Μιλήσαμε με τους κύριους συντελεστές του Ύμνου της Ιονικής για την εμπειρία της δημιουργίας του και όχι μόνο…
Η Κυριακή 22 Μαΐου 2022 είναι μία ημερομηνία που γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Ιονικής Οικογένειας. Στην Πλατεία Ηρώων Κυπριακού Αγώνα, κάτω από το Μουσείο Χαρτονομισμάτων της Ιονικής Τράπεζας, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά επίσημα, με πραγματικά μεγάλη επιτυχία, ο Ύμνος της Ιονικής, σε στίχους της πρέσβειρας πολιτισμού του Συλλόγου μας, Σοφίας Μαρωνίδη, σε σύνθεση του μουσουργού και αγαπητού μας φίλου κ. Σπύρου Μαυρόπουλου και σε ζωντανή εκτέλεση από τους μουσικούς της Φιλαρμονικής Εταιρείας «Μάντζαρος», τα μέλη των δύο δημοτικών χορωδιών «Δημόδοκος» και «San Giacomo», τη διακεκριμένη σοπράνο κ. Έλλη Καρύδη, τη μαέστρο της δημοτικής χορωδίας «Δημόδοκος» κ. Δήμητρα Καλογεροπούλου, το μαέστρο της χορωδίας «San Giacomo» κ. Τόνι Ιβάνωφ και τέλος τον αρχιμουσικό κ. Σωκράτη Άνθη που είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια.
Οι Σύλλογοι της Ιονικής βεβαίως έδωσαν το παρών, μαζί με τους συναδέλφους που συμμετείχαν στην εκδρομή που διοργανώσαμε στο νησί των Φαιάκων, προκειμένου να ζήσουμε από κοντά αυτή τη μοναδική εμπειρία.
Ωστόσο, για να φτάσουμε στη μοναδική αυτή εκδήλωση, προηγήθηκε μία πολύμηνη διαδικασία που απαιτούσε θέληση, κόπο, οργάνωση και έμπνευση!
Αρχικά τα μέλη των Δ.Σ. των Συλλόγων μας έλαβαν την ιστορική απόφαση για τη δημιουργία του Ύμνου της Ιονικής. Εν συνεχεία, απευθυνθήκαμε σε σας, τους συναδέλφους μας, για να εμπνευστείτε από αυτήν την προσπάθεια και να μας αποστείλετε τους στίχους σας για τον Ύμνο. Οι δημιουργίες σας ήταν υπέροχες και άκρως συγκινητικές και με μεγάλη δυσκολία, αλλά και δικαιωματικά πιστεύουμε, επελέγησαν οι στίχοι της Σοφίας Μαρωνίδη.
Τη σκυτάλη πήραν πλέον οι πεπειραμένοι μουσικοί και συνθέτες από το νησί των Φαιάκων. Η Κέρκυρα και τα Ιόνια Νησιά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την Ιονική Τράπεζα και σε συνδυασμό με τη σπουδαία καλλιτεχνική παράδοση του νησιού που παραμένει αναλλοίωτη μέχρι σήμερα, αποφασίσαμε να αναθέσουμε τη μουσική σύνθεση στο σπουδαίο μουσουργό κ. Σπύρο Μαυρόπουλο και τη μουσική εκτέλεση στη Φιλαρμονική Εταιρεία Μάντζαρος υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του μαέστρου κ. Σωκράτη Άνθη.
Οι κύριοι συντελεστές του Ύμνου της Ιονικής, η Σοφία Μαρωνίδη, η Έλλη Καρύδη, ο Σπύρος Μαυρόπουλος και ο Σωκράτης Άνθης, μας μίλησαν για αυτήν τη σπουδαία εμπειρία:
ΣΟΦΙΑ ΜΑΡΩΝΙΔΗ
H Σοφία Μαρωνίδη γεννήθηκε το 1960 στο Σεβαστό Κιλκίς. Από το 1961 ζει στη Θεσσαλονίκη. Ασχολείται με τη ζωγραφική και με κατασκευές από διάφορα υλικά (πηλό, μέταλλο, ύφασμα, ξύλο). Τα τελευταία χρόνια, έχοντας εξελίξει νέους και πρωτότυπους τρόπους απεικόνισης, επικεντρώνεται στη δημιουργία παιδικών παραστάσεων με κούκλες σε τριδιάστατους πίνακες. Όλα τα διακοσμητικά στοιχεία που χρησιμοποιεί στους πίνακές της είναι χειροποίητα, σχεδιασμένα και κατασκευασμένα από την ίδια. Στο παρελθόν έχει κάνει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής. Επίσης, έχει αναλάβει τη διακόσμηση χώρων σε πολιτιστικά γεγονότα και φεστιβάλ. Στις δημιουργικές της δραστηριότητες περιλαμβάνονται ακόμα η ποίηση, η πεζογραφία και η αρθρογραφία. Άρθρα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, σε συλλογές συγγραφικών έργων και σε βιβλιογραφικές βάσεις δεδομένων στο διαδίκτυο.
Είσαι μία πολυτάλαντη προσωπικότητα. Από όλες τις ασχολίες σου, ποιο θεωρείς εσύ ότι είναι πιο δυνατό σου σημείο;
– Το πιο δυνατό μου σημείο είναι η ψυχή. Εκεί βουτάω την πένα ή το πινέλο μου πριν από κάθε μου έργο είτε είναι ποίημα είτε είναι πίνακας ή κάποια κατασκευή.
Και πώς να ξεχωρίσω κάποια από τις δημιουργίες μου όταν όλες έχουν τα χρώματα της ψυχής μου…
Σοφία, μπορεί να μην υπηρέτησες στην τράπεζα, αλλά όλοι σε νιώθουμε δικό μας άνθρωπο, αναπόσπαστο μέλος της Ιονικής Οικογένειας. Από πού άντλησες την έμπνευσή σου για τους υπέροχους στίχους του Ύμνου της Ιονικής;
– Η Ιονική δεν είναι μόνο τα επιβλητικά κτίρια, οι συναλλαγές και τα τραπεζογραμμάτια. Είναι το ανθρώπινο πρόσωπό της. Είναι η κατάθεση ψυχής στο ταμείο της εκείνων που την υπηρέτησαν, είναι ο σεβασμός και η ενότητα στους αγώνες τους, η συναδελφικότητα και το φιλικό κλίμα με τους συνεργάτες της. Μπορώ να πω πως η Ιονική ήταν μέρος και της δικής μου ζωής, επειδή για πολλά χρόνια έζησα από κοντά την οικογενειακή ατμόσφαιρα μέσα στο κατάστημα που εργαζόταν ο σύζυγός μου. Δυστυχώς μετά το ξεπούλημα της τράπεζας ένας τοίχος στόχων και αριθμών άλλαξε το κλίμα. Όμως η φιλία και η εκτίμηση μεταξύ των συναδέλφων κρατάει μέχρι και σήμερα! Αυτό τα λέει όλα! Πηγή έμπνευσής μου λοιπόν είναι η νοσταλγία για όλα αυτά τα χρόνια της Ιονικής που η μνήμη κρατάει δεμένα στο μυαλό και στην καρδιά μας.
Τι σημαίνει Ιονική για σένα, με 3 λέξεις;
– Για μένα Ιονική σημαίνει, Μοναδική! Νοσταλγική και Μία!
Πώς σου φάνηκε η εκδήλωση στην Κέρκυρα;
– Ήταν μια γιορτή μνήμης όπου οι καρδιές όλων μας συντονίστηκαν με την καρδιά της Ιονικής που εκείνο το βράδυ χτυπούσε στο ρυθμό του Ύμνου της. Ένιωσα μεγάλη χαρά και συγκίνηση που οι στίχοι μου άγγιξαν τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι με τίμησαν, με αγκάλιασαν και με έκαναν να αισθανθώ τη ζεστασιά της Ιονικής Οικογένειας. Τους ευχαριστώ!
Τι είπαν τα παιδιά σου για τον Ύμνο; Ειλικρινά.
– Τα παιδιά μου θα ήθελαν να παραβρεθούν στην εκδήλωση όμως οι επαγγελματικές τους υποχρεώσεις δεν το επέτρεψαν. Την παρακολούθησαν όμως σε απ’ευθείας μετάδοση από τα ηλεκτρονικά μέσα και ενθουσιάστηκαν τόσο από τους στίχους, όσο και από τη μουσική επένδυση και την εκτέλεση του Ύμνου. Ειλικρινά μου μετέφεραν τις καλύτερες εντυπώσεις τους και για μένα είναι πολύ σημαντική η γνώμη τους, όχι μόνο επειδή είναι τα παιδιά μου, αλλά επειδή έχουν άμεση σχέση με τη μουσική (ο ένας είναι καθηγητής μουσικής και ο άλλος μαθηματικός που παίζει πιάνο και κιθάρα).
ΕΛΛΗ ΚΑΡΥΔΗ
Η Έλλη Καρύδη κατάγεται από την Κέρκυρα. Ξεκίνησε μουσική στο Ωδείο Κερκύρας όπου έλαβε πτυχία Ανωτέρων Θεωρητικών (Αρμονία, Αντίστιξη, Φυγή) και πτυχίο πιάνου. Εχει λάβει επίσης πτυχίο ενοργάνωσης και δίπλωμα διεύθυνσης χορωδίας. Φοίτησε στο Μουσικό Γυμνάσιο–Λύκειο Κέρκυρας. Ξεκίνησε τραγούδι το 1995 με την Βαρβάρα Γκαβάκου στη Δημοτική Χορωδία Κέρκυρας. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών – Κέρκυρα, 2005 με τη Ρόζα Πουλημένου. Έχει δίπλωμα μονωδίας με τη Μάτα Κατσούλη, μουσικό θέατρο με την Cindi Trent. Μελετάει τραγούδι με τον Χριστόφορο Σταμπόγλη. Έχει συνεργαστεί με την Ε.Λ.Σ 2008-2012. Έχει τραγουδήσει ρόλους στις όπερες, Cavaleria Rusticana (Lola), La serva Padrona (Serva)- G. B. Pergolessi, Dido & Aeneas (2η –witch), Δέσπω (τον ομώνυμο ρόλο) –Π. Καρρέρ, Το Ταξίδι του Οδυσσέα (Άνεμος)- Κ. Τσίτσα, Christmas Gold (βασίλισα)- Ch. Hinkins. Έχει αποδώσει στα ελληνικά πολλές παιδικές όπερες και μιούζικαλ όπως ( Η μικρή γοργόνα, Η Μελωδία της Ευτυχίας, Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, Βίκιγκς, Η κιβωτός του Νώε, Η Ανάσταση του Χριστού, Χριστουγεννιάτικο Χρυσάφι κ.ά.). Υπήρξε μέλος του Γυναικείου οκτέτου Φωνές Γυναικών(Αθήνα). Είναι μαέστρος παιδικών χορωδιών από το 1999 ιδρύοντας παιδικές χορωδίες σε Κέρκυρα, Αθήνα, Άμφισσα, Αμαλιάδα. Δίδαξε φωνητική τεχνική στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου το 2012-13. Διδάσκει μουσική στη Δημόσια Εκπαίδευση, μονωδία στο Ιόνιο Ωδείο και έχει ιδρύσει τον καλλιτεχνικό σύλλογο Female Echoes το 2013, όπου παρουσιάζουν παιδικές όπερες και μιούζικαλ και άλλες δράσεις. Ιδρυτικό μέλος του Corfu Musical Theatre, ολοκληρωμένες σπουδές για παιδιά και ενήλικες. Μαέστρος την Χορωδίας Ευρωπούλων Κέρκυρας, από το Δεκέμβριο του 2021.
Ποια θεωρείτε ότι ήταν η κορυφαία σας παράσταση; Που όταν τελείωσε ξέρατε ότι είχατε αποδώσει το 100% των δυνατοτήτων σας.
– Η κορυφαία παράσταση, όπως την ονειρεύομαι, δεν θεωρώ ότι έχει έρθει ακόμη. Όμως μέχρις στιγμής η κορυφαία ήταν η ερμηνεία μου στην όπερα “Η υπηρέτρια κυρά” που έπαιξα το 2017.
Όπως και οι συνεργάτες σας κκ. Σπύρος Μαυρόπουλος και Σωκράτης Άνθης, είστε και εσείς Κερκυραία. Το νησί έχει μία σπουδαία παράδοση στη μουσική που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν σε αυτή τη μοναδική διαδρομή;
– Νομίζω, ότι είναι η ιστορία που έχει ο τόπος μας πάνω στη μουσική και η διαρκής ανανέωση αυτής της μουσικής επαφής κάθε γενιάς!
Υπάρχει μεγάλο κοινό που να εκτιμά σήμερα την κλασική μουσική;
– Δεν θεωρώ ότι είναι μεγάλο το κοινό που παρακολουθεί παραστάσεις κλασικής μουσικής, αλλά σίγουρα όταν μαθητές ή απαίδευτοι άνθρωποι, πάνω στη μουσική, έρχονται σε επαφή με αυτό το είδος, νιώθουν μια πληρότητα συναισθημάτων, κάτι που δεν εισπράττουν από άλλα είδη μουσικής.
Έχετε ασχοληθεί εκτενώς και με παιδικές χορωδίες. Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν αυτή η ενασχόληση;
– Ασχολούμαι πράγματι με παιδικές χορωδίες, δίνοντας έμφαση πάντα στο μουσικό θέατρο από το 1999. Η δυσκολία είναι να πειστούν οι οικογένειες των νεαρών χορωδών, να διατηρούν τη συνέπεια στις δοκιμές. Μόνο αυτό! Τα παιδιά ενθουσιάζονται όταν μπαίνουν σε αυτόν τον παραμυθένιο χώρο του μουσικού θεάτρου.
Πώς ήταν η διαδικασία δημιουργίας και εκτέλεσης του Ύμνου της Ιονικής;
– Η διαδικασία ήταν σχετικά εύκολη, καθώς είχα μπροστά μου μια πολύ όμορφη σύνθεση, με κλιμακωτή κορύφωση στο φινάλε του έργου και παράλληλα είχα έναν πολύ δυνατό στίχο, που ήταν γραμμένος πραγματικά από την καθημερινότητα και τη ζωή των υπαλλήλων αυτού του ιδρύματος. Η συνεργασία μου τόσο με τον μαέστρο όσο και με το μουσικό σύνολο είναι πάντα άριστη, καθώς διατηρούμε πολλά χρόνια συνεργασία. Σας εύχομαι κάθε επιτυχία στους στόχους του συλλόγου σας και θα είμαι πάντα στην διάθεσή σας, σε ανάλογες δράσεις.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΑΝΘΗΣ
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Μετά τα πρώτα χρόνια επαφής µε τη µουσική στην Φ.Ε. «Μάντζαρος», σπούδασε τρομπέτα και ανώτερα θεωρητικά στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών.
1976-2013. Κορυφαίος μουσικός της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, της ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής σκηνής, της Εθνικής συμφωνικής ορχήστρας της Ε. Ρ, Τ., της ορχήστρας των Χρωμάτων και της ορχήστρας Καµεράτα του Μεγάρου Αθηνών. Έχει εμφανιστεί επανειλημμένα ως σολίστ µε όλες τις Ελληνικές ορχήστρες εντός και εκτός Ελλάδος, όπως µε την Gewand House στη Λειψία, την ορχήστρα ΑΙΕΑ ΙΙΙ της Βοστώνης, την ορχήστρα δωματίου της Στουτγκάρδης, στο Garnegie Hall της Ν. Υόρκης, Queen Elizabeth Hall στο Λονδίνο, Salle Pleyer στο Παρίσι, Palais des Beaux-Arts στις Βρυξέλλες, Yostuya Kumin στο Τόκυο κ.ά.
1976-1995. Συνεργάτης του Μάνου Χατζιδάκι σε όλες τις συναυλίες και ηχογραφήσεις των έργων του.
1980. Ιδρυτικό µέλος του συγκροτήµατος μουσικής δωματίου «Ν. Χ. Μάντζαρος».
1989, Ιδρυτικό µέλος του κουϊντέτου χάλκινων πνευστών “Μelos Brass”, µε το οποίο ηχογράφησε οκτώ CDs µε έργα κυρίως Ελλήνων συνθετών.
1995-2000, Μέλος της κριτικής επιτροπής των Διεθνών διαγωνισμών για την ορχήστρα Νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την ορχήστρα Νέων της Μεσογείου.
2000-2010, Ηχογράφησε τέσσερα προσωπικά CDs µε έργα κυρίως Ελλήνων συνθετών. Ένα εξ αυτών µε την Εθνική συμφωνική ορχήστρα της Ε.ΡΤ., µε κονσέρτα Ελλήνων Συνθετών για τρομπέτα και συμφωνική ορχήστρα.
2003-2014. Καλλιτεχνική διεύθυνση µε το “Μelos Brass” της Διεθνούς θερινής µουσικής Ακαδημίας της Κέρκυρας για χάλκινα πνευστά, όπου συνεργάστηκε µε διεθνώς καταξιωμένους σολίστ και καθηγητές όπως οι Fr. Damrow, R. Friedrich, Ch. Martin, H, Gansch, J Thompson. Bo Nilson, T. Dokshitzer, E. Ruske, Ch. Lindberg, M. Becquet, J. Friedman, Ben van Dijk, J. Larsen, W. Hillgers κ.ά.
2008-2010, Καλλιτεχνική Διεύθυνση µε το “Μelos Brass” του Φεστιβάλ χάλκινων πνευστών στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
2009 – 2012. Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Ωδείο Φ. Νάκας της Κέρκυρας.
1978 – Δίδαξε τρομπέτα στο Ωδείο Αθηνών, Ελληνικό Ωδείο, Εθνικό Ωδείο, Ωδείο Φ. Νάκας, Ωδείο Αγ. Παρασκευής και Ωδείο Κερκύρας.
1997- Διδάσκει τρομπέτα στο Τµήµα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστηµίου.
2013 – Καλλιτεχνικός Διευθυντής και Αρχιμουσικός της Φ. Ε. «Μάντζαρος».
2021. Επίτιμος Διδάκτωρ του Τµήµατος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστηµίου.
Έχετε διαγράψει μία λαμπρή πορεία που πραγματικά προκαλεί το θαυμασμό και μάλιστα έχει διεθνή αντίκτυπο. Και όμως, έχετε ως βάση τη γενέτειρά σας, την Κέρκυρα. Κι αυτό γιατί στο νησί σας δίνονται ευκαιρίες στους μουσικούς να δημιουργήσουν και να διαπρέψουν. Πώς εξηγείτε αυτή την ιδιαίτερη σχέση που έχει η Κέρκυρα με τη μουσική και γενικά την καλλιτεχνική δημιουργία;
– Η Κέρκυρα είχε την τύχη να κατοικηθεί από Βενετούς, Άγγλους και ολίγον Γάλλους. Οι Βενετοί μας κληρονόμησαν την αγάπη τους για την όπερα και οι Άγγλοι την αγάπη τους για την μπάντα. Η αγάπη αυτή έχει διατηρηθεί, ευτυχώς, έως και σήμερα σε ερασιτεχνικό φυσικά επίπεδο, με αποτέλεσμα η ενασχόληση με τη μουσική να αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο αφορά αρκετά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Μέσα όμως από την ερασιτεχνική ενασχόληση αρκετοί νέοι συνεχίζουν την πορεία τους στη μουσική σε επαγγελματικό επίπεδο, με πολύ καλές σπουδές εντός και εκτός Ελλάδος. Αυτό έχει ως συνέπεια πολλοί μουσικοί, πνευστών κυρίως οργάνων, να είναι πρωταγωνιστικά μέλη των Ελληνικών Συμφωνικών Ορχηστρών, αλλά τελευταίως και ξένων ορχηστρών.
Διδάσκετε επί σειρά ετών σε ωδεία και βεβαίως στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Υπάρχει διάθεση και ταλέντο στη νέα γενιά για τις κλασικές μορφές μουσικής;
– Η αγάπη για την Τέχνη και ιδιαίτερα για τη μουσική είναι έμφυτη στον άνθρωπο και η ανάγκη για εσωτερική έκφραση, χρησιμοποιώντας ένα καθαρά αφηρημένο υλικό, που είναι ο ήχος, οδηγεί στη μουσική. Η μουσική αποτελεί μια εξωτερίκευση της φαντασίας του ανθρώπου. Έτσι, δεν μπορεί να λείπει η αγάπη και το ταλέντο από τη νέα μας γενιά. Θα έλεγα το αντίθετο, ότι είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένα και τα δύο. Εκείνο όμως που πολλές φορές αποτελεί εμπόδιο για τους νέους μας, είναι η αντιμετώπιση της οικογένειας των παιδιών που επιθυμούν να ασχοληθούν με τη μουσική. Εννοώ δηλαδή ότι η ενασχόληση με τη μουσική, για πολλούς γονείς, είναι ίσως και χάσιμο χρόνου. Κατά την άποψή τους δεν οδηγεί σε κάτι «χειροπιαστό», ή σε μια επαγγελματική αποκατάσταση. Μεγάλο λάθος…
Είναι η τρομπέτα το μουσικό όργανο στο οποίο έχετε αδυναμία;
– Στην περίπτωσή μου η τρομπέτα δεν αποτελεί ένα μουσικό όργανο, που φυσικά είναι. Αποτελεί μια εσωτερική υπόθεση χωρίς την οποία ο ψυχικός μου κόσμος, τα συναισθήματά μου, η φαντασία μου και η συναισθηματική μου νοημοσύνη δεν μπορούν να εναρμονιστούν με τον έξω κόσμο.
Ποια θεωρείτε τη σπουδαιότερη στιγμή της καριέρας σας;
– Κάθε στιγμή που νιώθω τη μουσική να δονείται εντός, είναι σπουδαία στιγμή. Έτσι, όταν η ζωή μου στο μεγαλύτερο μέρος της, είναι συνυφασμένη με τη μουσική, μου είναι δύσκολο να ξεχωρίζω στιγμές. Υπάρχουν στιγμές με ένταση, στιγμές δύσκολες, στιγμές φορτισμένες, στιγμές χαλαρές, μέσα όμως στη μουσική στο τέλος της ημέρας είναι στιγμές μαγικές, ανεξάρτητα από το χώρο και το χρόνο.
Πώς ήταν η διαδικασία δημιουργίας και εκτέλεσης του Ύμνου της Ιονικής;
– Κατ΄αρχήν, η «αφορμή» για να δημιουργηθεί ένα καινούργιο μουσικό έργο είναι σπουδαίο γεγονός. Το ταξίδι που οδηγεί στην Ιθάκη, στην εκτέλεση του έργου, είναι επίσης ένα σημαντικό γεγονός. Έτσι το ταξίδι του Ύμνου για μένα ήταν ένα πολύ απολαυστικό και ιδιαίτερο ταξίδι, διότι έχω την τύχη και τη χαρά ο δημιουργός του να είναι φίλος παιδιόθεν και συνοδοιπόρος στο μουσικό μας διάβα. Συγχαρητήρια θερμά και στο δημιουργό και στην «αφορμή» για τη δημιουργία.
ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1956 και ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική στην Φ.Ε. «Μάντζαρος». Ακολούθως σπούδασε ανώτερα θεωρητικά στο «Ελληνικό Ωδείο» και στο «Ορφείο Ωδείο». Επίσης σπούδασε πιάνο, τρομπέτα και κλασική κιθάρα. Δίδαξε ως καθηγητής μουσικής στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ως διδάσκων στο Τ.Μ.Σ. του Ιονίου Πανεπιστημίου και ως καθηγητής ανωτέρων θεωρητικών σε Ωδεία. Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής στο «Ωδείο Φ. Νάκας» (Κέρκυρα) και στο «Ιόνιο Ωδείο». Πολλά από τα έργα του έχουν παιχθεί από γνωστά συγκροτήματα σε Ελλάδα και εξωτερικό, όπως : “Melos Brass Quintet”, “Tal Quintet”, “Ορχήστρα της ΕΡΤ”, “Συμφωνική Ορχήστρα της Αλβανικής Ραδιοτηλεόρασης”, “Αθηναϊκή Φιλαρμονία”, “London Wind Concert Band”, “Ορχήστρα Πνευστών της Μόσχας”, “String Quartet” της Καμεράτα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών κ.ά. Επίσης έχει λάβει μέρος σε διεθνείς διαγωνισμούς σύνθεσης και συνέδρια, όπως του “Georgia University Composition Competition for trio brass” (1994). To 1998 στις παράλληλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις των Χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων του Ναγκάνο, παίχθηκε η διασκευή του στον «Ολυμπιακό Ύμνο» του Σπ. Σαμάρα, από το Αμερικάνικο Kουϊντέτο “Victorian Brass”. Επίσης το 1998 συμμετείχε με έργα του στο “Wisconsin Sesquicentennial Brass Band Festival” και το 2000 με το έργο του “Susta” για όμποε, φαγκότο και πιάνο συμμετείχε στο Διεθνές συνέδριο για το όμποε “IDRS”, Μπουένος Άιρες. Έχει ασχοληθεί εκτενώς με το έργο του Ν. Μάντζαρου και του Σπ. Σαμάρα, των οποίων έργα έχει μεταγράψει κυρίως για ορχήστρες πνευστών. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, μέλος της Ένωσης Επτανησίων συνθετών και επίτιμος αρχιμουσικός της Φιλαρμονικής Εταιρίας «Μάντζαρος». Έργα του για ορχήστρα πνευστών έχουν εκδοθεί στην Ελβετία από τις εκδόσεις“Edition Marc Reift”.
Ποιο θεωρείτε το σπουδαιότερο έργο σας; Και αν η ερώτηση σας μοιάζει αδύνατη να απαντηθεί, επειδή όλα τα έργα σας είναι «πνευματικά παιδιά» σας, πείτε μας έστω τα τρία σπουδαιότερα ή πιο αναγνωρισμένα.
– Με κριτήριο μόνο τη διάρκεια, θα έλεγα το «Κονσέρτο για τρομπέτα και ορχήστρα», έργο του 2000, που ηχογραφήθηκε από την ορχήστρα της ΕΡΤ με μαέστρο τον Ανδρέα Πυλλαρινό και σολίστ στην τρομπέτα τον Σωκράτη Άνθη. Ακολούθως, την «Κερκυραϊκή Ραψωδία» για ορχήστρα πνευστών, έργο του 2014, όπου παίχθηκε την ίδια χρονιά σε 1η εκτέλεση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, από την Φ. Ε. «Μάντζαρος» σε διεύθυνση Σωκράτη Άνθη, και τέλος το «Ave Maria» για χορωδία, ορχήστρα και τενόρο, έργο του 2017, όπου παίχθηκε την ίδια χρονιά σε 1η εκτέλεση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών από την ορχήστρα της ΕΡΤ σε διεύθυνση Αναστάσιου Συμεωνίδη, διδασκαλία χορωδίας από τον Δημήτρη Κτιστάκη και σολίστ τον τενόρο Φίλιππο Μοδινό.
Τα έργα σας έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και βεβαίως δεν μπορούμε να μην κάνουμε αναφορά στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες! Θέλετε να μας πείτε για αυτήν τη σπουδαία στιγμή αναγνώρισης του έργου σας;
– Πρόκειται για μια διασκευή μου στον «Ολυμπιακό Ύμνο» του Μεγάλου Κερκυραίου Μουσουργού, Σπύρου Σαμάρα. Το τελευταίο πράγμα που θα με ενδιέφερε σε μια τέτοια εκδήλωση θα ήταν να ακουστεί το όνομά μου. Μου αρκούσε με το παραπάνω που ακούσθηκε ο «Ολυμπιακός Ύμνος» από ένα φημισμένο συγκρότημα της εποχής, όπως οι «Victorian Brass».
Είναι πιο δύσκολο να διδάσκεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ή να λαμβάνεις μέρος σε διεθνείς διαγωνισμούς;
– Ανεπιφύλακτα το πρώτο. Το να έχεις γράψει ένα έργο για μια συμμετοχή σε κάποιον διαγωνισμό είναι μια μοναχική δουλειά χωρίς κανένα «κόστος» για τους άλλους. Το να διδάσκεις όμως παιδιά είναι μια πολύ υπεύθυνη διαδικασία και τα οφέλη είναι μεγάλα, στο βαθμό που κατορθώνεις να μπολιάσεις τα νέα παιδιά με την καλή μουσική και την ελληνική παράδοση.
Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι και οι 3 σπουδαίες προσωπικότητες που συμμετείχατε στη δημιουργία και εκτέλεση του Ύμνου της Ιονικής, είστε Κερκυραίοι. Πώς εξηγείτε αυτή τη μοναδική σχέση του νησιού με την καλλιτεχνική δημιουργία;
– Η Κέρκυρα αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο σχεδόν σε όλα τα επίπεδα τέχνης, αλλά κυρίως στη Μουσική. Ο αριθμός από τις μπάντες πνευστών και τις χορωδίες που έχουν ενεργή καλλιτεχνική παρουσία στο νησί είναι κάτι το ασύλληπτο, αν λάβει κανείς υπ’όψη του τον πληθυσμό του νησιού. Είναι σχεδόν κανόνας για τους Κερκυραίους, όταν ένα παιδί βρίσκεται στην ηλικία των 8-9 ετών να δοκιμάζει κάποιο πνευστό όργανο σε κάποια Φιλαρμονική. Αυτό δεν σημαίνει, ότι οπωσδήποτε το παιδί θα ακολουθήσει επαγγελματικά τη μουσική. Αυτό είναι ένα μικρό ποσοστό. Το μεγάλο «κέρδος» όμως είναι η επαφή του παιδιού με τη μουσική, έστω και ερασιτεχνικά, και αυτό μπορεί να κρατήσει εφ’όρου ζωής.
Πώς ήταν η διαδικασία δημιουργίας και εκτέλεσης του Ύμνου της Ιονικής;
– Την εκτέλεση του «Ύμνου» την απήλαυσα, ως απλός ακροατής και θαύμασα την άρτια προετοιμασία των χορωδιών, του οργανικού συνόλου και της σοπράνο. Όσο για την δημιουργία του «Ύμνου», ήταν μια αβίαστη διαδικασία, όπου άφησα τον εμπνευσμένο στίχο της Σοφίας Μαρωνίδη να με οδηγήσει βήμα βήμα και έτσι η ποίηση να αποκτήσει μια μουσική έκφραση, εναρμονισμένη με το πνεύμα του στίχου.
Είμαστε ιδιαιτέρως υπερήφανοι για την τεράστια επιτυχία που σημείωσε η εκδήλωσή μας και μάλιστα για τον κόσμο της Κέρκυρας που είχε την ευκαιρία να την παρακολουθήσει ζωντανά, συνδέοντας το νήμα της ιστορίας και την παράδοσης της Ιονικής Τράπεζας με τα Ιόνια Νησιά. Εκτός από τους κύριους συντελεστές του Ύμνου, που έκαναν το όραμα πραγματικότητα, αισθανόμαστε την υποχρέωση να ευχαριστήσουμε βαθιά από την καρδιά μας κάθε έναν που έβαλε το λιθαράκι του ώστε να έχουμε αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα, τόσο για τον Ύμνο της Ιονικής, όσο για την αξέχαστη εκδήλωση παρουσίασής του.