, έκανε «μεταγραφή» στη Διεύθυνση Προσωπικού της Τράπεζας και υπηρέτησε με ζήλο τα συμφέροντά της σε βάρος των συναδέλφων – ιδιαίτερα μετά τη συγχώνευση με την Alpha Bank – και μετά τη συνταξιοδότησή του, αφού απέτυχε στα άλλα εγχειρήματά του (έκανε το… αγροτικό του ως σύμβουλος στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης), επανεμφανίστηκε για να «ηγηθεί» στο συνδικαλισμό του χώρου των συνταξιούχων της Ιονικής…

 .

Επειδή βρισκόμαστε σε μία εποχή που ο καθένας νομίζει ότι είναι αυτό που δηλώνει, ενώ η αλήθεια και η πραγματικότητα πολλές φορές πετάγονται στον κάλαθο των αχρήστων, δεν μπορούμε να μην τονίσουμε ότι ο κ. Κολλάτος όχι μόνο δεν είναι δυνατόν να θεωρείται προστάτης των συναδέλφων, αλλά αντίθετα βρίσκεται διαρκώς σε αντίθεση με τα συμφέροντα του χώρου μας, είτε λόγω επιλογής είτε λόγω πλήρους άγνοιας…

Σε κάθε περίπτωση, όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα, ελπίζουμε ότι ο καιρός γαρ εγγύς, ώστε ο Σύλλογος Συνταξιούχων να απελευθερωθεί από τα δεσμά της ανικανότητας και της ανυποληψίας και αφού αποπεμφθούν όσοι υπονομεύουν τα συμφέροντά μας και με τη συγχώνευση των Συλλόγων του χώρου της Ιονικής, να πορευθούμε ενωμένοι σε ένα καλύτερο αύριο για τους απανταχού Ιονικάριους!

Οι συνάδελφοί μας που έχουν εργαστεί και εκτός Ελλάδας σε χώρα της Ε.Ε. έχουν επικοινωνήσει με το Σύλλογό μας για να μας ενημερώσουν για τα προβλήματα που παρουσιάζει η διαδικασία υπολογισμού των συντάξεών τους, καθώς παραμένει κλειστή η ηλεκτρονική πύλη υπολογισμού συντάξεων για τα ειδικά ταμεία ΕΦΚΑ, παρά το γεγονός μάλιστα ότι η αντίστοιχη ηλεκτρονική πύλη για ασφαλισμένους του ΙΚΑ που έχουν εργαστεί σε χώρα της Ε.Ε. λειτουργεί εδώ και καιρό.

Οι συνάδελφοί μας βρίσκονται σε εξαιρετικά δεινή θέση, επιπλέον γιατί η καθυστέρηση έκδοσης των συνταξιοδοτικών τους αποφάσεων έχει ως συνέπεια και την καθυστέρηση χορήγησης του εφάπαξ βοηθήματος από το ΕΤΕΑΕΠ.

Η ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ απέστειλε την κάτωθι επιστολή στο διοικητή του ΕΦΚΑ κ. Χρήστο Χάλαρη προκειμένου να επιληφθεί άμεσα του ζητήματος, καθώς οι συνάδελφοί μας αγωνιούν για την τύχη της σύνταξης και του εφάπαξ τους: 

38-23.10.19

Αμέσως μόλις έχουμε εξελίξεις στην υπόθεση, θα σας ενημερώσουμε μέσα από την ιστοσελίδα μας.

Συνάδελφοι,

Τα ενδιαφέροντα των Ιονικάριων δεν περιορίζονταν ποτέ αποκλειστικά στα τραπεζικά θέματα, αφού λόγω του επιπέδου που χαρακτηρίζει το χώρο μας, οι περισσότεροι συνάδελφοι είναι πολυσχιδείς προσωπικότητες με άποψη… επί παντός επιστητού. Εμείς χαιρόμαστε πάντοτε να προβάλλουμε και τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα των συναδέλφων με την ιστοσελίδα μας βέβαια να βρίσκεται στο επίκεντρο της Ιονικής ζωής.

Στις 10/10/19 δημοσιεύσαμε ένα άρθρο του Προέδρου του Συλλόγου μας συνάδελφου Σαράντου Φιλιππόπουλου, σχετικά με τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας (Η μεγαλύτερη αυταπάτη του νεοέλληνα είναι ότι ζει σε μία χώρα που δεν παράγει τίποτα), οι οποίες παραμένουν ανεκμετάλλευτες, το οποίο μπορείτε να βρείτε και στο τελευταίο τεύχος (Φύλλο 71) της εφημερίδας του Συλλόγου μας.

Ο συνάδελφος Θωμάς Καρακάσης, ο οποίος υπηρέτησε στο κατάστημα της Καβάλας και της Χρυσούπολης και είναι ένας άνθρωπος με γνώσεις και βαθιά σκέψη, παίρνοντας αφορμή από το άρθρο, ανέπτυξε ακόμα περαιτέρω τις ανεκμετάλλευτες δυνατότητες της χώρας μας, βάζοντας την «προσωπική» του πινελιά :

---

Συνάδελφε Σαράντο,

Διάβασα με μεγάλη προσοχή το άρθρο σου στη Συλλογική ενημέρωση σχετικά με την ανάπτυξη, και επέτρεψέ με να κάνω κάποιες παρατηρήσεις μου. Πιστεύω ακράδαντα ότι η Ελλάδα έχει ακόμη περισσότερες δυνατότητες ανάπτυξης από αυτές που περιγράφεις. Και είναι γεμάτη από «σπάνιες γαίες», που αποτελούνε αναγκαίες πρώτες ύλες για τεχνολογίες αιχμής. Επίσης ξέχασες το ασύγκριτο πλεονέκτημα που έχει και είναι ο πολιτισμός της, και που αποτελεί το «σήμα αναγνώρισης και αποδοχής μας» για οποιαδήποτε χώρα βρισκόμαστε.  Επίσης και η γεωστρατηγική μας θέση που την αφήνουμε ανεκμετάλλευτη, και τα οφέλη της τα έχουμε εκχωρήσει σε ποικιλώνυμους και αναξιόπιστους «συμμάχους και εταίρους». Δυστυχώς όμως οι πολίτες, κατευθυνόμενοι από τα πολιτικοοικονομικομιντιακά συμφέροντα, δεν έχουνε την επιβαλλόμενη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της Χώρας. Αυτά τα παραπάνω δεν αφήνουνε να ακουσθεί και οποιαδήποτε φωνή διαφορετικά από τα συμφέροντα τους και τις εντολές που εξυπηρετούνε. Αυτό αποδεικνύεται από το ότι ακόμη και στις πρόσφατες εκλογές οι πολίτες παρασυρόμενοι έντεχνα και σκόπιμα για μια ακόμη φορά ψηφίσανε κατά ποσοστό 80% ευρωμνημονιακά κόμματα, τα οποία μας έχουνε οδηγήσει εδώ. Αν και δεν πιστεύω ότι είναι πολύ αργά, οι δυνατότητες αυτές εξαντλούνται από την ανάκυψη καινούργιων και περισσότερο δύσκολων προβλημάτων εσωτερικών και εξωτερικών. Εάν θέλεις όσον αφορά τις δικές μου απόψεις οι σταθμοί που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, τους προσδιορίζω στο 1996, 2002, 2010, Σεπτέμβριος 2015. Το τι έγινε στο πολιτικό σκηνικό αυτές τις χρονιές είναι εύκολο να το ξέρεις, εσύ και όλος ο Λαός μας. Η σημερινή οικτρή αποδόμησή μας και περιθωριοποίησή μας σαν Χώρα δεν είναι αποτέλεσμα μόνο πρόσφατων χειρισμών αλλά παλαιοτέρων, οργανωμένων και κατευθυνόμενων. Πάντως ποτέ δεν είναι αργά για να ξεπηδήσει κάτι νέο και ελπιδοφόρο.

ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ

---

Ακολουθεί και η απάντηση του Προέδρου του Συλλόγου μας, συνάδελφου Φιλιππόπουλου, στην τοποθέτηση του συνάδελφου Καρακάση :

---

Αγαπητέ συνάδελφε,

Πράγματι, ορισμένες από τις επισημάνσεις σου είναι πολύ σωστές και συμφωνώ μαζί σου απόλυτα. Ως προς τις απόψεις σου για τις χρονολογίες – σταθμό που οδήγησαν τη χώρα «στα βράχια», είναι ένα θέμα που χρήζει εκτεταμένης ανάλυσης που δεν μπορεί να γίνει σε λίγες γραμμές. Ας αφήσουμε τον ιστορικό του μέλλοντος να φωτίσει αυτές τις σκοτεινες και δύσκολες πτυχές της ιστορικής διαδρομής της χώρας μας…

Σαράντος Φιλιππόπουλος

---

Εμείς χαιρόμαστε όταν η ιστοσελίδα μας φιλοξενεί τον ανοιχτό διάλογο ανάμεσα στους συναδέλφους και περιμένουμε και από άλλους να μας αποστείλουν τη γνώμη τους για αυτό ή για άλλα θέματα, τα ενδιαφέροντά τους και τις δραστηριότητές τους για να τα δημοσιεύσουμε!