Οι σκέψεις και οι προσευχές της ΙΟΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ μαζί με τους τους πληττόμενους συμπολίτες μας και τους αγωνιζόμενους πυροσβέστες

Τις τελευταίες μέρες η πατρίδα μας έχει βρεθεί σε μία πραγματικά δραματική συγκυρία με τον καύσωνα μακράς διαρκείας, αλλά και τις πολυήμερες φωτιές που πλήττουν την Κεντρική και Νότια Ελλάδα και δυστυχώς έχουν πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η Πολιτεία ουσιαστικά έχει ρίξει λευκή πετσέτα και παρουσιάστηκε ανίκανη να τις αντιμετωπίσει, με αποτέλεσμα η καταστροφή να επεκτείνεται και χιλιάδες συμπολίτες μας να βρίσκονται στη δίνη του κυκλώνα.

Οι τραγικές αυτές καταστάσεις και εικόνες που μας έρχονται από τα πύρινα μέτωπα πληγώνουν όλους τους πολίτες της χώρας. Σίγουρα όμως, κανένας δεν μπορεί να νιώσει τα αισθήματα απογοήτευσης, απόγνωσης και οργής που κατακλύζουν τους ανθρώπους που βλέπουν μπροστά στα μάτια τους να γίνονται κυριολεκτικά στάχτη οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής.

Το δραματικό φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής έχει επιδεινώσει ραγδαία την εξάπλωση των πυρκαγιών που πάντοτε αποτελούσαν τεράστιο πρόβλημα για τη χώρα μας και επιπροσθέτως έχει συμβάλει στη δυσκολία αντιμετώπισης αυτών των καταστάσεων.

Δεν είναι όμως μόνο τα – πράγματι – ακραία καιρικά φαινόμενα των τελευταίων ετών, αλλά και η πλήρης απουσία οργάνωσης, σχεδιασμού και πόρων, που ιδιαίτερα μετά από την παρατεταμένη οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας έχουν αποσαθρώσει τα δίκτυα προστασίας του δασικού μας πλούτου και τα έχουν αφήσει αθωράκιστα μπροστά στον τεράστιο κίνδυνο των πυρκαγιών.

Στην Αττική και την Εύβοια έχουν καεί σε λίγες μέρες όσες εκτάσεις καίγονται κατά μέσο όρο σε ένα χρόνο… Η χλωρίδα και η πανίδα καταστράφηκαν, περιουσίες έχουν γίνει στάχτη.

Στην Αττική ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες πνεύμονες πρασίνου καταστράφηκε ολοσχερώς και όπως γίνεται κατανοητό οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες για τις ήδη επιβαρυμένες και ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης εκατομμυρίων κατοίκων της πρωτεύουσας. Η Βόρεια Εύβοια, ένας επίγειος παράδεισος μέχρι πριν 3 μόλις ημέρες, έχει μετατραπεί σε κρανίου τόπο.

Επειδή πλέον τα μέτωπα αυτά δεν μπορούν να ελεγχθούν με τις δικές μα δυνάμεις, πιστεύουμε ότι είναι χρέος της Ευρώπης να μας συνδράμει με κάθε δυνατό μέσο για να σβηστούν οι φωτιές.

Όταν εν τέλει σταματήσουμε την επελαύνουσα πύρινη λαίλαπα, η Πολιτεία έχει χρέος να σταθεί δίπλα στους συμπολίτες μας που γνώρισαν την απόλυτη καταστροφή και εμείς σαν πολίτες έχουμε χρέος να δείξουμε την αλληλεγγύη μας, μήπως μπορέσουν ως ένα βαθμό να αντιμετωπίσουν τη συμφορά που τους βρήκε.

Βεβαίως, είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι περιοχές που κάηκαν θα πρέπει να αναδασωθούν και όχι να γίνουν τα «φιλέτα» που πολλοί εποφθαλμιούν. Αυτή πρέπει να γίνει μία συνολική απαίτηση της κοινωνίας και όχι να ξεχαστεί με το πέρασμα του χρόνου και σε μία πενταετία να δούμε να ξεφυτρώνουν αυθαίρετα στις καμένες εκτάσεις – όπως συνήθως γίνεται…

Η φύση έχει θαυματουργούς μηχανισμούς για να αναγεννάται από την τέφρα της, αλλά η κακοποίησή της από τον άνθρωπο έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που πλέον κινδυνεύουν οι φυσικοί μηχανισμοί να μην είναι αρκετοί… Πρέπει να γίνει μία πανεθνική προσπάθεια ώστε να φροντίσουμε όλα όσα καταστράφηκαν, αλλά και να πιέσουμε ώστε να δημιουργηθεί πλέον ο κατάλληλος σχεδιασμός για τη μεγαλύτερη δυνατή πρόληψη αυτών των καταστάσεων.

Εμείς σαν ΙΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, θα προχωρήσουμε το φθινόπωρο σε δράσεις συμβολικού, αλλά και ουσιαστικού χαρακτήρα, για την προώθηση της αναδάσωσης των εκτάσεων που κάηκαν στη Βόρεια Αττική.

Σίγουρα ευθύνες υπάρχουν και μάλιστα βαρύτατες για την απουσία σχεδιασμού, την ολιγωρία και την ανεύθυνη, αντικοινωνική συμπεριφορά, ωστόσο, όσο ακόμα οι φλόγες γλύφουν τα σπίτια συνανθρώπων μας, αυτό που προέχει είναι να βοηθήσουμε ο καθένας με όποιον τρόπο μπορεί στη διαδικασία κατάσβεσης των πυρκαγιών, να επαινέσουμε τους πυροσβέστες και τους εθελοντές για το θάρρος τους και να σταθούμε αλληλέγγυοι δίπλα στους συνανθρώπους μας που βλέπουν να καταστρέφονται οι κόποι δεκαετιών…

Μετά θα έρθει η ώρα και για όλα τα άλλα.