Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Η πρέσβειρα πολιτισμού της Ιονικής (και… επίσημα πλέον αφού είναι η στιχουργός του Ύμνου της Ιονικής) Σοφία Μαρωνίδη, μετά και από τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε η παρουσίαση του Ύμνου στην Κέρκυρα και τα άκρως επαινετικά σχόλια που έλαβε, συνεχίζει ακάθεκτη και φορτσάρει ακόμα περισσότερο!
Η μεγάλη απώλεια για τις τέχνες μας της Ντίνας Κώνστα, αυτής της σπουδαίας ηθοποιού μα και προσωπικότητας, ενέπνευσε τη Σοφία να γράψει ένα ακόμα υπέροχο ποίημα. Οι τεράστιες μορφές του πνεύματος, των γραμμάτων και των τεχνών της Ελλάδας έχουν σχεδόν όλοι αποχωρήσει για το αιώνιο ταξίδι και η Σοφία γράφει ένα ποίημα-φόρο τιμής σε κάποιους από αυτούς που χάρισαν στην πατρίδα μας έναν ανεκτίμητο πολιτιστικό θησαυρό. Εκεί ψηλά, στο περιβόλι του ουρανού, περνούν μαζί τις αιώνιες στιγμές τους, σε ένα αέναο, οργασμικό πανηγύρι δημιουργίας και νοσταλγίας.
ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Στο περιβόλι τ’ουρανού
βλέπω απ’το παραθύρι
τους φίλους του παλιού καιρού
να έχουν πανηγύρι
Βλέπω ο Τσιτσάνης στο μπουζούκι
πενιές να παίζει με τον Χιώτη
Παράσταση από το μπουλούκι
άρχισε με τον “Δον Κιχώτη”
Ο Ρίζος με τον Αυλωνίτη
τα πίνουνε μέσ’την ταβέρνα
Η Τζένη μας με την Αλίκη
ακούνε την παλιά λατέρνα
Ο Στέλιος άρχισε τραγούδι
και τους αγγέλους τους μαγεύει
μα καίγεται το πελεκούδι
όταν ο Κούρκουλος χορεύει
Χαμογελώντας η Μελίνα
από τη νύχτα κόβει αστέρια
κι ανθίζουν νότες σαν τα κρίνα
στου Χατζηδάκη τα παρτέρια
Το Άξιον Εστί του Μίκη
αστράφτει μέσα στα σκοτάδια
και η φωνή του Θάνου λέει:
– Μάνα θα πάω στα καράβια
Στο καφενείο ο Ρασούλης
με τον Παπάζογλου τα λένε
μα όταν φτάνει η Αλαγιάννη
την αγκαλιάζουνε και κλαίνε
Κατέφθασε και η Ντίνα Κώνστα
και όλοι την χειροκροτάνε
μαστόρισα είναι της ατάκας
και με τ’αστεία της γελάνε
Βράδιασε και η βρόχα πίπτει
από τα χείλη του Ζαμπέτα
Ο αρχάγγελος τας χείρας νίπτει
και παίζει τη χρυσή τρομπέτα
Στην αγκαλιά του ουρανού
μέσα στο περιβόλι
οι φίλοι του παλιού καιρού
αστέρια γίναν όλοι!
Σοφία Μαρωνίδη