Συνάδελφοι,

Πλέον βρισκόμαστε μέσα στο… βαθύ καλοκαίρι και είμαστε βέβαιοι ότι όσοι έχετε τη δυνατότητα, έχετε ήδη απομακρυνθεί από την Αθήνα και τις άλλες μεγαλουπόλεις και απολαμβάνετε τη θάλασσα ή και το βουνό σε κάποιο όμορφο προορισμό…

Ωστόσο, για όσους είχαν ακόμα απομείνει στην Αθήνα, εμείς φροντίσαμε να τους χαρίσουμε ορισμένες στιγμές δροσιάς την Κυριακή 21/7, κλείνοντας με μία μονοήμερη εκδρομή στην Εύβοια τη σεζόν των εξορμήσεών μας, ώστε να επιστρέψουμε δριμύτεροι από το Σεπτέμβριο!

Κυριακή 21/7

Η συγκέντρωσή μας έγινε όπως πάντα κάτω από τα γραφεία του Συλλόγου μας νωρίς το πρωί, προκειμένου να προλάβουμε να απομακρυνθούμε έγκαιρα από τη «λάβα» της καυτής τσιμεντούπολης, αλλά και γιατί είχαμε ένα πλούσιο πρόγραμμα μπροστά μας και οι ώρες μίας μόνο μέρας για μία εκδρομή με την ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, συνήθως δεν είναι αρκετές…

Πρώτος μας προορισμός αφού περάσαμε στην Εύβοια ήταν η Νέα Αρτάκη, όπου σταματήσαμε να πάρουμε τον καφέ μας, με τη θάλασσα δίπλα μας να μας χαρίζει τις πρώτες σταγόνες δροσιάς…

Στη συνέχεια, μέσα από μία πολύ όμορφη διαδρομή στο φυσικό τοπίο της Εύβοιας, φτάσαμε στο κατάφυτο Προκόπι, για να επισκεφτούμε ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα του Ελληνισμού, τον ξακουστό Άγιο Ιωάννη το Ρώσο. Με κατάνυξη και δέος προσκυνήσαμε το σκήνωμα του Αγίου, ενώ όσοι ήθελαν φόρεσαν την Αγία Ζώνη και το Σκούφο, σε μία μοναδική θρησκευτική εμπειρία για τους συμμετέχοντες.

Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος 

Αφού πληροφορηθήκαμε όσα πρέπει να ξέρει κανείς για την ιστορία του Αγίου και του Ναού και καθώς ο ήλιος ο ηλιάτορας είχε ήδη αρχίσει να μας «σπρώχνει» προς τη δροσιά της θάλασσας, πήραμε το δρόμο για ένα από τα πλέον όμορφα χωριά της Βόρειας Εύβοιας, τη Λίμνη Ευβοίας. Οι πληροφορίες μας έλεγαν για ένα γραφικό χωριό που αποπνέει την αίσθηση αιγαιοπελαγίτικου τοπίου και η πραγματικότητα δε το διέψευσε. Η Λίμνη, αμφιθεατρικά χτισμένη, αμέσως κερδίζει τον επισκέπτη με τα στενά δρομάκια, τα παραδοσιακά της σπίτια και το πράσινο, από το πευκόφυτο βουνό του Καντηλιού, να αγγίζει σχεδόν τη θάλασσα. Κάναμε τον περίπατό μας στον παραλιακό δρόμο και καθίσαμε στις καφετέριες με τη θαλάσσια αύρα να μας γεμίζει με θετική διάθεση και ενέργεια. Παράλληλα, πολλοί προτίμησαν να δροσιστούν… πιο άμεσα, κάνοντας τις βουτιές τους στα καταγάλανα νερά.

Όταν πλέον η θαλάσσια δραστηριότητα είχε… εξαντλήσει τους λουόμενους, όλοι μαζί καθίσαμε στην πολύ όμορφη παραλιακή ταβέρνα «Πλάτανος» (όπου, ναι, καλά μαντέψατε, ένας τεράστιος πλάτανος μας προστάτευε από τον καυτό ήλιο…) και απολαύσαμε τους εκλεκτούς καλοκαιρινούς μεζέδες, απολαμβάνοντας από τη μια πλευρά τον Ευβοϊκό κόλπο και από την άλλη την καταπράσινη πλαγιά που απλώνεται αμφιθεατρικά πάνω από τον οικισμό.

Λίμνη Ευβοίας

Η πολύωρη παραμονή μας στη Λίμνη Ευβοίας μας αποζημίωσε με όμορφες αναμνήσεις και στο δρόμο της επιστροφής, σταματήσαμε εκ νέου στη Νέα Αρτάκη για την απαραίτητη ξεκούραση, πριν φτάσουμε το βράδυ στην Αθήνα.

Η τελευταία εκδρομή μας για τη φετινή σεζόν προσέφερε πολύ όμορφες στιγμές σε όλους τους συμμετέχοντες και αποτέλεσε την καλύτερη κατακλείδα των εξορμήσεών μας. Ανανεώνουμε πλέον το ραντεβού μας για το φθινόπωρο, έτοιμοι για νέες εκπλήξεις, για να αντιμετωπίσουμε νέες προκλήσεις και να επισκεφθούμε τόπους… απάτητους ακόμα από την ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ!

Ευχόμαστε σε όλους καλό καλοκαίρι και καλές βουτιές!

 .

* Η πρώτη φθινοπωρινή εκδήλωση του Συλλόγου μας έχει ήδη δρομολογηθεί, αφού τη Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου θα βρεθούμε στο Θέατρο Βράχων για ένα υπέροχο μουσικό αφιέρωμα στον Μάνο Ελευθερίου. Δηλώστε άμεσα συμμετοχή!

Η συνεργασία του κορυφαίου Έλληνα μουσουργού Μάνου Χατζιδάκι με το σπουδαίο ποιητή Νίκο Γκάτσο, δε θα μπορούσε παρά να κατακτήσει τις κορυφές του σύγχρονου πολιτισμού της χώρας μας και να αποτυπωθεί βαθιά στη συλλογική συνείδηση. Ο συνάδελφος Μιχάλης Κωνσταντής, με την πάντοτε ευαίσθητη και πολύπλευρη ματιά και πένα του, παραθέτει όλα όσα θα θέλαμε να γνωρίζουμε για το «Άσμα Ασμάτων», όπως χαρακτηρίζει  το «Κεμάλ». Ένα μανιφέστο της ανθρώπινης μοίρας, ένας ‘’κατασταλτικός’’ λίβελλος για τους ισχυρούς της γης, τους ‘’χαλίφηδες’’ όλου του κόσμου, που παίζουν στα ζάρια τις ανθρώπινες ζωές. Ένα βαθύτατα ανθρώπινο τραγούδι που ξετυλίγει μέσα από τη μουσική και τους στίχους του την ατελέσφορη, την αδυσώπητη μοίρα πολλών ανθρώπων που θέλησαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο και αντίκρισαν ‘’ικριώματα’’. Ένα πολιτικό μανιφέστο για την πολυτάραχη περιοχή της Μέσης Ανατολής που δυστυχώς παραμένει επίκαιρο, αφού το μαρτύριο και η ιδιότυπη γενοκτονία συνεχίζονται, καθόσον «αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ». Αλλά και ένας διαχρονικός ύμνος αφύπνισης, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης για όσους, παρά τις αντιξοότητες, επιμένουν να σηκώνουν κεφάλι, προσπαθώντας να τον αλλάξουν…

.

.

.                          

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Του Μιχάλη Κωνσταντή

Ο «Κεμάλ», θεωρείται και είναι ένα από τα αριστουργήματα που δημιούργησε η μουσική ιδιοφυΐα του Μάνου Χατζιδάκι και ο εμβληματικός ποιητικός λόγος του Νίκου Γκάτσου.

Ο «θεϊκός Μάνος» και ο ποιητής της μιας και μοναδικής ποιητικής συλλογής («Αμοργός», 1943), Γκάτσος, που εξέδωσε μέσα στα μαύρα χρόνια της κατοχής (και ήταν αρκετή να τον καταστήσει «μείζονα ποιητή»), συνέθεσαν αξεπέραστους θησαυρούς ως «διαχρονικοί συνεργάτες».

Δημιούργησαν μια σειρά από κύκλους τραγουδιών, που ο ορισμός τραγούδι είναι πολύ μικρός να αποδώσει το μεγαλείο τους. Όπως και η αναφορά περί «στίχων» του Γκάτσου είναι υποδεέστερη του μαγικού λόγου, του γεννημένου στην Ασέα Αρκαδίας ποιητή, δεδομένου ότι κάθε στίχος του αποτελεί υψηλή και βαθυστόχαστη ποίηση.      

Ο «Κεμάλ» (Ο Μύθος του Σεβάχ), αποτελεί μια τέτοια κορυφαία στιγμή των δύο ανεπανάληπτων και αξεπέραστων δημιουργών. Είναι ένας διαχρονικός ύμνος, που όλα τα τελευταία χρόνια φαντάζει καθημερινά επίκαιρος, όταν βλέπουμε και ακούμε για τα δράματα των ανθρώπων της Ανατολής.

Πράγματι, ο «Κεμάλ» υπήρξε προφητικός για όλα όσα θα συνέβαιναν πολλές δεκαετίες μετά τη δημιουργία του, με τα καραβάνια των προσφύγων να αναζητούν μια καλύτερη ζωή μακριά από τους τόπους που γεννήθηκαν.  

Χιλιάδες ηλικιωμένοι και «νεαροί πρίγκιπες της Ανατολής, απόγονοι του Σεβάχ του θαλασσινού, που νόμισαν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο», κρεμιούνται σαν τσαμπιά από σταφύλια σε πλοία ή συνωστίζονται σε βάρκες αθλίων δουλεμπόρων. «Αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων»…

Συγχρόνως το σπουδαίο αυτό «άσμα ασμάτων», με τη σατανική διαχρονικότητα, είναι και ένα μανιφέστο της ανθρώπινης μοίρας, ένας «καταγγελτικός» λίβελλος για τους ισχυρούς της γης, τους «χαλίφηδες» όλου του κόσμου, που παίζουν στα ζάρια τις ανθρώπινες ζωές.

Ο «Κεμάλ» περιγράφει μοναδικά την ατελέσφορη, την αδυσώπητη μοίρα πολλών ανθρώπων που θέλησαν να αλλάξουν τον κόσμο και αντίκρισαν «ικριώματα». Περιγράφει τη μοναξιά, την «αφοβιά», τη θυσία, καθώς το τέλος του «άμυαλου Σεβάχ» είναι η κρεμάλα, αφού «πέφτουν πάνω του τα στίφη σαν ακράτητα σκυλιά και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά». 

Ταυτόχρονα, ο «Κεμάλ», είναι και ένα πολιτικό μανιφέστο. Η αναφορά στη «Μοσσούλη, στη Βασσόρα» υπαινίσσεται τους πολέμους στην πολύπαθη περιοχή, λόγω των πετρελαίων. Τους πολέμους που δεν σίγασαν ποτέ και μαίνονται με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα σήμερα, οδηγώντας σε μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών αλλά και σε απροσμέτρητες και ανυπολόγιστες κλιματικές αλλαγές.

Δημιουργώντας πλήρη πολιτική αστάθεια, σε τόπους όπου ρέει άφθονος ο «μαύρος χρυσός». Καταστρέφοντας πολιτισμούς και ζωές. Χωρίς να είναι ορατό στο προσεχές μέλλον, τουλάχιστον, το τέλος αυτού του μαρτυρίου και αυτής της ιδιότυπης γενοκτονίας, πέριξ του «Τίγρη και του Ευφράτη». 

Το σπουδαίο τραγούδι των Χατζιδάκι-Γκάτσου, όμως, παρόλο που καταλήγει με τη απαισιόδοξη φράση «καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ», αφήνει λίγο πριν και κάποια ψήγματα αισιοδοξίας επισημαίνοντας: «νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί». Άλλωστε, καμιά επανάσταση δεν είναι αναίμακτη και ποτέ το αίμα σε πίστη και ιδέες, δεν πάει ολότελα χαμένο.

Πέρα όμως από τις αλληγορίες και τις κάθε είδους άλλες προσεγγίσεις του τόσο ιδιαίτερου και ευαίσθητου αυτού τραγουδιού, υπάρχει και η αληθινή του προσέγγιση. Διότι, κάθε μεγάλο έργο στην Τέχνη έχει συχνά και βιωματικά στοιχεία. Αξίζει ως εκ τούτου να παρακολουθήσουμε συνοπτικά την πραγματική ιστορία του «Κεμάλ», όπως την αφηγήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις.

Ποιος ήταν, λοιπόν, «ο πρίγκιπας της Ανατολής που νόμισε ότι θα αλλάξει τον κόσμο»; Ποιος ήταν αυτός ο νέος που ενέπνευσε αρχικά τον μεγάλο Έλληνα συνθέτη να γράψει ένα από τα πιο αγαπημένα του τραγούδια, κατά την παραμονή του στην Αμερική, στα τέλη της δεκαετίας του ’60; Ποιος ήταν τελικά ο Κεμάλ που αναφέρεται στο θαυμάσιο αυτό τραγούδι;

Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις σε αφήγησή του: «Στη Νέα Υόρκη το χειμώνα του ΄68, συνάντησα ένα νέο παιδί είκοσι χρονών που το λέγανε Κεμάλ. Μου τον γνωρίσανε. Τι μεγάλο και φορτισμένο από μνήμες όνομα για ένα τόσο όμορφο και νεαρό αγόρι, σκέφθηκα. Είχε φύγει απ’ τον τόπο του με πρόσχημα κάποιες πολιτικές του αντιθέσεις. Στην πραγματικότητα, φαντάζομαι, ήθελε να χαθεί μέσ’ στην Αμερική. Του το είπα. Χαμογέλασε. -Δέχεστε να σας ξεναγήσω; Αρνήθηκε ευγενικά. Προτιμούσε μόνος. Κι έτσι σαν γύρισα στο σπίτι μου τον έκανα τραγούδι, μουσική. Ο Γκάτσος εκ των υστέρων, γράφοντας τους στίχους στα ελληνικά, τον έκανε Άραβα πρίγκιπα να προστατεύει τους αδυνάτους. Κάτι σαν μια ταινία του Έρολ Φλιν του ΄35. Η Πελοπόννησος (σσ. καταγωγή του Γκάτσου), από τη φύση της αδυνατεί να κατανοήσει την αμαρτωλή ιδιότητα των μουσουλμάνων Τούρκων, που μοιάζουν σαν ηλεκτρισμένα σύννεφα πάνω απ’ τον Έβρο, ή σαν χαμένα και περήφανα σκυλιά. Το μόνο που αφήσαμε ανέπαφο στα ελληνικά είναι εκείνο το «Καληνύχτα Κεμάλ». Είτε πρίγκιπας άραψ είτε μωαμεθανός νεαρός της Νέας Υόρκης, του οφείλουμε μια «καληνύχτα» τέλος πάντων, για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε ήσυχα τη νύχτα. Χωρίς τύψεις, χωρίς άχρηστους πόθους κι επιθυμίες. Κατά πως πρέπει σ΄ Έλληνες, απέναντι σ΄ ένα νεαρό μωαμεθανό- όπως θα έλεγεν κι ο φίλος μας ο ποιητής ο Καβάφης.»… Μ.Χ.

Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του Κεμάλ διά στόματος Μ.Χ. (Μάνου Χατζιδάκι). Μια ιστορία που η Μεγάλη Τέχνη -έτσι όπως μόνον αυτή ξέρει- με «πρώτη ύλη» έναν όμορφο 20χρονο μετανάστη στη Νέα Υόρκη που γνωρίζει ξαφνικά ο δημιουργός, ξεφεύγει και γίνεται ύμνος ευαισθησίας, παγκόσμιος πόνος, αδυσώπητη μοίρα.

Ως κατακλείδα παρατίθεται το μεγάλο αυτό δημιούργημα με την προτροπή αντί άλλου επιλόγου, να το σιγοψιθυρίσουμε ακόμη μια φορά για να ανακαλύψουμε πάλι κάτι καινούργιο, που δεν είχαμε προσέξει επαρκώς στην πρώτη ακρόαση-ανάγνωση. Και με την ελπίδα ότι αυτός ο κόσμος θα γίνει κάποτε καλύτερος.

               Μάνου Χατζιδάκι – Νίκου Γκάτσου

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ

ενός νεαρού πρίγκιπα, της Ανατολής

απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,

που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ

και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό

ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό

στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά

πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική

αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.

Τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή

κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.

.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά

ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά

απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό

κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά

και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά.

Μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί

πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

.

Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί

στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.

Πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά

μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

.

Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ

που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:

«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,

με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

.

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.

Καληνύχτα…

Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού σε αγγλικό στίχο περιλαμβάνεται στον δίσκο «Reflections», έπειτα από τη συνεργασία του Μάνου Χατζιδάκι με το συγκρότημα New York Rock & Roll Ensemble. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο Χατζιδάκις, αποφασίζει το 1993 να εκδώσει το δίσκο στα ελληνικά και συνεργάζεται με το Νίκο Γκάτσο, ο οποίος γράφει τους στίχους για τα τραγούδια του δίσκου. Το τραγούδι στα ελληνικά ερμηνεύει η Αλίκη Καγιαλόγλου και ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις κάνει τον αφηγητή στην αρχή. Στη συνέχεια το τραγούδι ερμήνευσε πλειάδα καλλιτεχνών, όπως η Μαρία Φαραντούρη, ο Βασίλης Λέκκας, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Σαβίνα Γιαννάτου και άλλοι.

Μιχάλης Κωνσταντής

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ALPHABANK

ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΕΚ ΤΗΣ ΙΟΝΙΚΗΣ

Ευπόλιδος 8  – ΑΘΗΝΑ 105 51  ΤΗΛ.:  210 3250692  – 3 – 4     FAX :  210 3311278 

 www.ionikienotita.gr                                                       e– mail: syilte.gramm@gmail.com

ANAKOIΝΩΣΗ Νο 29

Αθήνα, 19 Μαρτίου 2019

.

Η στοχοποίηση ομάδων εργαζομένων στην Alpha Bank

γίνεται πλέον με την ηλεκτρονική υποαξιολόγησή τους σε

συνδυασμό με δυσμενείς «προσωρινές» αποσπάσεις και μεταθέσεις

.

«Φύγε γιατί θα μετατεθείς! Φύγε γιατί θα απολυθείς! Φύγε για να “σωθεί” η τράπεζα. Οι αξιολογήσεις σου είναι κακές και θα εισηγηθώ στο Δ.Σ. της τράπεζας την απόλυσή σου». Αυτές είναι οι παραινέσεις της Διευθύντριας Ανθρώπινου Δυναμικού προκειμένου να πετύχει τους στόχους της τράπεζας

.

Συνάδελφοι,

Όπως έχουμε ξανατονίσει, η Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού συνεχίζει να εφαρμόζει επιμελώς παράτυπες και ηθικά ανεπίτρεπτες τακτικές προκειμένου να επιτύχει την κεντρική επιλογή της Διοίκησης της τράπεζας για μείωση του προσωπικού. Μετά την προσπάθεια για εξεύρεση “αδύναμων κρίκων” ανάμεσα στους εργαζόμενους, στη συνέχεια στοχοποίησε ολόκληρες ομάδες εργαζομένων: όλοι θυμόμαστε τι συνέβη το 2017 με τις ομαδικές απολύσεις των καθαριστριών, αλλά και των φρουρών, που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα και πιέστηκαν να αποχωρήσουν «οικειοθελώς» χωρίς να δικαιούνται σύνταξη. Σειρά πλέον έχουν πάρει οι μεγαλύτερης ηλικίας (50+) συνάδελφοί μας του Λογιστικού Κλάδου, και ιδίως οι tellers, που δεν δέχονται να ενταχθούν στο άτυπο πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου επειδή δεν έχουν συμπληρώσει προϋποθέσεις συνταξιοδότησης. Η Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού υιοθετεί σε βάρος τους εκδικητικές συμπεριφορές ως μοχλό πίεσης για την απομάκρυνσή τους: συχνότατες «προσωρινές» αποσπάσεις (ακόμη και 2 προσωρινές αποσπάσεις σε διαφορετικά Καταστήματα μέσα στην ίδια ημέρα), που δοκιμάζουν τις αντοχές κάθε εργαζομένου, ή «προσωρινές» αποσπάσεις μεγάλης διάρκειας (π.χ. 4μηνες), που μόνον προσωρινές δεν είναι, και δυσμενείς μεταθέσεις στα όρια του ίδιου Νομού (βλ. και την υπόθεση του συναδέλφου teller Νικ. Τζιφρή, Ανακοίνωσή μας 24/20.7.2018,) αλλά και εκτός Νομού (βλ. και την υπόθεση των συναδέλφων της Λιβαδειάς, Ανακοινώσεις μας Νο 3-4-5-6-8-9-10-11/2017 και 12-19/2018). Υπενθυμίζουμε ότι η άμεση παρέμβαση του Συλλόγου μας και η ελληνική δικαιοσύνη προστάτευσαν τους συναδέλφους tellers Στ. Σκλαπάνη και Γ. Παπαφώτη, η πρώτη με σοβαρά προβλήματα υγείας και ο δεύτερος προστατευόμενος του Ν. 2643/1988 ως αδελφός αναπήρου προσώπου, που μετατέθηκαν από την Λιβαδειά στην Κηφισιά Αττικής, ενώ αναμένεται και η έκδοση της δικαστικής απόφασης για τον συνάδελφο teller Νίκο Τζιφρή, ο οποίος, αν και ανάπηρος προστατευόμενος του Ν. 2643/1998, μετατέθηκε στα όρια του Νομού Θεσσαλονίκης (από την Ανάληψη Θεσσαλονίκης στην Ασπροβάλτα, 104 χλμ. μακριά από τον τόπο διαμονής του) για να αναγκαστεί να αποχωρήσει.

Ιδίως όμως η Διεύθυνση Ανθρωπίνου Δυναμικού της Τράπεζας χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης τις μεθοδευμένες υποαξιολογήσεις, με το πρόσχημα των οποίων προετοιμάζονται μελλοντικές απολύσεις σε βάθος χρόνου. Ειδικότερα, έχουμε από παλιά καταγγείλει ότι θεσμικά (βάσει εγκυκλίου) τα στελέχη της Τράπεζας καλούνται να «αξιολογήσουν» ένα ποσοστό 10% (!!!) των εργαζομένων ως «μη αποδεκτούς». Πέραν αυτού, με τις ανακοινώσεις μας υπ’ αρ. 43/10.3.2016 και 21/29.3.2018 έχουμε καταγγείλει την διατεταγμένη εκ μέρους της Διεύθυνσης Ανθρωπίνου Δυναμικού της Τράπεζας «υποαξιολόγηση» στοχοποιημένων συναδέλφων μας, και ιδίως αυτών μεγαλύτερης ηλικίας (50+), που δεν αποδέχθηκαν πρόταση εθελουσίας εξόδου: υποαξιολογούνται ως «μέτριοι» ή «μη αποδεκτοί» προκειμένου στη συνέχεια να πιεστούν –και μάλιστα χωρίς καμία διαπραγματευτική ισχύ- να αποχωρήσουν στο πλαίσιο άτυπης ή συντεταγμένης «εθελουσίας» εξόδου. Μάλιστα, με την υπ’ αρ. 21/29.3.2018 ανακοίνωσή μας έχουμε καταγγείλει και τη στοχοποίηση από την Διεύθυνση Ανθρωπίνου Δυναμικού των ελάχιστων Διευθυντών και Προϊσταμένων, που δεν υπέκυψαν στις εντολές υποαξιολόγησης των μεγαλύτερης ηλικίας (50+) υφισταμένων τους, τιμώντας τη θέση τους και υπακούοντας στους κανόνες της αξιοκρατίας, της ηθικής και της εντιμότητας.

Σήμερα οι εργαζόμενοι στην Alpha Bank εξακολουθούν να είναι αντιμέτωποι με τις μεθοδεύσεις υποαξιολόγησής τους, οι οποίες πλέον «αναβαθμίστηκαν» και γίνονται ηλεκτρονικά: η Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού τις σερβίρει πλέον “έτοιμες” στα στελέχη της προκειμένου να μην αντιδρούν αρνητικά οι Διευθυντές και οι Προϊστάμενοι, που καλούνται άνωθεν να υποαξιολογήσουν το προσωπικό τους!!!.

Παράλληλα, ο γνωστός “παπαγάλος” της Διοίκησης συνεχίζει να περιδιαβαίνει και την Περιφέρεια και «περί άλλων να τυρβάζει» (π.χ. συγχώνευση με Πειραιώς και απολύσεις) ώστε να δημιουργείται κλίμα εκφοβισμού των εργαζομένων στην Alpha Bank.

Οι δυσάρεστες αυτές εξελίξεις – για όσους φοβηθούν και ενδώσουν – δεν θα έχουν μόνο δυσμενείς εργασιακές επιπτώσεις, αλλά και συνταξιοδοτικές, καθόσον οι αναγκαζόμενοι σε «αυτοαπόλυση» στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν δικαιούνται σύνταξη, ούτε μειωμένη.

.

Συνάδελφοι,

Όπως σας έχουμε ξανατονίσει, θα πρέπει σε κάθε περίπτωση μετά από οποιαδήποτε «υποαξιολόγηση» ή όχληση της τράπεζας για δυσμενή μετάθεση και γενικά δυσμενή μεταχείρισή σας, να απευθύνεστε αμέσως στο Σύλλογό μας, προκειμένου να λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα για τη νομική προστασία σας.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

          Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                          Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

    Γ. ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ                                                Ι. ΚΥΡΙΑΖΗΣ

Ο Αλέκος Αλεξανδράκης δε χρειάζεται συστάσεις. Μία από τις σπουδαιότερες μορφές των τεχνών της χώρας μας, μεγαλούργησε τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο.

Ο μεγάλος αυτός συμπατριώτης μου, καθόσον καταγόταν από το Παρόρι Λακεδαίμονος, άφησε βαθύ το αποτύπωμά του στο χώρο της υποκριτικής, αλλά όπως ο ίδιος αναφέρει, για αλλού ξεκίνησε και αλλού τον έβγαλε ο δρόμος του. Το μεγάλο του όνειρο ήταν να γίνει σκηνοθέτης και αν κρίνουμε από τη νεορεαλιστική ταινία «Συνοικία το όνειρο» (1961) που σκηνοθέτησε και άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της στον ελληνικό κινηματογράφο, θα είχε διαπρέψει και σε αυτόν τον τομέα. Ωστόσο, οι συνθήκες και η λογοκρισία της εποχής δεν του το επέτρεψαν, με αποτέλεσμα να ξεδιπλώσει το απαράμιλλο ταλέντο του στην υποκριτική.

Ο Αλέκος Αλεξανδράκης έμεινε γνωστός ως ένας μεγάλος ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου. Όμως, δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ηθοποιούς, με συνέπεια τόσο ως καλλιτέχνης όσο και ως άνθρωπος, παραμένοντας πιστός στα ιδανικά και στις πεποιθήσεις του καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας και της ζωής του.

Σαράντος Φιλιππόπουλος

Ποτέ δεν είχα σκεφτεί να ασχοληθώ με το θέατρο, γιατί με απασχολούσε η σκηνοθεσία κινηματογράφου και είχα σκοπό να σπουδάσω στο Λος Άντζελες. Τυχαία συναντώ στο δρόμο έναν παιδικό μου φίλο, τον Νίκο Καζή, ο οποίος ήταν τότε τελειόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου και μου λέει:

”Έλα ένα χρόνο στη σχολή, να μάθεις μερικά πράγματα, ώστε να πας καταρτισμένος”.

Έτσι κι έγινε.

Αυτό ήταν… Δε μπόρεσα να αφήσω το θέατρο.

Το 1950 ο Φιλοποίμην Φίνος με τον Αλέκο Σακελλάριο με ζήτησαν να παίξω σε ένα φιλμ, στο ”Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν” και αμέσως μετά, με τον Φίνο πάλι και με σκηνοθέτη τον Γιώργο Τζαβέλλα,
στην ταινία ”Η αγνή του λιμανιού”.

Θυμάμαι αυτές τις δύο ταινίες περισσότερο απ’ ότι θυμάμαι τις άλλες.
Ίσως γιατί τότε υπήρχε μεράκι.

Δουλεύαμε με την καρδιά μας μερόνυχτα και χωρίς πολλά μέσα.
Αργότερα αποκτήσαμε τα μέσα αλλά χάσαμε το μεράκι.

Ύστερα, ήρθε η σειρά μου να κάνω κι εγώ το όνειρό μου πραγματικότητα. 

Να κάνω αυτό που ήθελα πάντα. Να σκηνοθετήσω μια ταινία.
Η ταινία αυτή ήταν, η ”Συνοικία το όνειρο”.

Για να φτάσω να την κάνω,  δούλεψα σε αρκετές ταινίες και μάζεψα χρήματα – γιατί είχα και μια μεγάλη συμμετοχή στην παραγωγή – αφού κανείς παραγωγός δεν δεχόταν να την χρηματοδοτήσει.

Αυτό το φιλμ, το θυμάμαι με πολλή συγκίνηση.
Ήταν τρομερές οι δυσκολίες. Ήταν άγρια η εποχή.
Μας απαγόρευσαν την ταινία για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μας την έκοψε η λογοκρισία, και ακόμα και τώρα παίζεται λογοκριμένη, γιατί είχαν κόψει το αρνητικό φιλμ.

Με τη σύζυγό μου και πρωταγωνίστρια της ταινίας Αλίκη Γεωργούλη,
πήγαμε στη Μόσχα το καλοκαίρι του ’62,  προσκεκλημένοι του Υπουργείου Πολιτισμού της ΕΣΣΔ.

Προβλήθηκε η ταινία μου και εντύπωση μου έκανε
η κατάμεστη αίθουσα, η σοβαρότητα και η προσοχή των θεατών,
οι λεπτομέρειες τις οποίες έπιαναν και χειροκροτούσαν και η ζεστασιά του κόσμου.

Με τη ”Συνοικία το όνειρο”, πίστεψα πως άρχιζε η πραγματική μου καριέρα πίσω από τη μηχανή ως σκηνοθέτης.

Ρίχτηκα με τα μούτρα και με τους ίδιους συνεργάτες, τον Κώστα Κοτζιά, τον Τάσο Λειβαδίτη, τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Κατράκη,
να ολοκληρώσουμε την προετοιμασία της καινούριας ταινίας.

Όμως, έπρεπε να βρεθούν κεφάλαια. Κεφάλαια εγώ δεν είχα, γιατί με τις περιπέτειες της ”Συνοικίας”, ήμουν χρεωμένος.

Επειδή ο Φίνος είχε ενθουσιαστεί με την ταινία και μου είχε πει: ”Εδώ είναι το σπίτι σου σαν ηθοποιός, εδώ θα είναι το σπίτι σου και σαν σκηνοθέτης”, του πάω το σενάριο.

Με χαρά αυτός το παίρνει, το διαβάζει και την άλλη μέρα μου λέει:
”Τρελός είσαι; Δεν πρόκειται να εισπράξουμε τίποτα από αυτή την ταινία”.

Το σενάριο το πήγα και σε άλλους παραγωγούς, όμως κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Κι έτσι έμεινε να γυριστεί πιο μετά.

Σήμερα, δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να σκηνοθετήσω ταινία. Θυμάμαι μια φορά, με είχε δει ένας νεαρός και μου είχε πει:

”Αλεξανδράκη γέρασες”. Και του απαντώ:

”Ευτυχώς, γιατί αλλιώς θα είχα πεθάνει.

Πρόλαβα και γέρασα”.

Ο κύριος Κολλάτος συνεχίζει την προσφιλή του μέθοδο της… κοπτοραπτικής δικαστικών αποφάσεων και εγγράφων προκειμένου να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Αυτή τη φορά με αφορμή την υπ’ αριθμ. 8153/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (τακτική διαδικασία), με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή 53 μελών του Συλλόγου Συνταξιούχων για την ακύρωση των αρχαιρεσιών που διενεργήθηκαν το 2017 με σωρεία παραβιάσεων του νόμου και του καταστατικού. Βέβαια, ξέχασε να αναφέρει ότι η απόφαση αυτή είναι πρωτόδικη και ότι υπόκειται σε ένδικα μέσα, τα οποία αυτονόητα θα ασκήσουν οι ενάγοντες προκειμένου να διασφαλίσουν και την εξέταση της αγωγής σε δεύτερο βαθμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι με την ανωτέρω απόφαση το Δικαστήριο απέφυγε να κρίνει επί της ουσίας των καταγγελλόμενων παραβιάσεων του νόμου και του καταστατικού και αντίστοιχα απέφυγε να εξετάσει το συντριπτικό αποδεικτικό υλικό που προσκομίσαμε. Επομένως, συνιστούμε στον κύριο Κολλάτο να αναμείνει και το δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας πριν πανηγυρίσει για τη δικαίωση των μεθοδεύσεών του που οδήγησαν στην αναρρίχησή του στο προεδρείο του Συλλόγου Συνταξιούχων.

Αξίζει να σημειωθεί και ο χρόνος που ο κύριος Κολλάτος επέλεξε να δημοσιεύσει την ανακοίνωσή του και να κάνει λόγο για δικαστικό ράπισμα στην Ιονική Ενότητα. Η ανακοίνωση αναρτήθηκε αμέσως μετά την πανηγυρική αθώωση του Σαράντου Φιλιππόπουλου και του Φάνη Κυριόπουλου, την οποία προφανώς δεν ανέμενε ο κύριος Κολλάτος, που επιμελώς παρακολουθούσε όλες τις συνεδριάσεις του ποινικού δικαστηρίου.

Επιπλέον, επισημαίνουμε ότι θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικός όταν απευθύνει κατηγορίες σε τρίτα πρόσωπα και ειδικά όταν αφήνει υπόνοιες για ενδεχόμενες ποινικές διώξεις. Στην ανακοίνωσή του κάνει λόγο για εκκρεμή φάκελο στην Εισαγγελία για τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής του Συλλόγου Συνταξιούχων Γεώργιο Αντωνόπουλο, Αλέξανδρο Δολιανίτη και Χρυσούλα Δελέγκου. Μάλιστα επιχειρεί να τεκμηριώσει την πληροφορία του αυτή αναρτώντας έγγραφο του Πταισματοδικείου με το οποίο κλήθηκε ο Σύλλογος Συνταξιούχων να ενημερώσει την Πταισματοδίκη για τις διευθύνσεις των τριών ανωτέρω μελών του Συλλόγου. Ακόμη και αν δεχθούμε καλοπροαίρετα ότι ο κύριος Κολλάτος προσπάθησε με τον τρόπο αυτό να τεκμηριώσει την αναφερόμενη πληροφορία, κάτι το οποίο φυσικά δεν συμβαίνει, επισημαίνουμε ότι χωρίς στοιχεία και συγκεκριμένα δικαστικά έγγραφα για την αμετάκλητη ποινική καταδίκη ορισμένου προσώπου δεν έχει κανένα δικαίωμα να δημιουργεί εντυπώσεις θίγοντας την τιμή και την υπόληψη συναδέλφων και μάλιστα μελών του Συλλόγου Συνταξιούχων, των οποίων τα δικαιώματα υποτίθεται ότι προασπίζει. Αυτονόητα επιφυλασσόμαστε για τη λήψη κάθε νόμιμου μέτρου για την προστασία των τριών συναδέλφων.

Στον κ. Κολλάτο συνιστούμε ψυχραιμία και υπομονή. Σύντομα θα αφήσει τα κολλάζ και τα τεχνάσματα και θα κληθεί να δώσει απαντήσεις σε πολλές εκκρεμότητες που έχουν δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Σύλλογο Συνταξιούχων. Το θερμό καλοκαίρι θα περάσει, αλλά το φθινόπωρο αναμένεται να είναι ακόμα πιο καυτό για τον κ. Κολλάτο…

Συνάδελφοι,

Ο Σύλλογός μας σας έχει παρουσιάσει και κατά το παρελθόν την αξιέπαινη δράση του Πατέρα Γερβάσιου, του επονομαζόμενου και «Άγιου των Φυλακισμένων», μέσα από ένα  ξεχωριστό αφιέρωμα στην εφημερίδα μας (Συλλογική Ενημέρωση, τεύχος 38).

Πιθανώς θα θυμάστε ότι ο Πατέρας Γερβάσιος – κατά κόσμον Γεώργιος Ραπτόπουλος – έχει κάνει σκοπό της ζωής του να στηρίξει τους πιο αδύναμους και βασανισμένους συμπολίτες μας, που η ζωή, η μοίρα και τα λάθη τους, τούς στέρησαν την ελευθερία τους. Αν και πλέον είναι ιδιαιτέρως προχωρημένης ηλικίας, ο «Άγιος των φυλακισμένων» δε σταματά ακόμα και σήμερα να στηρίζει με κάθε τρόπο τους φυλακισμένους όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, βοηθώντας τους τόσο κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στα σωφρονιστικά ιδρύματα, όσο και κατά την κρίσιμη περίοδο της επανένταξής τους.

Πρόκειται βέβαια για έναν ιερέα συνειδητοποιημένο και αφοσιωμένο στο έργο της αλληλεγγύης και της ανακούφισης των αδύναμων που πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για τον κλήρο, που δυστυχώς στην πλειονότητα δε διακρίνεται από αντίστοιχη ευαισθησία και κοινωνική δραστηριοποίηση, απομακρύνοντας βέβαια και τους πιστούς από την Εκκλησία.

Εμείς βρήκαμε στο facebook του συνάδελφου Νίκου Παπασπυρόπουλου από την Πάτρα ένα αφιέρωμα στον Πατέρα Γερβάσιο και θεωρήσαμε ότι είναι η κατάλληλη ευκαιρία να σας υπενθυμίσουμε το θεάρεστο έργο του «Άγιου των φυλακισμένων», καθότι πιστεύουμε ότι το επίπεδο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων και ο τρόπος που μία κοινωνία συμπεριφέρεται στους φυλακισμένους, αποτελεί καθρέπτη του επιπέδου των πολιτών της…

Σας προτρέπουμε να το διαβάσετε με προσοχή και να στηρίξετε κι εσείς με κάθε τρόπο το έργο του «Άγιου των φυλακισμένων», λαμβάνοντας περισσότερες πληροφορίες μέσα από την ιστοσελίδα http://www.diakonia-filakon.gr:

«Εάν πεθάνω σε κάποια φυλακή θα είναι για μένα το μεγαλύτερο κέρδος. Θέλω να πεθάνω πάνω στο καθήκον, είτε στο δρόμο για κάποιο σωφρονιστικό ίδρυμα ή κατά την επιστροφή μου προς το σπίτι. Ο Χριστός πέθανε από αγάπη για τον άνθρωπο. Αυτό είναι το τέρμα, το τέλειο και το άριστο».

Ο 83χρονος Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος – κατά κόσμον Γεώργιος Ραπτόπουλος- είναι γνωστός ως ο «Άγιος των Φυλακισμένων» και παρά την ηλικία του εξακολουθεί να μπαινοβγαίνει στα σωφρονιστικά ιδρύματα υψίστης ασφαλείας όλου του κόσμου για να σταθεί στο πλευρό των κρατουμένων. Δεν δίστασε, μάλιστα, ύστερα από μια πρόσκληση που έλαβε, να ταξιδέψει 25.000 χιλιόμετρα έως τα νησιά Φίτζι για να μεταφέρει τον λόγο του Θεού στους εκεί φυλακισμένους.

Άλλοι τον αποκαλούν «παπά των φτωχών» ή «άγγελο για τους γιους του ασώτου».

Έχει καταφέρει, από το 1987 που ξεκίνησε η δράση της Διακονίας των Κρατουμένων «Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά» έως και σήμερα, να αποφυλακίσει περισσότερους από 16.000 άπορους φυλακισμένους, πληρώνοντας τα πρόστιμά τους και δίνοντας συνολικά 5.000.0000 ευρώ, χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τις συνεισφορές συνανθρώπων μας.

Το ΑΠΕ – ΜΠΕ συνάντησε τον πατέρα Γερβάσιο στην Ορθόδοξη Αδελφότητα «Η Οσία Ξένη» στην περιοχή του Πλαγιαρίου, στη Θεσσαλονίκη και μίλησε για τα 37χρόνια έργου και προσφοράς σε χιλιάδες άπορους κρατούμενους, για τους κακοποιούς που έχει συναντήσει -από τον Κωνσταντίνο Πάσσαρη έως και τα μέλη της «17 Νοέμβρη» – αλλά και για την υπόθεση του νεαρού φυλακισμένου Νίκου Ρωμανού.

«Όταν ξεκινάω την ομιλία μου στις φυλακές πάντα λέω «αγαπητοί αδερφοί κρατούμενοι», γιατί είμαστε αδέρφια. Οι κρατούμενοι ακούνε με προσοχή τον λόγο του Θεού. Συχνά – πυκνά χειροκροτούν και πολλοί κλαίνε. Τρέχουν τα δάκρυα στα πρόσωπά τους. Τα δάκρυα και τα χειροκροτήματα είναι εκφράσεις βαθιάς απήχησης του λόγου του Θεού που σίγουρα αφήνουν κάτι μέσα τους» μας λέει.

«Πολλοί έχουν προκατάληψη για τους κρατούμενους και λένε: καλά να πάθουν. Οι άνθρωποι αυτοί στις φυλακές δικάστηκαν, εκτίουν την ποινή που τούς επέβαλε η δικαιοσύνη. Όμως, αυτή η προκατάληψη τους πληγώνει. Ακόμη και στην καρδιά του μεγαλύτερου ληστή υπάρχει η σπίθα της ανθρωπιάς» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ποιο περιστατικό, όμως, τού έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη; «Δύο μουσουλμάνοι, αφού με άκουσαν και πήραν τα δέματα με αγαθά που τους προσφέραμε, με τα λίγα ελληνικά που ξέρουν, θέλησαν να γίνουν ορθόδοξοι χριστιανοί. Κατηχήθηκαν, βαφτίστηκαν και πήραν και το όνομα το δικό μου. Και οι δύο Γερβάσιοι».

Επισκέψεις σε φυλακές σε Ελλάδα και εξωτερικό

Στα 37 αυτά χρόνια δράσης, ο γέροντας έχει επισκεφτεί ως υπεύθυνος κλιμακίου της διακονίας των κρατουμένων, συνολικά 102 φυλακές- ανδρικές, γυναικείες αλλά και ανηλίκων: οι 66 επισκέψεις έγιναν εντός Ελλάδας και οι άλλες 36 στο εξωτερικό- Αίγυπτο, Αλβανία, Βουλγαρία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ιορδανία, Ισραήλ, Ιταλία, Κύπρος, Μαδαγασκάρη, Νέα Ζηλανδία, Νησιά Φίτζι, Ουκρανία, Πολωνία, Ρουμανία και Ρωσία.

Η αρχή σε φυλακές του εξωτερικού έγινε το 1999 από την Αίγυπτο, όπου τον κάλεσαν οι τρεις καταδικασμένοι εις θάνατον, διά αγχόνης, Έλληνες ναυτικοί του μότορ σιπ “Θανάσης”, που κρατούνταν στις φυλακές Ελ Κανάτερ.

Ο π. Γερβάσιος κρατάει ένα γράμμα στα Αραβικά, αντίγραφο του οποίου στέλνει σε Αραβες κρατούμενους.

Γράμματα και τηλεφωνήματα από κρατούμενους

Στα γραφεία της Διακονίας των Κρατουμένων “Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά”, στην περιοχή Πλαγιαρίου, δέχονται καθημερινά τηλεφωνήματα και γράμματα όχι μόνο από αποφυλακισθέντες και από κρατούμενους που έχουν βοηθηθεί οικονομικά, αλλά και από τις οικογένειές τους καθώς ο γέροντας Γεβρόσιος φροντίζει μέχρι και τα παιδιά των άπορων κρατουμένων που σπουδάζουν σε πανεπιστημιακές σχολές και ΤΕΙ της Ελλάδας.

«Μας πήρε τηλέφωνο ένας κρατούμενος να μας ευχαριστήσει για την επιταγή των 30 ευρώ που τού στείλαμε. Όταν του είπαμε πως δεν χρειάζεται να μας ευχαριστεί μας απάντησε: ‘Δεν ξέρετε τι θα πει ένας κρατούμενος να έχει 30 ευρώ στην τσέπη του. Μ’ αυτά τα χρήματα πήρα μια τηλεκάρτα και τηλεφώνησα στα παιδιά μου. Παρήγγειλα έναν καφέ και τον πλήρωσα. Έτσι, ένιωσα κι εγώ ότι είμαι άνθρωπος’» μας εξιστορεί.

Σ’ έναν άλλο κρατούμενο, τον Δημήτρη, πριν από περίπου ενάμιση μήνα, μαζί με τα χρήματα τού εστάλησαν και ευχές για την ονομαστική του εορτή. Ο φυλακισμένος αποφάσισε να γράψει γράμμα στον Αρχιμανδρίτη: “Σας ευχαριστώ βαθύτατα για τα 30 ευρώ που μού στείλατε στην ονομαστική μου εορτή. Τριάντα ευρώ εδώ μέσα είναι κάτι που αξίζει τριπλάσια απ’ ό,τι έξω στην κοινωνία. Σας ευγνωμονώ ιδιαίτερα κι αυτό είναι πολλαπλάσιο από οποιοδήποτε ποσό, ότι κάποιος θυμήθηκε τη γιορτή μου, το όνομα μου. Αυτό το τελευταίο με ζέστανε πιο πολύ από κάθε ευεργεσία”.

Ο Κωνσταντίνος Πάσσαρης και η “17 Ν”

Ο πατέρας Γερβάσιος μέσα στους χιλιάδες κρατούμενους που έχει συναντήσει, έχει έρθει σε επαφή και με τους πιο αδίστακτους και επικίνδυνους κακοποιούς, χωρίς ποτέ να φοβηθεί για τη ζωή του, όπως μας λέει.

Μεταξύ αυτών είναι και ο Κωνσταντίνος Πάσσαρης, που απασχόλησε την ελληνική κοινωνία για τα αποτρόπαια εγκλήματά του και πλέον βρίσκεται σε φυλακή υψίστης ασφάλειας στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας.

Ο γέροντας έχει συχνή τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πάσσαρη και φροντίζει μία – δύο φορές τον χρόνο να τον επισκέπτεται στη φυλακή “Γκέρλας” για να εξομολογείται. “Διαβάζει πολύ, έχει όλα τα βιβλία της Εκκλησίας. Με το κομποσκοίνι, το βράδυ, κάνει πολλές μετάνοιες για τις ψυχές των σκοτωμένων, για τα ορφανά παιδιά και τις χήρες γυναίκες. Για όλα τα πρόσωπα που έτυχε να αδικήσει” λέει ο πατέρας Γερβάσιος και προσθέτει:

Με παίρνει τηλέφωνο, μου λέει πώς περνάει την ημέρα του, τι διάβασε… Δεν ξέρει πότε θα αποφυλακιστεί, όμως από το μυαλό του περνάει η ιδέα, εάν βγει, να επιστρέψει στην Ελλάδα. Στην Αθήνα δεν θέλει να πάει, γιατί δεν θέλει να δει την παρέα του. Σκέφτεται να πάει στο Άγιο Όρος συνοδεία με έναν γέροντα και πέντε – έξι μοναχούς για να μην ξανακάνει στη ζωή του το θέλημα το προσωπικό του”.

Στον Κορυδαλλό, ο Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος έχει δει όλες τις κατηγορίες των φυλακισμένων.

17N

“Επισκέφτηκα και τη ’17Ν’, στους οποίους και μίλησα σε δύο ομάδες γιατί ήταν μαλωμένοι. Πήγα στα κελιά τους, καθίσαμε και κουβεντιάσαμε, δεν μίλησα για τα αδικήματα. Ποτέ δεν μιλάω για τα αδικήματα και τις ποινές” μας λέει.

Ο Νίκος Ρωμανός

«Εγιναν πολλά λάθη. Το θέμα είναι δικαστικό, τι δουλειά έχει η Πολιτεία; Έκρινε η ελληνική Δικαιοσύνη ότι πρέπει να εκτίσει ποινή και τώρα ζητάει άδεια για σπουδές. Όταν πήγαινε να ληστέψει την τράπεζα με το καλάσνικοφ στα χέρια δεν τα σκεφτόταν αυτά;” σχολίασε ο πατέρας Γερβάσιος.

“Έκανε απεργία πείνας. Δικαίωμά του. Θα μπορούσαν να κάνουν απεργία πείνας 11.000 κρατούμενοι, ο καθένας για τον δικό του λόγο. Τι θα γινόταν; Θα τους δώσουν άδεια να φύγουν να αδειάσουν οι φυλακές;” αναρωτιέται

Υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ

Ο γέροντας Γερβάσιος ήταν υποψήφιος τα τελευταία τρία χρόνια – 2012, 2013 και 2014- για το Νόμπελ Ειρήνης, Φιλανθρωπίας και Κοινωνικής Προσφοράς, ανάμεσα σε μεγάλες προσωπικότητες όλου του κόσμου.

Το 2008, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας τού απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος, ενώ έχει λάβει πολλές άλλες τιμητικές διακρίσεις.

Ωστόσο, ο ίδιος θεωρεί από τις μεγαλύτερες τιμές τη βοήθεια των απλών ανθρώπων.

Υπάρχει γυναίκα που κάθε μήνα καταθέτει στον τραπεζικό λογαριασμό της διακονίας «ένα ευρώ για να βοηθήσει τους άπορους κρατούμενους», επισημαίνει. Μάλιστα, στα σωφρονιστικά ιδρύματα δίνονται πλυντήρια και στεγνωτήρια, αλλά και πετρέλαιο για να καλυφθούν οι ανάγκες των φυλακισμένων.

Το εκκλησάκι του ληστή

Στον χώρο της “Οσίας Ξένης” στην Περαία υπάρχει και ένα μικρό εκκλησάκι “Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά”, που γιορτάζει κάθε χρόνο στις 12 Οκτωβρίου και τελείται μνημόσυνο υπέρ των ψυχών όλων όσοι έχουν εκτελεστεί στις φυλακές. «Υποτίθεται ότι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός ήταν ένας ληστής που πέθανε μαζί με τον Χριστό πάνω στο Σταυρό. Και την τελευταία στιγμή σώζεται» τονίζει ο πατέρας Γερβάσιος, ενώ συμπληρώνει πως με έξοδα της διακονίας μεταφέρονται οι σοροί των νεκρών άπορων κρατουμένων στις πατρίδες τους.

Πηγή : patrinorama.com

Με απόφασή του την Παρασκευή 19/7 το Εφετείο Αθηνών έκρινε ομόφωνα και οριστικά αθώους τους συναδέλφους Σαράντο Φιλιππόπουλο και Φάνη Κυριόπουλο για την υπόθεση της αγοραπωλησίας του οικοπέδου του Συλλόγου Εργαζομένων (ΣΥΙΛΤΕ) στην Κινέτα.

Συνάδελφοι,

Να σας υπενθυμίσουμε ότι η πώληση του οικοπέδου του ΣΥΙΛΤΕ στην Κινέτα ουσιαστικά αποτέλεσε το «φιλί της ζωής» για τη συνέχιση της λειτουργίας του Συλλόγου της Ιονικής σε μία ιδιαιτέρως κρίσιμη περίοδο για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του χώρου της Ιονικής και ενώ είχαν αρχίσει να εποφθαλμιούν την περιουσία των Ιονικάριων και να επιδιώκουν να μπει «λουκέτο» στο Σύλλογό μας διάφοροι… καλοθελητές και γνωστοί εχθροί της Ιονικής Οικογένειας. Όπως θα δούμε βέβαια στη συνέχεια, το παράδειγμά τους ακολούθησαν και άλλοι, αυτήν τη φορά εσωτερικοί εχθροί…

Η πώληση του οικοπέδου στην Κινέτα επέτρεψε να συνεχίσει ο ΣΥΙΛΤΕ να προασπίζεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του χώρου μας μέσα στην περίοδο της κρίσης και της υποβάθμισης των εργασιακών και ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων. Επέτρεψε ουσιαστικά να υφίσταται μία υπεύθυνη εκπροσώπηση και δυνατή φωνή των Ιονικάριων απέναντι στις αυθαιρεσίες της τράπεζας και τη ραγδαία υποβάθμιση των ασφαλιστικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων. Επέτρεψε, επιπλέον, τη δημιουργία της ΙΟΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, τη συνδρομή του Συλλόγου μας στις περίπου 1.800 επιτυχημένες δικαστικές υποθέσεις υπέρ των συναδέλφων μας και σε βάρος της τράπεζας, τη συμπαράσταση στους διωγμούς και τις απειλές που υφίστανται οι εν ενεργεία συνάδελφοί μας και βέβαια την αύξηση του εφάπαξ και των κύριων συντάξεών μας μετά από ενέργειες του Συλλόγου μας.

Και ενώ η αγοραπωλησία του οικοπέδου είχε ολοκληρωθεί από πλευράς του ΣΥΙΛΤΕ και των τότε εκπροσώπων μας Προέδρου Σαράντου Φιλιππόπουλου και Γεν. Γραμματέα Φάνη Κυριόπουλου με ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ και ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ, ορισμένες παρατυπίες στην κατάτμηση του οικοπέδου ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από πλευράς του μηχανικού των αγοραστών, είχαν ως συνέπεια η υπόθεση να πάρει το δρόμο του δικαστηρίου, έπειτα από μήνυση που κατέθεσαν οι ιδιοκτήτριες του συνορεύοντος οικοπέδου κκ. Χριστίνα και Μαρία Πηγάκη. Εκεί εμφανίστηκαν εκ νέου οι προαναφερθέντες «καλοθελητές», οι οποίοι άσκησαν πρόσθετες παρεμβάσεις στις αστικές διεκδικήσεις των κκ. Πηγάκη, ταυτιζόμενοι απόλυτα με τα συμφέροντά τους. Ουσιαστικά ο κ. Κολλάτος «άρπαξε την ευκαιρία», συντασσόμενος με τον κ. Γκιάτη, επιδιώκοντας να ακυρωθεί η αγοραπωλησία και να διαλυθεί ο Σύλλογος της Ιονικής!

Μετά από πολύμηνη διαδικασία και παρά την αθωωτική εισήγηση του Εισαγγελέα, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών είχε επιβάλει ποινή 8 μηνών στους συναδέλφους Σαράντο Φιλιππόπουλο και Φάνη Κυριόπουλο, με μία απόφαση που ήταν προφανές ότι έπασχε, αγνοώντας μάλιστα και την εισαγγελική πρόταση.

Ο κ. Κολλάτος, ο οποίος συνηθίζει να προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τους συναδέλφους, να προκαταλαμβάνει συνειδήσεις και να δημιουργεί εσφαλμένες εντυπώσεις, έσπευσε τότε με πηχυαίους, διθυραμβικούς τίτλους να πανηγυρίσει για αυτήν την εξέλιξη… Έκτοτε μάλιστα, συνέχισε να κατασυκοφαντεί τους συναδέλφους για την υπόθεση ακολουθώντας τη γνωστή τακτική του «πες, πες, κάτι θα μείνει», αδιαφορώντας προκλητικά για το γεγονός ότι είχε ασκηθεί έφεση και η υπόθεση βρισκόταν υπό εξέταση από το Εφετείο Αθηνών :

Μετά και την τελεσίδικη ομόφωνη απόφαση του Εφετείου Αθηνών που έκρινε οριστικά αθώους τους συναδέλφους, είναι φανερό ότι ο μόνος «ΕΝΟΧΟΣ» στις συνειδήσεις των συναδέλφων είναι ο κ. Κολλάτος για τις συκοφαντίες και τα ψεύδη του!

Μάλιστα, καθ’ όλη τη διάρκεια της υπόθεσης, τόσο στις συνεδριάσεις του Πλημμελειοδικείου, όσο και του Εφετείου, ήταν μόνιμα παρόντες ο κ. Κολλάτος, ο κ. Βέργος και η κ. Καραδελή, προκειμένου να συμπαρασταθούν στις αδερφές Πηγάκη, περιμένοντας με αγωνία την καταδίκη των συναδέλφων μας!

Η πανηγυρική αθώωση των συναδέλφων με ομόφωνη πρόταση του Εφετείου Αθηνών, τόσο από την Εισαγγελέα όσο και από τα μέλη του Δικαστηρίου, δεν αποκαθιστά μόνο την τιμή και την υπόληψη των συναδέλφων, αλλά συνιστά απόλυτη δικαίωση μίας μακράς συνδικαλιστικής προσπάθειας που αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο τρόπο τους αγώνες, τα αποτελέσματα και τις επιτυχίες μίας ξεχωριστής περιόδου για το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου μας. Είναι μία απόφαση που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε να κόβουμε τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας του εργοδοτικού συνδικαλισμού και αποτελεί το εφαλτήριο ώστε το φθινόπωρο να κατατεθούν υπογραφές για μομφή και έκπτωση της διοίκησης των συνταξιούχων που έχει απαξιώσει το συνδικαλισμό στο χώρο μας, που υπονομεύει τους αγώνες και τις προσπάθειές μας και έχει εμφανέστατα ζημιώσει τα συμφέροντα των συναδέλφων. Αυτή η επιλογή είναι μονόδρομος και πιστεύουμε είναι καθήκον όλων να τη στηρίξετε, αφενός μεν για να επιβραβεύσετε τις προσπάθειές μας και τον ανιδιοτελή αγώνα που έχουμε κάνει για το συνδικαλισμό στο χώρο μας και αφετέρου δε για να γίνει πραγματικότητα το όνειρο της πολυπόθητης συγχώνευσης των Συλλόγων του χώρου της Ιονικής.

Υ.Γ. Μέχρι σήμερα σε αντίστοιχα συκοφαντικά δημοσιεύματα είχα δώσει τόπο στην οργή και είχα αποδεχθεί την έγγραφη συγγνώμη ανθρώπων που με κατασυκοφάντησαν. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο κ. Κολλάτος και οι ακόλουθοί του με τις ενέργειές τους και με τη στάση τους υπονόμευσαν τα συμφέροντα του Συλλόγου και των συναδέλφων, ενώ ταυτόχρονα διέσυραν την τιμή και την υπόληψή μου. Τονίζω ότι θα επιδιώξω να λογοδοτήσουν μέχρι τέλους με κάθε τρόπο και μέσο, γιατί το χρωστάω στην οικογένειά μου, τους συναδέλφους και τα 40 χρόνια που ασχολούμαι με το συνδικαλισμό.

Σαράντος Φιλιππόπουλος

ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ  ΚΑΙ  ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΙΟΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ – ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Ευπόλιδος 8  –   ΑΘΗΝΑ 105 51     ΤΗΛ.:   210 3250692 – 3 – 4 ,     FAX :   210 3311278

www.ionikienotita.gr                                                                               e-mail : info@ionikienotita.gr         

Αθήνα, 19 Ιουλίου 2019

     ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο 1             

.                        

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΚΛΕΓΕΝΤΟΣ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΣΕ ΣΩΜΑ

.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Μετά τη διεξαγωγή των αρχαιρεσιών του συλλόγου μας, συνήλθε την Τρίτη 16/7/19 το νέο Δ.Σ. στην πρώτη συνεδρίασή του, με μοναδικό θέμα ημερήσιας διάταξης τη συγκρότησή του σε σώμα.

Μετά τη διαδικασία, αναδείχθηκε η σύνθεση του νέου Δ.Σ.:

Πρόεδρος : Σαράντος Φιλιππόπουλος

Αντιπρόεδρος : Παναγιώτης Χαλικιάς

Γενικός Γραμματέας : Νίκος Αλεξόπουλος

Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας / Έφορος : Γιάννης Σοφιανόπουλος

Ταμίας : Αριστείδης Γεωργίου

Αναπληρωτής Ταμίας : Φωτεινή Αναστασοπούλου

Μέλος : Αναστασία Αναστασίου

Μέλος : Γιώργος Ανδριώτης

Μέλος : Γιάννης Γιαννόπουλος

Μέλος : Γιάννης Κυριαζής

Μέλος : Κωνσταντίνος Στεφανής

 .

Το νέο Δ.Σ. του συλλόγου μας ευχαριστεί τα μέλη μας για την εμπιστοσύνη που επέδειξαν απέναντί μας και δεσμεύεται να εργαστεί υπεύθυνα και αποτελεσματικά για την υλοποίηση των στόχων και των συμφερόντων της Ιονικής Οικογένειας.

Για να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητη η δική σας στήριξη και συμπαράσταση, ώστε όλοι μαζί να υλοποιήσουμε τους υψηλούς στόχους που έχουμε θέσει.

.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς για το Δ.Σ.

         Ο Πρόεδρος                             Ο Γενικός Γραμματέας

Σαράντος Φιλιππόπουλος                  Νίκος Αλεξόπουλος

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου μας, συνάδελφος Σαράντος Φιλιππόπουλος στην καθημερινή περιήγησή του στα ατελείωτα μονοπάτια του διαδικτύου, συνάντησε τη συγκλονιστική εξομολόγηση ενός άντρα με καρκίνο στους πνεύμονες και λίγους μήνες ζωής. Πρόκειται ουσιαστικά για μία ανοιχτή επιστολή προς όλους μας, που αναδεικνύει τις πραγματικές προτεραιότητες της καθημερινότητάς μας και όχι αυτές που μας επιβάλλουν τα στερεότυπα. Ο ασθενής ζούσε μία «φυσιολογική» ζωή (ό,τι και αν σημαίνει αυτό), μέχρι που η σκιά της ασθένειας κάλυψε όλα τα περιττά, αποκαλύπτοντάς του όμως όσα πραγματικά αξίζουν. Η κατάθεση ψυχής του αποτυπώνει με σαφήνεια ότι ο χρόνος δε γυρίζει πίσω και οφείλουμε όλοι στους εαυτούς μας να τον κάνουμε να αξίζει!

.

«Οι ασθενείς με καρκίνο στους πνεύμονες βιώνουν ένα πολύ ισχυρό σοκ όταν ο γιατρός τους ανακοινώνει ότι πάσχουν από την ασθένεια

Σίγουρα κανείς, ακόμη κι αν είναι φανατικός καπνιστής, δεν περιμένει ότι ο καρκίνος θα χτυπήσει τη δική του πόρτα.

Η περίπτωση λοιπόν του ασθενή που ακολουθεί είναι εξ ορισμού ιδιαίτερη. Έμαθε ότι έχει καρκίνο στους πνεύμονες χωρίς να έχει καπνίσει ποτέ ούτε ένα τσιγάρο στη ζωή του. Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν βρήκε το θάρρος να μοιραστεί μαζί μας την ιστορία του και να μας περιγράψει τον δικό του Γολγοθά. Τα λόγια του πραγματικά είναι γροθιά στο στομάχι.

.

Ακολουθεί η συγκλονιστική εξομολόγηση ενός άντρα με καρκίνο στους πνεύμονες

 .

«Δεν κάπνισα ποτέ, φεύγω από καρκίνο στους πνεύμονες και πριν φύγω, θέλω κάτι να σας πω»

Η ζωή μου ήταν στρωμένη, ήταν όμορφα φτιαγμένη. Με τη δουλειά μου ως καθηγητής, με τη γυναίκα μου και την κόρη μας. Παντρεμένοι για περισσότερα από 23 χρόνια, δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα ο πόθος, το έντονο καρδιοχτύπι του έρωτα από όταν γνωριστήκαμε. Η κόρη μας όμως μας θυμίζει ότι καλό φέραμε σε αυτόν τον κόσμο. Κοιμόμαστε μαζί, ο καθένας πηγαίνει στη δουλεία του και η ζωή συνεχίζεται. Έχουμε όλο το μέλλον μπροστά μας. Τώρα που βάλαμε τη ζωή μας σε μια τάξη.

Η τάξη για μένα είναι κάτι πολύ σημαντικό. Ως καθηγητής, αγαπώ τη τάξη. Όπως αγαπώ κάθε χρόνο και τους μαθητές της τάξης μου. Διαφορετικά πρόσωπα, διαφορετικά μυαλά, διαφορετική προσέγγιση προς τον κάθε μαθητή. Αγαπώ τη δουλεία μου, θεωρώ μάλιστα ότι είμαι και πολύ καλός σε αυτό που κάνω. Όχι απλά διεκπεραιωτικός ή να ακολουθήσω το καθήκον. Μπαίνω στη φύση του μαθήματος και στα βαθύτερα ένστικτα των μαθητών μου.

Κάπου εκεί ήρθε η αταξία στη ζωή μου. Μια επίσκεψη στο γιατρό μου που μου ανέτρεψε τα πάντα. Καρκίνος στους πνεύμονες, 4ο στάδιο. Δηλαδή ο καρκίνος είναι σε προχωρημένο στάδιο, έχει εξαπλωθεί σε άλλα όργανα και σημεία του σώματος μου. Δεν υπάρχει επιστροφή. Αν ακολουθήσω κάποια θεραπεία θα ζήσω περίπου ένα χρόνο. Αν όχι μου απομένουν 6 μήνες ζωής.

 .

Το δίλημμα της θεραπείας όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο στους πνεύμονες

Όταν ζεις την καθημερινότητα σου πιστεύοντας πως έχει άπλετο χρόνο μπροστά σου, δεν σκέφτεσαι την ανατροπή. Δεν σκέφτεσαι το θάνατο. Λες συνέχεια: έχω χρόνο να κάνω και αυτό και εκείνο. Να πάω σε εκείνο το μέρος για διακοπές, να επισκεφτώ ξανά εκείνο τον αγαπημένο προορισμό. Να δω ξανά αγαπημένα πρόσωπα και φίλους. Έχω χρόνο.

Και ξαφνικά, δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεση σου. Αναρωτιέσαι πως έγινε αυτό. Γιατί συνέβη σε μένα. Βρίζεις, φωνάζεις, αντιδράς. Δεν είσαι ο εαυτός σου, γίνεσαι ένας άλλος. Αυτός που έχασε χρόνο, νομίζοντας πως έχει χρόνο. Τραγική ειρωνεία, ο κύκλος της ζωής μας, που δεν τον ορίζουμε εμείς. Όμως ζούμε καθημερινά σα να έχουμε τον έλεγχο.

Όταν δεν έχεις χρόνο, σκέφτεσαι τι είναι καλύτερο να κάνεις. Και εγώ επέλεξα να μην κάνω καμία θεραπεία. Όχι γιατί ξέρω κάποιο κρυμμένο μυστικό για τις θεραπείες και τις απέφυγα. Όμως δεν ήθελα να χάσω χρόνο, προσπαθώντας να κερδίσω μια άνιση μάχη με το χρόνο! Όπως σας είπα, επιστροφή δεν υπάρχει. Γιατί λοιπόν να σπαταλήσω ώρες ατέλειωτες με χημειοθεραπείες; Γιατί να μην αξιοποιήσω τον χρόνο που μου απομένει, για να κάνω ότι θέλω εγώ; Για πρώτη φορά να κάνω πραγματικά ότι θέλω με τη ζωή μου. Με ότι έστω απομένει από αυτή.

 .

Δεν κάπνισα ποτέ! Κι όμως φεύγω από καρκίνο στου πνεύμονες

Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι δεν είμαι καπνιστής, δεν ήμουν ποτέ καπνιστής. Ούτε η σύζυγος μου ή κάποιος άλλος στο σπίτι καπνίζει. Στο κολέγιο και γενικά στο εργασιακό μου περιβάλλον ελάχιστες φορές έχω υπάρξει παθητικός καπνιστής. Όμως έχω καρκίνο στους πνεύμονες και το κατάλαβα όταν ένιωσα πόνους στην πλάτη και στο στήθος.

Όπως έμαθα αργότερα, για τον καρκίνο στους πνεύμονες: Μπορεί να προκληθεί από επικίνδυνες ουσίες όπως ο αμίαντος, το αρσενικό, τα φυτοφάρμακα, τη σκόνη και τις αναθυμιάσεις. Από την ατμοσφαιρική ρύπανση, την έκθεση σε ραδόνιο και σαφώς από το παθητικό κάπνισμα. Λιγότερες οι πιθανότητες για έναν μη καπνιστή, όμως ο κίνδυνος παραμονεύει! Η έκθεση στην ακτινοβολία, οι πνευμονοπάθειες και οι λοιμώξεις μπορούν επίσης να τον πυροδοτήσουν.

Το ότι δεν κάπνισα ποτέ, ήταν και ένας από τους λόγους που δεν δέχτηκα να κάνω κάποια θεραπεία. Αν ως μη καπνιστής δεν κατάφερα να τη γλιτώσω από τον καρκίνο στους πνεύμονες, τι να το κάνω να κερδίσω λίγους μήνες ακόμα; Προτιμώ να έρθει το τέλος φυσικά…και με πολύ πόνο.

 .

Μου ήταν δύσκολο να μιλήσω στους άλλους

Πώς να πεις σε όλους ότι πεθαίνεις; Πώς να αποκαλύψεις ότι έχεις μόνο 6 μήνες ζωής; Πώς να ανατρέψω τη ζωή της γυναίκας μου και της κόρης μου; Που να βρω το θάρρος, που είχα παγώσει από την ημέρα της διάγνωσης; Μετά από λίγες μέρες, το αποκάλυψα μόνο στον κολλητό μου. Έκλαψε περισσότερο από ότι εγώ. Τελικά αυτοί που αφήνουμε πίσω μας, πονάνε περισσότερο.

Αποφάσισα να τελειώσω με τη δουλειά μου και τη τάξη μου κανονικά. Άλλωστε μόνο δυο μήνες έμειναν. Και να φροντίσω η τελευταία μου τάξη να προχωρήσει μπροστά, να φτιάξει ένα καλύτερο αύριο για όλους όσους αφήνω πίσω μου. Τους πίεσα από πλευράς μαθήματος, τους έβγαλα τον καλύτερο τους εαυτό και μετά τους άφησα να πετάξουν ελεύθεροι, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για την κατάσταση μου.

Κάπνισα το πρώτο και τελευταίο τσιγάρο μου, με έναν μαθητή μου. Το πέταξα αμέσως μετά την πρώτη τζούρα. Θα πεθάνω και δεν θα καταλάβω, τι είδους απόλαυση βρίσκει κάποιος στο τσιγάρο. Κέρδισα όμως μια πολύ προσωπική στιγμή με τον μαθητή μου, που άδραξε την ευκαιρία να μου μιλήσει για ένα πολύ προσωπικό του θέμα. Κάτι καλό βγήκε από αυτή τη μια και μοναδική εισπνοή καπνού.

 .

Το τέλος

Ξέρω ότι είναι κοντά. Το νιώθω όταν ξυπνάω και νιώθω το στήθος μου βαρύ. Όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ από το άγχος και τη δυσκολία να αναπνεύσω. Όταν κάνω μπάνιο και το ζεστό νερό και οι ατμοί με πνίγουν. Όταν για να οδηγήσω χρειάζομαι υπεράνθρωπες προσπάθειες για να φτάσω στον προορισμό μου. Για αυτό και όταν το ανακοίνωσα στην οικογένεια μου, σταμάτησα να οδηγώ. Δεν μου φταίει κανείς άλλος, σε περίπτωση τρακαρίσματος, να φύγει νωρίτερα και από εμένα.

Έκλεισα τις υποθέσεις μου, ζήτησα άδεια, θέλω να περάσω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ με τους δικούς μου ανθρώπους. Χωρίς όμως να τους πιέσω, χωρίς να είναι η κάθε μέρα ένα μνημόσυνο. Όχι, θέλω να χαμογελάω και να κρατήσω αναμνήσεις, αν φυσικά υπάρχει μνήμη για το μετά. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει, όμως ποτέ δεν ξέρεις.

Στη σύζυγό μου της είπα να ψάξει να βρει την ευτυχία, να συνεχίσει τη ζωή της. Να κάνει αυτό που θέλει, να προστατέψει την κόρη μας όσο μπορεί και να χαμογελά. Στην κόρη μου της είπα πόσο περήφανος είμαι για αυτήν και όσα έχει καταφέρει. Πως ένα μου κομμάτι, θα ζει πάντα μέσα από αυτήν. Πως είναι τόσο δυνατή που η ζωή που είναι μπροστά της, περιμένει να την αρπάξει και την ρουφήξει. Πως την αγαπώ.

Σε εσάς θα πω να μην έχετε τίποτα ως δεδομένο. Ούτε τους ανθρώπους γύρω σας, ούτε τη ζωή. Μην περιμένετε την ανατροπή για να ζήσετε. Να κάνετε αυτό που σας γεμίζει, να είστε με θετικούς ανθρώπους γύρω σας που μόνο καλό έχουν να σας προσφέρουν. Να κυνηγάτε τα όνειρα σας, μικρά και μεγάλα. Να αφήσετε κάτι όμορφο πίσω σας. Να σέβεστε τους άλλους και ας μην σας αρέσει. Είναι η δική τους ζωή, όχι η δική σας. Εσείς αφοσιωθείτε στη δική σας, γιατί κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει το δικό του νήμα. Μέχρι τότε όμως, κάντε το να αξίζει!»

Πηγή : https://www.hairt.gr

Συνάδελφοι,

Σας ενημερώνουμε ότι με σειρά αποφάσεων της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που είδαν το φως της δημοσιότητας σήμερα, κρίθηκε ότι η κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων – Πάσχα και του επιδόματος αδείας των δημοσίων υπαλλήλων δεν αντίκειται στο Σύνταγμα.

Επικοινωνήσαμε άμεσα με το νομικό μας συνεργάτη δρ. Απόστολο Παπακωνσταντίνου που χειρίζεται την υπόθεση της διεκδίκησης μέσω ομαδικών αγωγών των δώρων Πάσχα – Χριστουγέννων και επιδόματος αδείας, καθώς και των μνημονιακών περικοπών και της και εισφοράς αλληλεγγύης, για να μας διαφωτίσει σχετικά με το κατά πόσο επηρεάζονται οι διεκδικήσεις μας.

Στο συνοδευτικό σημείωμα που σας παραθέτουμε στη συνέχεια, ο δρ. Παπακωνσταντίνου μας αναλύει συνοπτικά το σκεπτικό της απόφασης και εκτιμά ότι παρά το γεγονός ότι οι ανωτέρω αποφάσεις του ΣτΕ για τους δημοσίους υπαλλήλους δεν συνιστούν θετικό πρόκριμα, δεν επηρεάζουν, σε καμία περίπτωση, τις αντίστοιχες δικαστικές διεκδικήσεις μας, καθώς οι συνάδελφοι συνταξιούχοι διαφοροποιούνται ουσιωδώς σε σχέση με τους δημοσίους υπαλλήλους, αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία και δεν μπορεί να συγκριθούν με αυτούς από νομικής απόψεως.

ΣΥΝΟΔΕΥΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 17.7.2019