Στην ψηλότερη κορυφή της Αφρικής,

.

το Κιλιμάντζαρο, με υψόμετρο 5.895 μ.,

.

ανέβηκε η συνάδελφός μας Τασία Ηλιοπούλου την 12/1/2018 !

.

Η δική μας Τασία, που είχε υπηρετήσει στη Διεύθυνση Λογιστικού και είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Αιμοδοσίας του Συλλόγου μας, αλλά και η πρώτη Ελληνίδα με ανάβαση στα Ιμαλάια στην κορυφή ChoOyu στο Θιβέτ με υψόμετρο 8.201μ. και πολυετή εμπειρία σε βουνά του εξωτερικού, ήταν η αρχηγός της επταμελούς αποστολής του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου. Η αποστολή διήρκεσε συνολικά 10 μέρες με πρωτόγνωρες για την περιοχή καιρικές συνθήκες. Συγκεκριμένα η καθημερινή χιονόπτωση – γεγονός εξαιρετικά σπάνιο για την περιοχή τη συγκεκριμένη περίοδο – έκανε δύσκολη την ανάβαση, η οποία ούτως ή άλλως έχει την ιδιαιτερότητα της σύντομης προσαρμογής στο υψόμετρο.

Το Κιλιμάντζαρο βρίσκεται στη βορειοδυτική Τανζανία και πολύ κοντά στον Ισημερινό. Είναι το τέταρτο ψηλότερο από τα 7 Summits (η ψηλότερη κορφή σε κάθε ήπειρο) και η κορφή Uhuru («Ελευθερία») αποτελεί στόχο και όνειρο πολλών ορειβατών από όλο τον κόσμο.

Είναι το μοναδικό βουνό στην Αφρική του οποίου οι κορφές καλύπτονται με παγετώνες οι οποίοι τα τελευταία χρόνια, λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη, λιώνουν και αναμένεται να λιώσουν εντελώς μέσα στις επόμενες δεκαετίες.

Υπάρχουν έξι κύριες διαδρομές που οδηγούν στην κορφή, από τις οποίες η Machame θεωρείται η πιο όμορφη από πλευράς αισθητικής, καθώς και η πιο μεγάλη σε μήκος. Η διαδρομή αυτή έχει τα υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας, λόγω του ότι προσφέρεται για καλύτερο εγκλιματισμό στο υψόμετρο. Αυτή η διαδρομή, που περνά μέσα από ένα πανέμορφο τοπίο με μοναδική βλάστηση, επελέγη από την ομάδα μας.

 Η ανάβαση στο Κιλιμάντζαρο είναι μια απαιτητική προσπάθεια για την οποία επιβάλλεται η κατάλληλη προετοιμασία. Το περπάτημα, αν και δεν περιλαμβάνει ιδιαίτερες τεχνικές δυσκολίες, είναι κοπιαστικό κυρίως λόγω του μεγάλου υψομέτρου. Οι διανυκτερεύσεις γίνονται σε αντίσκηνα που στήνονται σε προκαθορισμένους χώρους κατά μήκος της διαδρομής. Η διάρκεια του περπατήματος κυμαίνεται μεταξύ έξι – επτά ωρών καθημερινά μεταξύ των κατασκηνώσεων. Η ανάβαση στην κορφή ξεκινά από το βράδυ της προηγούμενης μέρας για να προλάβουμε να θαυμάσουμε τη φαντασμαγορική ανατολή του ήλιου πάνω από το μαγευτικό αφρικάνικο τοπίο που απλώνεται γύρω από το βουνό. Η μέρα της κατάκτησης της κορφής είναι ιδιαίτερα κοπιαστική λόγω του υψηλού υψομέτρου και των πολλών ωρών περπατήματος. Αξίζει όμως τον κόπο και η ανάβαση ανταμείβει τον πεζοπόρο και με το παραπάνω!

Σε όλη τη διάρκεια της ανάβασης την ομάδα συνοδεύουν οι πόρτερς, οι μάγειρες και οι τοπικοί οδηγοί, οι οποίοι φροντίζουν να γίνει η εμπειρία των πεζοπόρων πιο ευχάριστη.

Η αποστολή ολοκληρώθηκε με διήμερο σαφάρι στο εθνικό πάρκο Tarangire της Τανζανίας. Το πάρκο είναι από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς παρατήρησης της άγριας ζωής αφού ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει από κοντά πολλά άγρια ζώα και πτηνά στο φυσικό τους περιβάλλον.

.

.

 Ευχόμαστε στην Τασία μας, να συνεχίσει 

 να πηγαίνει την Ιονική οικογένεια στα ύψη ! 

«Τρεις ζωές» είναι ο κατ’ αρχήν τίτλος και αναφέρεται σε τρία πρόσωπα που πέρασαν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους δίπλα στους τρεις πολιτικούς που κυβέρνησαν τον τόπο επί σειράν ετών, μετά τον πόλεμο.

Στην σκηνή, τα τρία αυτά πρόσωπα, ακολουθώντας πάντα την ίδια σειρά, είτε συνομιλούν μεταξύ τους είτε απευθύνονται κάπου αορίστως. Οι συνομιλίες τους εξελίσσονται σε πέντε διαφορετικές Πράξεις. Πέρα από το γεγονός ότι μέσα από τα λόγια τους περνάει ως «τρέιλερ» όλη η νεότερη ιστορία της χώρας, επιπροσθέτως θέτουν υπαρξιακά ερωτήματα για τη ζωή που έχασαν και για το πώς είναι να βρίσκεσαι στη σκιά της ιστορίας, ζώντας επέκεινα της εξουσίας. Και μας καθοδηγούν στα μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής, βάζοντας στην εξίσωση τις σχέσεις των ηγετών μαζί τους αλλά και με το ανώνυμο πλήθος που τους αντιλαμβάνεται ως Μεσσίες. 

Αόρατος πρωταγωνιστής και ο χρόνος: το παρελθόν, το τώρα η πραγματικότητα αλλά και το μέλλον. Τρεις ζωές σε πολλούς χρόνους που συχνά γίνονται ένας. Τρεις άνθρωποι, τρεις διαφορετικές γενιές που μετά από χρόνια κάνουν αποτίμηση της προσωπικής τους ζωής. Με φόντο τις δυσκολίες του σήμερα και τις συνέπειες των Μνημονίων στις ζωές των ανθρώπων αλλά και τις δικές τους.

Η έπαρση και η αλαζονεία, η επιθυμία για δόξα και χρήματα, η διαφθορά, η αδιαφορία, η παραίτηση και πολλά άλλα εγγενή ελαττώματα των ανθρώπων, καταγράφονται στον ιδιαίτερο χάρτη της ψυχής τους, στο πλαίσιο ενός ατελέσφορου τελικού απολογισμού.

.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης σε έναν αξιοπρόσεκτο αριθμό ποιημάτων του βάζει στο «κάδρο της ιστορίας» πρόσωπα παντελώς άγνωστα και «παραμελημένα» από τους ιστοριογράφους. Στα 154 «εν’ όλω» αριστουργήματά του, δεν είναι καθόλου αμελητέα η ενασχόληση του Αλεξανδρινού με τους ξεχασμένους «Καισαρίωνες» αλλά και με τα «ήσσονος σημασίας» ιστορικά γεγονότα, τα οποία φωτίζει και διογκώνει με τον μεγεθυντικό ποιητικό φακό του.

Ο Γιώργος Σεφέρης, επίσης, επέλεξε κάποια άγνωστα ιστορικά γεγονότα προκειμένου να παρουσιάσει -αρνητικές ή θετικές- συμπεριφορές, αντιλήψεις και πράξεις κάποιων προσώπων. Ο Νομπελίστας ποιητής μας στα λεγόμενα «Κυπριακά» αριστουργήματά του, γοητεύεται από τους λαϊκούς μύθους, καθώς, βασίζει τα ποιήματά του αυτά σ’ ένα ιστοριογραφικό κείμενο -το Χρονικό του Λεόντιου Μαχαιρά-, με το οποίο διατηρεί μια ανοιχτή επικοινωνία, παραθέτοντας ακόμη και αυτούσια χωρία. 

Αμφότεροι επιχειρούν να αναδείξουν διάφορες σταθερές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, οι οποίες εκδηλώνονται διαχρονικά και καθορίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από την εποχή που έζησαν, τα ιστορικά πρόσωπα που επιλέγουν οι μεγάλοι ποιητές μας, οι συμπεριφορές, τα ελαττώματα ή οι αρετές τους, είναι ενδεικτικές για τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων σε κάθε εποχή, επαναλαμβάνοντας αέναα τα ίδια λάθη και υποκύπτοντας στις ίδιες επιθυμίες.

.

Στο κείμενο που ακολουθεί (παρατίθεται μόνον η Πρώτη Σκηνή) «Καισαρίωνες» και «Τζουάν Βισκούντηδες» είναι δύο πρόσωπα που πέρασαν 40 χρόνια της ζωής τους δίπλα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή ο πρώτος και τον Κώστα Μητσοτάκη ο δεύτερος, ενώ το τρίτο πρόσωπο είναι η τελευταία σύζυγος του Ανδρέα Παπανδρέου. Τρεις ήρωες όχι ακριβώς της διπλανής πόρτας, αλλά σίγουρα αξιοπρόσεκτοι, καθότι θήτευσαν επί μακρόν επέκεινα της εξουσίας και μπροστά στα μάτια τους διαδραματίστηκαν οι κορυφαίες στιγμές του έθνους τις τελευταίες έξι δεκαετίες.

Πίσω από τις κουίντες παρακολουθούσαν λαίμαργα και παθητικά την ιστορία. Είναι ακόμη εν ζωή και το εγχείρημα ως εκ τούτου έχει τις δυσκολίες του, πολύ περισσότερο καθώς στα τρία αυτά πρόσωπα προστίθενται ιδιότητες, «μυθοπλαστική αδεία», που τους καθιστούν μεστούς «σοφίας», αποκτημένης υποτίθεται στα χρόνια της «μαθητείας» τους δίπλα στους τρεις σημαντικότερους πολιτικούς της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας.

Εξακολουθούν να τους αγαπάνε πολύ, τους εκθειάζουν συχνά με αμετροέπεια αλλά δεν τους «χαρίζονται» πάντα, ενώ η συζήτηση φτάνει μέχρι τα σημερινά χρόνια των Μνημονίων. Με τους «επίγονους» να έχουν αναλάβει πλέον τα «ηνία» και πανταχού παρόντα το «Νεποτισμό», με τον οποίον είναι αρκούντως συνδεδεμένη και άκρως διαποτισμένη η νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου.

                                                                                                                                Μ.Κ.

                                                              ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

(Οι τρεις πρωταγωνιστές παραμένουν σκυφτοί ή κοιτάζουν στο βάθος της αίθουσας, λίγο πριν αυτοσυστηθούν και αρχίσουν να συνομιλούν).

.

– Είμαι ο Πολύδωρος από την Μύκονο. Σεφ ονομαστός. Τι είδαν τα μάτια μου και τι άκουσαν τα αυτιά μου, δεν λέγεται! Μετά τον στρατό βρέθηκα δίπλα του. Του μαγείρευα. Τον φρόντιζα. Ύστερα από 40 και βάλε χρόνια εγώ του έκλεισα τα μάτια.  

– Είμαι ο Ρούσος από την Κρήτη. Έγινα αστυνομικός μόλις τέλειωσα το σχολείο. Δεν μου άρεσαν πολύ τα γράμματα και οι γονείς μου είπαν πως έπρεπε να βρω μια δουλειά χωρίς πολλές ευθύνες. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει το μισθουλάκι να πέφτει. Βρέξει χιονίσει. Με πήγαν στον τοπικό βουλευτή και εκείνος κανόνισε τα περαιτέρω. Παιδί αμούστακο μπήκα στην αστυνομία. Δεν μιλούσα σχεδόν ποτέ. Μόνο τα τυπικά. Τώρα όμως θα μιλήσω. Θα τα πω όλα.

– Είμαι η Περσεφόνη από την Ελευσίνα. Γεννήθηκα σ’ ένα σπίτι απέναντι από μια τσιμινιέρα. Ακόμη και σήμερα δεν μου έχει φύγει η μπόχα του φουγάρου της. Ήθελα να γλυτώσω από εκεί. Δεν άντεχα. Ήμουν και ωραίο κορίτσι, όπως μου λέγανε. Βρήκα γρήγορα δουλειά. Εξαιρετική εργασία και καλοπληρωμένη. Με τα ταξίδια μου, με τα όλα μου.

Πολύδωρος: Ο Πρόεδρος ήταν νέος ακόμη. Και όμορφος. Μιλούσε κάπως περίεργα. Συχνά δεν καταλάβαινα ακριβώς τι μου έλεγε και έβγαζα το νόημα από τα συμφραζόμενα. Ήταν μόνος του ακόμη τότε. Μπεκιάρης. Και ομορφάντρας. Όλες οι Κολωνακιώτισσες και οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας τον θέλανε.   

Ρούσος: Ο δικός μου ήταν σχεδόν 60 χρονών όταν με πήρε κοντά του. Τον συμπάθησα και μάλλον με αγάπησε κι εκείνος. Ήμουν η σκιά του, ο φύλακας άγγελός του, όπως μου έλεγε. Είδα και άκουσα πολλά εκεί δίπλα του. Αλλά δεν μίλησα ποτέ σε κανέναν. Δεν μου πήρε κανείς λέξη. Ποτέ. Ακόμη και η κυρά μας που ήθελε να τα μαθαίνει όλα. Θέλω όμως να μιλήσω γι’ αυτόν τώρα. Και για τους άλλους.

Περσεφόνη: Τον θαύμαζα από μικρό κορίτσι. Από το Γυμνάσιο. Οι δικοί μου δεν τον συμπαθούσαν. Ψήφιζαν τον δικό σου, Πολύδωρε. Αλλά εγώ είχα γοητευτεί. Μάγευε τα πλήθη. Από τότε ονειρευόμουν να σταθώ πλάι του σε κάποιο μπαλκόνι με τον κόσμο να παραληρεί από κάτω. Τελικά η εξουσία είναι το απόλυτο αφροδισιακό.

Πολύδωρος: Σχεδόν, με το που μπήκα στη δούλεψή του γνώρισα τη γυναίκα μου. Κι εκείνος τη δική του. Ο πρόεδρος όμως δεν στέριωσε. Χώρισε σε λιγότερο από δέκα χρόνια με την κυρία Αμαλία, το γένος Κανελλοπούλου. Παρόλο που ήταν τόσο ταιριαστό ζευγάρι. Ποτέ δεν κατάλαβα τον λόγο. Ακόμη και σήμερα που τα συζητάω με την γυναίκα μου δεν έχουμε καταλήξει στο τι έφταιξε, τι δεν πήγε καλά.

Ρούσος: Η δική μου, η κυρία Μαρίκα, ήταν τσαούσα και του είχε βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι. Ήταν αγαπημένοι μέχρι το τέλος. Έφυγε πρώτη η καημένη, που ήταν άρρωστη για χρόνια. 

Περσεφόνη: Όταν τον γνώρισα ήταν ακμαίος. Ήταν μεγαλύτερος από τη μάννα μου. Με πρόσεξε από την πρώτη στιγμή. Ένιωσα το ατίθασο βλέμμα του καρφωμένο σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματός μου. Κοκκίνισα αλλά μου άρεσε. Δεν άργησε να μου ζητήσει να βγούμε. Και ενέδωσα. Το κοριτσίστικο όνειρό μου γινόταν πραγματικότητα.  

Πολύδωρος: Ο Πρόεδρος πέρασε περιπέτειες. Τα έβαλε με την Φρειδερίκη και το Παλάτι. Δεν άντεξε και τα βρόντηξε. Φύγαμε στην Ελβετία, στη Λουκέρνη. Μια πόλη ζωγραφιά. Δεν μείναμε όμως για πολύ. Σε τρεις μήνες πάλι πίσω για τις εκλογές του Νοεμβρίου, του ΄63. Δεν είχε πολύ διάθεση. Άκουγε και τους αντιπάλους του να τον κατηγορούν για χίλια μύρια όσα. Βία και νοθεία, υπόθεση Λαμπράκη, ΔΕΗ, «Βραχώδη οικόπεδα» ΠΕΣΙΝΕ, ΕΣΟ ΠΑΠΑΣ και δεν θυμάμαι τί άλλο. Παρόλα αυτά άντεξε σαν παλικάρι και τα αντιμετώπισε όλα με ευπρέπεια. Έχασε στο τσακ. Για πολύ λίγο. Η μοναδική του ήττα σε εκλογές. Αλλά και ο Γέρος που ήρθε πρώτος με βραχεία κεφαλή, δεν μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση μόνος του. Δεν ήθελε να στηριχτεί και στην ΕΔΑ. Ήταν αμετανόητος αντικομμουνιστής, άλλωστε. Σε λίγες μέρες φύγαμε άρον-άρον στο Παρίσι. Δεν ξέραμε για πόσο, αλλά μείναμε τελικά 10 χρόνια.

Ρούσος: Έφυγε με το όνομα Τριανταφυλλίδης. Δεν υπηρέτησε ποτέ τον τόπο από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μόνον ως απλός βουλευτής για πολύ λίγο. Προπολεμικά.

Περσεφόνη: Πήγαινα στο Δημοτικό και νομίζω ότι ο πατέρας μου είχε πικραθεί πολύ με τη φυγή του. Έλεγε πως θα μας βρουν συμφορές.

Πολύδωρος: Και μας βρήκανε. Ευτυχώς επέστρεψε και έβαλε τη χώρα σε ευρωπαϊκή τροχιά. Ξεκινούσα κι εγώ μαζί με τον Πρόεδρο την προσωπική μου περιπέτεια. Δεν ήταν καθόλου εύκολα τα πράγματα.

Ρούσος: Ήμουν μικρό παιδί τότε. Τα θυμάμαι θαμπά όλα αυτά, αφού στο χωριό δεν έφταναν τα νέα κανονικά. Τον έβριζε όλη η Κρήτη τον Καραμανλή. Και ο δικός μου έτρεχε από το Καστέλι ως τη Σητεία και έκανε Ανένδοτο αγώνα. Όμως μετά τον γιουχάρανε κι αυτόν, όταν άφησε το Γέρο και μπήκε στην κυβέρνηση του Νόβα και του Στεφανόπουλου. Δεν μπόρεσε να γιατρέψει για χρόνια αυτή την πληγή. Αλλά τουλάχιστον οι Χανιώτες τον αγαπούσαν και γρήγορα τον συγχώρεσαν.

Περσεφόνη: Δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνα τα χρόνια. Είχαμε και τις διάφορες μεταθέσεις του πατέρα μου.   

Πολύδωρος: Στη Γαλλία πέρασα όμορφα. Εκεί γεννήθηκε και το πρώτο μου, παιδί, η Μαρία. Ο Πρόεδρος ήταν συνεχώς σκεφτικός και συνοφρυωμένος. Ανησυχούσε με όσα γίνονταν στην Ελλάδα. Άφησε το κόμμα στον Κανελλόπουλο, αλλά ήθελε να κάνει κουμάντο ο ίδιος από το Παρίσι. Σ’ αυτόν έτρεχαν όλοι και τον ρωτούσαν. Ο Τσάτσος, ο Ράλλης, ο Ροδόπουλος. Τους είχαμε συνέχεια στο σπίτι. Κι όταν ήρθαν οι Συνταγματάρχες στα πράγματα, τότε όλα έγιναν ακόμη πιο σκούρα και άραχλα.

Ρούσος: Είχε πολλά βαφτιστήρια ο σύντεκνος. Λέγανε πως δεν τα ξέχναγε το Πάσχα, ακόμη κι όταν έλειπε στο εξωτερικό. Έστελνε πάντα τα αυγά και τις λαμπάδες τους.

Περσεφόνη: Θυμάμαι το καλοκαίρι με τα γεγονότα στην Κύπρο. Ο μπαμπάς ήταν ανήσυχος και μαζί του όλοι εμείς, επειδή θα πήγαινε στον πόλεμο. Ήταν στρατιωτικός και έφτασε στον βαθμό του υποστρατήγου του Πεζικού. Φάνηκε να ξαλαφρώνει όταν ήρθε ο Καραμανλής, γιατί τους χουντικούς δεν τους συμπαθούσε. Τους θεωρούσε αμόρφωτους και επικίνδυνους.   

Πολύδωρος: Ήταν μια δύσκολη μέρα για τον Πρόεδρο, η μέρα της επιστροφής. Ο Ζισκάρ του έδωσε το προσωπικό του αεροπλάνο και γύρισα κι εγώ μαζί του. Τι υποδοχή ήταν εκείνη; Από το αεροδρόμιο ως το Σύνταγμα ο κόσμος τον αποθέωνε. Τον έβλεπα σκεφτικό αλλά και αποφασιστικό. «Προσεύχεσθε υπέρ εμού», είπε όταν ανέβαινε στο αεροπλάνο. Τώρα ένιωθε τον κόσμο να τον υποδέχεται ως Μεσσία. Είχε όμως τις ανησυχίες του. Στην αρχή μέναμε σε διαφορετικά σπίτια στην Αθήνα. Ακόμη πιο συχνά σε κότερα. Η χούντα δεν θα συμβιβαζόταν εύκολα με τη νέα κατάσταση και σίγουρα κάποιοι θα θέλανε να τον σκοτώσουν. Σιγά-σιγά, όμως, τα έβαλε όλα σε μια σειρά.

Ρούσος: Έμαθα από τη μάννα μου ότι γύρισε ο Μητσοτάκης εκείνο το καλοκαίρι και ήρθε μάλιστα στα Χανιά. Οι περισσότεροι του έκαναν παγερή υποδοχή. Τα βαφτιστήρια του φιλούσαν το χέρι, ενώ οι δικοί του άνθρωποι έβαζαν κι έπιναν τσικουδιές. Προσπαθούσε να σπάσει τον πάγο και έξω από τα Χανιά, αλλά εκεί τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα 

Περσεφόνη: Ο Ανδρέας ήρθε λίγο πριν από τον Δεκαπενταύγουστο. Τον έβλεπα στην ασπρόμαυρη τηλεόρασή μας. Φορούσε ζιβάγκο και έκανε κάτι δηλώσεις για αλλαγή φρουράς του ΝΑΤΟ.  Δεν ήξερα πολλά πράγματα γι’ αυτόν ακόμη. Αλλά μου άρεσε έτσι όπως τα έλεγε με στόμφο και θυμό.   

Πολύδωρος: Όταν η κατάσταση κάπως διορθώθηκε μέναμε μόνιμα, πλέον, απέναντι από το Καλλιμάρμαρο. Κέρδισε θριαμβευτικά τις εκλογές, έκανε το δημοψήφισμα για την Αβασίλευτη Δημοκρατία και ξεκίνησε να υλοποιήσει τη μεγάλη του Ιδέα: την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το κατάφερε κι αυτό λίγο πριν φύγουμε από το Μαξίμου και πάμε απέναντι. Στην Ηρώδου του Αττικού.

Ρούσος: Ήμουν πλέον στην Αστυνομία όταν ο Πευκιανάκης με σύστησε στον Μητσοτάκη, τότε που έκανε το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων και αλώνιζε απ’ άκρη σ’ άκρη την Κρήτη. Στην υπόλοιπη Ελλάδα πατώσαμε αλλά στα Χανιά και το Ρέθυμνο βγάλαμε τους δύο μοναδικούς βουλευτές μας. Όμως όλοι στα Χανιά έλεγαν πλέον: «τώρα ποιος τον πιάνει τον ψηλό;» και πως «ξαναμπαίνει στο παιγνίδι χοντρά». Και είχαν δίκαιο.

Περσεφόνη: Τον ψήφισα για πρώτη φορά το ’77. Γίναμε αξιωματική αντιπολίτευση και άρχισα πλέον να ασχολούμαι με την ΠΑΣΚΕ. Κάτι μου έλεγε πως δεν θα αργούσε η στιγμή να τον συναντήσω και να του μιλήσω από κοντά.  

Πολύδωρος: Ο Πρόεδρος είχε αποφασίσει να αφήσει το κόμμα. Δεν έβγαιναν όμως τα κουκιά για να γίνει Πρόεδρος Δημοκρατίας. Ήθελε 2-3 ψήφους ακόμη. Έτσι μπήκε στο κόμμα ο δικός σου, Ρούσο. Και σε λίγο το έκανε δικό του. Το κόμμα.

Ρούσος: Ήμουν τότε μαζί του. Η σκιά του. Μαζί στο υπουργείο Συντονισμού, μαζί στις περιοδείες στην Κρήτη, μαζί και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Όλοι του έλεγαν πως θα γίνει πρωθυπουργός.

Περσεφόνη: Ήμουν στην πλατεία Συντάγματος στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ, στις εκλογές του ’81. Το πάθος του κόσμου ήταν πρωτόγνωρο. Το πλήθος παραληρούσε. Ήταν υπέροχος στο μπαλκόνι. Τη Δευτέρα έγινε πρωθυπουργός.

Πολύδωρος: Ο Πρόεδρος δεν τον εμπιστευόταν τον Ανδρέα. Συναντιόταν συχνά στο Προεδρικό, αλλά υπήρχε αμοιβαία καχυποψία. Ούτε και τον Μητσοτάκη τον συμπαθούσε, πάντως. Του άρεσε να συζητάει με διανοούμενους. Τον Τσάτσο, τον Χατζηδάκι, τον Μόραλη, τον  Χορν…  

Ρούσος: Όταν ήταν αρχηγός ο Αβέρωφ περιμέναμε πως για λόγους υγείας θα παραιτηθεί κάποια στιγμή. Κι αυτό δεν άργησε να συμβεί. Ήταν δύσκολος αντίπαλος ο Κωστής, βέβαια, αλλά τον κερδίσαμε και πήραμε το κόμμα.

Περσεφόνη: «Η Νέα Δημοκρατία εξέλεξε στην ηγεσία της ένα εφιάλτη», είπε την επομένη στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο Ανδρέας. Τον θαύμασα άλλη μια φορά. Από το ίδιο βήμα θα με υπερασπιζόταν αντρίκεια αρκετά χρόνια μετά, όταν θα απαντούσε στον δημοσιογράφο του «Έθνους», που τον προκάλεσε: «Εμένα να χτυπάτε όχι τη σύζυγό μου. Αυτό είναι άνανδρο».  

Πολύδωρος: Βαρέθηκα, λέω να πηγαίνω. Θέλω να πάω και στα Μέγαρα.

Ρούσος: Να τα ξαναπούμε.

Περσεφόνη: Καλό βράδυ κύριοι. Ευχαρίστως να τα λέμε. Μ’ αρέσει να θυμάμαι εκείνα τα 10 χρόνια και τις 54 μέρες μαζί του. Αυτά τα χρόνια ήταν όλη μου η ζωή…

Αρκετοί συνάδελφοί μας επικοινώνησαν με το Σύλλογό μας για να διαμαρτυρηθούν ότι όταν πήγαν σήμερα να κάνουν ανάληψη της σύνταξής τους, διαπίστωσαν ότι η τράπεζα είχε σηκώσει μεγάλο μέρος από το ποσό της σύνταξής τους ή ακόμα και ολόκληρο το ποσό.

Ο Σύλλογός μας επικοινώνησε αμέσως με τις αρμόδιες υπηρεσίες της τράπεζας και διαπίστωσε ότι αυτή η δέσμευση των χρημάτων οφείλεται στο γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι είχαν λάβει δάνειο που είχαν συνδέσει με πάγια εντολή με το λογαριασμό που τους πιστώνεται η σύνταξη.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, οι συνάδελφοι έπαιρναν αμέσως μετά την πίστωση από το Ταμείο, τα χρήματα της σύνταξης από το λογαριασμό τους, με αποτέλεσμα η τράπεζα να μη βρίσκει χρήματα για την αποπληρωμή της δόσης του δανείου. Χθες το βράδυ, όμως, εφάρμοσε το ηλεκτρονικό της πρόγραμμα να τρέξει αμέσως μετά την πίστωση της σύνταξης και δέσμευσε το σύνολο του ποσού των δόσεων που χρωστούσαν οι συνάδελφοι, πάντοτε βεβαίως εντός των πλαισίων της πάγιας εντολής που είχαν υπογράψει.

Ο Σύλλογός μας υπερασπίζεται πάντοτε την εφαρμογή των νόμιμων διαδικασιών που συμβάλλουν στην εύρυθμη λειτουργία της τράπεζας και την αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων. Εξ άλλου, αν η τράπεζα είχε εφαρμόσει το σύστημα της πάγιας εντολής αμέσως μετά την πίστωση της σύνταξης από την πρώτη στιγμή, αφενός μεν οι συνάδελφοι θα είχαν τη δυνατότητα να κάνουν καλύτερα τον προγραμματισμό τους με αποτέλεσμα και τον περιορισμό των αντιδράσεων, αφετέρου δε, δεν θα είχε αναγκαστεί η τράπεζα να διακόψει τη χορήγηση του δανείου 3 μισθών που είχε ωφελήσει πολλούς συναδέλφους μας σε δύσκολες συγκυρίες.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την αναλγησία που επιδεικνύει η τράπεζα, σε μία δύσκολη περίοδο για τους συναδέλφους, να εφαρμόσει αιφνιδιαστικά το συγκεκριμένο μέτρο της σάρωσης αμέσως μετά την πίστωση της σύνταξης, χωρίς προηγούμενη προειδοποίηση, αφήνοντας πολλούς συναδέλφους μας χωρίς τα απαραίτητα μέσα για να βιοποριστούν για έναν ολόκληρο μήνα!

Επιπλέον, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η τράπεζα οφείλει να σέβεται τη νομιμότητα σε όλους τους τομείς της λειτουργίας της και όχι μόνο όταν πρόκειται να επιδείξει μέσω αυτής το ανάλγητο πρόσωπό της για να κατοχυρώσει τα συμφέροντά της…

.

Συνάδελφοι,  

Η ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, αντιδρώντας σε αυτήν την ενέργεια της τράπεζας, απέστειλε επιστολή στη Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού, προκειμένου να εξεταστεί η δυνατότητα να επιστραφεί μέρος του ποσού της σύνταξης των συναδέλφων που δεσμεύθηκε και τα υπόλοιπα χρωστούμενα να παρακρατηθούν σταδιακά τους επόμενους μήνες :

Επιστολή προς Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού

Επειδή το θέμα αυτό ακουμπά ευαίσθητες κοινωνικές χορδές, δίνουμε την ευκαιρία στην τράπεζα να διευθετήσει εσωτερικά την υπόθεση για να προστατεύσει το κύρος της, προτού διαρρεύσουμε το θέμα στον Τύπο.

Ελπίζουμε η τράπεζα να μας απαντήσει άμεσα και να ανταποκριθεί στο αίτημά μας, επιδεικνύοντας την απαραίτητη ευαισθησία, δίνοντας λύση σε αυτό το μείζον θέμα.

Αν η τράπεζα δεν αντιμετωπίσει το θέμα αυτό με τη δέουσα ευαισθησία και αρνηθεί το αίτημά μας, είμαστε υποχρεωμένοι να προστρέξουμε στην Ελληνική Δικαιοσύνη μέσω της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων (προσωρινή διαταγή), επικαλούμενοι βιοποριστικούς λόγους, για να ζητήσουμε τη σταδιακή παρακράτηση των χρωστούμενων των συναδέλφων μας. Προς αυτήν την κατεύθυνση ήδη δώσαμε εντολή στη νομική μας συνεργάτιδα κα. Αγγελική Καίσαρη να προετοιμάζεται για αυτήν τη διαδικασία.

Ένας από τους βασικούς σκοπούς της Επιτροπής Πολιτισμού και Ψυχαγωγίας του Συλλόγου μας είναι οι ενέργειες που θα συμβάλλουν στην καλλιέργεια και ψυχαγωγία των συναδέλφων. Στα πλαίσια των προσπαθειών μας εξασφαλίσαμε θέσεις με μειωμένο εισιτήριο για την παράσταση “ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ, Η ζωή του όλη”, που παίζεται στο “ΘΕΑΤΡΟΝ” του Κέντρου Πολιτισμού “Ελληνικός Κόσμος”, για την Παρασκευή 23 και 30 Μαρτίου, ώρα 20:00 μ.μ. (Πειραιώς 254, Ταύρος).

Πρόκειται για ένα έργο-αναφορά στο «μύθο» του μεγάλου Έλληνα τραγουδιστή Στέλιου Καζαντζίδη και στη ζωή των μουσικών της εποχής του.

Το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και η STEFI Productions ανεβάζουν την παράσταση σε σκηνοθεσία της Μιμής Ντενίση με ένα επιτελείο εξαίρετων ηθοποιών, πλούσια σκηνικά και κοστούμια εποχής.

Πρωταγωνιστούν:

Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Μελέτης Ηλίας, Δημήτρης Σταρόβας, Νίκη Παλληκαράκη, Σταύρος Νικολαΐδης, Σπύρος Μεριανός, Κώστας Βελέντζας, Αναστασία Σκοπελίτη, Μαριλένα Δήμα, Χρήστος Βελιάνο.

Μαζί τους η Νεφέλη Ορφανού & ο Μιχάλης Μητρούσης. «Γιορδάνης» ο Αντώνης Λουδάρος

Διάρκεια παράστασης: 2 ώρες και 30 λεπτά

.

.

Όσοι συνάδελφοι ενδιαφέρεστε, παρακαλούμε να επικοινωνήσετε με τη γραμματεία του συλλόγου μας (210 3250692-3-4) προκειμένου να σας κρατήσουμε τις θέσεις που επιθυμείτε. Θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας.

.

Υ.Γ. Η Επιτροπή Πολιτισμού και Ψυχαγωγίας του Συλλόγου μας συνεχίζει να δραστηριοποιείται και σε αυτόν τον τομέα και θα ανακοινωθούν σύντομα και άλλες παραστάσεις.

Οι συνάδελφοι που μας ακολουθούν πιστά στις εκδρομές μας, περιμένουν πώς και πώς τις εθνικές αργίες, έχοντας συνδυάσει τις εορτές με τις εκδρομές του Συλλόγου μας. Κι εμείς βέβαια δεν μπορούμε να τους χαλάσουμε χατίρι και επομένως, τις ημέρες κορύφωσης των Αποκριών και της Καθαράς Δευτέρας, πραγματοποιήσαμε μία πραγματικά πολύ όμορφη τετραήμερη εκδρομή (16-19/2) που περιελάμβανε ένα πολυποίκιλο πρόγραμμα, αφήνοντας όλους τους συμμετέχοντες με μία ακόμα ευχάριστη ιονική ανάμνηση!

Η συγκεκριμένη εκδρομή είχε την… πρωτοτυπία ότι συνδυάστηκε με την Ιονική Βραδιά του Συλλόγου μας στη Θεσσαλονίκη με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός συναδέλφων μας από τη Βόρειο Ελλάδα να μας ακολουθήσει από τη δεύτερη μέρα, όταν όλοι μαζί, μία μεγάλη ιονική παρέα ξεκινήσαμε για τη γειτονική Π.Γ.Δ.Μ.

.

Παρασκευή 16/2

Όσοι συμμετείχαμε στην εκδρομή από την αρχή, στην Αθήνα, συγκεντρωθήκαμε κάτω από τα γραφεία το Συλλόγου μας και ξεκινήσαμε γεμάτοι προσδοκίες για τη Θεσσαλονίκη με δύο ενδιάμεσες στάσεις για χαλάρωση. Φτάνοντας στη συμπρωτεύουσα, περιηγηθήκαμε σε όλα τα σημαντικά αξιοθέατά της, αφού επισκεφθήκαμε τη Ροτόντα, τον Άγιο Δημήτριο, περπατήσαμε στην Άνω Πόλη και ανεβήκαμε στο Γεντί Κουλέ και ύστερα κατηφορίσαμε για την όμορφη παραλία της Θεσσαλονίκης προκειμένου να νιώσουμε τη θαλάσσια αύρα και να κάνουμε τη βόλτα που επιβάλλεται να κάνει κάθε επισκέπτης της Νύμφης του Θερμαϊκού.

Οι ώρες κύλησαν γρήγορα και ένα μικρό διάλειμμα επιβαλλόταν. Το απόγευμα πλέον φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας και γεμίσαμε τις μπαταρίες μας για την Ιονική Βραδιά που θα ακολουθούσε. Όλοι μαζί ξεκινήσαμε… σημαιοστολισμένοι και πήραμε το δρόμο για το Κέντρο “Βλαχάκια” στο Κορδελιό για να συναντήσουμε τους συναδέλφους μας από τη Βόρειο Ελλάδα, όπου μας περίμεναν για τη μεγάλη Ιονική Βραδιά. Ήταν πράγματι μία ωραία εκδήλωση, που ένωσε Βόρειους και Νότιους Ιονικάριους, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι το πνεύμα της Ιονικής συνεχίζει να αποτελεί το συνδετικό κρίκο για όλους τους συναδέλφους και δεν πρόκειται ποτέ να “σπάσει”…

Θεσσαλονίκη

.

Σάββατο 17/2

Την άλλη μέρα το πρωί, αφού ξυπνήσαμε με την… απαραίτητη καθυστέρηση λόγω του ξενυχτιού και πήραμε το πρωινό μας, άρχισαν να συγκεντρώνονται και οι συνάδελφοι που θα μας ακολουθούσαν στην εκδρομή από τη συμπρωτεύουσα. Το πούλμαν γέμισε ασφυκτικά και ξεκινήσαμε για το… κυρίως πιάτο του ταξιδιού μας, τη γνωριμία μας με τη μαγευτική Λίμνη Οχρίδας, για την οποία είχαμε ακούσει τα καλύτερα. Μέσω Βέροιας και Φλώρινας φτάσαμε στο Τελωνείο της Νίκης και μετά από τα απαραίτητα διαδικαστικά περάσαμε στη γείτονα χώρα.

Η πρώτη μας επαφή με την Π.Γ.Δ.Μ. ήταν δύο γραφικά χωριά στη διαδρομή για την Μπίτολα (Μοναστήρι), όπου μας υποδέχτηκε ο ξεναγός μας, ο ευγενέστατος Ζλάτκο, που για τις επόμενες δύο μέρες ήταν ο οδηγός μας σε όλα τις περιπλανήσεις μας. Αφού επισκεφθήκαμε τα μνημεία της αρχαίας Ηράκλειας και περιηγηθήκαμε στην αγορά και στα υπόλοιπα αξιοθέατα της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Π.Γ.Δ.Μ.,που υπήρξε σημαντικό κέντρο του ελληνισμού επί σειρά αιώνων, συνεχίσαμε μέσα από μία πολύ όμορφη διαδρομή που περιλάμβανε εναλλαγές τοπίων, από τα ήρεμα νερά της Λίμνης, στα χιόνια του Όρους του Βαρνούντα για να φτάσουμε στις όχθες της Λίμνης Οχρίδας.

Ακολουθώντας την όμορφη παραλίμνια διαδρομή που από την πρώτη στιγμή ανταποκρίθηκε στις υψηλές μας προσδοκίες, φτάσαμε σε ένα πρωτότυπο αξιοθέατο. Επρόκειτο για την ακριβή αναπαράσταση ενός οικισμού ψαράδων με πήλινα σπίτια, όπως ήταν πριν από χιλιάδες χρόνια, χτισμένο μέσα στη λίμνη, που πραγματικά μας εντυπωσίασε. Σειρά στην ξενάγησή μας πήρε μετά το Βυζαντινό Μοναστήρι του Όσιου Ναούμ που βρίσκεται δίπλα στις πηγές του ποταμού Δρίνου που εκβάλλουν στη λίμνη Οχρίδα και έχει χτιστεί το 10ο αι. μ.Χ., όταν η περιοχή ήταν έδρα της Ελληνορθόδοξης Επισκοπής. Οι μεγαλοπρεπείς τοιχογραφίες του και η οικειότητα που νιώσαμε σε ένα χώρο που αποτέλεσε κέντρο της Ορθοδοξίας μας ήταν ο καλύτερος επίλογος για μία μέρα γεμάτη από σημαντικά αξιοθέατα, αλλά και… πολλά χιλιόμετρα. Είχε φτάσει η ώρα της ξεκούρασης και πλέον πήραμε το δρόμο για το τετράστερο ξενοδοχείο “Tino” που είναι χτισμένο πάνω στη Λίμνη Οχρίδα.

Αφού εγκατασταθήκαμε στο ξενοδοχείο, όσοι είχαν διάθεση έκαναν χρήση των εγκαταστάσεων spa που παρέχει. Κατέβηκαν στη θερμαινόμενη πισίνα, στο τζακούζι και τη σάουνα για μία ξεχωριστή, χαλαρωτική εμπειρία. Το πρόγραμμα της ημέρας τελείωσε στην τραπεζαρία, όπου με συνοδεία ορχήστρας είχαμε ένα ωραίο δείπνο, ενώ και κάποιοι πιο “τολμηροί” βγήκαν μία βόλτα για να γνωρίσουν τη νυχτερινή Οχρίδας…

Μπίτολα

Όσιος Ναούμ

.

Κυριακή 18/2

Και μόνο η υπέροχη εικόνα της χιονισμένης Λίμνης που αντικρίσαμε παίρνοντας το πρωινό μας, θα μπορούσε να μας αποζημιώσει για το ταξίδι μας… Ωστόσο, το πρόγραμμά μας περιλάμβανε πολλές στάσεις και για να προλάβουμε να γνωρίσουμε όσο περισσότερα αξιοθέατα της περιοχής, ξεκινήσαμε αμέσως μετά για την πόλη της Στρούγκας, την οποία επίσης βρήκαμε χιονισμένη, προκαλώντας μας να τραβήξουμε υπέροχες φωτογραφίες στις χιονισμένες ακτές για να κρατήσουμε ενθύμιο αυτού του μοναδικού και σπάνιου τοπίου.

Αφού περιηγηθήκαμε στην πόλη, επιστρέψαμε στην Οχρίδα. Εντυπωσιαστήκαμε από τους 2 μεγάλους αρχαίους ναούς, την Αγία Σοφία και την Παναγία την Περίβλεπτο και ξεναγηθήκαμε σε όλα τα σημαντικά αξιοθέατα, ανάμεσά τους το αρχαίο θέατρο και το κάστρο της πόλης. Περιπλανηθήκαμε στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια με τα γραφικά σπίτια με τα μπαλκονάκια και ανεβήκαμε στα πιο ψηλά σημεία της πόλης που είναι πανοραμικά χτισμένη στις όχθες, για να απολαύσουμε τη θέα της Λίμνης. Πολλοί μάλιστα κάθισαν σε κάποιες από τις πολλές ταβέρνες που βρίσκονταν στα σοκάκια και απόλαυσαν φρέσκα ψάρια από τη Λίμνη και τις γαστρονομικές επιλογές των γειτόνων.

Ένα από τα στοιχεία που μας εντυπωσίασαν στην εκδρομή μας ήταν τα πεντακάθαρα νερά της Λίμνης, γεγονός που οφείλεται στη σπάνια φυσιολογία της περιοχής, αφού στον Όσιο Ναούμ βρίσκονται οι πηγές της Λίμνης Οχρίδας. Τα νερά εκβάλλουν από την πόλη της Στρούγκας στον ποταμό Ντριν και μετά από μία μεγάλη διαδρομή φτάνουν στην Αδριατική, με αποτέλεσμα τα νερά να ανανεώνονται συνεχώς, συμβάλλοντας στην εκπληκτική καθαρότητα της Λίμνης Οχρίδας.

Μετά από μία ακόμα γεμάτη και πολύ όμορφη μέρα, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο όπου χαλαρώσαμε μέχρι να έρθει η ώρα για το βραδινό δείπνο, το οποίο κινήθηκε σε πιο ήπιους ρυθμούς προκειμένου να ξεκουραστούμε για την επομένη, την παραδοσιακή ελληνική Καθαρά Δευτέρα.

Στρούγκα

Οχρίδα

Διαδρομή – Ξενοδοχείο

.

Δευτέρα 19/2

Τα Κούλουμα είναι μία παραδοσιακή γιορτή των Ελλήνων, οπότε πλέον είχε σημάνει και η ώρα της επιστροφής στα πάτρια εδάφη για να γιορτάσουμε με τον κατάλληλο τρόπο. Μετά το πρωινό αφήσαμε πίσω τη Λίμνη Οχρίδας απολαμβάνοντας την όμορφη χιονισμένη διαδρομή, και μέσω του συνοριακού σταθμού της Νίκης αποχαιρετίσαμε την Π.Γ.Δ.Μ.. Πρώτος σταθμός ήταν η Έδεσσα όπου σταματήσαμε για καφέ και να φωτογραφηθούμε στους περίφημους καταρράκτες. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στη Σκύδρα όπου είχαμε προγραμματίσει να συμμετάσχουμε στη γιορτή που διοργάνωνε ο Δήμος για την Καθαρά Δευτέρα. Δυστυχώς φτάσαμε αργά και ύστερα από τη σύντομη παραμονή μας εκεί αναχωρήσαμε για τα Γιαννιτσά, όπου όλοι μαζί απολαύσαμε τα παραδοσιακά σαρακοστιανά γεύματα: Οι λαγάνες, η ταραμοσαλάτα, τα όσπρια, τα θαλασσινά και ο χαλβάς είχαν την τιμητική τους σε ένα πλούσιο και απολαυστικό σαρακοστιανό τραπέζι.

Η τετραήμερη εκδρομή μας έφτανε σιγά προς το τέλος και πήραμε το δρόμο για τη Θεσσαλονίκη. Το κέφι ωστόσο δεν έλεγε να κοπάσει, τα τραγούδια έδιναν κι έπαιρναν με το συνάδελφο Θανάση Σβάρνα και πολλούς άλλους να επιδεικνύουν τις… καλλιτεχνικές τους ικανότητες! Φτάνοντας στη Νύμφη του Θερμαϊκού, έφτασε και η δύσκολη ώρα του αποχωρισμού με τους συναδέλφους που μας είχαν ακολουθήσει από τη Θεσσαλονίκη και μετά από αυτές τις μέρες που περάσαμε μαζί, είχαμε γίνει μία μεγάλη Ιονική παρέα! Η ώρα ήταν περασμένη και η πορεία προς την Αθήνα συνεχίστηκε, με κούραση, αλλά και κέφι, μέχρι αργά το βράδυ που φτάσαμε στα γραφεία του Συλλόγου μας.

Έδεσσα

.

Μία ακόμα εκπληκτική εκδρομή της ΙΟΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ολοκληρώθηκε και ήδη βρισκόμαστε εν αναμονή της επόμενης. Επειδή οι συνάδελφοι που βρέθηκαν αυτό το τετραήμερο μαζί μας, αλλά και όσοι δεν πρόλαβαν να κλείσουν θέση, αδημονούν για τον επόμενο προορισμό μας, τους συνιστούμε… ψυχραιμία και υπομονή! Να είναι σίγουροι ότι πολύ σύντομα θα μάθουν νέα από την ιστοσελίδα μας, αφού η Επιτροπή Ψυχαγωγίας και Πολιτισμού έχει ήδη… βάλει στα σκαριά την επόμενη εξόρμησή μας!

Η συνάδελφός μας Μαρία Βότση υπηρέτησε για πολλά χρόνια στην Τεχνική Υπηρεσία της Τράπεζας. Καθ’όλη τη διάρκεια της εργασιακής της πορείας διακρίθηκε για την υπηρεσιακή της επάρκεια και επαγγελματική ευσυνειδησία, αφού ήταν κορυφαία στον τομέα της, αφήνοντας σημαντικό έργο μέχρι την αποχώρησή της. Στην τράπεζα είχε ασχοληθεί επί σειρά ετών ως σχεδιάστρια, αλλά και με τη ζωγραφική, τις γκραβούρες κ.λπ.

Ταυτόχρονα όμως, η Μαρία είναι και ένας εξαιρετικός άνθρωπος, που διακρινόταν από τη συναδελφική αλληλεγγύη, διατηρώντας πάντοτε άριστες σχέσεις με τους συναδέλφους της. Μάλιστα, όποτε ο Σύλλογός μας χρειάστηκε τη βοήθειά της, μας την παρείχε απλόχερα, αφού είναι ιδιαίτερα συνειδητοποιημένη και πιστεύει στη δύναμη της συλλογικότητας.

Η συνταξιούχος πλέον συνάδελφός μας μπορεί να αποχώρησε από την τράπεζα, αλλά συνεχίζει να είναι πάντοτε ερωτευμένη με τις τέχνες… Η Μαρία μας απέστειλε έναν πολύ ενδιαφέροντα σύνδεσμο που αποτυπώνει με εντυπωσιακό τρόπο μέσα από αναπαραστάσεις αρχαιολόγων την όψη της Κωνσταντινούπολης πριν την Άλωση το Μάιο του 1453.

Μεταξύ των απεικονίσεων ξεπροβάλλουν σημαντικά μνημεία της Πόλης, όπως η Αγία Σοφία, ταξιδεύοντάς μας πίσω στο χρόνο και βοηθώντας μας να “χτίσουμε” στο μυαλό μας την εικόνα της Βασιλεύουσας, λίγο πριν τις ριζικές αλλαγές που επέφερε η οθωμανική κυριαρχία :

http://www.tilestwra.com/dite-pos-itan-konstantinoupoli-prin-tin-alosi/

Ο νέος διοικητής και η καμήλα……

Πηγαίνει ο νέος διοικητής στο πιο ερημικό στρατόπεδο του Ιράν και ενώ του έκαναν την καθιερωμένη ξενάγηση παρατηρεί μια καμήλα δεμένη σ’ ένα απόμερο μέρος πίσω από το στρατόπεδο. Ρώτησε λοιπόν τον αξιωματικό:

«Γιατί είναι εδώ αυτή η καμήλα;»

Και του απαντάει ο αξιωματικός ντροπαλά:

«Κύριε διοικητά, όταν οι άντρες έχουν ανάγκες και δεν αντέχουν άλλο, έχουμε αυτήν την καμήλα και….καταλαβαίνετε…».

Τον διακόπτει αμέσως ο διοικητής τρελαμένος από αυτό που άκουσε και φωνάζει:
«Ντροπή να λες τέτοια πράγματα. Την καμήλα την παίρνω υπό την προστασία μου» και διέταξε και έφτιαξαν ένα στάβλο έξω από το κατάλυμα του. Την έβαλαν εκεί και δεν τη ξανά ακούμπησε κανένας, παρά μόνο για να την ταΐζουν και να την πλένουν.

Ο χρόνος όμως περνούσε βασανιστικά στο στρατόπεδο ακόμα και για τον διοικητή που μετά από 8 μήνες δεν άντεξε άλλο και πήγε στον στάβλο με την καμήλα και έμεινε εκεί όλο το βράδυ.

Το πρωί μετανιωμένος που πήρε την καμήλα από τους στρατιώτες φωνάζει τον αξιωματικό και του λέει:
«Μπορείς να πάρεις την καμήλα και να την πας εκεί που ήταν όταν ήρθα».

Και ο αξιωματικός όλο χαρά του λέει:
«Κύριε διοικητά, μπορώ να είμαι εγώ ο πρώτος που θα την καβαλήσω για να πάω στο διπλανό χωριό με την πουτ@να;».

ΧΡΕΟΣ. Μία έννοια κυρίαρχη, που ενυπάρχει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Μία έννοια, που όταν νοείται σε δημόσιο επίπεδο είναι συνυφασμένη με την κρίση που βιώνουμε και ουσιαστικά απλώνει τη σκιά της πάνω από την κοινωνία μας.

Έχουμε όμως ποτέ σκεφτεί από πού προέρχεται το χρέος, τι σημαίνει, πώς επικράτησε και ποιες οι οικονομικές, κοινωνικές και ψυχολογικές του προεκτάσεις; Και όταν αναφερόμαστε στο δημόσιο χρέος, ποιες οι συνέπειές του στη ψυχοσύνθεση, την πορεία, την πρόοδο ή την οπισθοδρόμηση ενός λαού, μίας κοινωνίας;

Το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο “Το χρέος” του Γιάννη Σιώτου, το οποίο θα σας παρουσιάσουμε σε συνέχειες, απαντά σε αυτά τα ερωτήματα και μας διαφωτίζει μέσα από την καταγραφή παλαιών ιστοριών δημόσιου χρέους (της χώρας μας και άλλων), για να κατανοήσουμε τη σημερινή -καθόλου πρωτόγνωρη- κατάσταση.

Η ένταξη του φαινομένου σε κοινωνικό επίπεδο και η προσπάθεια κατανόησής του μέσω της μελέτης της ιστορίας του οδηγεί στις ποικίλες μορφές χρέους που έχουν εμφανιστεί.

Το κοινό συμπέρασμα μέσα από τις συγκλονιστικές διαχρονικές ομοιότητες είναι ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος νομιμοποίησης των σχέσεων βίας, από την ένδυσή τους με ένα μανδύα ηθικής, χρησιμοποιώντας την παμπάλαια γλώσσα του χρέους που δημιουργεί αυτομάτως την εντύπωση ότι ο αδύνατος κρίκος της υπόθεσης -ο οφειλέτης- είναι κάποιος που κάνει κάτι μεμπτό και επομένως πρέπει να απογυμνωθεί, να ταπεινωθεί και να δηλώσει υποταγή. Όπως τονίζει και στο βιβλίο του ο Γιάννης Σιώτος, η ιδιαίτερη αυτή γλώσσα που προσπαθεί να επιβάλει τον δανειστή-πιστωτή ως «ανώτατη ηθική αρχή» έπαιξε μείζονα ρόλο στη διαμόρφωση των ιστορικών εξελίξεων ολόκληρων λαών για χιλιάδες χρόνια, αφού πολύ συχνά οι πόλεμοι έλαβαν τη μορφή συγκρούσεων μεταξύ πιστωτών και οφειλετών και οι εξεγέρσεις ξεκινούσαν με το ίδιο αίτημα: την κατάργηση του χρέους και την αναδιανομή του πλούτου.

Μία ακόμα εντυπωσιακή πλευρά του φαινομένου όταν αναφερόμαστε στο δημόσιο χρέος είναι ότι, τουλάχιστον τους τρεις τελευταίους αιώνες, οι πιστωτές και οι οφειλέτες παραμένουν οι ίδιοι! (με την Ελλάδα να έχει περίοπτη θέση στους δεύτερους και ιδιαίτερα δε στον ευρωπαϊκό χώρο)

Μία ιστορία που, δηλαδή, επαναλαμβάνεται και διαιωνίζεται, αφού ουσιαστικά πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο χρέους.

Έτσι, όπως θα διαπιστώσετε, τα τελευταία 200 χρόνια, πληρώναμε δάνεια τα οποία είτε δε λάβαμε ποτέ, είτε τα πληρώσαμε μέχρι και 200 φορές πάνω από την αξία τους, είτε χύσαμε το αίμα μας για να τα αποκτήσουμε ελλιπώς!

Μέσα από τις γραμμές του βιβλίου καθίσταται πρόδηλο ότι η χώρα μας ήταν από από την πρώτη στιγμή της προσπάθειας ανεξαρτητοποίησής της (δηλαδή ακόμα και από την Επανάσταση) άνδρο των διεθνών πλιατσικολόγων ! Η ανεξάρτητη Ελλάδα γεννήθηκε με ένα απεχθές χρέος και η διαιώνιση της υποτέλειας συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Σε μια σειρά μειζόνων ιστορικών γεγονότων, το δημόσιο χρέος αποτέλεσε κυρίαρχο στοιχείο για τα κράτη που μάχονταν για την ανεξαρτησία τους το 19ο αιώνα, όπως και για την Ελλάδα. Για να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο ανεξαρτησίας τους, οι αναδυόμενες αυτές χώρες συνήψαν δάνεια με λεόντειους όρους, που τις οδήγησαν στην πραγματικότητα σε έναν νέο κύκλο υποταγής.

Έκτοτε, η Ελλάδα έζησε σε μια κατάσταση μόνιμης υποτέλειας. Επέστρεψε σε αυτήν την κατάσταση, με ακόμη πιο έντονο τρόπο, από το 2010. Οκτώ χρόνια αφότου ξεκίνησαν τα μνημόνια, η χώρα παραμένει βυθισμένη σε κρίση –οικονομική, κοινωνική και δημοκρατική. Το χρέος, στο όνομα του οποίου ισοπεδώθηκαν τα πάντα, παραμένει ο γνώμονας της νεοφιλελεύθερης προσαρμογής, που οδήγησε στη βαθύτερη και πιο μακρόχρονη ύφεση σε ευρωπαϊκό έδαφος εν καιρώ ειρήνης. Το μόνο που πέτυχαν τα μνημόνια ήταν για μία ακόμα φορά στην ταλανισμένη ιστορία του λαού μας, να συνθλίψουν μισθούς και μεροκάματα, να εκτινάξουν την ανεργία σε ύψη ρεκόρ, να στείλουν χιλιάδες νέους στην μετανάστευση και να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αποικία χρέους.

Μάλιστα, στη σύγχρονη εποχή, η εξάρτηση οφειλέτη-πιστωτή έχει εξελιχθεί υπέρ του δεύτερου, με την οικοδόμηση των χρηματιστικών εργαλείων και των παγκόσμιων θεσμών, που ουσιαστικά καταπιέζουν περαιτέρω τους αδύναμους και καθιστούν την αποφυγή του χρέους ένα δύσβατο εγχείρημα.

Το χρέος όμως είναι η θηλιά που πνίγει τα εργατικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα της λαϊκής πλειοψηφίας. Στερεί το δικαίωμα του λαού να αποφασίζει κυρίαρχα για το μέλλον του.

• Ποια θα μπορούσε να είναι η αντίδρασή μας σε αυτήν τη ληστρική διάβρωση της ελευθερίας μας;
• Εκτός από τη δημιουργία ενός λαϊκού, μαζικού κινήματος από τα κάτω, θα μπορούσαμε σε δημόσιο επίπεδο να διεκδικήσουμε την πραγματική ανεξαρτησία μας, αυτήν τη φορά χωρίς αλυσίδες;

Η Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους που δυστυχώς αχρηστεύτηκε από τη σημερινή κυβέρνηση, θεωρεί ότι η Ελλάδα ήταν και παραμένει το θύμα μίας προσχεδιασμένης επίθεσης και ότι το χρέος είναι «παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο» και επομένως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και απεχθές, για να χρησιμοποιηθεί ως ασπίδα σε μία νομική διαμάχη για την διαγραφή του.

Το μόνο χρέος που οφείλουμε να «πληρώνουμε» ες αεί είναι αυτό προς την ιστορία, τη δημοκρατία, την εξασφάλιση μίας καλύτερης ζωής και του μέλλοντος των επόμενων γενεών!

Το βιβλίου Γιάννη Σιώτου θα είναι πάντοτε επίκαιρο, για όσο διάστημα το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ΔΕN στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και γυρίζει την πλάτη στον κυρίαρχο λαό και τα θεμελιώδη δικαιώματά του. Αξίζει πραγματικά κανείς να διαβάσει για τα εξωφρενικά δάνεια που σύναψε η χώρα μας, αρχής γενομένης της Επανάστασης, με τους γνωστούς οίκους διεθνών τοκογλύφων, που καταδυναστεύουν την χώρα μας, μέχρι και σήμερα ! Ξεκινάμε με τα δύο πρώτα κεφάλαια του βιβλίου και εβδομαδιαίως θα δημοσιεύουμε και τα επόμενα κεφάλαια.

.

Εισαγωγή

.

Στη δίνη του χρέους

Η ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, μετά από πρόσκληση της “Πρωτοβουλίας για την Επέτειο του 1925”, συμμετείχε πρόσφατα (3-4/2/18) στις εκδηλώσεις για την επέτειο του Τρικαλινού Κιλελέρ της 2/2/1925.

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου μας συνάδελφος Σαράντος Φιλιππόπουλος και η συνάδελφος Χρηστίνα Σωτήρχου τοποθετήθηκαν στην ημερίδα που έλαβε χώρα στο Δημαρχείο Τρικάλων το Σάββατο 3/2, με θέμα «Η στρατηγική της πείνας και η συμμετοχή των δωσίλογων. Ο ρόλος του Καβράκου».

Η εκδήλωση προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον, αφού άνοιξε εκ νέου το θέμα της μετονομασίας του στρατοπέδου των Τρικάλων, καθώς το αίτημα έφτασε μέχρι τη Βουλή, μετά από την αναφορά του ανεξάρτητου βουλευτή κ. Νίκου Νικολόπουλου και τη σχετική ερώτηση 25 Βουλευτών του Κυβερνώντος Κόμματος προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας :

http://www.stratiotikos.gr/2018/02/erotisi-tou-siriza-gia-metonomasia-tou-stratopedou-kavrakou.html

ενώ παράλληλα ασχολήθηκαν διάφορα ΜΜΕ (σας παραθέτουμε ενδεικτικά αναρτήσεις ιστοσελίδων που εξειδικεύονται σε στρατιωτικά θέματα) :

http://www.armynow.net/smy–allazei–onoma–stratopedo–kabrakou/

Την Κυριακή 4/2, ο Σύλλογός μας συμμετείχε στα επίσημα αποκαλυπτήρια του μνημείου από το Δήμαρχο Τρικκαίων, κο. Δημήτρη Παπαστεργίου, που στήθηκε στην ομώνυμη πλατεία, για να τιμηθεί η Αγροτική και Λαϊκή Εξέγερση των Τρικάλων της 2ας Φεβρουαρίου 1925, με τον πρόεδρο του Συλλόγου μας να διαβάζει την επιστολή που απέστειλε ο Σύλλογός μας στους ανώτατους πολιτειακούς παράγοντες για τη μετονομασία του στρατοπέδου των Τρικάλων :

Είμαστε ιδιαιτέρως περήφανοι για τη συμμετοχή μας σε αυτές τις εκδηλώσεις που στοχεύουν στην καταπολέμηση της λήθης, αλλά και συνάμα χαρούμενοι που η προσπάθεια της συναδέλφου και η συμμετοχή του Συλλόγου μας λαμβάνουν αναγνώριση και από εξωσυνδικαλιστικούς φορείς, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα συνεισφέρουμε κι εμείς στην ιστορική αποκατάσταση της αιματοβαμμένης εργατοαγροτικής εξέγερσης των Τρικάλων, αλλά και το “ξήλωμα” του δολοφόνου Χρήστου Καβράκου από την περίοπτη θέση που του έχουν επιφυλάξει μέχρι στιγμής οι επίσημες ιστορικές αναφορές.

Συνάδελφοι,

Δε θα σας κουράσουμε για μία ακόμα φορά τονίζοντάς σας τη σύγχυση που επικρατεί στα μέλη του προεδρείου του Συλλόγου Συνταξιούχων και στους συνεργάτες τους. Εξ άλλου, πιστεύουμε ότι πλέον, ακόμα και ο πιο μετριοπαθής συνάδελφός μας έχει συνειδητοποιήσει την πορεία τους, αλλά και τη ζημία που προκαλούν στα συμφέροντα των συνταξιούχων της ιονικής οικογένειας.

Δυστυχώς, όμως, οι ανούσιες και ανυπόστατες ενέργειές τους, προσπαθώντας να κρατηθούν στην επιφάνεια έστω και την ύστατη στιγμή, δεν έχουν τελειωμό :

·         Μετά την έκδοση της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων για την ακύρωση της εκλογικής διαδικασίας, ο κ. Κολλάτος απέστειλε άκρως παραπλανητική επιστολή στα μέλη που είχαν προσφύγει, γνωστοποιώντας τους ότι πρέπει να καταβάλουν δικαστική δαπάνη 300 ευρώ – που έχουν ήδη συγκεντρωθεί από τους αιτούντες και αν τους κοινοποιηθεί η απόφαση θα καταβληθούν άμεσα. Επιπλέον, στην επιστολή ισχυρίζεται ότι οι προσφεύγοντες οφείλουν να καταβάλουν και τα δικηγορικά έξοδα που κατέβαλε ο Σύλλογος Συνταξιούχων και τα οποία ανήλθαν σε 2.100 ευρώ, ενώ επικαλείται αβάσιμα ότι θα κληθούν να καταβάλουν και όσα έξοδα προκύψουν στο μέλλον από την εκδίκαση της νέας αγωγής.

Εκτός από το γεγονός ότι με αυτήν την επιστολή ουσιαστικά προεξοφλεί τις αποφάσεις των δικαστηρίων, αφού η εκδίκαση της υπόθεσης βρίσκεται σε εξέλιξη στο Πρωτοδικείο και θα ακολουθήσει το Εφετείο, δε χρειάζεται επιπλέον να σας αναφέρουμε ότι οι ισχυρισμοί του δεν έχουν καμία απολύτως νομιμοποιητική βάση.

Ειδικότερα, ο κ. Κολλάτος εσκεμμένα θεωρεί ότι η απόρριψη της αίτησης των ασφαλιστικών μέτρων προεξοφλεί την απόρριψη της αγωγής για την ακύρωση των αρχαιρεσιών, η οποία εκδικάσθηκε με την τακτική διαδικασία και για την οποία αναμένεται η έκδοση απόφασης. Περιοριζόμαστε να σημειώσουμε ότι για την έκδοση απόφασης στην τακτική διαδικασία θα εξετασθούν σε βάθος όλοι οι λόγοι ακυρότητας των εκλογών και το αποτέλεσμα αυτής της δικαστικής κρίσης δεν επηρεάζεται από παράγοντες που είναι καθοριστικοί για τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων για την αναστολή εκτέλεσης, όπως η παρέλευση σημαντικού χρονικού διαστήματος μέχρι την εκδίκαση, λόγω της καθυστέρησης της ελληνικής δικαιοσύνης, και η στο μεταξύ συγκρότηση του ΔΣ σε σώμα. Αυτή τη φορά ο κ. Κολλάτος δεν θα μπορέσει να μπλοκάρει την ακύρωση των εκλογών με τη σύγκληση συνεδριάσεων που κράτησαν για δέκα λεπτά, κατά τις οποίες υποτίθεται ότι λήφθηκαν σημαντικές αποφάσεις για το σύλλογο, όπως έπραξε τον περασμένο Σεπτέμβριο. Για αυτό καλό θα ήταν να αποφεύγει αβάσιμες και παράλογες συνδέσεις της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων με το αποτέλεσμα της απόφασης της αγωγής ακύρωσης.

Επιπλέον, σημειώνουμε ότι η εκκαθάριση της δικαστικής δαπάνης γίνεται από το Δικαστήριο που δικάζει το ένδικο βοήθημα και καθορίζει το αποδοτέο ποσό με ειδική διάταξη της απόφασης. Αποκλειστικά το ποσό που καθορίζεται με την απόφαση ως δικαστική δαπάνη οφείλουν να αποδώσουν οι ηττηθέντες διάδικοι, και μάλιστα οφείλουν αυτό κατ’ ίσα μέρη. Επομένως, η απαίτηση του κ. Κολλάτου να καταβάλουμε επιπλέον των 300 €, τα οποία καθορίσθηκαν ως δικαστική δαπάνη από το Δικαστήριο, ποσό 2.100 € για δικηγορική αμοιβή υπερβαίνει κάθε όριο λογικής και εκτός από παράλογη και αναιτιολόγητη είναι και εντελώς αβάσιμη νομικά. Και τούτο είναι μια ακόμη ένδειξη του τρόπου με τον οποίο διοικεί το Σύλλογο και της τακτικής του να εκφοβίζει και απειλεί όποιον διαφωνεί με την άποψή του και αντιτίθεται στις καταστροφικές για τα συμφέροντα του Συλλόγου ενέργειές του.

·         Επιπλέον, επικαλείται το άρθρο 6 του καταστατικού, που αναφέρεται στις πειθαρχικές κυρώσεις και την αποβολή μελών.

Θα του το χαλάσουμε βέβαια, γιατί η αποβολή μελών βάσει του καταστατικού γίνεται μόνο με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης (Γ.Σ.). Ευτυχώς, αποκαλύπτει ο ίδιος το ανούσιο περιεχόμενο της επιστολής του, αφού στο άρθρο 6 του καταστατικού που επισυνάπτει στην επιστολή, αναφέρεται σαφώς ότι οι κυρώσεις που μπορεί να επιβάλει το Δ.Σ. εξαντλούνται στη σύσταση, παρατήρηση ή την επίπληξη.

Όταν, μάλιστα, ο κ. Κολλάτος έφερε αυτό το θέμα στο Δ.Σ. του Συλλόγου Συνταξιούχων, τα μέλη της παράταξης της ΙΟΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ που συμμετέχουν, του πρότειναν να προκηρύξει άμεσα Γ.Σ. προκειμένου να θέσει το θέμα ενώπιον του Σώματος των συναδέλφων (όπως δηλαδή ορίζει το καταστατικό περί αποβολής μελών) ή να συγκαλέσει το Γενικό Συμβούλιο που έχει τη δυνατότητα έστω και της προσωρινής αποβολής. Αλλά πού να τολμήσει! Στο μεν Γενικό Συμβούλιο την πλειοψηφία έχει η ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, ενώ στη Γ.Σ. οι συνάδελφοι το πιθανότερο είναι να αποβάλουν τον ίδιο λόγω της τεράστιας ζημιάς που έχει προκαλέσει στα θέματα των συνταξιούχων! Άλλωστε έχει πικρή εμπειρία από διαδικασίες Γ.Σ. αυτός ο κύριος, αφού στην πρόσφατη Εκλογοαπολογιστική Γ.Σ. του Συλλόγου Συνταξιούχων, καταψηφίστηκε τόσο ο διοικητικός όσο και ο οικονομικός απολογισμός της διοίκησής του. Επομένως ακούει Γ.Σ. και τρέμει…

·         Θέλοντας και μη βέβαια, τη Γ.Σ. δε θα την αποφύγει, αφού το επόμενο διάστημα με βάση τις καταστατικές διατάξεις, θα κληθεί αυτός ο κύριος σε απολογία για μία σειρά λόγους που θα σας εκθέσουμε άμεσα, αναλυτικά και τεκμηριωμένα.

·         Το περιεχόμενο της επιστολής αναδεικνύει επίσης την εμφανή σύγχυση του κ. Κολλάτου, που έχει απολέσει κάθε έννοια δημοκρατικής αρχής και λειτουργίας, ταυτίζοντας το συμφέρον του με αυτό του Συλλόγου Συνταξιούχων, αφού θεωρεί ότι όποιος έχει το σθένος να στρέφεται σε βάρος του ιδίου, διεκδικώντας τα νόμιμα δικαιώματά του με βάση το καταστατικό, στρέφεται σε βάρος και του Συλλόγου!

Υπενθυμίζουμε ότι τα σωματεία αποτελούν χώρους δημοκρατίας και είναι απολύτως παράλογο να εγκαλούνται τα μέλη εκείνα που αποφάσισαν να διασφαλίσουν την ανόθευτη έκφραση της βούλησης των μελών, η οποία επλήγη σοβαρά στις τελευταίες εκλογές, και να ζητήσουν την ακύρωση των εκλογών. Ο έλεγχος της δημοκρατικής λειτουργίας κάθε σωματείου, άρα και του Συλλόγου Συνταξιούχων, πρέπει να είναι καλοδεχούμενος από την εκάστοτε διοίκηση και όχι να αντιμετωπίζεται σαν μία ενέργεια  που ζημιώνει ηθικά και οικονομικά τόσο τον Σύλλογο όσο και τα μέλη του ΔΣ που νομίμως εξελέγησαν, για να δανειστούμε τη διατύπωση του κ. Κολλάτου στην κατάπτυστη επιστολή. Άλλωστε, εφόσον θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα νομιμότητας των εκλογών, τότε για ποιο λόγο δεν αναμένει την έκδοση της απόφασης επί της αγωγής, αλλά σπεύδει να εκφοβίσει τα μέλη που προσέφυγαν; 

Να τον ενημερώσουμε ότι ο Σύλλογος Συνταξιούχων δεν είναι “τσιφλίκι” του και να είστε σίγουροι ότι το συμφέρον του Συλλόγου και κατ’επέκταση των συνταξιούχων συναδέλφων μας είναι να απομακρυνθεί αυτή η παρέα από τη διοίκησή του.

Ενδεικτικό ότι ο κ. Κολλάτος θεωρεί ιδιοκτησία του το Σύλλογο Συνταξιούχων είναι και το γεγονός ότι οι επιστολές που απέστειλε υπογράφονται μόνο από τον ίδιο και δεν συνυπογράφονται από τη Γενική Γραμματέα του Συλλόγου, σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ.4 του καταστατικού. Είναι τουλάχιστον αστείο ότι απέστειλε τη συγκεκριμένη επιστολή απειλώντας μέλη του Συλλόγου με την εφαρμογή της προβλεπόμενης στο καταστατικό πειθαρχικής διαδικασίας, χωρίς όμως ο ίδιος να σέβεται τις καταστατικές προβλέψεις.

Ο κ. Κολλάτος εξακολουθεί να προκαλεί και να απειλεί, δίχως κανένα έρεισμα και νομιμοποίηση. Σας συμβουλεύουμε να συνεχίσετε να αγνοείτε τα λεγόμενά του, να μη δίνετε σημασία στις απειλές του και να τον αφήσετε να περιπλανιέται στη μοναχική έρημο των προκλήσεών του, μέχρι να αποτελέσει θλιβερή ανάμνηση από το Σύλλογο Συνταξιούχων.

Τέλος, είναι αυτονόητο ότι τα μέλη της παράταξης της ΙΟΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ που έλαβαν την εν λόγω επιστολή και αφού στη συνέχεια οι νομικοί σύμβουλοι της παράταξής μας εξετάσουν τη νομιμότητα και το σκοπό της αποστολής αυτής της «εκφοβιστικής» επιστολής, θα προβούν στις ανάλογες νομικές ενέργειες.