Λουκρητία Βοργία – Η κόρη του Πάπα με την απαράμιλλη ομορφιά που κατηγορήθηκε για αιμομιξία

Η επικρατούσα άποψη για ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα είναι παγκοσμίως γεμάτη από παραδείγματα κατασκευασμένων γεγονότων, ανακριβειών και παρεξηγήσεων (ηθελημένων ή μη). Άλλωστε την ιστορία γράφουν πάντοτε οι νικητές και σπανίως επιφυλάσσουν αντικειμενική οπτική για τους χαμένους…

Βέβαια, αυτό δε συμβαίνει μόνο στα γεγονότα και πρόσωπα «πρώτης γραμμής». Υπάρχουν πολλά δευτερεύουσας σημασίας γεγονότα και πρόσωπα που παρά τον ελάσσονα ρόλο τους, έχουν λάβει τις διαστάσεις μύθου και πολλές φορές για λάθος ή και ανύπαρκτους λόγους. Όπως αντίστοιχα, συμβαίνει και το αντίθετο, δηλαδή πρόσωπα και γεγονότα που πραγματικά διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη ροή της ιστορίας, να μην έχουν λάβει για διάφορους λόγους την αναγνώριση που τους αρμόζει.

Σήμερα, θα σας παρουσιάσουμε ένα από αυτά τα δευτερεύοντα πρόσωπα, που ωστόσο όλοι το γνωρίζουμε και – πιθανώς, σύμφωνα με τους ιστορικούς – για τους λάθος λόγους! Πρόκειται για τη Λουκρητία Βοργία, που είναι συνδεδεμένη με την ανηθικότητα και την ακολασία, χαρακτηριστικά που μάλλον όμως της προσέδωσαν οι ραδιουργίες του Πάπα πατέρα της, παρά οι δικές της πράξεις…


Λουκρητία Βοργία. Ένα όνομα που έχει συνδεθεί με την ακολασία και την μηχανορραφία.

Ένα πρόσωπο που έχει παρεξηγηθεί, όσο και πολλά άλλα μέσα στην ιστορία.

Η Λουκρητία γεννήθηκε το 1480 στα περίχωρα της Ρώμης. Ήταν νόθα κόρη του Ισπανού Ροδρίγο Βοργία και της ερωμένης του, Βανότσα Κατανέι.

Είχε τρία αδέρφια, τον Καίσαρα, τον Τζιοβάνι και το Τζόφρι. Ο πατέρας της κατάφερε να γίνει αργότερα ο Πάπας Αλέξανδρος Στ’, κάνοντας τους Βοργίες μια διαβόητη και αδίστακτη οικογένεια που κατάφερε με τεχνάσματα και εγκλήματα να ανέβει κοινωνικά και οικονομικά.

Η Λουκρητία ήταν μια ξανθιά κοπέλα, που έμεινε στην ιστορία για την απαράμιλλη ομορφιά της και όχι μόνο. 

Σε ηλικία μόλις 13 ετών, εξαναγκάστηκε από την οικογένειά της να παντρευτεί τον Τζιοβάνι Σφόρτσα, ώστε να συμμαχήσει το Βατικανό με το Μιλάνο κατά των Γάλλων.

Χώρισαν, όμως, πέντε χρόνια αργότερα, καθώς ο γάμος δεν απέφερε στην οικογένεια τα οφέλη που επιθυμούσε. Ο Ροδρίγο προσπάθησε να δολοφονήσει τον Σφόρτσα και εκείνος κατηγόρησε την οικογένεια για αιμομιξία. Η Λουκρητία, κατηγορήθηκε ότι πλάγιαζε με τον πατέρα της αλλά και τον αδερφό της, Καίσαρα. Ωστόσο, ο Σφόρτσα εξαναγκάστηκε να υπογράψει χαρτιά ότι ήταν ανίκανος ώστε να εκδοθεί νόμιμα το διαζύγιο.

Η Λουκρητία στη συνέχεια έμεινε έγκυος από τον εραστή της, Πέντρο Καλντερόν, που φρόντισε η οικογένειά της να βγάλει από τη μέση. 

Δεύτερος σύζυγός της ήταν ο Αλφόνσο της Αραγωνίας, Δούκας της Νάπολης. Κι αυτός όμως δεν είχε καλύτερη τύχη. Δολοφονήθηκε από τον σωματοφύλακα του αδερφού της, Μικελέτο.

Είχε αποκτήσει ήδη ένα παιδί, τον Ροδρίγο. Για την οικογένεια των Βοργίων, όμως, αυτό δεν ήταν αρκετό. Για άλλη μία φορά, ο διεφθαρμένος Πάπας χρησιμοποίησε την κόρη του ως πιόνι των συμφερόντων του.

Κανονίστηκε ο τρίτος γάμος της Λουκρητίας με τον Αλφόνσο της Έστης, Δούκα της Φεράρας. Η ίδια έγινε έτσι Δούκισσα της Φεράρας. Εκεί, η Λουκρητία κατάφερε πλέον να λάμψει και να ξεφύγει από τη δράση της οικογένειάς της. 

Δημιουργεί μια λόγια αυλή, με καλλιτέχνες, συγγραφείς και διανοούμενους της Αναγεννησιακής εποχής. Θεωρήθηκε προστάτιδα των γραμμάτων και των τεχνών και κέρδισε την εκτίμηση όλων, πέρα από την ομορφιά της και με την ευγένειά της.

Απέκτησε επτά παιδιά και πέρασε το υπόλοιπο της ζωή της με τον Αλφόνσο. Της καταλογίζουν, βέβαια πολλές εξωσυζυγικές ερωτικές σχέσεις, κερδίζοντας τον τίτλο της «μοιραίας γυναίκας».

Σύμφωνα με ιστορικούς και χρονογράφους, δεν υπάρχουν αποδείξεις για τις εγκληματικές και ανήθικες πράξεις που της καταλογίζουν. Οι φήμες και τα σκάνδαλα αποδίδονται κυρίως στη «μαφιόζικη» οικογένεια των Βοργίων.

Η τελευταία γέννα απέβη μοιραία για τη Λουκρητία. Πέθανε κατά την διάρκεια του τοκετού το 1519, σε ηλικία μόλις 39 ετών.

Η Λουκρητία Βοργία έμεινε στην ιστορία ως μοιραία, φιλήδονη γυναίκα, πανούργα, ραδιούργα, συνώνυμο της ανηθικότητας, της ακολασίας και της αιμομιξίας και με παράνομες και εγκληματικές δράσεις. 

Έτσι απεικονίζεται στο θεατρικό δράμα του Βίκτορ Ουγκώ, στην όπερα του Ντονιτσέτι, σε πίνακα του Dante Gabriel Rossetti, αλλά και σε πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές που βασίστηκαν στην ιστορία της.

Πηγή : bovary.gr