Ένα ποίημα της Σοφίας Μαρωνίδη αφιερωμένο στη μνήμη των παιδιών που έφυγαν πρόωρα στο σεισμό της Σάμου

Ο μεγάλος σεισμός της περασμένης Παρασκευής (30/10) με επίκεντρο βόρεια της Σάμου που έγινε αισθητός σε όλη τη χώρα, άφησε πίσω ζημιές, καταστροφές, δεκάδες νεκρούς στη γειτονική Σμύρνη και δυστυχώς βέβαια αφαίρεσε τη ζωή από δύο νέους μαθητές που βρίσκονταν στο δρόμο, αλλά η τύχη τους επιφύλαξε τη χειρότερη μοίρα…

Τα λόγια είναι πάντα ανίκανα να περιγράψουν τη θλίψη για τον τραγικό χαμό δύο παιδιών που είχαν όλη τη ζωή μπροστά τους… Η τέχνη ίσως να είναι ένα πιο πρόσφορο μέσο και η αγαπητή Σοφία Μαρωνίδη αφιερώνει το ακόλουθο ποίημα στη μνήμη των δύο νέων παιδιών που βρέθηκαν αγκαλιασμένα κάτω από τα ερείπια…


Σάμος 30 Οκτώβρη 2020

 .

Μάνα! Πατέρα!

Πού είστε;

Πάντα ήσασταν δίπλα μου

Μη μ’αφήνετε μόνο

Όχι! Δεν είμαι μόνος

Κορίτσι μου! Μη φοβάσαι

Σε κρατάω στην αγκαλιά μου

Σου έχω πεί πόσο όμορφη είσαι;

Τα βιβλία σου… πού είναι τα βιβλία σου;

Τα δικά μου;

Έχουμε διάβασμα σήμερα

Αύριο θα βρεθούμε με τους φίλους

Γιατί δεν μου μιλάς;

Μη φοβάσαι σου κρατάω το χέρι

Μίλα μου σε παρακαλώ

Δεν μπορεί να θύμωσε κανείς τόσο πολύ μαζί μας

Η θάλασσα

Ο ήλιος;

Πού είναι ο ήλιος;

Η ανάσα μου τελειώνει

Μίλα μου

Μάνα πονάω

Πού είσαι;

Πατέρα μου έλεγες πως είμαι δυνατός

Γιατί δεν μπορώ να νικήσω το θεριό

που έχει συνθλίψει το σώμα μου;

Γιατί;

Σήκωσα στους ώμους μου

τα χαλάσματα αυτού του κόσμου

Θέλω τώρα να χτιστεί πιό όμορφος πατέρα

Σ’αγαπώ

Μίλα μου κορίτσι μου

Αύριο οι φίλοι μας θα μας περιμένουν

Σου έχω πεί πόσο μου αρέσει η θάλασσα;

Το πρωί ήταν τόσο ήρεμη

Γιατί δεν την βλέπω;

Η ανάσα μου τελειώνει

Μου είχες πεί πως σου αρέσουν τα ταξίδια

Κάποτε θα ταξιδέψουμε σε όλο τον κόσμο

Έχουμε καιρό

Έχουμε να μεγαλώσουμε

Όχι δεν προλαβαίνουμε

Τώρα!

Τώρα θα ταξιδέψουμε

Μαζί

Για πάντα

Σοφία Μαρωνίδη