Από… άλλο ανέκδοτο. Γιατί η πιο χαμένη από όλες τις μέρες είναι αυτή που δε γελάσαμε

Ανέκδοτα – “σφηνάκια”

.

Οι άλλοι ήταν άνεργοι…

Συναντιούνται μετά από πολύ καιρό  δυο παλιοί φίλοι στο δρόμο και μετά τις χαιρετούρες λέει ο ένας στον άλλο…

– Πώς είναι τα παιδιά σου;

– Καλά! Ο ένας έγινε δάσκαλος, ο άλλος γιατρός, η κόρη μου έγινε δικηγόρος και ο μικρός έγινε κλέφτης…

– Καλά ρε, τόσο σπουδαία παιδιά και τον κρατάς τον αλήτη μέσα στο σπίτι σου; Γιατί δεν τον διώχνεις;

– Σιγά μην τον διώξω! Μόνο αυτός φέρνει λεφτά στο σπίτι, οι άλλοι είναι άνεργοι…

.

Πίστευε στην μετά  θάνατο ζωή…

Ο διευθυντής ρωτάει έναν υπάλληλο:

-Πιστεύεις στη ζωή μετά τον θάνατο;

-Ναι βέβαια, πιστεύω, απαντάει ο υπάλληλος .

Αυτό είναι πολύ  καλό, του λέει ο διευθυντής και συνεχίζει:

-Εχθές όταν έφυγες να πας στην κηδεία της γιαγιάς σου, η γιαγιά σου πέρασε από εδώ να σε δει…

.

Οι άτιμες οι πέστροφες…

«Αγάπη μου», λέει η νεαρή σύζυγος στον άντρα της την ώρα του πρωινού, «θυμάσαι εκείνες τις πέστροφες που ψάρευες τον Απρίλιο, όταν πήγες μόνος σου διακοπές δύο βδομάδες;»

«Φυσικά», μουρμουρίζει εκείνος πίσω από την εφημερίδα.

 «Λοιπόν μία απ’ αυτές τηλεφώνησε και είπε ότι θα γίνεις πατέρας!»