Το «στοιχειωμένο» χωριό της Πιερίας που από την απόλυτη ακμή εγκαταλείφθηκε ξαφνικά

Οι δοξασίες, οι μύθοι, οι απόκοσμες ιστορίες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης ενός τόπου. Αν και βέβαια σε όλες τις περιπτώσεις πιθανώς υπάρχουν απόλυτα λογικές εξηγήσεις, οι άνθρωποι συχνά προτιμούν τις μεταφυσικές εκδοχές που βεβαίως μοιάζουν πιο «ενδιαφέρουσες».

Ένα εγκατελελειμμένο χωριό που βρίσκεται βαθιά στα Πιέρια Όρη, στους πρόποδες του Ολύμπου, συνεχίζει μέχρι σήμερα να προσφέρει όλα τα απαραίτητα στοιχεία που συνθέτουν ένα γοητευτικό, αλλά και τρομακτικό σκηνικό.

Πρόκειται για το χωριό Μόρνα ή Σκοτεινά.

Η αρχική του ονομασία ήταν Μόρνα, αλλά επειδή είναι χτισμένο σε μία «γούβα» του βουνού και λόγω της πυκνής βλάστησης ο ήλιος βλέπει το χωριό λιγότερο από άλλες περιοχές, οι κάτοικοί του το έλεγαν Σκοτεινά.

Το χωριό αυτό σήμερα έχει εγκαταλειφθεί.

Φαίνεται ότι το σκοτάδι που κυριαρχούσε στο χωριό, είχε «εμπνεύσει» και τη διασπορά πολλών περίεργων, μεταφυσικών ιστοριών ανάμεσα στους κατοίκους, με αποτέλεσμα τη δεκαετία του ’60 σχεδόν εν μία νυκτί, να αποφασίσουν να το εγκαταλείψουν μαζικά για να ακολουθήσουν το δρόμο του φωτός (ονομάζοντας το νέο οικισμό τους «Φωτεινά»…).

«Γκουλαγκούδια»

Στο χωριό κατοικούσαν κυρίως βοσκοί, αλλά και εργάτες στο μεγάλο, κρατικό εργοστάσιο ξυλείας της περιοχής.

Αυτοί λοιπόν επί δεκαετίες μιλούσαν για ένα πολύ παράξενο φαινόμενο, αφού μαρτυρούσαν ότι είχαν δει 7 κοπέλες, μικρής ηλικίας, γυμνές, να χορεύουν εκστασιασμένες γύρω από το χωριό και στον ποταμό Μόρνο, να κλαίνε γοερά όλο το βράδυ και τα ξημερώματα να εξαφανίζονται σε μια σπηλιά…. Αυτή η ιστορία «στοίχειωσε» τους κατοίκους για χρόνια και τους έκλεινε νωρίς νωρίς μέσα στα σπίτια τους…

Το φαινόμενο αυτό οι κάτοικοι της περιοχής το είχαν ονομάσει «γκουλαγκούδια» που σημαίνει γυμνά.

Το «μαλλιαρό χέρι»

Μία ακόμα ιστορία αφορούσε ένα στοιχειωμένο σπίτι, το οποίο ανήκε σε ένα συντοπίτη τους που μετανάστευσε νεαρός στις ΗΠΑ, όπου και έζησε το υπόλοιπο της ζωής του.

Το σπίτι εγκαταλείφθηκε στην τύχη του και όταν άρχισε να διαλύεται και να παίρνει μια πιο άγρια μορφή γιγαντώθηκε ο θρύλος για το «μαλλιαρό χέρι» που κυνηγά όποιον βρει στο διάβα του λόγω της «κατάρας που άφησε πίσω του ο μετανάστης».

Στην περιοχή που ονομαζόταν Τούρκος λόγω των εκτελέσεων και των βασανιστηρίων επί Τουρκοκρατίας, υπήρχαν μαρτυρίες για απόκοσμες φωνές και εμφανίσεις πνευμάτων. Σκιές έκαναν την εμφάνισή τους και ψίθυροι από το πουθενά σε έκαναν να ανατριχιάζεις.

Για μια πιο «φωτεινή» ζωή

Μπορεί αυτά να μοιάζουν στους περισσότερους ως γραφικά, αλλά είχαν στοιχειώσει τις ζωές των κατοίκων, οι οποίοι το εγκατέλειψαν άρον άρον για να μεταφερθούν στο νέο τους οικισμό, τα Φωτεινά.

Μάλιστα, αν κάποιος σήμερα επισκεφθεί τα εγκαταλελειμμένα σπίτια θα διαπιστώσει ότι πως η φυγή των κατοίκων έγινε εσπευσμένα και σίγουρα χωρίς ιδιαίτερη προεργασία…

Στην πραγματικότητα, η ιστορία του χωριού Μόρνα ή Σκοτεινά, συμπυκνώνει την ιστορική πορεία των χωριών της υπαίθρου.

Το χωριό έζησε την περίοδο της ακμής του, αλλά ο συγκεντρωτισμός των μεγάλων αστικών κέντρων και η επακόλουθη εσωτερική  και εξωτερική μετανάστευση, το οδήγησαν στην παρακμή.

Όπως προαναφέραμε, στην περιοχή λειτουργούσε μέχρι τη δεκαετία του ’60 μεγάλο, κρατικό εργοστάσιο ξυλείας, λόγω των εξαιρετικών ποικιλιών οξιάς των δασών.

Μάλιστα, στις αρχές του ’40, η Μόρνα εμφανίζει πληθυσμό 1.170 κατοίκων, οι οποίοι μειώθηκαν σταδιακά σε λιγότερους από τους μισούς τις επόμενες δύο δεκαετίες.

Ενδεικτικό της ζωντάνιας και της οικονομικής ανάπτυξης που γνώρισε η περιοχή είναι το γεγονός ότι το 1956 το υπουργείο Εμπορίου, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, αναγνωρίζοντας τη σημαντική συμβολή του εργοστασίου της Μόρνας στην Εθνική Οικονομία, απένειμε στους υπεύθυνους Χρυσό Μετάλλιο, στο πλαίσιο της ΔΕΘ.

Όλα αυτά, όμως, μέχρι το 1967 οπότε και μπαίνει λουκέτο στο εργοστάσιο. Οι μέρες της δόξας είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Η Μόρνα άρχισε να γίνεται ακόμα πιο σκοτεινή καθώς οι δουλειές λιγόστεψαν και οι νέοι άνθρωποι προτιμούσαν τη μετανάστευση, μέχρι που και όσοι έμειναν πίσω, αποφάσισαν να κάνουν το μεγάλο βήμα για ένα καλύτερο αύριο.

Εγκατέλειψαν τα Σκοτεινά και πήγαν μερικά χιλιόμετρα βορειότερα και έχτισαν τα Φωτεινά. Το μέρος εκεί είναι, όντως, πιο φωτεινό και η ποιότητα ζωής καλύτερη.

Φεύγοντας άφησαν πίσω τους τη σκοτεινιά, την κακή ενέργεια, τις παλιές ζωές τους και κυρίως ένα χωριό στο οποίο πλέον τα μόνα που κατοικούν είναι στοιχειωμένοι μύθοι και τρομακτικές ιστορίες για απόκοσμες φωνές και αινιγματικές οπτασίες γυμνών νεαρών κοριτσιών.

Πηγή : onlarissa.gr